ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ – ตอนที่ 797 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (17) / ตอนที่ 798 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (18)

ตอนที่​ ​797​ ​ขมเป็นยา​หวาน​เป็นคุณ​ ​(​17)

​“​ผลข้างเคียง​อะไร​เหรอ​”

​“​มัน​เหมือน​ปวดศีรษะ​ ​เหนื่อยล้า​ ​ประจำเดือน​มา​ไม่​ปกติ​ ​ฯล​ฯ​ ​ในกรณีที่​รุนแรง​ ​ตับ​ถูก​ทำลาย​อาจ​ทำให้​เสียชีวิต​ได้​ ​ดังนั้น​อย่า​กิน​ยาล​ดน​้ำ​หนัก​ ​หาก​เธอ​ต้องการ​ลดน้ำหนัก​ ​เธอ​ต้อง​ออกกำลังกาย​และ​ทานอาหาร​ให้​น้อยลง​ ​อาหาร​ให้​น้อยลง​ไม่ใช่​อดอาหาร​นะ​แต่​เป็น​โภชนาการ​ที่​สมดุล​”

​“​ฉัน​รู้​แล้ว​ ​เธอ​วางใจ​เถอะ​ ​ฉัน​จะ​ไม่​กิน​มัน​อีกแล้ว​”

​ในขณะที่​ทั้งสอง​กำลัง​พูดคุย​กัน​เสียง​กริ่ง​ประตู​ก็​ดัง​ขึ้น

​ตำแหน่ง​ที่​อวี​๋​กาน​กาน​นั่ง​อยู่​ใกล้​ประตู​เล็กน้อย

​เธอ​จึง​ลุกขึ้น​ไป​เปิด​ประตู​ ​เมื่อ​เปิด​ประตู​ก็​เห็น​ว่า​ใน​มือ​ของ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​หิ้ว​เค้ก​กล่อง​เบ้อเริ่ม​เข้ามา​ ​“​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ ​นี่​คุณ​…​”

​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​เดิน​เข้ามา​มอง​หลินจ​ยา​อวี​่​ ​“​หลัง​เที่ยงคืน​ก็​จะ​เป็น​วันเกิด​ของ​คุณ​แล้ว​ ​ผม​ก็​เลย​ลงมือทำ​เค้ก​เอง​”

​อยาก​จะ​เซอร์​ไพรส์​เธอ​ ​แต่​ความสัมพันธ์​ของ​พวกเขา​ใน​ตอนนี้​เกรง​ว่า​จะ​ไม่​เซอร์​ไพรส์​ ​เขา​หวัง​ว่า​จะ​สามารถ​ใช้เวลา​ร่วมกับ​เธอ​ใน​วันเกิด​อย่าง​อบอุ่น​เป็น​ครอบครัว​ที่​มีความสุข

​อวี​๋​กาน​กาน​ตอบ​อ๋อ​สั้น​ๆ​ ​แล้ว​มอง​ไป​ที่​หลินจ​ยา​อวี​่​ ​“​วันเกิด​เธอ​ทำไม​ถึง​ไม่​บอก​ฉัน​”

​หลินจ​ยา​อวี​่​ ​“​…​”

​เธอ​อาย​เล็กน้อย​เพราะ​เธอ​เอง​จำ​ไม่ได้

​อวี​๋​กาน​กาน​หัน​ไม​อง​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​อีกครั้ง​แล้ว​พูดว่า​ ​“​ว้าว​ ​ดู​ไม่​ออก​เลย​น่ะ​เนี่ย​ว่า​คุณ​ทำ​เค้ก​เป็น​ด้วย​”

​“​ผม​ทำได้​ตั้ง​หลายอย่าง​”

​“​คราวหน้า​ทำให้​ฉัน​บ้าง​สิ​”

​“​ไป​ให้​ฟัง​จือ​หัน​ทำให้​เถอะ​”​ ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ปฏิเสธ​ ​ถือ​เค้ก​เข้าไป​ใน​ห้องครัว​แล้ว​ใส่​ตู้เย็น​เอาไว้​รอ​เที่ยงคืน​ค่อย​เอา​ออกมา​อีกที

​อวี​๋​กาน​กาน​ชิชะ​ใน​ใจ​ ​อยาก​ให้​เธอ​ช่วย​แต่​แค่​เค้ก​ก้อน​เดียว​ยัง​ทำให้​ไม่ได้​ ​ไอ้​ขี้เหนียว

​เธอ​หยิบ​กระเป๋า​ของ​ตนเอง​แล้ว​ยิ้ม​ให้​หลินจ​ยา​อวี​่​ ​“​อวยพร​วันเกิด​เธอ​ล่วงหน้า​นะ​ ​พรุ่งนี้​ค่อย​กินข้าว​ด้วยกัน​ ​คืนนี้​ฉัน​ต้อง​กลับ​ก่อน​ล่ะ​นะ​”

​ฟัง​จือ​หัน​ของ​เธอ​กำลัง​รอ​อยู่​ที่​บ้าน​ ​ไม่อยู่​เป็นก้างขวางคอ​สอง​คน​นี้​แล้ว

​หลินจ​ยา​อวี​่​อยาก​ให้​อวี​๋​กาน​กาน​อยู่​ต่อ​ ​แต่​มัน​ดึก​แล้วจึง​ไป​ส่ง​เธอ​อย่าง​อ้อยอิ่ง​ ​เมื่อ​หันกลับ​มาก​็​เจอ​สายตา​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ที่​มอง​มา​พอดี

​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ยก​ยิ้มอ่อน​โยน​ ​ถาม​เสียง​แผ่ว​ ​“​เสี่ยว​เล่อ​เล่อ​ล่ะ​ ​กำลัง​หลับ​อยู่​เหรอ​ครับ​”

​หลินจ​ยา​อวี​่​ไม่​ตอบ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​แล้ว​หันไป​ด้วย​สีหน้า​เรียบ​นิ่ง​ ​เธอ​อยาก​กลับ​ห้องนอน​ล็อก​ประตู​ไม่สน​ใจ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​อีกต่อไป

​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​รีบ​ก้าว​เข้าไป​ราวกับ​เสือดาว​สง่างาม​ยืน​ขวางหน้า​เธอ​เอาไว้

​บรรยากาศ​ช่าง​กดดัน​เหลือเกิน​ ​หลินจ​ยา​อวี​่​ถอยหลัง​ไป​โดยไม่รู้ตัว​ ​แต่​เธอ​ถอย​หนึ่ง​ก้าว​เขา​กลับ​ประชิด​เข้ามา​อีก​หนึ่ง​ก้าว​จนกระทั่ง​ถึง​ตู้​ข้างหลัง​เธอ

​เมื่อ​ไม่มีทาง​ถอย​หนี​ ​หลินจ​ยา​อวี​่​จึง​ช้อน​สายตา​ขึ้น​มา​จ้อง​เขา​ ​“​คุณ​จะ​ทำ​อะไร​”

​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ยกมือ​ขึ้น​ดัน​ตู้​ขัง​เธอ​ไว้​ข้างใน​ ​“​ไม่​ทำ​อะไร​ ​ผม​แค่​โดน​คุณ​ทรมาน​จน​นอนไม่หลับ​ใน​ตอนกลางคืน​ ​ผม​อยาก​จะ​มอง​คุณ​ให้​ชัดๆ​”

​หลินจ​ยา​อวี​่​หมด​คำ​จะ​พูด​ ​“​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ ​คุณ​ทำ​แบบนี้​สนุก​มาก​นัก​เหรอ​”

​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​แววตา​เป็นประกาย​ขี้เล่น​เจือ​ความรักใคร่​ ​“​ผม​รู้สึก​สนุก​มาก​”

​“​คุณ​…​”​ ​หลินจ​ยา​อวี​่​ไม่รู้​จะ​ตอบ​อย่างไร​แล้วจึง​เบนหน้า​หนี​ ​“​ไสหัวไป​!​”

​“​ผม​ไม่​ไป​ ​คุณ​สอน​ผม​หน่อย​สิ​”​ ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​กระตุก​คิ้ว​เล็กน้อย​ ​“​แต่ว่า​ตรง​พื้น​นี้​สกปรก​ไป​หน่อน​ ​ไป​สอน​บน​เตียง​จะ​ดีกว่า​”

​อี​ตาบ​้า​!​ ​หลินจ​ยา​อวี​่​จ้อง​เขา​ด้วย​ใบหน้า​แดงก่ำ​ ​อยาก​จะ​ด่า​เขา​แต่​เสียงร้อง​ไห้​ของ​เสี่ยว​เล่อ​เล่อ​ที่อยู่​ใน​ห้อง​ก็​ดัง​ขึ้น​มา​เสียก่อน

​เธอ​ผลัก​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ออก​ ​“​ลูก​ตื่น​แล้ว​ ​คุณ​หลีก​ไป​เดี๋ยวนี้​”

​“​ผม​ไป​กล่อม​ลูก​เอง​ ​เมีย​เหนื่อย​มาทั​้ง​วัน​ไป​พักผ่อน​เถอะ​ครับ​”​ ​ลู่​เสวี​่ย​เฉิน​ยิ้ม​อย่าง​ห่วงใย​แล้ว​รีบ​หัน​กาย​เข้า​ห้องนอน​ทันที

​หลินจ​ยา​อวี​่​มอง​หลัง​ของ​เขา​ ​อ้า​ปาก​อยาก​พูด​แต่​ไม่รู้​จะ​พูด​อะไร​….

ตอนที่​ ​798​ ​ขมเป็นยา​หวาน​เป็นคุณ​ ​(​18)

​ก่อนที่​อวี​๋​กาน​กาน​จะ​ผลัก​ประตู​ให้​เปิด​ออก​ก็​หยิบ​โทรศัพท์​ขึ้น​มาดู​เวลา​ ​ยัง​เหลือ​อีก​ ​10​ ​นาที​ถึง​จะ​สอง​ทุ่ม​ ​เธอ​เหมือน​นักเรียน​ที่​กลับบ้าน​ตรงเวลา​เสีย​จริง

​ใน​บ้าน​มืดสนิท

​พอ​เปิดไฟ​ ​ใน​บ้าน​ว่างเปล่า​ไม่มีใคร​ ​อวี​๋​กาน​กาน​เรียก​ฟัง​จือ​หัน​หลายครั้ง​ ​แต่ว่า​ไม่มีใคร​ตอบรับ​ ​เดิน​วน​อยู่​ภายในบ้าน​หนึ่ง​รอบ​ก็​ไม่​เจอ​ใคร

​เห็น​เพียง​กระดาษ​ที่​วาง​ทิ้ง​ไว้​บน​โต๊ะ​แคบ​ ​บอกว่า​เขา​มีเรื่อง​ด่วน​ต้อง​ไป​บริษัท

​เอาแต่ใจ​ให้​เธอ​กลับบ้าน​สอง​ทุ่ม​ ​แต่ว่า​ตัว​เขา​เอง​กลับ​ออก​ไป​ข้างนอก​แล้ว

​และ​ไป​ครั้งนี้​ก็​นาน​มาก​ ​จนกระทั่ง​สี่​ทุ่ม​ใน​ตอนกลางคืน​ก็​ยัง​ไม่​กลับมา​เลย​ ​อวี​๋​กาน​กาน​โทร​หา​ฟัง​จือ​หัน

​“​คืนนี้​คุณ​ยัง​จะ​กลับมา​ไหม​”​ ​อวี​๋​กาน​กาน​มีน​้ำ​เสียง​แกล้ง​โมโห​อยู่​หน่อย​ๆ​ ​เพราะ​หวัง​ให้​ฟัง​จือ​หัน​รีบ​กลับบ้าน​มาง​้อ​เธอ

​เทียบ​กับ​เมื่อก่อน​ฟัง​จือ​หัน​จะ​ต้อง​บอกว่า​จะ​รีบ​กลับ​แน่​ ​แต่ว่า​วันนี้​เขา​กลับ​ตอบ​ว่า​ ​“​ที่​บริษัท​เกิดเรื่อง​นิดหน่อย​ ​ยัง​จัดการ​ไม่เสร็จ​เรียบร้อย​ ​คืนนี้​อาจจะ​ไม่​กลับ​แล้ว​”

​อวี​๋​กาน​กาน​นั่ง​ยืดตัว​ตรง​ ​ถาม​ด้วย​น้ำเสียง​เป็นห่วง​ ​“​เป็น​อะไร​ไป​ ​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​ที่​บริษัท​เหรอ​”

​“​ผม​จะ​จัดการ​ให้​เรียบร้อย​ ​คุณ​รีบ​พักผ่อน​เถอะ​”

​“​ก็ได้​ ​คุณ​ก็​อย่า​อยู่​ดึก​เกินไป​ล่ะ​ ​มี​อะไร​พรุ่งนี้​ค่อย​จัดการ​”

​“​อืม​ ​ฝันดี​”

​หลังจาก​คุย​โทรศัพท์​กับ​ฟัง​จือ​หัน​เสร็จ​ ​อวี​๋​กาน​กาน​คิด​เอาไว้​ว่า​จะ​นอน​ ​แต่​นอน​พลิกตัว​ไปมา​บน​เตียง​อยู่นาน​ ​ไม่​เพียงแค่​นอนไม่หลับ​กลับ​ยัง​หิว​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​ด้วย

​พอ​เห็น​อวี​๋​กาน​กาน​ลงมา​ข้างล่าง​ ​ยาจุ​ดกัน​ยุง​ก็ตาม​หลัง​เธอ​มา​ ​จังหวะ​ก้าว​เท้า​นวด​นาด​พร้อมกับ​ส่งเสียง​ร้อง​เหมียว

​อวี​๋​กาน​กาน​อุ้ม​มัน​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ ​“​แก​ก็​หิว​เหมือนกัน​ใช่ไหม​ล่ะ​”

​ยาจุ​ดกัน​ยุง​ส่งเสียง​ ​“​เหมียว​”​ ​อีกครั้ง

​หลังจาก​อวี​๋​กาน​กาน​ให้อาหาร​แมว​กับ​ยาจุ​ดกัน​ยุง​เรียบร้อย​ก็​ไป​ที่​ห้องครัว​ ​กับข้าว​ที่​เหลือ​ตอน​มื้อ​กลางวัน​อยู่​ใน​ตู้เย็น​ ​เธอ​ลังเล​ครู่หนึ่ง​แล้ว​หยิบ​แอปเปิล​ออกมา​หนึ่ง​ลูก​ ​จากนั้น​ก็​ปิด​ตู้เย็น

​หมุน​แอปเปิล​ใน​มือ​แล้ว​เธอ​ก็​เปิด​ตู้เย็น​อีกครั้ง​ ​วาง​แอปเปิล​ใส่​กลับ​เข้าไป​ ​จากนั้น​ก็​ยก​ข้าว​ที่​เหลือ​ออกมา​ ​ทำเป็น​ข้าวผัด​ไข่​หนึ่ง​จาน​แล้ว​ขับรถ​มุ่งหน้า​ไป​ที่​บริษัท​ยา​ไป๋​ฟัง

​ด้านนอก​ฝนตก​ ​ถนน​อัน​มืดมิด​ภายใต้​แสงไฟ​ราวกับ​ถูก​ครอบ​ไว้​ด้วย​ผ้า​อีก​ชั้น​ ​ที่​ปัด​น้ำ​ฟันบน​กระจกรถ​ขยับ​ไปมา​ถึง​เห็น​ทาง​ข้างหน้า​ได้​ชัดเจน​

​อวี​๋​กาน​กาน​จด​รถ​ที่​บริษัท​ยา​ไป๋​ฟัง​ ​ถือ​กล่อง​เก็บความ​ร้อน​เดิน​เข้า​ห้องโถง

​ใน​โถง​มีพ​นัก​งาน​ทำความสะอาด​ดู​มีอายุ​ประมาณ​ ​60​ ​ปี​ ​รูปร่าง​สูง​ผอม​ขณะที่​ใช้​ไม้​ถูก​พื้น​ถู​ไป​อย่าง​ยากลำบาก​ ​ขา​ข้าง​หนึ่ง​กะเผลก​ ​ทุกครั้ง​ดูออก​แรง​ไป​เยอะ​มาก

​เห็น​อวี​๋​กาน​กาน​เข้ามา​ทำให้​พนักงาน​ทำความสะอาด​ที่​ขวาง​อยู่​กลางทาง​ค่อยๆ​ ​ผละ​ตัว​ไป​ทาง​ด้าน​ข้าง

​จังหวะ​ก้าว​ขา​ไม่มั่นคง​จึง​ล้ม​ลง​ไป​กับ​พื้น​ใน​กะทันหัน

​อวี​๋​กาน​กาน​ตกใจ​ ​ก้าว​ไป​ข้างหน้า​ด้วย​สัญชาตญาณ​พร้อมกับ​เอื้อมมือ​ไป​ประคอง​ชาย​แก่​เอาไว้​ ​พอนั​่ง​ลง​บน​โซฟา​ตรง​ล็อบบี้​ก็​ถาม​พร้อมกับ​สังเกต​เขา​ไป​ด้วย​ ​“​คุณ​เป็น​ยังไง​บ้าง​คะ​”

​ชาย​แก่​มี​ใบหน้า​ที่​เต็มไปด้วย​ริ้วรอย​ผ่าน​วัน​เวลา​มานาน​ ​ดู​มีอายุ​สุภาพ​ ​มีด​วง​ตา​ใจดี​ ​ส่ง​ยิ้ม​ให้​อวี​๋​กาน​กาน​ ​“​ไม่เป็นไร​ๆ​ ​โรค​เก่า​โรค​แก่​แล้ว​”

​อวี​๋​กาน​กาน​ถาม​ ​“​โรค​ไขข้อ​อักเสบ​?​”

​“​ใช่​แล้ว​ ​โรค​ไขข้อ​อักเสบ​ที่​เป็นมา​นาน​แล้ว​ ​พอ​ถึง​วัน​ฝนตก​ก็​จะ​ปวด​จน​แทบ​ไม่ไหว​ ​ไป​ทำงาน​ไม่ได้​เลย​ ​ทำได้​แค่​ลา​หยุด​ ​เดิมที​วันนี้​ก็​ยังดี​ๆ​ ​อยู่​ ​ใคร​จะ​รู้​ว่า​ตอนกลางคืน​จู่ๆ​ ​ก็​ฝนตก​ได้​”

​“​คุณ​ควร​ไปหา​หมอนะ​คะ​”

​“​ไปมา​แล้ว​ ​ยาจีน​ยาปัจ​จุบั​นกิ​นมา​เยอะ​มาก​ก็​ไม่ได้ผล​อะไร​”

​อวี​๋​กาน​กาน​ลังเล​ครู่เดียว​ ​“​ฉัน​ชื่อ​อวี​๋​กาน​กาน​ค่ะ​ ​เป็น​หมอ​ ​คุณ​ลองดู​ว่า​คุณ​ได้​หยุดพัก​วัน​ไหน​ ​ไปหา​ฉัน​ได้ที่​สำนัก​แพทย์​หลวง​ ​แม้ว่า​จะ​ไม่​สามารถ​รับประกัน​ได้​ว่า​จะ​รักษาโรค​ไขข้อ​ของ​คุณ​ให้หาย​ได้​แต่ว่า​จะ​ทำให้​การ​เจ็บป่วย​ของ​คุณ​ทุเลา​ลง​แน่​ค่ะ​”

ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ

ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ

Status: Ongoing
“ขอโทษนะคะ คุณคือ…” “ฟังจือหัน สามีเธอไง” นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย! นั่งในบ้านอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีสามีซะยังงั้น! อวี๋กานกาน เป็นแพทย์หญิงผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรคด้วยศาสตร์แพทย์แผนจีน เมื่อครึ่งเดือนก่อน เธอประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนเข้าจนหมดสติไป หลังจากฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล บาดแผลไม่ได้สาหัส แต่กลับต้องนอนพักฟื้นเป็นครึ่งค่อนเดือน หลังจากที่เธอฟื้น กลับมีผู้ชายคนหนึ่งดันมายืนตรงหน้าเธอ บอกว่าเธอความจำเสื่อม และยังบอกอีกว่าเขาเป็นสามีของเธอ! เธอคนที่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีแฟน จะไปมีสามีได้ยังไงกัน… “คุณเป็นใครกันแน่” “ฟังจือหัน สามีเธอไง!” เจ็ดพยางค์เหมือนเมื่อกี้เป๊ะ… สรุปแล้วมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นระหว่างที่เธอหมดสติไปกันเนี่ย ในเมื่อเธอไม่รู้จักเขา แล้วเพราะอะไรทำไมเขาถึงต้องอ้างว่าเป็นสามีของเธอด้วย หรือเธอจะความจำเสื่อมเข้าแล้วจริงๆ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset