ตอนที่ 809 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (29)
อวี๋กานกานค่อยๆ นอนลงข้างเขา ฟังจือหันพลิกตัวทันที ตอนที่หันหน้ามาทางเธอ วางแขนพาดไว้บนเอวเธอเบาๆ
วันนี้ตอนที่ฟังจือหันกลับมาถึงบ้าน เธอเล่าเรื่องที่เจี่ยนเหยี่ยกับซ่งฉาไป๋แต่งงานกัน ฟังจือหันกลับไม่ได้ดูตกใจใดๆ ยังคงมีสีหน้าไม่สนใจ
ฟังจือหันเงียบ ไม่ตอบอวี๋กานกาน
อวี๋กานกานพองแก้ม “ทำไมไม่สนใจฉัน”
ฟังจือหันยังคงหลับตาอยู่ แค่ตอบกลับมาเสียงเรียบ “ดึกแล้ว รีบนอนเถอะ ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้คุณต้องทำงานเหรอ”
ดึกแล้วเหรอ? ดูเหมือนจะไม่ได้ดึกมาก แต่ก่อนเวลานี้เขาจะจูงมือเธอไปออกกำลังกาย อวี๋กานกานรู้ว่าเขาไม่ชอบพูดเรื่องคนอื่น แม้ว่ากับเจี่ยนเหยี่ยที่โดนเรียกว่าสี่วีรบุรุษแห่งเมืองหลวง แต่ว่าเขากับเจี่ยนเหยี่ยไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นจริงๆ
อวี๋กานกานเรียก “ฟังจือหัน?”
ฟังจือหันไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ
อวี๋กานกานเรียกอีกครั้ง “ฟังจือหัน?”
ยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ
อวี๋กานกานใช้เสียงแทะโลม “ที่รัก?”
เรียกที่รักแล้วยังไม่ตอบอีก
อวี๋กานกานเป่าลมใส่หูเขาแบบครุมเครือ “พ่อรูปหล่อ ค่ำคืนยาวนาน สาวงามในอ้อมแขน คุณไม่คิดจะคุยสักหน่อยเหรอ”
น้ำเสียงที่ชมตัวเองนี้ทำให้ฟังจือหันอดยกยิ้มเสียไม่ได้ มือโดนมือที่แข็งแรงคว้าไป ฟังจือหันโอบเข้าไปในอ้อมกอด สุดท้ายก็ลืมตาขึ้นมามองเธอ “ทำอะไร ดึกดื่นไม่นอน เรียกผมมาคุย?”
อวี๋กานกานใช้มือประคองใบหน้าตนเอง “ยังไม่ได้ปิดไฟ ฉันอยากให้คุณลืมตามามองดูหน้าของฉันที่สวยจนปลาจมน้ำ นกลืมบิน พระจันทร์ยังอาย ดอกไม้ไม่กล้าประชันด้วย”
ฟังจือหันเลิกคิ้ว “สวยจนปลาจมน้ำ นกลืมบิน พระจันทร์ยังอาย ดอกไม้ไม่กล้าประชันด้วย ในคำว่าสวยที่จริงก็ใช้ในทางตรงข้าม”
“อะไร” อวี๋กานกานตลกอีกทั้งโมโห ยื่นมือไปดันตัวเขาหน่อย น้ำเสียงออกแนวขู่ “ฉันพูดว่าพ่อหนุ่มคนนี้ งั้นขอถามว่าฉันใช้ในความหมายตรงข้ามหรือว่าใช้ในทางตรงกันล่ะ”
สายตาของชายหนุ่มฉายแววชั่วร้าย “งั้นก็ต้องดูว่าคุณคนสวยจะใช้อะไรมาพิสูจน์แล้ว”
นิ้วของอวี๋กานกานวนไปตามอกของเขาอย่างยั่วยวน “พ่อหนุ่มหล่อ ดูท่าคุณจะเพลินมาก…กับบริการของคนสวย”
ฟังจือหันพูดโดยไม่เกรงใจเลย “เพลินมากเลย”
อวี๋กานกานอยากจะกลอกตาใส่เขา จู่ๆ เธอก็นั่งบนตัวเขา เหมือนกับงูที่ไม่มีกระดูกนอนซบบนตัวเขา “แบบนี้ล่ะ สบายกว่าใช่ไหม”
ขณะที่คุยกันมือของเธอก็สอดเข้าไปในเสื้อเขา เติมไฟใส่ตัวเขาอย่างแผ่วเบา “ชอบความสนุก ชอบทำตัวมั่ว”
แขนทั้งสองข้างของฟังจือหันหนุนที่หัวด้านหลัง “ชอบความสนุก ไม่ชอบทำตัวมั่ว คุณคนสวย ผมแต่งงานแล้ว”
มือทั้งสองข้างของอวี๋กานกานหยัดไปข้างหลังหัวเขา ทำเป็นท่าคาเบะด้ง[1]บนเตียงโดยไม่ทันตั้งตัว “แต่งงานแล้ว คุณยังกล้าให้ฉันพิสูจน์?”
ฟังจือหันขมวดคิ้วเล็กน้อย มีสีหน้าหนักใจเป็นพิเศษ “ใครให้ตอนที่คุณยั่วผมสวยเป็นพิเศษจนปลาจมน้ำ นกลืมบิน พระจันทร์ยังอาย ดอกไม้ไม่กล้าประชันด้วย”
อวี๋กานกานหัวเราะ ยกยิ้มมุมปากอย่างเบิกบานใจแล้วเอ่ยถาม “แบบนั้นใช้ตรงตัวหรือว่าตรงข้าม”
ฟังจือหันพูดแฝงความหมายลึกซึ้ง “คุณเดาสิ”
อวี๋กานกานหัวเราะเยาะ “ไม่เดาๆ พ่อหนุ่มหล่อคนนี้ไม่หล่อ ฉันตัดสินใจไปเล่นกับหนุ่มหล่อคนอื่น”
เธอหยัดตัวคิดจะลุกขึ้น แววตาของฟังจือหันเยือกเย็น ออกแรงจับแขนดึงมาซบที่ตัวของเขาเอง “กล้าไปเล่นกับหนุ่มคนอื่น มาดูซิว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณ!!”
อวี๋กานกาน “…”
ทั้งลามกทั้งชอบใช้ความรุนแรง นี่ใช่ฟังจือหันที่เธอรู้จักจริงๆ เหรอ?!!
ตอนที่ 810 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (30)
เวลาผ่านไปไวมาก อีกครึ่งเดือนก็จะถึงงานแต่งแล้ว แม้ว่าจะมีทีมวางแผนมืออาชีพแต่ว่าหลายเรื่องก็ยังคงต้องการให้อวี๋กานกานไปในสถานที่หรือเลือก
ด้านการใช้ชีวิตอวี๋กานกานทำตามใจชอบมาโดยตลอด แต่งานแต่งที่หรูหราและโรแมนติกเป็นความฝันที่งดงามในใจของผู้หญิงทุกคน อวี๋กานกานก็ไม่เว้น
จนกระทั่งเธอไม่อาจตามใจตัวเองเกินไป ตอนที่ตัดสินใจไม่ได้ก็จะไปหาฟังจือหัน
แต่ว่าช่วงนี้ฟังจือหันยุ่งมาก ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว ทั้งคู่ได้แต่วิดีโอคอล ไม่ง่ายเลยที่จะเดินทางเพื่อธุรกิจ กลับมาก็ต้องกลับไปจัดการที่บริษัท
อวี๋กานกานเลิกงานไวจึงตรงไปหาเขาที่บริษัท
เธออยู่ในลิฟต์ เจอกับพนักงานทำความสะอาดที่ล้มตรงโถงเมื่อครั้งก่อนอีกครั้ง โรคไขข้อของชายแก่คนนี้รุนแรงมาก เธอเคยให้เขาไปหาเธอที่โรงพยาบาล แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ไป
ครั้งนี้เจออีก อวี๋กานกานจึงเอ่ยถาม “คุณตาคะ โรคไขข้อของคุณเป็นยังไงบ้างคะ”
ในสถานการณ์ทั่วไปโรคไขข้อนี้ไม่กำเริบ คนก็ไม่สนใจ ไม่อยากเสียเวลาและเสียดายเงิน ดังนั้นจึงไม่ไปโรงพยาบาลมาโดยตลอด
เธอเดาว่าชายแก่คนนี้ก็ด้วย
“ไม่ปวดแล้ว ขอบคุณคุณอวี๋มากครับ” รอยยิ้มใจดีกระจายไปทั่วใบหน้าของชายแก่
“แม้ว่าตอนนี้ไม่ปวดแล้ว แต่ยังหวังว่าถ้ามีเวลาคุณจะไปโรงพยาบาลสักครั้ง แบบนี้ครั้งหน้าฝนตกอีกก็จะไม่ปวดแล้ว” อวี๋กานกานว่าเขาค่อนข้างลำบาก อายมากยังต้องออกมาทำงาน คาดว่าฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี ฐานะไม่ดีถึงยิ่งป่วยไม่ได้เลย
“ครับ ขอบคุณคุณอวี๋มากครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
บทสนทนาเรียบง่ายไม่กี่ประโยค ลิฟต์หยุดตรงชั้นที่ชายแก่จะไป เขาส่งยิ้มให้อวี๋กานกานแล้วเข็นรถทำความสะอาดออกไป
ประตูลิฟต์ค่อยๆ ปิดลง ไม่นานก็มาหยุดอยู่ที่ชั้นทำงานที่ฟังจือหันอยู่ ครั้งนี้อวี๋กานกานไม่เห็นหลินเซิน คนที่มาดูแลเธอเป็นผู้ช่วยอีกคนหนึ่ง
ตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้องทำงาน ฟังจือหันกำลังเปิดประชุมวิดีโอคอล หลินเซินยืนอยู่ด้านข้าง ในมือถือเอกสารเอาไว้เพื่อเตรียมให้ฟังจือหันในยามที่ต้องการ
เห็นอวี๋กานกานมาแล้ว ฟังจือหันก็ทำสัญญาณให้เธอไปนั่งที่โซฟาด้านนั้นก่อน
ส่วนหลินเซินใช้ช่วงที่ว่างไปเทน้ำมาให้อวี๋กานกาน “คุณอวี๋ คุณนั่งก่อนครับ”
“ไม่ต้องสนใจฉัน พวกคุณทำงานกันเถอะ”
อวี๋กานกานส่งยิ้มแล้วนั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟา
ตอนที่ไถเวยป๋อ เธอพบเรื่องน่าประหลาดใจ บัญชีเวยป๋อที่ชื่ออวี๋กานอันนั้นหลังจากที่ไร้ข่าวคราวมาช่วงหนึ่ง ระยะนี้มีการอัปเดตใหม่อีกครั้งแล้ว เปิดเผยข่าวว่าเธอจะแต่งงานแล้ว จากนั้นก็โพสต์ข่าวล่าสุดของเธอบ้างหรือว่าเนื้อหาล่าสุดจาก friend circle
ไม่ต้องพูดว่าชาวเน็ตคิดว่านี่อาจจะเป็นบัญชีเวยป๋อของเธอ แม้แต่ตนเองก็ยังเกิดความเข้าใจผิดบางอย่างว่านี่เป็นบัญชีของตนเองแล้ว
ช่างน่าสงสัยเสียจริงว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่
อวี๋กานกานหาว ความง่วงจู่โจม เธอบิดตัวเล็กน้อยแล้วนอนพิงกับโซฟา ไม่เล่นมือถืออีกและแอบชำเลืองมองไปที่ฟังจือหันซึ่งกำลังประชุมอยู่
ชายหนุ่มที่ทำงานจริงจัง หล่อภูมิฐาน ทุกการเคลื่อนไหวล้วนมีเสน่ห์ชวนหลง
การประชุมวิดีโอคอลของฟังจือหันกินเวลานานไม่มีทีท่าว่าจะจบลง
อวี๋กานกานมองอยู่นานหนักตาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อยากจะงีบสักหน่อย…
ตอนที่การประชุมวิดีโอคอลของฟังจือหันจบลง เขาพบว่าอวี๋กานกานนอนหลับงอตัวอยู่บนโซฟาแล้ว
ใบหน้าเผยรอยยิ้มเอ็นดูขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เขาบอกกับหลินเซิน “จัดเอกสารการประชุมเมื่อกี้หน่อย”
พูดพลางถือเสื้อสูทตัวนอกเดินไปหาอวี๋กานกาน
อวี๋กานกานนั้นไม่ได้หลับลึก พอเสื้อห่มลงมาที่ตัวเธอก็ตื่นขึ้นมา ดวงตาพร่ามัวเห็นฟังจือหัน…
——
[1] คาเบะด้ง (Kabe-Don 壁ドン) เป็นการผสมคำในภาษาญี่ปุ่น คือ Kabe (壁) “ผนัง” กับ Don (ドン) ตึ่ง!!ใช้อธิบายท่าที่ใช้มือหรือขากระแทกกับกำแพงเพื่อปิดทางฝั่งตรงข้าม
