ตอนที่ 851 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (71)
เฉียนต้าเซิงหัวเราะครู่หนึ่ง “หล่อนยังไม่ได้เล่นละคร เห็นได้ชัดว่าใจเย็นมากแต่ต้องเสแสร้งว่ากลัวมาก มีท่าทางหวาดหวั่นมาทำให้พวกเราสับสน และเดินตามทุกคำพูดของพวกเราโดยที่ไม่เผยแผนการจากสีหน้าหรือแววตาให้เห็น ในขณะเดียวกันยังสามารถกระตุ้นกับกล่อมจิตใจหลายอย่างว่าพวกเราร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์ สุดท้ายค่อยยุให้แตกคอกัน ขณะเดียวกันก็กำลังถ่วงเวลา รถให้ฟังจือหันมาช่วย”
เขามองจูอวี้ลู่ “คุณก็ไม่ลองคิดดู ถ้าผมจะเอาคุณมาเป็นแพะรับบาป ทำไมผมต้องโทรศัพท์หาฟังจือหัน ให้เขาเตรียมเงินค่าไถ่หนึ่งร้อยล้าน หลังจากผมหนีออกนอกประเทศ ไม่มีเงินเดินเพียงก้าวเดียวก็ลำบาก ผมยังรอให้คุณแบ่งครึ่งเงินหนึ่งร้อยล้านนี้ให้กับผม!”
เงินค่าไถ่ปลอบโยนจิตใจที่ไม่สงบของจูอวี้ลู่
เธอพยักหน้า “ใช่ ไม่ผิดเลย คุณสบายใจได้ ฉันไม่มีทางเชื่ออวี๋กานกาน เธอทำให้ครอบครัวแตกแยก ฉันจะเชื่อคำพูดของเธอได้ยังไง ไปเถอะ ช้ามากแล้ว เงินค่าไถ่น่าจะถึงมือแล้ว เรารีบจัดการเถอะ”
เฉียนต้าเซิงหัวเราะด้วยความพอใจ
เห็นคนทั้งคู่กำลังจะจากไป อวี๋กานกานพูดเสียงดังตามหลัง “จูอวี้ลู่ เมื่อกี้ที่โทรศัพท์ไปครั้งนั้น ไม่ว่าจะมีหลักฐานหรือไม่ ฟังจือหันก็จะเชื่อว่าคุณเป็นคนที่ทำร้ายฉัน ถ้าฉันตาย ต่อไปคุณไม่มีทางนอนฝันดีไร้ความกังวล?!”
ได้ยินดังนั้นมือของจูอวี้ลู่ที่ดึงประตูก็ชะงักไปครู่เดียวแล้วค่อยเปิดประตูออก
คำพูดของอวี๋กานกานก่อคลื่นยักษ์ใหญ่ภายในใจของเธอขึ้นมา
ก่อนหน้าไม่เคยคิดมาก่อน แต่ตอนนี้มีหนึ่งปัญหาที่ต้องเผชิญหน้า หากเป็นอย่างที่อวี๋กานกานพูดทุกอย่างจริง เฉียนต้าเซิงหนีไปแล้ว ฟังจือหันกับกู้เชินต่างก็โทษมาที่เธอจะทำยังไง?
เธอจำเป็นต้องหาวิธีที่ทำให้พวกเขาไม่มีทางสงสัยมาถึงตัวเธอ
จูอวี้ลู่ต่อสายโทรออก อีกฝ่ายบอกว่าได้เงินค่าไถ่มาแล้ว ไม่มีเรื่องผิดปกติใดๆ
“ดีเสียจริง!!”
“ฉันขอคิดก่อน คิดว่าคุณกลับไปพร้อมกับฉันดีกว่า ถ้าหาก…”
เฉียนต้าเซิงพูดแทรกคำพูดเธอ “คุณโง่หรือเปล่า ตอนแรกเราคุยกันเรียบร้อยแล้ว ฟังจือหันรู้ว่าผมเป็นคนที่ลักพาตัวอวี๋กานกาน จะไม่มีใครสงสัยคุณ คุณให้ผมกลับไปด้วยเป็นการทำร้ายผม ถ้าผมโดนจับ คุณคิดว่าคุณจะหนีได้เหรอ?”
ถ้าเฉียนต้าเซิงโดนจับแล้ว เธอหนีไม่รอดแน่
แต่เฉียนต้าเซิงไปแล้ว ฟังจือหันอาจจะยังคงสงสัยตัวเธอ ฟังจือหันคนนี้ทั้งดีและร้าย ถ้าอวี๋กานกานตายแล้ว เขาเกิดแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาจะทำยังไง?
ถ้าพิสูจน์ได้ว่าเฉียนต้าเซิงก็คือคนร้ายที่ฆ่าอวี๋กานกาน ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด อย่างนั้นก็ดี
ความคิดหนึ่งฉายขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ จูอวี้ลู่รีบปฏิเสธอย่างหนักแน่น ตัดสินใจเดินตามความคิดนี้อย่างไม่เกรงกลัว
จูอวี้ลู่เงียบไปพักหนึ่ง แล้วพยักหน้าให้เฉียนต้าเซิง “ใช่ๆๆ ทำไมฉันนึกไม่ถึงจุดนี้ เป็นความผิดของฉัน ฉันเกือบจะหลงกลอวี๋กานกานแล้ว สายมากแล้ว งั้นพวกเรารีบทำตามแผนเดิมเถอะ”
ตามแผนเดิมก็คือหลังจากได้เงินค่าไถ่ เฉียนต้าเซิงนั่งเรือเร็วมุ่งไปที่น่านน้ำสากล ส่วนเธอนั่งเรือเร็วอีกลำหนึ่งกลับไปที่เมืองหลวง
ส่วนเรือยอชท์ลำนี้แอบซ่อนลูกไม้ไว้ที่ก้นเรือ หลังจากที่พวกเขาออกไป น้ำก็จะค่อยๆ ซึมเข้ามาในเรือยอชท์ ทำให้เรือค่อยๆ จมลงไปใต้ทะเล
ในทะเลอันกว้างใหญ่ ไม่มีใครรู้แม้แต่ผีหรือเทวดา ยังไงก็ไม่อาจสืบมาถึงพวกเขาได้
มองเฉียนต้าเซิงซึ่งเดินอยู่ข้างหน้า จูอวี้ลู่ลดจังหวะก้าวเท้าของตนเองให้ช้าลงแล้วมองไปที่ชายสวมหน้ากาก
หลังจากที่ชายคนนั้นรับรู้ถึงสายตาของจูอวี้ลู่ก็ล้วงเอามีดสั้นที่ตนเองซ่อนเอาไว้อย่างดีออกมา
ตอนที่ 852 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (72)
เรือจมไปแล้วแต่ก็ยังอาจกู้ขึ้นมาได้ ไม่มีฆาตกรตัวจริงก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าฟังจือหันกับกู้เชินจะไม่นับว่าการตายของอวี๋กานกานมาไว้ที่หัวเธอ ถึงอย่างไรเธอกับอวี๋กานกานก็มีบุญคุณความแค้นต่อกันจริง
แต่ถ้าเฉียนต้าเซิงตายแล้วและตายอยู่บนเรือลำนี้
เป็นการยืนยันว่าเฉียนต้าเซิงลักพาตัวอวี๋กานกาน หนีขึ้นเรือมา ผลคือเรือพังแล้ว จมลงทะเลไป อย่างนั้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับจูอวี้ลู่เลยแม้แต่นิดเดียว
และเมื่อเฉียนต้าเซิงตายไปแล้ว เธอก็จะได้เงินหนึ่งร้อยล้านไปคนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นคนตายไม่สามารถให้การได้อีก และคงไม่มีใครสงสัยมาถึงตัวเธอ
จูอวี้ลู่มองชายสวมผ้าปิดปาก ยกมีดสั้นขึ้นสูง ขณะที่จะแทงไปที่เฉียนต้าเซิงก็ยกยิ้มที่มุมปากเป็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะขึ้นมา
ใครจะรู้ว่า
มีดสั้นแหลมคมย้อนมา แทงทะลุที่หน้าอกของเธออย่างรวดเร็ว
จูอวี้ลู่แทบไม่อยากจะเชื่อ เบิกตาโตมองชายสวมผ้าปิดปากด้วยตาแดงก่ำเหมือนเลือดสดๆ
นี่เป็นคนที่เธอจ้างมา ทำไมต้องช่วยเฉียนต้าเซิง
ทำไม?
เฉียนต้าเซิงค่อยๆ หันหน้ามา…
ชายสวมผ้าปิดปากมองไปที่เขาแล้วทักทายด้วยความเคารพอย่างรวดเร็ว “ลุงเฉียนครับ ลุงไม่เป็นไรใช่ไหม”
เฉียนต้าเซิงยิ้มบางๆ พลางตบลงบนไหล่ของชายสวมผ้าปิดปาก จากนั้นก็มองจูอวี้ลู่ที่ทำเสียงดังตึกตัก นอนจมกองเลือดพร้อมกับกุมท้องพร้อมกับเอ่ยปาก “…คิดจะฆ่าผม?”
จูอวี้ลู่ต้องการจะพูดอะไรออกไปแต่ว่าจู่ๆ ก็สำลักเลือดสดๆ ในปาก
“มิน่าคุณถึงสู้อวี๋กานกานไม่ได้ คำพูดทุกคำของอวี๋กานกานต่างก็กำลังยุแยงพวกเราอยู่ ผมก็บอกคุณอย่างชัดเจนไปแล้ว คุณยังติดกับเข้า บีบให้ผมจำเป็นต้องลงมือกับคุณ”
“คุณ…” จูอวี้ลู่เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ที่มุมปากยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดจึงพูดปากไปกว่านี้ไม่ได้
“แม้ว่าอวี๋กานกานจะกำลังยุแยงพวกเราอยู่ แต่สิ่งที่เธอพูดไม่ผิดเลย คุณก็คือแพะรับบาปที่ผมหามา จะลักพาตัวหรือไม่ฟังจือหันก็ไม่มีทางปล่อยผมไป ที่ผมต้องการคือห้าสิบล้านนั้นและให้สายตาของฟังจือหันจับไปที่คุณ ผมถึงจะได้มีโอกาสหนีของตัวเอง ผลคือคุณไร้ประโยชน์เสียจริงเลย โดนอวี๋กานกานยุไม่กี่คำก็คิดจะฆ่าผม มิน่าคุณอยู่กับกู้เชินมาสิบห้าปีก็ยังคว้าหัวใจผู้ชายคนเดียวเอาไว้ไม่ได้!”
เฉียนต้าเซิงพูดเสร็จก็ส่งสายตาให้ชายสวมผ้าปิดปาก ทั้งสองคนรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
มือของจูอวี้ลู่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด จะยื่นมือออกไปทางแผ่นหลังของพวกเขาแต่ยังไม่ทันยกแขนก็หลับตาลง สูญเสียการรู้สึกตัวไปตลอดกาล!
เฉียนต้าเซิงกับชายสวมผ้าปิดปากขึ้นเรือเร็วลำหนึ่งไปด้วยกัน ปรับทิศทาง เร่งความเร็วแล้วจากไป ตอนที่ไม่ได้ขยับหนึ่งนาที ยืนอยู่บนเรือยอชท์ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเรือเร็ว
แต่หลังจากนั้นห้านาที เฉียนต้าเซิงกับชายสวมผ้าปิดปากซึ่งนั่งอยู่บนเรือเร็วได้ยินเสียงใบพัดดังขึ้นใกล้หู
ทั้งสองคนยกมือขึ้น เห็นเฮลิคอปเตอร์บินร่อนกลางอากาศ ทั้งคู่มีสีหน้าเคร่งเครียด ชายสวมผ้าปิดปากขับเรือเร็วไปพลางก่นด่าไปพลาง
ไม่นานนักก็มีเรือเร็วลำหนึ่งตามพวกเขามาด้วยความเร็ว
ชายสวมผ้าปิดปากถามเฉียนต้าเซิง “ลุงเฉียนครับ ทำยังไงดี”
“เร่งความเร็ว!”
ชายสวมผ้าปิดปากปรับความเร็วไปที่ไวที่สุด
เฮลิคอปเตอร์ที่อยู่เหนือขึ้นไปใช้เครื่องกระจายเสียงกลางอากาศ เรียกให้พวกเขาหยุดและยังส่งเสียงรบกวนด้วย
เรือยอชท์ที่อยู่ข้างหลังตามมาราวเร็วปานสายฟ้าแลบ
ลู่เสวี่ยเฉินซึ่งยืนอยู่บนเรือยอชท์พร้อมกับถือกล้องส่องทางไกลเพื่อดูเรือของเฉียนต้าเซิง “เสี่ยวอวี่กานกับลูกชายฉันไม่มีใครอยู่บนเรือเร็วสักคน”
ฟังจือหันออกคำสั่งด้วยเสียงเยียบเย็นดุจน้ำแข็ง “ชนเข้าไปเลย!”
“ทราบครับ!” บอดี้การ์ดที่ขับเรือเร่งความเร็วอีกครั้ง พุ่งไปชนเรือของเฉียนต้าเซิง
ชายสวมผ้าปิดปากใบหน้าถอดสี รีบเลี้ยวเปลี่ยนทิศทาง แต่ว่าส่วนท้ายของเรือก็ยังโดนชนเข้าอยู่ดี เรือถูกกระแทกอย่างแรง เกือบจะพลิกคว่ำ เฉียนต้าเซิงที่ยืนอยู่ข้างบนตกลงไปในทะเลทันที!
