คลั่งไคล้ใคร่รัก – ตอนที่ 44 มีแต่เธอ

กรามถูกขบเป็นสันนูน นี่เธอเห็นเขาเป็นหัวหลักหัวตอหรือไงนะ นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป

เขานั่งมองมือถืออยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจกดโทรออกมีเพียงเสียงตอบกลับมาว่า

หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

ปิดเครื่องงั้นเหรอ ?

ทำไมต้องปิดเครื่อง ไม่อยากให้เขาติดต่อได้หรือไงกัน กล้าดียังไงวะ !

เขาหงุดหงิดขั้นสุด กะว่าจะรีบกลับบ้านมากอด มาหอม มีเซ็กส์กันให้หนำใจเพราะไหน ๆ ก็เป็นวันหยุด มีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน แต่เธอกลับมาหายไปแบบนี้

หายไป ใช่ ทำไมจู่ ๆ จึงหนีหาย หรือว่าเธอจะโกรธที่เขาตวาดคืนนั้น

ไม่รู้เพราะอะไร แต่สัญชาตญาณบอกให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่เรือนรับรองอันเป็นเรือนพักของเธอ

ถึงคุณหมอดุจตะวัน

และเมื่อหยิบกระดาษขึ้นมาก็พบว่ามันพับครึ่ง เขาคลี่มันออกเพื่ออ่าน

หนูขอคืนของให้คุณหมอทั้งหมด ทั้งเสื้อกาวน์และจดหมาย ถึงแม้ว่าจดหมายนี้คุณหมออาจจะไม่ได้เขียนเองก็ตามแต่มันทำให้หนูซาบซึ้งและเป็นแรงบันดาลใจที่ดีมาตลอดขอโทษที่ต้องออกไปแบบนี้ แต่หนูอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว ขอให้คุณหมอมีความสุขมาก ๆ กับคนรักนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ

“ พูดบ้าอะไรของเธอ ยัยเด็กบ้า ! ”

คนรักบ้าบอคอแตกอะไรกัน เขาเคยรักใครที่ไหนเล่า ก็มีแต่เธอเท่านั้นที่อยู่ในห้วงคำนึง แทบทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่เธอ แต่เธอ !

จดหมายนั่นก็ลายมือเขา และจดหมายของเธอทุกฉบับเขาก็ยังเก็บเอาไว้อย่างดีในตู้เซฟ เอามาเปิดอ่านไม่รู้กี่สิบร้อยรอบจนแทบจะท่องได้อยู่แล้ว

เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ ๆ เธอถึงหนีไปแบบนี้ ?

แค่โกรธที่เขาตวาด หรือเธอรังเกียจที่ได้ล่วงรู้ความลับที่ในยามค่ำคืนเขาร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กชายตัวน้อย ๆ แถมพูดอะไรออกไปโดยที่ไม่รู้ตัว มากไปกว่านั้นเธออาจจะรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คุณหมอดุจตะวันผู้สมบูรณ์แบบ แต่เป็นแค่ของมีตำหนิที่แม้แต่แม่ตัวเองยังไม่ต้องการ เป็นเด็กที่เกิดมาโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ !

เขาพยายามแก้ไขมันแล้วเพื่อเธอ แต่ทำไมเธอถึงได้ไม่รอเล่า…