ตอนที่ 487 สามแกร่งในโลกจอมยุทธ์ที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย
คนทั่วไปต่อให้ฝีมือการต่อสู้เก่งแค่ไหน เมื่อเจอกับจอมยุทธ์ก็ต้องตายสถานเดียว
โลกจอมยุทธมีศาลสถิตยุติธรรมก็จริง แต่ก็ไม่มีทางแทรกแซงเรื่องภายในตระกูลจอมยุทธ
ต้องเป็นยามที่โลกจอมยุทธเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่หรือกล้าส่งจอมยุทธไปก่อกวนโลกภายนอกเท่านั้น ศาลสถิตยุติธรรมถึงจะลงมือ
อิ๋งจื่อจินติดตามเวินเฟิงเหมียนก็ถือเป็นคนตระกูลจี้ คนในครอบครัวตัวเองยังจะจัดการไม่ได้อีกเหรอ
“ลูกสาวของจี้เฟิงเหมียนเหรอ” นายใหญ่ตระกูลจี้หรี่ตา “ก็พอดี จัดการไปพร้อมกันเลย”
พอได้ยินแบบนี้จี้อี้หยวนก็ยิ่งดีใจ
เขานึกไม่ถึงว่า หนามยอกอกของเขาจะถูกกำจัดออกไปแล้ว
จี้อี้หยวนตื่นเต้นดีใจ ด้วยเหตุนี้จึงเลิกคิดว่าจี้อี้หางไปอยู่ในห้องชั้นสองได้ยังไง
เขาเก็บอาการลงหน่อย พูดด้วยความนอบน้อม
“งั้นนายใหญ่ครับ ให้ผมพาคนคุ้มกันของนายใหญ่ไปบ้านของพวกเขาไหมครับ”
“นายใหญ่ตระกูลจี้พยักหน้า “เทียนฮ่าวบอกว่าเธอเป็นคนของวงการบันเทิง วงการบันเทิงคืออะไร”
“คือ…” จี้อี้หยวนชะงัก “คนในวงการบันเทิงก็คือคนที่มีความสามารถทางการแสดง มีคนชื่นชมมากมาย ประมาณนี้ครับ”
“อ่อ” นายใหญ่ตระกูลจี้ดูถูก “พวกเต้นกินรำกิน”
โลกจอมยุทธก็มีเวทีแสดงอยู่ไม่น้อย ไม่มีนักแสดงคนไหนที่มีหน้ามีตา
“ไม่ใช่ครับนายใหญ่ เธอไม่ใช่คนของวงการบันเทิง” จี้อี้หยวนรีบบอก “เธอเป็นคนในวงการวิชาการ มหาวิทยาลัยระดับโลกหลายแห่งต่างแย่งตัวเธอ ทั้งยังเป็นคนที่สอบได้อันดับหนึ่งของปีนี้ สติปัญญาสูงมาก เก่งกว่าจี้เฟิงเหมียนในตอนนั้นอีกครับ”
ถึงได้จ้องรีบกำจัดโดยเร็วที่สุด ห้ามให้อิ๋งจื่อจินเติบโต
“สอบได้อันดับหนึ่งเหรอ ก็คือจอหงวนหรือเปล่า” นายใหญ่ตระกูลจี้ยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่
“ให้หัวหน้าคนคุ้มกันไปสองคนก็พอไหม”
ถ้าเป็นจอมยุทธอันดับหนึ่งเขายังจะสนใจมากหน่อย
แต่ได้ยินว่าตอนนี้ข้างนอกไม่มีคำพูดที่ว่าจอมยุทธอันดับหนึ่งแล้ว
จี้อี้หยวนดีใจยิ่งกว่าเดิม “พอครับ พอแน่นอน”
หัวหน้าคนคุ้มกันของตระกูลจี้ วรยุทธล้วนเกินสามสิบปีขึ้นไป
ไม่เหมือนจอมยุทธฝึกหัดสองคนที่ส่งไปให้เขาครั้งก่อน นั่นเพิ่งจะรวบรวมกำลังภายในได้
“เอาล่ะ” นายใหญ่ตระกูลจี้โบกมือ
“งานประมูลครั้งนี้น่าจะยาวจนวันมะรืนถึงจะเสร็จ ถ้านายอยากกลับก่อนก็ไปเถอะ”
“ได้ที่ไหนกันครับ” จี้อี้หยวนพูด “กว่าจะได้มางานประมูลสักครั้งไม่ง่าย ผมต้องอยู่จนจบงานอยู่แล้ว”
เขารู้ว่านายใหญ่ก็พูดไปแบบนั้น แต่ถ้าเขาตอบตกลงจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่
ตามคาด สีหน้าของนายใหญ่ดีขึ้นไม่น้อย “เทียนฮ่าว”
จี้เทียนฮ่าวเดินเข้ามาพร้อมกล่องไม้ใบหนึ่ง ยื่นให้จี้อี้หยวน
“ในนี้มียาเม็ดหนึ่ง ช่วยบำรุงกำลังได้ ทำให้ร่างกายแข็งแรง” นายใหญ่ตระกูลจี้พูดอย่างใจเย็น
“นายก็อายุเกินครึ่งร้อยแล้ว ครั้งนี้มีผลงาน เอาไปหนึ่งเม็ด”
จี้อี้หยวนนึกไม่ถึงว่าจะยังมีเรื่องดีแบบนี้ “ขอบคุณครับนายใหญ่”
เขากินยาเข้าไป จากนั้นก็ลงไปอย่างอารมณ์ดี
…
งานประมูลจะประมูลพวกยากับสมุนไพรก่อน ตามมาด้วยพวกแร่โลหะ และยังมีอาวุธบ้างประปราย
อิ๋งจื่อจินช่วยจี้อี้หางประมูลยาที่ต้องการเสร็จก็เตรียมออกจากที่นั่น
ก่อนไปเธอไปที่ห้องของตระกูลหลิง
ตระกูลหลิงก็มีหลายห้อง ห้องนี้เป็นของหลิงฉงโหลวกับเจียงฮว่าผิง เจียงหรานกับหลิงเหมียนซีก็อยู่ด้วย
พี่น้องคู่นี้เล่นไพ่กันอยู่
แต่ภายในห้องยังมีหญิงสาวอีกคน
สวมชุดตัวยาวสีงาช้าง นั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะรองนั่ง หลับตาอยู่
รูปร่างหน้าตางดงาม ดูสบายตาดุจดวงจันทร์
อิ๋งจื่อจินชะงักเล็กน้อย หลุบตาลง
รู้สึกคลับคล้ายคลับคลา
“อิ๋งอิ๋ง จะแนะนำให้รู้จัก” หลิงเหมียนซีเห็นอิ๋งจื่อจินเข้ามาก็ดวงตาเป็นประกาย ลุกจากพื้นขึ้นมาทันที
“นี่เพื่อนซี้ของฉัน ชื่อเย่ว์ฝูอี เป็นคนของตระกูลเย่ว์ ฝีมือดีกว่าฉันอีก”
เย่ว์ฝูอีลืมตาขึ้น “สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีค่ะ” อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเล็กน้อย ครุ่นคิดพลางพูด “ฉันเคยได้ยินชื่อคุณ คุณเก่งมาก”
เย่ว์ฝูอีเป็นหนึ่งในสามแกร่งที่เด็กรุ่นนี้ในโลกจอมยุทธไปมีเรื่องด้วยไม่ได้
ส่วนอีกสองคนย่อมเป็นเซี่ยเนี่ยนจากตระกูลเซี่ยกับหลินชิงจยาจากตระกูลหลิน
เย่ว์ฝูอีขมวดคิ้วเล็กน้อย “ข่าวลวงทั้งนั้น”
เจียงหรานมือสั่น แอบพูดกับเจียงฮว่าผิง “แม่ เย่ว์ฝูอีผิดปกติ ปกติเธอไม่สนใจใครนี่นา”
“พูดเสียงเบาฉันก็ได้ยิน” เจียงฮว่าผิงยังไม่ทันพูด เย่ว์ฝูอีก็พูดขึ้นมาก่อน เธอมองเจียงหรานด้วยสายตาเย็นชา “ฉันชอบคนหน้าตาดี”
อิ๋งจื่อจิน “…”
หลิงเหมียนซี “…”
เจียงหรานจุก “งั้นทำไมเธอไม่ชอบหลินชิงจยา”
หลินชิงจยาเป็นสาวงามอันดับหนึ่งที่โลกแพทย์แผนโบราณกับโลกจอมยุทธยอมรับ
เจียงหรานก็ยอมรับว่าหลินชิงจยาสวยมากจริงๆ
จนกระทั่งอิ๋งจื่อจินมาอยู่ห้องสิบเก้า
เพดานความสวยที่อยู่ในใจเขาก็พังทลายลง
เย่ว์ฝูอียังคงนั่งขัดสมาธิ
เธอรู้สึกว่าคำถามนี้ประหลาดมาก น้ำเสียงก็เลยเปลี่ยนนิดหน่อย
“เธอเก่งกว่าฉันเหรอ ทำไมฉันต้องชอบคนที่อ่อนแอกว่าฉันเยอะด้วย”
เจียงหราน “…”
เขาเถียงไม่ออก
พรสวรรค์จอมยุทธของเย่ว์ฝูอีเรียกได้ว่าสูงที่สุดในบรรดาคนรุ่นนี้ของตระกูลหลิน เซี่ย และเย่ว์
เธอตั้งใจฝึกวิทยายุทธจนสูงกว่าหลินชิงจยา
หากว่ากันด้วยเรื่องวรยุทธ หลินชิงจยายังด้อยกว่าหลิงเหมียนซีเล็กน้อย
เจียงหรานหน้าบึ้ง นั่งอยู่ด้านข้าง น้อยใจอย่างบอกไม่ถูก
ฮึ่ย!
หลิงเหมียนซีรู้จักแต่พวกคนประหลาด
ชายชาตรีอย่างเขาเลยกลายเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด
“ไอ้ลูกไม่ได้เรื่อง” หลิงฉงโหลวไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี
“การทดสอบของศาลสถิตยุติธรรมใกล้เริ่มแล้ว พอแกเข้าไปได้ เดี๋ยววรยุทธก็ก้าวหน้าได้เร็ว”
ถึงแม้ระดับวรยุทธจะขึ้นอยู่กับเวลา
แต่เวลาก็ไม่ได้แสดงถึงทุกอย่าง
คนที่มีพรสวรรค์สูง ฝึกไม่กี่ปีก็สามารถครอบครองวรยุทธของหลายสิบปีได้
เย่ว์ฝูอีก็เป็นหนึ่งในนั้น
เพียงแต่ตระกูลเย่ว์ถ่อมตัวมาตลอด เย่ว์ฝูอีก็ไม่มีทางไปต่อสู้เอาเป็นเอาตายที่ลานประลองทุกวันแบบเซี่ยเนี่ยน เพื่อสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง
แม้แต่หลิงเหมียนซีก็ยังไม่แน่ใจว่า ความสามารถที่แท้จริงของเย่ว์ฝูอีสูงขนาดไหนกันแน่
คนจำนวนไม่น้อยอยากเข้าศาลสถิตยุติธรรม เพียงเพราะศาลสถิตยุติธรรมมีสถานที่ลองฝึก ช่วยในการพัฒนาวรยุทธ
เจียงฮว่าผิงถอนหายใจ “แม่ไม่ดีเอง แม่ไม่มีพรสวรรค์จอมยุทธ เลยพาแกตกต่ำไปด้วย”
“ที่ไหนกัน” เจียงหรานซึ้งใจ “แม่ให้หน้าตาที่ดีมาแล้ว”
ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นขาใหญ่ประจำชิงจื้อ ยังเป็นหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนด้วย
แต่พออิ๋งจื่อจินมาเขาก็ตกกระป๋อง
พวกผู้หญิงมาที่ห้องสิบเก้าก็เพื่อมาดูอิ๋งจื่อจินทั้งนั้น
พอได้ยินแบบนี้เจียงฮว่าผิงก็มองสำรวจเจียงหราน
“ฉงโหลว ดูเหมือนพวกเราจะยังไม่มีลูกชายนะ ใช่ไหม”
หลิงฉงโหลวพยักหน้า “นั่นสิ เด็กคนนี้มาจากไหน”
เจียงหราน “…”
“ฉันไปส่งพ่อกลับก่อน” อิ๋งจื่อจินคุยกับเย่ว์ฝูอีและหลิงเหมียนซีเล็กน้อย “พอกลับมางานประมูลคงจบพอดี พอถึงตอนนั้นค่อยไปบ้านตระกูลหลิง”
“เธอจะไปข้างนอกเหรอ งั้นฉันไปด้วย” หลิงเหมียนซีดวงตาเป็นประกาย “ฉันไม่ได้เจอตาซื่อบื้อของฉันนานแล้ว”
เย่ว์ฝูอีที่อยู่ข้างๆ ลูบแขนเสื้อแล้วยืนขึ้น “ฉันก็ไม่ได้ออกไปนานแล้ว ไปกับพวกเธอด้วย อยากกินไอศกรีมสตรอเบอร์รี่”
เย่ว์ฝูอีไม่ชอบไปโลกภายนอก ไปทีก็แค่ไปหาของกิน
ของกินในโลกจอมยุทธไม่ค่อยหลากหลาย ไม่เหมือนโลกข้างนอก
“งั้นฉัน…” เจียงหรานเพิ่งอ้าปาก ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเย่ว์ฝูอีกับหลิงเหมียนซีมองแรงพร้อมกัน
เขาหุบปากทันที
ก็ได้ อย่าไปมีเรื่องกับผู้หญิง
เขาว่าสามคนนี้ต่างหากคือสามแกร่งที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยในโลกจอมยุทธ
“ก็ได้” อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “ตอนนี้เพิ่งสามทุ่ม ตี้ตูเพิ่งมีถนนสายของกินเส้นใหม่ ไปเดินเล่นได้พอดี”
ทั้งสามคนออกไปพร้อมกัน
เจียงหรานขอเก็บตัว “พ่อ การทดสอบของศาลสถิตยุติธรรมเริ่มเมื่อไร”
“ปลายปี” หลิงฉงโหลวตอบ “ระวังหน่อย ครั้งนี้คนที่เข้าร่วมทดสอบเก่งๆ ทั้งนั้น พ่อไม่ได้หวังให้แก่เก่งอะไรมาก เอาความปลอดภัยไว้ก่อน”
เจียงหรานพยักหน้า “ผมเข้าใจ”
หลิงฉงโหลวพูดจบก็ดูการประมูลต่อ ต่อมาเขาก็ประมูลไปหลายชิ้น
…
อีกด้านหนึ่ง
ภายในห้องหอหยกงาม
เนื่องจากเวินเฟิงเหมียนปรากฏตัวอย่างกะทันหัน อันโหรวจิ่นจึงกระสับกระส่ายอยู่บ้าง
ถึงแม้เธอจะเป็นนายหญิงของตระกูลหลิน แต่แท้จริงแล้วไม่ได้มีอำนาจอะไร เงินติดตัวที่เอาไปใช้ได้ก็น้อยมาก
ตอนนี้วันที่สองแล้ว เป็นกลางดึก
งานประมูลดำเนินมาจนถึงตอนนี้ ราคาเริ่มประมูลก็ไม่มีเกินห้าล้าน แถมยังเป็นของที่แพทย์แผนโบราณกับจอมยุทธต้องการ ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ
อันโหรวจิ่นตัดสินใจกลับบ้านตระกูลหลิน เธอเช็ดปากแล้วเรียกคนคุ้มกันที่อยู่ด้านข้าง “ไปเถอะ”
เธอเดินออกไปก็เจอกับจี้เทียนฮ่าวที่ออกมาจากห้องของตระกูลจี้พอดี
จี้เทียนฮ่าวเห็นเธอก็คารวะให้ “ยังต้องขอบคุณคุณนายหลินที่ให้คำชี้แนะ”
อันโหรวจิ่นอึ้ง “ฉันชี้แนะอะไรเธอเหรอ”
จี้เทียนฮ่าวย่อมไม่มีทางเล่าเรื่องที่เขาจะไปฉุดอิ๋งจื่อจินมา พูดเพียงว่า “ก็แค่อยากขอบคุณคุณนายหลิน ไม่ได้มีความหมายอื่นครับ”
“ดูทำเข้า” อันโหรวจิ่นยิ้ม “เกรงใจเกินไปแล้ว ฉันไม่ค่อยสบาย ไปก่อนนะ”
จี้เทียนฮ่าวก็แค่ทักทายตามมารยาท เขายังมีเรื่องสำคัญกว่าต้องไปทำ
ทางตระกูลจี้ในตี้ตูส่งข่าวมาว่า อิ๋งจื่อจินอยู่ในบ้านที่ได้รับการจัดสรร
พวกเขาจะไปฉุดมา
อันโหรวจิ่นเหลือบมองจี้เทียนฮ่าวด้วยหางตา เอาผ้าเช็ดหน้าปิดบังมุมปากที่ยกขึ้น
นี่เป็นเรื่องของตระกูลจี้แล้ว
ไม่เกี่ยวกับเธอแม้แต่น้อย
เธอไม่มีทางโง่ไปออกหน้า ทิ้งจุดอ่อนให้ตัวเอง
ตระกูลจี้อำมหิตโหดเหี้ยม โดยเฉพาะกับเรื่องผู้หญิง
ถูกใจใครก็ไปฉุดกลับมา สุดท้ายยังจะทำจนสภาพเกือบตาย
อันโหรวจิ่นจำได้ว่า หลังจากที่อาการป่วยของเวินทิงหลานหนักขึ้น เวินเฟิงเหมียนก็สะเทือนใจอย่างรุนแรง
ครั้งนี้จะเป็นยังไง
