ตอนที่ 488 จัดการสารเลว เอาไปโยนทิ้ง
อันโหรวจิ่นกลุ้มใจ ถอนหายใจออกมาเบาๆ
นี่ก็เพราะเธอไม่มีทางเลือก ถ้าเวินเฟิงเหมียนอยู่เงียบๆ ที่อำเภอชิงสุ่ยไปตลอด เธอไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน
ถึงขั้นที่ต่อให้เวินเฟิงเหมียนอยู่ตี้ตู ก็ยังคงไม่เกี่ยวข้องกับเธอ
แต่ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เวินเฟิงเหมียนมาโลกจอมยุทธ์ แถมยังเจอเธอ
หลินจิ่นอวิ๋นย่อมรู้ว่าเธอเคยมีครอบครัวมาก่อน ก็แค่ไม่รู้ว่าคนคนนั้นคือเวินเฟิงเหมียน
ถึงแม้หลินชิงจยาจะไม่ใช่คนตระกูลหลิน เรื่องนี้คนในโลกจอมยุทธ์ต่างรู้
แต่เนื่องจากช่วงไม่กี่ปีมานี้ความสามารถของหลินชิงจยาทะยานขึ้นไปสูงมาก เกินพวกลูกหลานสายตรงของตระกูลหลินในรุ่นเดียวกัน จึงไม่มีคนยกเรื่องสายเลือดของเธอมาเป็นประเด็นนานแล้ว
คนที่อิจฉาหลินชิงจยามีมากมาย ซึ่งก็ย่อมมีคนของตระกูลหลิน เซี่ย และเย่ว์
อันโหรวจิ่นจินตนาการได้ว่า ถ้าคนพวกนั้นรู้ว่าพ่อของหลินชิงจยาเป็นแค่คนธรรมดาจะใช้สายตาแบบไหนมองเธอ
อันโหรวจิ่นไม่มีทางปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
พ่อของหลินชิงจยามีแค่หลินจิ่นอวิ๋นเท่านั้น
เธอถึงได้ลองหยั่งเชิงดูท่าทีของหลินชิงจยาก่อนงานประมูลจะเริ่ม
เป็นเหมือนที่เธอคิดไว้
หลินชิงจยาย่อมเอนเอียงมาทางหลินจิ่นอวิ๋น
นายใหญ่ตระกูลหลินแห่งโลกจอมยุทธ์กับนักวิจัยสมัยใหม่ที่ป่วยกระเสาะกระแสะ คนโง่ยังรู้ว่าต้องคิดอย่างไร
อันโหรวจิ่นกระแอมเล็กน้อย “จริงสิ ฉันลืมบอกชิงจยา นายไปบอกหน่อยว่าฉันกลับก่อน ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็ให้มาถามฉันที่ห้อง”
เธอเป็นแม่เธอรู้ดี
การปรากฏตัวของเวินเฟิงเหมียนส่งผลต่อหลินชิงจยาอยู่ไม่น้อยแน่นอน
หนึ่งในคนคุ้มกันกำมือคารวะ จากนั้นก็ขึ้นชั้นบนไปบอกหลินชิงจยา
…
เวลาเที่ยงคืนครึ่ง
เขตบ้านพักของตระกูลจี้ในเมืองตี้ตู
บนโต๊ะน้ำชาในห้องรับแขกมีของย่างเสียบไม้สารพัดอย่าง ไก่ทอด และเบียร์
หลิงเหมียนซีลูบท้อง รู้สึกสบายมาก “ข้างนอกดีกว่าเห็นๆ มีของหลายอย่างที่หากินในโลกจอมยุทธ์ไม่ได้”
อิ๋งจื่อจินไม่ดื่มเบียร์ เพราะเธอคอไม่แข็ง
เธอดื่มน้ำผลไม้จนชินแล้ว ระหว่างดื่มก็ดูหนังที่ฉายในทีวี
“เอ๊ะ จริงสิฝูอี” อยู่ๆ หลิงเหมียนซีก็พูดขึ้น “เธอเข้าพิธีปักปิ่น[1]มานานแล้ว ตระกูลเย่ว์เคยจัดงานเลือกสามีให้เธอไปแล้วหรือเปล่า”
มือของอิ๋งจื่อจินชะงัก เลิกคิ้ว “เลือกสามีเหรอ”
“โลกจอมยุทธ์เป็นแบบนี้แหละ ยังรักษาธรรมเนียมโบราณไว้” หลิงเหมียนซีอธิบาย “แต่ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย ดูกันแค่ความสามารถ ใครเก่งก็มีสิทธิ์เลือกคู่ครอง”
ผู้หญิงเข้าพิธีปักปิ่น ผู้ชายเข้าพิธีสวมครอบมวยผม จากนั้นก็จะมีครอบครัวได้
เย่ว์ฝูอีดูจริงจังแบบที่เห็นได้ยาก แต่ความจริงจังแบบนี้ก็ยังแพ้ให้กับการกินไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ “เลือกสามีอะไรกัน พวกเขาอร่อยกว่าไอศกรีมสตรอเบอร์รี่เหรอ”
อิ๋งจื่อจินเห็นด้วย “ไม่เลย”
ไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ยั่วโมโหเธอไม่ได้
ทั้งสามคนกินของย่างจนหมด
อิ๋งจื่อจินนั่งพิงโซฟา คุยกับซิวอวี่เรื่องการแข่งขันเดือนหน้า
เย่ว์ฝูอีไม่มีทางปล่อยเวลาที่สามารถฝึกวิทยายุทธ์ไป เริ่มนั่งขัดสมาธิ
หนึ่งชั่วโมงต่อมาเธอก็ลืมตาขึ้น หันไปมองหลิงเหมียนซี “ได้ยินหรือเปล่า”
“ได้ยินแล้ว” หลิงเหมียนซีกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟา “จอมยุทธ์สามคน สองคนวรยุทธ์ประมาณสามสิบปี อีกหนึ่งคนสิบห้าปี อีกสิบก้าวก็น่าจะถึงแล้ว”
“ไม่รู้ว่ามาจากตระกูลไหน” เย่ว์ฝูอียืนขึ้น สายตาเย็นชา “เจอฉันแน่”
ดึกๆ ดื่นๆ มีจอมยุทธ์เข้ามาในเขตบ้านพัก มีจุดประสงค์อะไรไม่ต้องบอกก็รู้
“ไม่ต้อง…” อิ๋งจื่อจินยกมือ “เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้”
เธอคาดการณ์ได้ว่าช่วงไม่กี่วันนี้ตระกูลจี้ไม่มีทางอยู่นิ่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะเร็วขนาดนี้
เธอถึงได้จงใจให้เวินเฟิงเหมียนไปอยู่บ้านจี้อี้หาง แบบนี้เวลาลงมือก็จะสะดวกหน่อย
“พวกเราจะไปห้องครัว ไม่อยู่รบกวน” หลิงเหมียนซีขยิบตา “เดี๋ยวถ้าเธออัดคนจนเหนื่อย เปลี่ยนพวกเราเข้ามานะ”
เย่ว์ฝูอีขมวดคิ้ว ขณะที่กำลังจะพูดก็ถูกลากออกไป
ประตูถูกถีบออกในเวลานี้ เกิดเสียงแตกกระจายเต็มพื้น
คนที่มาก็คือจี้เทียนฮ่าวกับหัวหน้าคนคุ้มกันสองคนนั้น
เขาย่อมรอให้จี้อี้หยวนพามาไม่ไหว ก็เลยมาด้วยตัวเอง
อิ๋งจื่อจินอยู่ในชุดลำลองเรียบง่าย ขาที่อยู่ในกางเกงยีนส์สีอ่อนสูงยาว
ใบหน้างดงาม ดุจหิมะที่อยู่บนยอดเขาแสนไกล
นั่นเป็นความงามที่เกินคว้า ยากจะพบเจอได้บนโลกมนุษย์
“สวยแบบที่พบเจอได้ยากจริงด้วย” จี้เทียนฮ่าวตบมือพลางยิ้ม “ฉันต้องยอมรับเลยนะว่า เธอสวยกว่าคุณชิงจยาจริงๆ”
แต่ก็แค่หน้าตาเท่านั้น
เรื่องอื่นเทียบกับหลินชิงจยาไม่ได้
“ช่างเถอะ ฉันเอาเธอไปเทียบกับคุณชิงจยาได้ยังไง น่าตลกจริงๆ” จี้เทียนฮ่าวส่ายหน้า “อิ๋งจื่อจิน ฉันหวังว่าเธอจะรู้จักดูสถานการณ์ เข้าหาหน่อย”
อิ๋งจื่อจินรวบผม พยักหน้าเบาๆ “เข้าหาเหรอ”
“ใช่ เข้าหา” สายตาของจี้เทียนฮ่าวดูหื่นกระหายและละโมบอย่างปิดบังไม่มิด “ฉันขึ้นสวรรค์เมื่อไรเธอก็จะได้รางวัล”
“สุดยอดเลยจริงๆ” หลิงเหมียนซีที่อยู่ในห้องครัวได้ยินคำพูดนี้ก็ตะลึงมาก เดินออกมา “ตระกูลจี้ของพวกนายใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร”
ไม่รู้เหรอว่าอิ๋งจื่อจินเก่งขนาดไหน เป็นคนของใคร
หลิงเหมียนซีไม่รู้จักตัวตนของฟู่อวิ๋นเซินดีนัก แต่รู้ว่าไม่ควรไปมีเรื่องกับเขา
พอเห็นหลิงเหมียนซี แววตาของจี้เทียนฮ่าวก็วูบไหว ยิ้มกว้างกว่าเดิม “ที่แท้ก็มีสาวสวยคนอื่นอีก ก็ดี ไม่ต้องเสียเวลาไปที่อื่นอีกรอบ”
หลิงเหมียนซีถอนหายใจ “ดูท่านายจะไม่รู้จักฉัน”
ก็จริง ทิศทางของตระกูลจี้กับตระกูลหลิงเรียกได้ว่าเหนือใต้
เธอเองก็ไม่ชอบเข้าร่วมการต่อสู้เอาเป็นเอาตาย แถมโลกจอมยุทธ์ยังใหญ่ขนาดนั้น ตระกูลเล็กๆ มีคนแค่เกือบร้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตระกูลขนาดกลางอย่างตระกูลจี้เลย
“ฉันควรรู้จักเธอเหรอ” จี้เทียนฮ่าวไม่แยแส “อย่าคิดว่าหน้าตาดีแล้วฉันต้องรู้จักเธอ คิดว่าตัวเองเป็นคุณชิงจยาหรือไง”
“ทางที่ดีพวกเธอสองคนดูสถานการณ์ให้เป็นหน่อย”
กอดซ้ายคนขวาคน เขานั่งเสวยสุข ไม่มีเรื่องไหนที่จะสุขไปกว่านี้แล้ว
“คุณชายเทียนฮ่าว ไม่ต้องเสียเวลาพูดหรอกครับ” หนึ่งในหัวหน้าคนคุ้มกันแสยะยิ้ม “คนธรรมดาสองคนยังคิดจะสู้กับจอมยุทธ์อย่างพวกเราอีกเหรอ”
จี้เทียนฮ่าวส่ายมือ “เฮ้อ ต้องทะนุถนอมหญิงงาม ของชั้นยอดสองชิ้นนี้ ฉันอยากเก็บไว้เล่นนานๆ”
“จี้เทียนฮ่าว” เวลานี้ได้มีเสียงเย็นชาดังขึ้น “นายไม่รู้จักสองคนนี้ แล้วฉันล่ะ”
“ยังมีอีกคนเหรอ ทำไมฉันต้องรู้จักเธอด้วย” จี้เทียนฮ่าวรู้สึกแค่ว่าน่าตลกสิ้นดี เขาหันไปพูดดูถูก “คิดว่าตัวเองเป็นใคร เธอ…”
เสียงถูกขัดจังหวะในชั่วพริบตา ราวกับคอของคนพูดถูกอุดไว้
สีหน้าของหัวหน้าคนคุ้มกันทั้งสองก็เปลี่ยนไปทันที คล้ายหวาดกลัว รีบถอยไปหนึ่งก้าว
คุณหนูใหญ่ตระกูลเย่ว์ เย่ว์ฝูอี!
ตระกูลเย่ว์ถ่อมตัวมาก เย่ว์ฝูอีก็ย่อมเป็นสไตล์นั้น
แต่สาเหตุที่เธอถูกขนานนามว่าเป็นสามแกร่งแห่งโลกจอมยุทธ์ที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย นั่นก็เพราะเธอเถรตรง ทนเห็นเรื่องโสมมเกิดขึ้นไม่ได้
ใครทำเรื่องชั่วแล้วเธอมาเห็นเข้า จุดจบไม่ดีแน่นอน
เย่ว์ฝูอีจึงมีอีกฉายาหนึ่งในโลกจอมยุทธ์ ‘ผู้พิพากษา’
คณะผู้อาวุโสของศาลสถิตยุติธรรมเคยไปเชิญเย่ว์ฝูอีที่บ้านตระกูลเย่ว์โดยเฉพาะ อยากให้เธอเข้าร่วมศาลสถิตยุติธรรม แต่ถูกปฏิเสธ
แต่บางครั้งเย่ว์ฝูอีก็จะช่วยศาลสถิตยุติธรรมจัดการบางเรื่อง
คลิปเย่ว์ฝูอีที่อยู่ในคลังข้อมูลของสี่ตระกูลมหาเศรษฐีแห่งยุโรปมาจากตอนที่เธอออกจากโลกจอมยุทธ์ไปข้างนอก บังเอิญเจออาชญากรข้ามชาติจึงไล่ล่าไปถึงยุโรป
หลังจัดการคนร้ายเสร็จ ขณะที่เย่ว์ฝูอีไปซื้อไอศกรีมที่สวนสนุกเธอก็เจอกับอันธพาลของยุโรปที่อยู่ไม่สุข จึงช่วยชีวิตเด็กเอาไว้
ไอบีไอก็บันทึกข้อมูลของเธอไว้โดยเฉพาะเช่นกัน
ด้วยสถานะของจี้เทียนฮ่าวกับหัวหน้าคนคุ้มกันทั้งสองนี้ ย่อมไม่เคยเห็นเย่ว์ฝูอี แต่พวกเขาเคยเห็นจากรูปวาด
เย่ว์ฝูอีเป็นหญิงงามใบหน้าเย็นชา คนละสไตล์กับหลินชิงจยา แต่ไม่มีใครกล้าคิดอะไรกับเธอ
จี้เทียนฮ่าวเงยหน้าขวับ มองหลิงเหมียนซี อยู่ๆ ก็นึกออก น้ำเสียงตกใจ “เธอ…เธอคือหลิงเหมียนซี!”
เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเย่ว์ฝูอีก็คือหลิงเหมียนซี
แม้แต่หลินชิงจยาก็ไม่สามารถเหยียบเข้าแวดวงเพื่อนของเย่ว์ฝูอีได้
เขาเคยได้ยินชื่อหลิงเหมียนซี รู้ว่าเธอมีฉายา ‘ปีศาจสาว’
ถึงแม้หลิงเหมียนซีจะไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นสามแกร่งที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยในโลกจอมยุทธ์ แต่เธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเซี่ยเนี่ยน วิทยายุทธ์ไม่เป็นรอง
จี้เทียนฮ่าวเบิกตาโพลง สีหน้าช็อกสุดขีด
มันเรื่องอะไรกัน
ทำไมเย่ว์ฝูอีกับหลิงเหมียนซีถึงมาอยู่ที่นี่
หรือสองคนนี้จะเป็นเพื่อนกับอิ๋งจื่อจิน!
ล้อเล่นอะไรน่ะ!
“สามคน ฉันอัดคนเดียวก็ได้แล้ว เรื่องเล็ก” อิ๋งจื่อจินเดินเข้าไป “พวกเธอไปพักผ่อนเถอะ”
จี้เทียนฮ่าวยังทันไม่ได้สติกลับจากความตะลึงที่เย่ว์ฝูอีกับหลิงเหมียนซีนำมาให้ก็เห็นภาพที่ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อ
เขาแทบมองไม่ทันว่าอิ๋งจื่อจินลงมืออย่างไร เห็นหนึ่งในหัวหน้าคนคุ้มกันถูกเธอซัดหมอบไปแล้ว
ในเวลาแค่หนึ่งนาที หัวหน้าคนคุ้มกันทั้งสองก็พ่ายแพ้หมดรูปโดยที่ไม่มีแรงสู้กลับแม้แต่น้อย
“อายุเยอะขนาดนี้วรยุทธ์แค่สามสิบปี” อิ๋งจื่อจินหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาหนึ่งแผ่นแล้วเช็ดมือ “ไม่ได้เรื่อง”
หัวหน้าคนคุ้มกันสองคนนี้อายุแปดสิบปี
ถือว่าธรรมดามากในโลกจอมยุทธ์
จี้เทียนฮ่าวมองคนคุ้มกันทั้งสองร้องโอดโอยอยู่บนพื้น ตัวสั่นฟันกระทบกัน “เธอ เธอ…”
คำพูดที่เหลือยังไม่ทันออกมาก็ถูกอุดลำคอไว้
ความเจ็บปวดขั้นรุนแรงเริ่มแผ่ซ่าน แม้แต่อวัยวะภายในก็มากองรวมกัน
“เอ่อ โทษที” หลิงเหมียนซีให้กำลังใจจี้เทียนฮ่าว “อิ๋งอิ๋งเก่งกว่าฉันกับฝูอีอีก นายสวดมนต์เยอะๆ นะ”
อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง แสยะยิ้ม เจือไปด้วยความข่มขู่ “สนุกไหม”
สมองของจี้เทียนฮ่าวเกิดเสียง ‘ผึง’ อย่างไม่ขาดสาย
สมองของเขาตื้อไปหมด
มันเรื่องอะไรกัน
อิ๋งจื่อจินเป็นคนธรรมดาไม่ใช่เหรอ
คนธรรมดาทำไมถึงได้มีวรยุทธ์ขนาดนี้!
คนคุ้มกันสองคนนี้มีวรยุทธ์เกินสามสิบปีเลยนะ แถมยังเข้าขากันได้ดี
ถ้าคิดจะกำจัดพวกเขาในเวลาสั้นๆ ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีวรยุทธ์ห้าสิบปีขึ้น
จี้เทียนฮ่าวหน้าซีด เหงื่อหงดติ๋งๆ
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดของตัวเองก่อนหน้านี้ ตัวหนาวสั่นขึ้นมาทันที
ไม่ใช่แค่หน้าตาที่สวยกว่าหลินชิงจยา วรยุทธ์ก็ไม่ด้อยด้วย
ในความทรงจำของเขา อายุเท่านี้ก็มีแค่เย่ว์ฝูอีที่มีฝีมือขนาดนี้ได้
แต่จนถึงตอนนี้จี้เทียนฮ่าวก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมอิ๋งจื่อจินถึงเป็นจอมยุทธ์!
มีจอมยุทธ์คนไหนบ้างที่ยังอาศัยอยู่ข้างนอกแบบนี้
สายตาของอิ๋งจื่อจินเย็นชา เธอขยับข้อมือ ทำให้เส้นเสียงของจี้เทียนฮ่าวพัง
จี้เทียนฮ่าวเบิกตาโพลง หมดสติไป
เธอโยนจี้เทียนฮ่าวทิ้ง เก็บบัตรธนาคารกับเช็กมาวางบนโต๊ะ พยักหน้าเบาๆ “ยังดีที่ไม่ใช่คนจน”
เธอจะได้เปลี่ยนประตูที่ดีกว่านี้
เนื่องจากมีสายตระกูลที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีขั้นสูง ตระกูลเดิมของตระกูลจี้ก็เลยให้ความสนใจโลกภายนอกมากหน่อย
จี้เทียนฮ่าวมักจะออกไปเที่ยวสำมะเลเทเมา ย่อมพกเงินติดตัวไว้ไม่น้อย
“พวกเธอคุยกันไป ไม่ต้องรีบ” เย่ว์ฝูอีใช้มือข้างหนึ่งหิ้วคนคุ้มกันสองคน มืออีกข้างหิ้วจี้เทียนฮ่าว พูดเสียงแข็ง “ฉันจะไปที่ตระกูลจี้หน่อย อยากตายกันนัก”
เธอจัดการคนอย่างจี้เทียนฮ่าวมาไม่น้อยแล้ว
บังเอิญเจอพอดีก็ไม่มีทางปล่อยไป
วินาทีถัดมาเย่ว์ฝูอีก็หายตัวไปจากที่เดิม
หนึ่งวินาทีเคลื่อนที่สิบกว่าเมตร
ดวงตาหงส์ของอิ๋งจื่อจินหรี่ลงเล็กน้อย
ตระกูลเย่ว์สืบทอดเรื่องความเร็วจริงๆ
“ตระกูลจี้ซวยแน่” หลิงเหมียนซีหันมา ถามด้วยความสงสัย “อิ๋งอิ๋ง คิดอะไรอยู่เหรอ”
“ฉันกำลังคิดว่า…” อิ๋งจื่อจินมองประตูบ้านที่พังลง คิดหนัก “ประตูพังแบบนี้ไม่ดีแน่”
“…”
…
เวลาตีห้าภายในโลกจอมยุทธ์
การประมูลยังคงดำเนินต่อ บรรดาแขกเหรื่อก็ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ
เนื่องจากการออกแบบของอาคาร ทำให้คนที่อยู่ชั้นสองมองเห็นชั้นหนึ่ง แต่คนอยู่ชั้นหนึ่งมองไม่เห็นชั้นสอง
การมาของเย่ว์ฝูอี แม้แต่คนอารักขาของศาลสถิตยุติธรรมที่เฝ้าประตูอยู่ก็ยังไม่สังเกตเห็น
เธอกวาดตามองห้องที่อยู่ชั้นสองแล้วเดินตรงไปยังห้องที่นายใหญ่ตระกูลจี้อยู่
ไปถึงยังเคาะประตูอย่างมีมารยาท
คนที่อยู่ด้านในย่อมได้ยิน จี้อี้หยวนเริ่มตื่นเต้น “นายใหญ่ ผมจะไปเปิดประตูให้ครับ”
จะต้องเป็นจี้เทียนฮ่าวกับหัวหน้าคนคุ้มกันสองคนเอาตัวอิ๋งจื่อจินกับเวินเฟิงเหมียนกลับมาแน่
[1]พิธีปักปิ่น พิธีเข้าสู่วัยสาวของเด็กผู้หญิงในยุคโบราณ
