ตอนที่ 546 หลินชิงจยาที่สอง อิ๋งจื่อจินที่หนึ่ง
อวิ๋นซานไม่รู้ความเกี่ยวข้องระหว่างตระกูลเยี่ยกับฟู่อวิ๋นเซินเท่าไรนัก
อย่างไรเสียพวกเขาสามพี่น้องก็ไม่ได้ติดตามฟู่อวิ๋นเซินตั้งแต่แรก ช่วงหลายปีที่ฟู่อวิ๋นเซินไปยุโรปพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในประเทศจีน
พอเขาฟังเรื่องของตระกูลเยี่ยจบเลยอยากไปรายงานฟู่อวิ๋นเซิน
แต่พอได้ยินคำพูดของอิ๋งจื่อจิน อวิ๋นซานก็อึ้ง
แต่มือของเขาก็เร็วกว่าสมอง ยื่นกล่องยาวที่บรรจุเข็มเงินและเข็มทองออกไป
นี่เป็นเข็มเงินกับเข็มทองที่ฟู่อวิ๋นเซินสั่งทำจากโลกแพทย์แผนโบราณมาให้อิ๋งจื่อจินโดยเฉพาะ
แค่เข็มสิบกว่าเล่มนี้จ่ายเงินไปพันกว่าล้าน
พออิ๋งจื่อจินได้รับก็คิดมาตลอดว่าทำอย่างไรถึงจะถอนทุนพันกว่าล้านนี้คืนได้
เธอเปิดกล่องแล้วพยักหน้า “คุณเยี่ยฉางคงคะ ฉันจะช่วยให้คุณเป็นปรมาจารย์ค่ะ”
“พอได้เป็นปรมาจารย์ วิกฤติของตระกูลเยี่ยก็จะหมดไปไม่ใช่เหรอคะ”
“…”
เกิดความเงียบขึ้นภายในหอบรรพชน
เยี่ยหลิงยืนเหม่อ
อย่าว่าแต่นายใหญ่เยี่ยเลย เวลานี้แม้แต่เยี่ยฉางคงก็ตะลึง
เยี่ยฉางคงอดพูดขึ้นไม่ได้ “คุณอิ๋งหมายความว่าไงครับ”
อะไรคือทำให้เขากลายเป็นปรมาจารย์
กำลังภายในของจอมยุทธ์คือพลังที่เกิดจากในร่างกาย
พลังแบบนี้ก็มีในร่างกายคนทั่วไปเหมือนกัน แต่ต้องมีพรสวรรค์จอมยุทธ์เท่านั้นถึงจะสามารถใช้วิชาเร้นลับของจอมยุทธ์นำพลังพวกนี้มาฝึกจนเกิดกำลังภายในได้
กำลังภายในที่เคลื่อนไหวในร่างกายทำให้จอมยุทธ์แตกต่างจากคนทั่วไปในหลายด้าน เช่น ความเร็ว พลัง อายุขัย เป็นต้น
เมื่อไปถึงระดับปรมาจารย์จอมยุทธ์ กำลังภายในสามารถปกป้องร่างกายจากภายนอกได้ ไม่ต่างอะไรจากกำแพงเหล็กที่แข็งแกร่ง
สามารถป้องกันการโจมตีด้วยอาวุธระยะไกลได้ เช่น ลูกกระสุน เป็นต้น
ขอแค่อาวุธที่โจมตีระยะไกลเหล่านั้นไม่มีอานุภาพถึงขั้นอาวุธนิวเคลียร์ก็ไม่มีทางทลายแนวป้องกันของปรมาจารย์จอมยุทธ์ได้
ต่อให้เป็นสมาชิกตระกูลใหญ่พึ่งพายาสมุนไพรมากมายก่ายกองก็ไม่มีทางบรรลุถึงขั้นปรมาจารย์ได้
สาเหตุที่ทางยุโรปกลัวโลกจอมยุทธ์เป็นเพราะต่อให้เป็นทหารรับจ้างระดับเอสที่เก่งกาจที่สุดก็ยังสู้ปรมาจารย์จอมยุทธ์ไม่ได้
“ค่ะ กลายเป็นปรมาจารย์” มือของอิ๋งจื่อจินจับเข็มทองขึ้นมาสามเล่มพลางพูดขึ้น “แต่มีอยู่อย่างที่ต้องบอกไว้ก่อน”
“ฉันใช้เข็มทองช่วยให้เป็นปรมาจารย์ครั้งนี้เสร็จ ต่อไปไม่ว่าคุณจะฝึกยังไงก็ก้าวหน้าไม่ได้อีก อายุขัยก็จะลดลงไปเร็วมาก”
อายุขัยของปรมาจารย์จอมยุทธ์สามารถไปได้ถึงสองร้อยปีขึ้นไป
นี่ก็คือข้อเสียของการฝังเข็ม
เนื่องจากอาศัยปัจจัยภายนอกมากระตุ้นลมปราณภายใน จึงต้องแลกด้วยอายุขัยและแก่นแท้ของร่างกาย เพื่อเพิ่มวรยุทธ์
มิฉะนั้นหากใช้ปัจจัยภายนอกช่วยได้ทุกเรื่องก็จะไม่ยุติธรรมต่อคนเก่งที่ฝึกวรยุทธ์ด้วยตัวเอง
เยี่ยฉางคงแทบหยุดหายใจ สุดท้ายก็ได้สติกลับมาท่ามกลางความตกตะลึง “คุณอิ๋งสามารถ…”
เขารู้ว่าตัวเองมีพรสวรรค์จอมยุทธ์ที่ธรรมดามาก ต่อให้สิ้นอายุขัยก็ไม่มีทางไปถึงขั้นปรมาจารย์จอมยุทธ์ได้
เยี่ยฉางคงไม่ลังเลแม้แต่น้อย
เขาลุกขึ้น กำมือคารวะอิ๋งจื่อจิน “ครับ รบกวนคุณอิ๋งด้วยนะครับ”
อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเบาๆ ทำท่าทางบอกให้เยี่ยฉางคงนั่งขัดสมาธิให้ดี
เธอเอาเข็มทองไล่ปักตามจุดลมปราณสำคัญของเขาแล้วใช้กำลังภายในช่วยผลัก
เยี่ยหลิงตั้งใจดูอยู่ข้างๆ ยิ่งดูก็ยิ่งช่วยจุดประกายความคิด
ครึ่งชั่วโมงต่อมาอิ๋งจื่อจินก็ฝังเข็มเสร็จ
เธอนั่งพิงเก้าอี้ เช็ดเหงื่อ พูดเสียงแหบแห้งเหมือนใกล้หมดแรง “อวิ๋นซาน”
อวิ๋นซานเข้าใจ หยิบปืนออกมาเล็งไปที่เยี่ยฉางคง
เขาเหนี่ยวไกยิงดัง ปัง
ลูกกระสุนสีเงินพุ่งออกจากปากกระบอกปืนสีดำ ตรงไปที่เยี่ยฉางคง
ปืนกระบอกนี้เพิ่งวางขายในโซนซื้อขายบนเว็บบอร์ดเอ็นโอเค อานุภาพสูง ทำลายคฤหาสน์ทั้งหลังได้ในชั่วพริบตา
เยี่ยหลิงกับนายใหญ่เยี่ยสีหน้าเปลี่ยน
แต่วินาทีถัดมาพวกเขาก็เห็นกระสุนนัดนั้นหยุดลงในระยะที่ห่างจากเยี่ยฉางคงประมาณสามเซนติเมตร
ไปต่อไม่ได้อีก
เกิดเสียง หึ่งๆ เบาๆ โดยมีกระสุนเป็นศูนย์กลาง กำลังภายในสะเทือนมวลอากาศ
เยี่ยฉางคงลืมตาขึ้นทันที ปล่อยกำลังภายในที่หนักหน่วงกว่าจนลูกกระสุนแตกละเอียด
“กำลังภายในสำแดงภายนอก!” นายใหญ่เยี่ยมองตาค้าง ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ร้องเสียงหลง “คุณปู่ ปรมาจารย์จอมยุทธ์ คุณปู่กลายเป็นปรมาจารย์จอมยุทธ์แล้วจริงๆ!”
ตระกูลเยี่ยของพวกเขามีปรมาจารย์จอมยุทธ์แล้ว!
เยี่ยฉางคงค่อยๆ สัมผัสกับการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกาย น้ำตาไหลออกมาทันที “ปรมาจารย์ ปรมาจารย์เชียวนะ…”
เป็นความฝันที่เกินเอื้อมของจอมยุทธ์ตั้งเท่าไร แต่เขากลับบรรลุได้หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง
“คุณอิ๋ง” เยี่ยฉางคงคุกเข่าลงบนพื้น คำนับอิ๋งจื่อจินสามครั้งด้วยความเคารพ “บุญคุณที่คุณอิ๋งมีต่อตระกูลเยี่ยในวันนี้ เยี่ยฉางคงจะไม่มีวันลืม”
“หากคุณอิ๋งต้องการอะไร ต่อให้ตระกูลเยี่ยต้องบุกน้ำลุยไฟก็จะไม่ปฏิเสธ!”
“ไม่เป็นไรค่ะ” อิ๋งจื่อจินนวดศีรษะ “ฉันอยากนอน”
การฝังเข็มแบบนี้สูบพลังไปมาก
“เยี่ยหลิง ไปส่งคุณอิ๋งพักผ่อน” นายใหญ่เยี่ยพูดขึ้นทันที “วันนี้ใครก็ห้ามเอาเรื่องนี้ไปพูด บอกคนอื่นในตระกูลเยี่ยก็ไม่ได้เหมือนกัน”
เยี่ยหลิงพยักหน้าจริงจัง “เข้าใจค่ะ”
เธอกับอวิ๋นซานออกไปส่งอิ๋งจื่อจินที่ห้องนอน
ระหว่างทางบังเอิญเจอเยี่ยเหิงที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอก
เยี่ยเหิงเหลือบมองอิ๋งจื่อจิน แอบไม่พอใจ
วันๆ เอาแต่พักอยู่ในบ้านตระกูลเยี่ย หน้าด้านจริงๆ
เยี่ยเหิงไม่มองอีก เขาเดินเข้าไปด้านในอย่างสบายใจพร้อมแจกันหยกในมือ
“เยี่ยเหิง!” นายใหญ่เยี่ยเดินออกมาเห็นภาพเหตุการณ์นี้พอดีก็โมโหมากอีกครั้ง “ยังจะมีหน้ากลับมา มีความสุขมากนักเหรอ”
“มีอะไรเหรอครับคุณพ่อ” เยี่ยเหิงชูแจกันในมือ “ผมต้องมีความสุขอยู่แล้ว ผมไปโลกแพทย์แผนโบราณมาตั้งหลายครั้ง ในที่สุดครั้งนี้ก็แย่งยาที่คุณชิงจยาแจกมาได้แล้ว”
เขาเฝ้ารอมาหลายเดือนแล้ว
เธอเป็นเทพธิดาของเขา
“เยี่ยเหิง แก…” นายใหญ่เยี่ยรู้สึกบีบคั้นหัวใจ “เข้าไปคุกเข่าในหอบรรพชนสามวัน!”
…
อิ๋งจื่อจินนอนจนถึงตอนบ่าย
พอตื่นมาก็เห็นฟู่อวิ๋นเซินอยู่ข้างเตียง
เขายื่นน้ำให้แก้วหนึ่ง แววตาจริงจัง “เยาเยา นอกจากพวกเขาสามคนกับอวิ๋นซาน ไม่มีคนอื่นแล้วใช่ไหม”
ถ้าโลกจอมยุทธ์รู้ว่ายังมีคนที่สามารถใช้การฝังเข็มเลื่อนขั้นวรยุทธ์ได้ จะต้องเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่แน่นอน
“ไม่มี” ครั้งนี้อิ๋งจื่อจินสูญเสียพลังไปมาก นอนอยู่บนเตียงไม่อยากขยับ พอได้ฟังก็แค่เหลือบตาขึ้น “ฉันคิดดูแล้ว พวกเขาช่วยคุณ ฉันก็เลยอยากช่วยพวกเขา”
ถ้าไม่มีเยี่ยฉางคง เธอก็ไม่รู้ว่ายังจะได้เจอฟู่อวิ๋นเซินหรือเปล่า
ฟู่อวิ๋นเซินเอามือจับหน้าเธอ ยิ้มมุมปาก “เด็กน้อย ชอบพี่ชายขนาดนี้เลยเหรอ งั้นทำไมยังจะบอกว่าทนเห็นพี่ชายทุกข์ทรมานใจได้ล่ะ”
“ล้อเล่น สนุกดี”
“…”
มีคำพูดอยู่อย่างที่เรียกว่าสร้างบาปให้ตัวเอง ก็ต้องรับกรรม
ฟู่อวิ๋นเซินแค่ยิ้ม เขายกชามขึ้นมา ในนั้นเป็นซุปปลา “กินสิ”
ซุปปลาเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ กลิ่นหอมเย้ายวน
อิ๋งจื่อจินขมวดคิ้ว “ใส่เลือดตัวเองอีกแล้วเหรอ”
“แค่ไม่กี่หยด” ฟู่อวิ๋นเซินตอบอย่างสบายๆ “ไม่เป็นไร”
อิ๋งจื่อจินชะงัก สุดท้ายก็ดื่ม “ฝีมือทำครัวพัฒนาขึ้นนะ”
“ยังไงซะแฟนสาวก็เลือกกิน” ฟู่อวิ๋นเซินลูบศีรษะเธอ “พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทดสอบระดับสี่หรอก”
“ไม่เอา” พอได้ยินแบบนี้อิ๋งจื่อจินก็พลิกตัว “เดี๋ยวก็จะมีช่องทางหาเงินแล้ว”
ไม่อย่างนั้นต้องรอเดือนถัดไปอีก
“พี่ชายหาเงิน เธอพักผ่อน” ฟู่อวิ๋นเซินเลิกคิ้ว “ถ้าเธอเหนื่อยตายพี่ชายจะทำไง”
“บอกแล้วไม่ใช่เหรอ” อิ๋งจื่อจินหาว “เดี๋ยวเลี้ยงดูเอง เด็กน้อย”
มือของฟู่อวิ๋นเซินชะงัก
คำพูดที่คุ้นเคยพาย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน
ตอนนั้นเขาโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง เธอเป็นเหมือนแสงสว่างที่ฝ่าความมืดเข้ามา บุกเข้ามาในชีวิตของเขา
ไม่อาจต้านทานได้ สะดุดตาจนยากเกินกว่าจะมองข้าม
“นอนต่อเถอะ” ฟู่อวิ๋นเซินหยิบหนังสือตำนานเทพเคลต์ นิ้วเรียวยาวไล่เปิด สีหน้าผ่อนคลาย “เดี๋ยวเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง”
อิ๋งจื่อจิน “…”
เธออยากถอนคำพูดเมื่อกี้
…
เดือนธันวาคม คนที่เข้าร่วมการทดสอบระดับสี่กลับเยอะกว่าตอนระดับสาม
“ครั้งนี้มีคนมาสอบระดับสี่สามร้อยคน เก้าคนสอบผ่านแล้ว” อาจารย์หลี่ถือรายชื่อ “มาดูผลสอบของพวกเขากัน”
อาจารย์หลิวส่ายหน้า “มีอะไรน่าดูอีก พอเคยเจออัจฉริยะอย่างคุณชิงจยา ยังจะมีใครเข้าตาได้อีก”
ขณะพูดเขาก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ “ตอนคุณชิงจยาอายุยี่สิบปีก็สอบผ่านระดับสี่แล้ว หนึ่งปีต่อมาเธอก็เลื่อนขึ้นระดับห้าได้สำเร็จ”
“ถ้าไม่ติดว่าเธอฝึกปรุงยาอย่างเดียวตลอดไม่ได้ ตอนนี้เธอคงขึ้นระดับหกไปแล้ว”
ส่วนเมิ่งชิงเสวี่ย เธอไม่อยู่สมาพันธ์โอสถ ทางสมาพันธ์จึงไม่รู้
แต่ฟังจากพวกข่าวลือ ความสามารถในการปรุงยาของเมิ่งชิงเสวี่ย หากอยู่ในสมาพันธ์โอสถก็น่าจะเทียบเท่าสมาชิกระดับหก
ทั่วทั้งสมาพันธ์โอสถมีสมาชิกระดับหกอยู่แค่สามสิบสี่คน
ส่วนสมาชิกระดับเจ็ด หากตัดผู้อาวุโสห้าคนของคณะผู้อาวุโสก็มีแค่สองคนแล้ว
ฝีมือการรักษาของเมิ่งชิงเสวี่ยธรรมดามาก
ตระกูลเมิ่งมีการติดต่อกับโลกปุถุชนอย่างแน่นแฟ้น
พวกเขาก็เคยได้ยินมาว่า พวกตระกูลชั้นแนวหน้าของตี้ตูต่างไปขอรักษากับเมิ่งชิงเสวี่ย
เห็นได้ชัดว่าอาจารย์หลิวไม่ค่อยสนใจสมาชิกระดับสี่กลุ่มใหม่นี้มากนัก
แต่เขาก็อดทนเอามาดู
ยิ่งดูก็ยิ่งผิดหวัง คนที่อายุน้อยสุดก็สี่สิบเข้าไปแล้ว
อาจารย์หลี่ก็ถอนหายใจ
“ก็บอกแล้ว อัจฉริยะอย่างคุณชิงจยาร้อยปีจะเจอสักคน ไม่มีใครสู้ได้หรอก” อาจารย์หลิวลุกขึ้น “ผมไปก่อนนะ”
อาจารย์หลี่เปิดดูไปจนถึงใบสุดท้าย เดิมทีก็แค่จะมองผ่านๆ
แต่พอเหลือบมองไป สายตากลับจับจ้อง
ชื่อนามสกุล : อิ๋งจื่อจิน
อายุ : 18
เวลาที่ใช้ในการสอบ : 115 นาที
ผลสอบ : ทำยาสงบใจหนึ่งเตาได้หกเม็ด แต่ละเม็ดมีประสิทธิภาพ 65%
อันดับในการสอบระดับสี่ : 1
