คุณหนูไฮโซยอดอัจฉริยะ – ตอนที่ 637 ตัวตนเปิดเผยต่อเนื่อง

ตอนที่ 637 ตัวตนเปิดเผยต่อเนื่อง

บรูเออร์เกิดอาการสมองตื้อ ใบหน้าเริ่มซีดลงทีละนิด

แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

จ็อบ ลอเรนท์ มีตำแหน่งงานที่ไม่สูงในตระกูลลอเรนท์ ก็แค่หนึ่งในพ่อบ้านจำนวนมาก

แต่เขาเป็นคนรับใช้ข้างกายซีซาร์ มีแค่เขาที่เข้าพบซีซาร์ได้ตลอดเวลา

ต่อให้เป็นพวกคณะผู้อาวุโส เวลาเจอเขาก็ยังต้องโค้งตัวให้เล็กน้อย

นอกจากซีซาร์แล้ว ยังจะมีใครที่สามารถทำให้จ็อบนอบน้อมขนาดนี้ได้อีก

อิ๋งจื่อจินรู้จักทั้งเกอร์เวนทั้งซีซาร์

พอปะติดปะต่อเรื่องพวกนี้เข้าด้วยกัน หลายอย่างก็กระจ่าง

อิ๋งจื่อจินก็คือนักวิจัยอันดับหนึ่งของโปรเจ็กต์ยานอวกาศข้ามจักรวาล!

หลังจากได้ข้อสรุปนี้ บรูเออร์ก็รู้สึกเพียงว่าเบื้องหน้ามืดมน

เอลิซาเบธซื้อบทความ ถึงขั้นซื้อบทความของนักวิจัยอันดับหนึ่งเลยเหรอ!

อิ๋งจื่อจินลูบแขนเสื้อ เลิกคิ้ว “พกปืนมายิงคนหน้าสนามบิน พวกคุณมีกฎหมายหรือเปล่า”

“มีครับ” จ็อบเข้าใจทันที “ไม่รบกวนคุณอิ๋งแล้วครับ เรื่องนี้ยกให้ผมจัดการ นายท่านสั่งให้คนไปเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว รอคุณอิ๋งให้เกียรติไปรับประทานครับ”

บรูเออร์ฟังแล้วก็เหงื่อแตกพลั่ก ร่างกายแทบทรุด

อิ๋งจื่อจินเป็นอะไรกับนายท่านของพวกเขากันแน่

นายท่านถึงกับต้องเตรียมอาหารด้วยตัวเอง!

หลายสิบปีมานี้ ตระกูลลอเรนท์ไม่เคยร่วมลงทุนโปรเจ็กต์ใหญ่อะไร

ยานอวกาศข้ามจักรวาลเป็นโปรเจ็กต์แรก

แถมยังทุ่มไปถึงแสนล้าน

หรือไม่ใช่เพราะนายท่านของพวกเขาคิดว่ายานอวกาศข้ามจักรวาลจะสำเร็จได้ แต่เป็นเพียงเพราะอิ๋งจื่อจินอยู่ในโปรเจ็กต์นี้!

จ็อบเหลือบมองบรูเออร์ด้วยสายตาเวทนา

ถูกขับไล่ออกจากฟลอเรนซ์แล้วยังไม่สำนึก ยังจะรนหาที่ตายให้ตัวเองอีก

“ไม่ต้องขับไล่แล้ว” จ็อบตบมือให้คนคุ้มกันเข้ามา “ส่งไปที่ศาลฟลอเรนซ์ พวกเราเป็นพลเมืองดีที่รักษากฎหมาย ทุกอย่างว่าไปตามกฎหมาย”

บรูเออร์กับเอลิซเบธถูกเอาตัวไป

จ็อบขอตัวกลับ

อิ๋งจื่อจินกับซีนายออกจากคฤหาสน์หลังนั้น ระหว่างทางเธอครุ่นคิดอยู่สองวินาที “เธอเป็นลูกครึ่งเหรอ งั้นหลานสาวของเธอก็เป็นด้วยสิ”

ถ้าเป็นลูกครึ่งหมด แบบนั้นขอบเขตที่จะตามหาก็แคบลง

“ไม่ใช่นะ เมืองแห่งโลกไม่มีการแบ่งสายเลือดตะวันออกหรือตะวันตก ฉันมีตาสีฟ้า ใช่ว่าหลานสาวของฉันจะมีด้วย ยีนซับซ้อนมาก” ซีนายพูด “อีกอย่างนามสกุลเรนเกลก็ได้มาจากสำนักผู้วิเศษตั้งให้ แปลว่าแสงสว่าง”

ขณะพูดเธอกดนาฬิกาอัจฉริยะ มีรูปปรากฏ “นี่คือพี่สะใภ้ใหญ่ของฉัน ฟังจากที่พวกเธอพูด พี่สะใภ้ใหญ่ของฉันก็คือหญิงงามแห่งตะวันออก”

เป็นรูปผู้หญิงที่นอนอยู่ในโลงน้ำแข็ง

ผมยาวดำขลับ ผิวพรรณขาวผ่อง

งดงามจนยากเกินกว่าจะบรรยาย

ด้านล่างมีชื่อระบุ

[ซู่เวิ่น]

ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน ตอนที่เห็นรูปนี้ มือของอิ๋งจื่อจินสั่นเล็กน้อย

“เอ๊ะ จะว่าไปเธอก็หน้าคล้ายพี่สะใภ้ใหญ่อยู่นะ หน้าเหมือนกันมาก” ซีนายสังเกตใบหน้าอิ๋งจื่อจินอยู่หลายวินาทีแล้วเม้มริมฝีปาก “แต่ฉันเคยเจอผู้หญิงที่แทบจะเหมือนพี่สะใภ้ทุกกระเบียดนิ้ว แต่พอตรวจดีเอ็นเอแล้วก็ไม่ใช่”

โลกกว้างใหญ่ เรื่องแปลกๆ มีอยู่เสมอ

คนสองคนที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันกลับหน้าตาเหมือนกันมาก

อิ๋งจื่อจินดึงหมวกลง ไม่แสดงความคิดเห็นเรื่องนี้ สีหน้าเรียบเฉย

ทั้งสองคนเดินไปตามถนน มีผู้คนเดินขวักไขว่

เมืองนอกมีคนที่รู้จักอิ๋งจื่อจินไม่มาก เธอไม่จำเป็นต้องพรางตัว เช่น สวมผ้าปิดปาก แปลงโฉม เหมือนตอนอยู่ในประเทศจีน

จนกระทั่งมีผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมองเธอ

จากนั้นก็วิ่งมาทางเธอพลางกวักมือ

อิ๋งจื่อจินหยุดเดิน

“ประธานอิ๋ง” หญิงสาวถอดแว่นกันแดด พูดด้วยความดีใจ “ประธานอิ๋งก็อยู่ฟลอเรนซ์ด้วยเหรอคะ บังเอิญมาก ฉันชื่อซังอวี่ค่ะ เพิ่งเข้าทำงานในชูกวงมีเดียเมื่อเดือนที่แล้ว”

อิ๋งจื่อจินพยักหน้าเล็กน้อย “สวัสดีค่ะ”

ซังอวี่เห็นอิ๋งจื่อจินไม่ได้มีท่าทีอยากคุยต่อก็รู้งาน ยิ้มให้เล็กน้อย “งั้นไม่รบกวนประธานอิ๋งแล้วค่ะ ประธานอิ๋งไปทำธุระเถอะค่ะ”

เธอโค้งตัวให้หนึ่งที มองส่งอิ๋งจื่อจินเดินไป แววตาวูบไหวเล็กน้อย

ซีนายหันไปมองแล้วถามด้วยความสงสัย “รู้จักผู้หญิงคนนั้นเหรอ”

อิ๋งจื่อจินหาวออกมา เลิกคิ้ว “ไม่รู้จัก ฉันความจำไม่ดี”

หลังจากงานเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ ชูกวงมีเดียก็เบียดขึ้นมาเป็นบริษัทบันเทิงระดับโลก มีตั้งสาขาที่เมืองนอก ดึงดูดคนมาร่วมงานในชูกวงมีเดียได้ไม่น้อย

ยังรวมไปถึงบรรดาราชาราชินีภาพยนตร์ที่เคยขึ้นแท่นระดับเทพไปก่อนแล้ว

ตระกูลแพชช์ถูกตระกูลลอเรนท์ยึดครอง ไทม์มีเดียไม่มีแหล่งเงินทุนย่อมสู้ไม่ได้อย่างสิ้นเชิง

ไทม์มีเดียจะประกาศล้มละลายในปลายเดือนเมษายน

ชูกวงมีเดียแข็งแกร่งขึ้นอีกก้าว มีดาราในสังกัดจำนวนไม่น้อย ใช่ว่าเธอจะจำได้หมดทุกคน

เว้นเสียแต่เป็นดาราแถวหน้า

ซีนายพยักหน้า ไม่ได้ถามอะไรมากอีก

…

อีกด้านหนึ่ง

ซังอวี่กลับถึงบ้าน

ตระกูลซังอยู่ที่ฟลอเรนซ์

ที่ดินในเมืองฟลอเรนซ์แพงทุกตารางนิ้ว การมีบ้านเป็นของตัวเองจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

ตระกูลซังก็ถือเป็นตระกูลร่ำรวย แน่นอนว่าก็ยังสู้ตระกูลชนชั้นสูงของทางยุโรปไม่ได้

“ทำไมลูกถึงไปเข้าทำงานในชูกวงมีเดียล่ะ” แม่ซังไม่เห็นด้วย “ทั้งๆ ที่ลูกผ่านสัมภาษณ์บริษัทภาพยนตร์ยูนิเวอร์แซลพิกเจอร์สแล้ว ทำไมถึงหนีไปเอาบริษัทบันเทิงที่เพิ่งก้าวขึ้นระดับโลกล่ะ”

ถึงแม้หลังจากที่ซังเย่าจือได้รางวัลในงานเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติจะทำให้มูลค่าของชูกวงมีเดียเพิ่มเป็นเท่าตัว

แต่ก็ยังคงสู้บริษัทภาพยนตร์ยูนิเวอร์แซลพิกเจอร์สที่เป็นยักษ์ใหญ่ในวงการไม่ได้

“แม่ไม่มองไปไกลๆ เลย” ซังอวี่เบ้ปาก “หนูไปชูกวงมีเดีย ไม่ใช่แค่เพื่อเข้าวงการบันเทิง ยังเพื่อสถานะกับอำนาจในวันหน้าด้วยนะคะ”

แม่ซัง “หมายความว่าไง”

“แม่ลองคิดดูให้ดีๆ นะคะ อิ๋งจื่อจินอายุยังไม่ถึงยี่สิบก็ได้เป็นประธานใหญ่ของชูกวงมีเดียแล้ว” ซังอวี่ยิ้ม “แต่ชูกวงมีเดียก่อตั้งในปีสองพันสิบหก ตอนนั้นเธอเพิ่งอายุเท่าไรกัน”

แม่ซังทำสีหน้าครุ่นคิด “ลูกหมายความว่ามีนายทุนซื้อให้เธองั้นเหรอ”

“ก็แน่สิคะ” ซังอวี่พยักหน้า “อดีตของเธอแค่เสิร์ชในเน็ตก็มีเต็มไปหมดไม่ใช่เหรอคะ เมื่อก่อนใช้ชีวิตอยู่ในอำเภอยากจน คุณหนูตัวจริงตัวปลอมของตระกูลอิ๋ง แต่ไม่ว่ายังไงตอนเธออายุสิบสามก็ยังเรียนมอต้นอยู่ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาก่อตั้งบริษัทได้”

เธอเห็นพวกคนในเน็ตยกย่องอิ๋งจื่อจินเป็นเทพ เก่งทุกอย่าง

“ดังนั้นที่หนูไปเข้าชูกวงมีเดีย สิ่งสำคัญยิ่งกว่าคือต้องการเข้าไปคลุกคลีกับนายทุนที่อยู่เบื้องหลัง” ซังอวี่พูด “บริษัทบันเทิงอันดับหนึ่งของประเทศจีนบทจะยกให้ก็ยกให้ แม่ว่านายทุนคนนี้จะมีอำนาจมากขนาดไหน”

ขณะที่แม่ซังกำลังจะพูด ทันใดนั้นก็หน้าเขียว เอามือทาบอก หายใจหอบ “ยา ยา…”

พ่อซังลุกขึ้นทันที ป้อนยาให้เธอ

สีหน้าของแม่ซังถึงเริ่มดีขึ้น

“เป็นอะไรไปคะแม่” ซังอวี่ยื่นน้ำให้แม่ พูดด้วยความเป็นห่วง “อาการแน่นหน้าอกยังไม่ดีขึ้นเหรอคะ”

พ่อซังส่ายหน้า “หาหมอหลายคนก็ยังไม่มีประโยชน์”

ตระกูลซังก่อร่างสร้างตัวที่เมืองนอก ไม่ได้มีการติดต่ออะไรกับทางประเทศจีน

เรื่องโลกแพทย์แผนโบราณก็มีแค่ตระกูลใหญ่ในตี้ตูไม่กี่ตระกูลกับสี่ตระกูลมหาเศรษฐีของยุโรปเท่านั้นที่รู้

ตระกูลอื่นยังไม่มีคุณสมบัติ

ซังอวี่ขมวดคิ้ว “ได้ลองติดต่อหมอเทวดาของโรงพยาบาลเซ่าเหรินหรือยังคะ แบรนด์ฮวาเสี่ยงหรงก็หมอเทวดาคนนี้ที่ก่อตั้งค่ะ”

เธอเองก็ได้ยินมาจากเพื่อนในจีนอีกที มีหมอเทวดาคนนี้ปรากฏในโรงพยาบาลเซ่าเหรินเมื่อสองปีก่อน

ยากมากที่จะจองคิวหมอเทวดาได้

“ถามไปแล้ว” พ่อซังถอนหายใจ “แพทย์แผนจีนรักษาที่ต้นตอย่อมปลอดภัยกว่าใช่ไหมล่ะ แต่ทางโรงพยาบาลเซ่าเหรินบอกว่าหมอเทวดาไม่ว่าง ไม่รับรักษาแล้ว”

ในหนึ่งปีมานี้หมอเทวดาของโรงพยาบาลเซ่าเหรินไม่เคยรับรักษา แต่ข่าวคราวเกี่ยวกับหมอคนนี้ไม่เคยขาดหาย

แน่นอนว่าช่วงสองปีมานี้โรงพยาบาลเซ่าเหรินก็เจริญรุ่งเรืองดีมาก จากโรงพยาบาลแผนจีนเล็กๆ ก็ยกระดับขึ้นเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของประเทศจีน

มีหมอเก่งๆ ชั้นแนวหน้าหลายคนมาประจำ ไม่จำเป็นต้องให้หมอเทวดาออกโรงแล้ว

แต่อาการแน่นหน้าอกของแม่ซังก็ไม่เคยมีหมอคนไหนรักษาหาย

“อะไรคือไม่ว่างมารักษาแล้ว ก็แค่ทำหยิ่งอยากเรียกเงินเยอะๆ ล่ะไม่ว่า” ซังอวี่แสยะยิ้ม “พ่อคะ แม่คะ วางใจได้ค่ะ หนูมีวิธี ต่อให้หมอคนนั้นไม่อยากออกมาก็ต้องออก”

พ่อซังขมวดคิ้ว “วิธีอะไร อย่าก่อความวุ่นวายนะ ประเทศจีนรักษาความปลอดภัยเข้มงวดขนาดนั้น ไม่ใช่พกปืนได้เหมือนทางนี้นะ”

“คุณพ่อคิดมากแล้ว” ซังอวี่เสยผม “กระแสสังคมต่างหากที่ฆ่าคนได้โหดเหี้ยมที่สุด จะใช้ปืนทำไมคะ”

ขณะพูดเธอก็เปิดกลุ่มวีแชท

ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวและเครื่องสำอางของแบรนด์ฮวาเสี่ยงหรงจับจองได้ยากมาตลอด มีการสร้างกลุ่มในวีแชทอยู่หลายกลุ่มเพื่อช่วยกันกดแย่ง

โรงพยาบาลเซ่าเหรินก็มีสร้างกลุ่มสำหรับลูกค้าโดยเฉพาะ

ในนั้นมีแต่ลูกค้าที่เชื่อมั่นในแบรนด์ฮวาเสี่ยงหรง

ซังอวี่พิมพ์ข้อความเร็วมาก

[ขอเตือนทุกคนค่ะ แบรนด์บำรุงผิวฮวาเสี่ยงหรงที่อยู่ภายใต้โรงพยาบาลเซ่าเหรินของฮู่เฉิงขายของปลอม!

ฉันซื้อผลิตภัณฑ์ของพวกเขามาใช้ได้หนึ่งปีแล้ว เช่น มาร์คหน้าขาวใส มาร์คหน้าลดสิว เป็นต้น มีประวัติการซื้อ ผลลัพธ์ที่ได้ก็ดีมาก

แต่ช่วงสองเดือนมานี้กลับพบความผิดปกติ ฉันเริ่มแพ้ หน้าก็ลอกเป็นชั้นๆ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเริ่มเอาของปลอมมาปะปนแล้ว มีของปลอมเท่าไรกันแน่ ทุกคนลองพิจารณากันดูนะคะ

เอาเป็นว่าฉันไม่มีทางซื้ออีกแล้ว หมอเทวดาอะไรกัน เอาจรรยาบรรณไปให้หมากินหมดแล้ว]