ตอนที่ 756 ก็แค่คนดูแล เคยได้ยินแอ๊กเคานท์ผู้ก่อตั้งไหม
“คุณหนูใหญ่ครับ ถ้าเป็นแอ๊กเคานท์ที่ผู้ดูแลระงับ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องให้ผู้ดูแลคนนั้นยกเลิกเอง ไม่มีใครทำได้” เลขาพูดต่อ “พวกเราทำได้เพียงร้องเรียนไปครับ”
แอ๊กเคานท์ของตระกูลเรนเกลเป็นระดับดับเบิลเอสที่สูงที่สุด สิทธิพิเศษสูงมาก
“เป็นแบบนั้น” ซู่เวิ่นขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น “อีกทั้งมีคนแคปรูปไปโพสต์ในเว็บบอร์ดของเว็บดับบลิวแล้ว เพิ่งให้คนลบออกจากอันดับคำค้น”
เนื่องจากตระกูลเรนเกลเพิ่งรับอิ๋งจื่อจินกลับมา และเพิ่งประกาศสถานะออกไป
ช่วงนี้แอ๊กเคานท์ของตระกูลก็เลยเป็นที่นิยมมาก มีคนหลากหลายมากดดูทุกวัน
แต่กดเข้ามาตอนนี้ก็จะเห็นตัวอักษรสีแดงสะดุดตาใต้ไอดี
‘ผู้ใช้งานดังกล่าวถูกระงับเป็นเวลาสิบห้าวันเนื่องจากทำผิดกฎของเว็บดับบลิว’
และเรื่องที่ทำให้ซู่เวิ่นโกรธมากไม่ใช่แอ๊กเคาท์ถูกระงับ แต่มีคนคิดใช้โอกาสนี้ทำลายชื่อเสียงของอิ๋งจื่อจิน
ถึงแม้จะลบออกจากอันดับคำค้นแล้ว แต่ก็ยังมีคอมเมนต์อีกจำนวนไม่น้อยที่โผล่มา
[ขำเป็นบ้า ฉันสงสัยว่าเป็นเพราะตระกูลเรนเกลโพสต์รูปคุณหนูใหญ่ของพวกเขา แอ๊กเคาท์ถึงได้ถูกระงับ ไม่อย่างนั้นเมื่อก่อนก็เห็นอยู่ดีๆ ทำไมกลับเกิดเรื่องขึ้นตอนนี้ได้]
[อาจเป็นเพราะคุณหนูใหญ่คนนี้ล่วงเกินผู้ดูแล ก็จริง คนที่มาจากนอกเมือง ถึงแม้จะมีผลงานในคณะวิศวกรรมแล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าใจอิทธิพลในเมืองแห่งโลกอยู่ดี]
[ทำผู้ดูแลโมโห ตระกูลเรนเกลก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ]
สีหน้าของเลขาก็แย่ลง “คุณนายใหญ่ครับ ผมจะให้คนบล็อกนักเลงคีย์บอร์ดพวกนี้ครับ”
ซู่เวิ่นพยักหน้า พูดปลอบ “เยาเยา เลิกอ่านข่าวในเน็ตไปก่อนนะ ใช่ว่าทุกคนที่เล่นเน็ตจะมีความเป็นมนุษย์”
“แค่กๆ” อิ๋งจื่อจินไอเล็กน้อย สีหน้าไม่เปลี่ยน “แม่คะ ไม่เป็นไรค่ะ แค่ผู้ดูแลเอง”
ขณะพูดเธอก็กดเปิดศูนย์กลางแอ๊กเคานท์
ซู่เวิ่นอึ้ง
อะไรคือก็แค่ผู้ดูแลเอง
ถึงแม้อิ๋งจื่อจินจะซ่อนหน้าประเภทแอ๊กเคานท์ไว้แล้ว แต่พวกหน้าต่างๆ ในระบบของเธอก็ไม่เหมือนกับแอ๊กเคานท์อื่น
เป็นถึงหนึ่งในสี่ของผู้ก่อตั้ง สิทธิ์ในการจัดการย่อมสูงกว่าผู้ดูแลมาก
เธอเห็นข้อมูลทั้งหมดตั้งแต่แวบแรก
วันที่ระงับ : 6 กันยายน เวลา 10:30 น.
ผู้ระงับ : ผู้ดูแล 006 หลิงอวี่ เพศชาย อายุ 27 ปี
ระยะเวลาถูกระงับ : 15 วัน
นิ้วมือของอิ๋งจื่อจินกดแป้นพิมพ์เบาๆ เธอกดยกเลิกระงับก่อน “ลองดูค่ะว่ากลับมาเป็นปกติหรือยัง”
เลขาไปตรวจดูที่คอมพิวเตอร์อีกเครื่องทันที
หนึ่งนาทีต่อมาเขาก็เงยหน้าด้วยความรู้สึกตะลึงและดีใจ “กลับมาใช้ได้แล้วครับคุณหนูใหญ่!”
“เพื่อป้องกันเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก” อิ๋งจื่อจินเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ หนูจะตั้งให้มีผู้ดูแลที่เป็นของตระกูลเรา”
คำพูดนี้ได้ทำให้เลขากับซู่เวิ่นยืนตะลึง
ทั้งสองคนยังไม่ทันได้สติก็เห็นอิ๋งจื่อจินกดเพิ่มผู้ดูแลแบบสบายๆ
ก็แค่ง่ายๆ ในวินาทีเดียว ผู้ดูแลก็เปลี่ยนจากเจ็ดคนเป็นแปดคน
โดยเฉพาะการที่ผู้ดูแลเจ็ดคนตั้งเป็นรหัส คำว่าตระกูลเรนเกลยิ่งดูสะดุดตา
เลขาช็อกมาก ชักยืนไม่ไหว “คุณหนูใหญ่ นี่มัน…”
เขาก้มหน้าตัวสั่น มองแอ๊กเคานท์ของตระกูลเรนเกล พบว่ามีหน้าผู้ดูแลเพิ่มเข้ามา
สามารถตรวจดูผู้ใช้งานจากในนั้นได้
ถึงขั้นที่ยังเชื่อมต่อกับเว็บบอร์ดเอ็นโอเคที่มีสถานะสูงมากในยุโรป
เลขาจะบ้าแล้ว
นี่เขาเห็นอะไรเนี่ย
แต่งตั้งตำแหน่งผู้ดูแลของเว็บดับบลิวได้ง่ายๆ คุณหนูใหญ่ของพวกเขามีแอ๊กเคานท์ระดับไหนกันเนี่ย
“แบบนี้ก็หมดห่วงไปตลอดแล้ว” อิ๋งจื่อจินอธิบาย “ต่อไปถ้าหนูไม่อยู่หรือกลับมาไม่ทันเวลาก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”
เธอมองชื่อผู้ดูแลศูนย์ศูนย์หกอยู่สักพักแล้วกดหน้าต่างสนทนากับซิว
SY : [ผู้ดูแลของนายจะมือลั่นไปกดระงับแอ๊กเคานท์ระดับสูงในเว็บดับบลิวได้ไหม]
ซิว : [จะเป็นไปได้ยังไง ถ้ามือลั่นแบบนั้นก็ไม่ต้องทำงานแล้ว ผมรับพวกเขามาเพื่อเลี้ยงไว้ให้เสียข้าวสุกเหรอ]
ซิว : [อีกทั้งแอ๊กเคานท์ระดับสูงจะมีการแจ้งเตือนสองครั้งก่อน มือลั่นครั้งแรก ยังจะมีครั้งที่สองอีกเหรอ ตัดมือทิ้งดีกว่า]
SY : [เข้าใจแล้ว]
ซิว : [?]
ช่วงนี้เขารู้สึกไม่เข้าใจคำพูดบอสมากขึ้นทุกวัน
หลังจากได้รับคำยืนยันแล้ว อิ๋งจื่อจินก็กดหน้าต่างผู้ดูแล
ระงับหลิงอวี่สามสิบวัน
พอเลขาเห็นการกระทำทั้งหมดนี้ เขาก็รีบเข้าหน้าแรกของเว็บดับบลิวแล้วกดตรงผู้ดูแล เปิดดูหน้าข้อมูลส่วนตัวของผู้ดูแลรหัสศูนย์ศูนย์หก
จากนั้นก็เห็นตัวอักษรสีแดงที่คุ้นเคย
‘ผู้ใช้งานดังกล่าวถูกระงับเป็นเวลาสามสิบวันเนื่องจากทำผิดกฎของเว็บดับบลิว’
เลขา “…”
เขาช็อกหนักมาก
ซู่เวิ่นกลับสุขุมใจเย็น “เยาเยา ลูก…”
“แม่คะ เรื่องบางอย่างมันเหนือธรรมชาติ” อิ๋งจื่อจินเงยหน้า สีหน้าจริงจัง “แต่คุณแม่มั่นใจได้ค่ะว่าหนูเป็นลูกสาวของคุณแม่”
คำพูดแบบเดียวกัน เธอเคยพูดกับเวินเฟิงเหมียนเหมือนกัน
ซู่เวิ่นอึ้ง “แม่รู้จ้ะ”
เธอกอดอิ๋งจื่อจิน ขอบตาแดง ยิ้มพลางถอนหายใจ “แม่อุ้มท้องลูกมาสิบเดือนจนคลอด เลือดเนื้อเชื้อไขของแม่ จะไม่ใช่ลูกสาวแม่ได้ยังไง”
นี่คือชีวิตน้อยๆ ที่อยู่ในท้องเธอมาสิบเดือน
“ครั้งก่อนยังเคยคุยกับคุณเวินเรื่องความเชื่อในประเทศจีน แต่ละคนล้วนเวียนว่ายตายเกิด ก็แค่ไม่มีความทรงจำของอดีตชาติ” ซู่เวิ่นลูบศีรษะอิ๋งจื่อจิน “บนโลกนี้มันต้องมีคนที่ลืมดื่มน้ำเพื่อลืมอดีตชาติบ้างล่ะ เยาเยาของแม่ก็แค่เป็นหนึ่งในนั้น”
เธอพูดเสียงเบา “เมื่อก่อนลูกน่าจะลำบากมามากใช่ไหม”
มือของอิ๋งจื่อจินสั่น
คนปกติได้ยินเรื่องแบบนี้ต่างต้องช็อกกันทั้งนั้น
แต่ประโยคแรกของซู่เวิ่นคือเป็นห่วงว่าเมื่อก่อนเธอจะมีชีวิตที่ลำบาก
เวินเฟิงเหมียนกับฟู่อวิ๋นเซินก็เหมือนกัน
นี่คือคนที่รักเธออย่างแท้จริง
“อดีตมันผ่านไปแล้วค่ะ” อิ๋งจื่อจินหลุบตาลงเล็กน้อย ยิ้มบาง “ตอนนี้หนูสุขสบายดีค่ะ”
ขณะที่ซู่เวิ่นยังอยากพูดอะไรต่อก็มีเสียงเอะอะกับร้องด้วยความตกใจดังมาจากชั้นล่าง
เธอหันไป “ข้างล่างโวยวายอะไรกัน”
เลขารีบตั้งสติทันที เปิดหน้าจอดูภาพของชั้นล่าง “คุณไชโลห์กลับมาครับ กำลังคุยกับพวกผู้อาวุโส”
พอได้ยินชื่อนี้ สีหน้าของซู่เวิ่นก็เย็นชาลง “คุณอยู่ที่นี่จัดการแอ๊กเคานท์ไป ฉันจะลงไปดูหน่อย”
…
ภายในห้องโถง
ไชโลห์กำลังยิ้มแย้มพูดคุยกับพวกผู้อาวุโส
พอเห็นซู่เวิ่นกับอิ๋งจื่อจินลงมา พวกผู้อาวุโสก็ลุกขึ้น “คุณนายใหญ่ คุณหนูใหญ่”
ไชโลห์ขรึมลง ก้มหน้าเล็กน้อย “พี่สะใภ้ใหญ่”
ซู่เวิ่นกวาดตามอง “มีเรื่องอะไรเหรอ คุยกันสนุกสนานเชียว”
“คุณนายใหญ่ ก็ต้องเรื่องดีอยู่แล้วครับ” ผู้อาวุโสสามลูบเครา สีหน้าเบิกบาน “คุณไชโลห์บอกว่า ท่านสังฆราชให้ความสนใจคุณหนูใหญ่ครับ”
“ไม่แน่วันไหนตระกูลเราอาจมีสมาชิกสายตรงได้แต่งเข้าสำนักผู้วิเศษนะครับ สถานะในวันหน้าก็จะมั่นคงยิ่งขึ้น”
สีหน้าของซู่เวิ่นเปลี่ยนไป จับมืออิ๋งจื่อจินแน่น “ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ”
เมื่อนานมาแล้วก็ใช่ว่าจะไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ตอนนี้ยังมีบันทึกอยู่บ้างในประวัติศาสตร์เถื่อน
มีผู้วิเศษต้องการแต่งงานกับสตรีสูงศักดิ์
แต่ไม่กี่ปีก็เบื่อแล้ว สั่งให้คนเอาไปทิ้ง
ผู้วิเศษอายุยืนยาวมาก คนธรรมดาก็แค่แขกที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิตอันยาวนานของพวกเขา
ซู่เวิ่นไม่มีทางปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
แต่ถ้าสำนักผู้วิเศษมีคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรลงมาจริง ตระกูลเรนเกลก็ขัดคำสั่งไม่ได้อยู่ดี
ซู่เวิ่นจับมืออิ๋งจื่อจินแน่นยิ่งกว่าเดิม
“พี่สะใภ้ใหญ่ยังไม่รู้เหรอคะ” ไชโลห์ยิ้ม “เรื่องตั้งแต่วันที่คุณหนูใหญ่ไปพบเหล่าผู้วิเศษ ฉันได้ยินชัดเลยนะคะ ท่านสังฆราชถามคุณหนูใหญ่ว่ามีแฟนหรือยัง”
“พี่สะใภ้ใหญ่ ยินดีด้วยค่ะ ถ้าคุณหนูใหญ่แต่งเข้าสำนักผู้วิเศษ ต่อไปพวกเราก็มีที่พึ่งในสำนักผู้วิเศษแล้วนะคะ”
“ท่านสังฆราชอ่านผู้หญิงมามากมายนับไม่ถ้วน คุณหนูใหญ่เข้าตาท่านสังฆราชได้ก็ถือเป็นเกียรตินะคะ”
“ถูกต้องๆ” ผู้อาวุโสใหญ่ก็พูดด้วย “ถ้าคุณหนูใหญ่แต่งเข้าสำนักผู้วิเศษได้สำเร็จ ยังจะต้องกลุ้มอนาคตของตระกูลเรนเกลอีกเหรอ”
ต่อให้ได้เป็นแค่อนุของผู้วิเศษสังฆราช นั่นก็ถือเป็นเกียรติอันสูงส่งแล้ว
คนอื่นๆ พากันเห็นด้วย
ผู้วิเศษ นั่นคือผู้ที่ดุจเทพ
ใครบ้างไม่อยากรับใช้เทพ
“ไม่แน่ว่าอีกสักระยะก็ควรต้องเรียกคุณหนูใหญ่ว่าคุณนายสังฆราชแล้ว” ไชโลห์เงยหน้าขึ้น ยิ้มพลางพูด “คุณหนูใหญ่คิดว่าไงคะ”
“ไม่ยังไงค่ะ” อิ๋งจื่อจินชูโทรศัพท์มือถือในมือ หันหน้าเล็กน้อย พูดกึ่งยิ้ม “แค่เอาคำพูดเมื่อกี้ส่งไปที่สำนักผู้วิเศษแล้ว”
ไชโลห์สีหน้าเปลี่ยน “ส่งไปที่สำนักผู้วิเศษเหรอ”
สำนักผู้วิเศษมีกล่องรับความคิดเห็นโดยเฉพาะ และก็มีคนที่รับหน้าที่ดูแลโดยเฉพาะเช่นกัน
หลังจากคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้รวบรวมเสร็จก็จะเลือกเอาสาระสำคัญขึ้นรายงานผู้วิเศษ
เรื่องแบบนี้ก็ส่งไปที่สำนักผู้วิเศษเหรอ อิ๋งจื่อจินสติดีหรือเปล่า
ไชโลห์แสยะยิ้ม “ทุกวันมีข้อความถูกส่งเข้าไปมากขนาดนั้น เธอคิดว่าข้อความของเธอจะถูกอ่านพอดีเหรอ”
ไชโลห์พยักหน้า “ได้ ฉันจะรออยู่ที่นี่ ดูว่าสำนักผู้วิเศษจะทำอะไรฉัน”
ผู้วิเศษงานยุ่งขนาดนั้น ต่อให้ได้อ่านก็ไม่ว่างสนใจหรอก
พวกผู้อาวุโสมองหน้ากัน ไม่กล้าพูดอะไร
พวกเขาไม่มีทางเลือกข้างอย่างชัดเจนตราบใดที่ผลเลือกหัวหน้าตระกูลยังไม่ออก
แต่ในเวลาไม่ถึงสิบนาทีก็มีคนดูแลของสำนักผู้วิเศษมาหาถึงที่
“คุณไชโลห์ครับ คำพูดพวกนั้นของคุณรู้ถึงหูท่านจักรพรรดินีแล้วครับ ท่านจักรพรรดินีให้คุณ…” คนดูแลลังเลเล็กน้อย “บอกให้คุณรีบไสหัวกลับไปครับ”
ไชโลห์ตัวเกร็ง แอบรู้สึกเหลือเชื่อ
เห็นเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ
เธอรู้ว่าซาโรห์ วิคตอเรีย เกลียดอะไรมากที่สุด การพูดเวิ่นเว้อ
ไชโลห์อาศัยอยู่ที่สำนักผู้วิเศษมาตลอด และก็รู้ว่าซาโรห์กับหลุยส์สนิทกัน
เธอตัวสั่น น้ำเสียงเริ่มไม่สู้ดี “ท่านจักรพรรดินีเห็นได้ยังไง”
“ทะ ท่านจักรพรรดินีให้ความสนใจในตัวคุณไชโลห์มาตลอดครับ” คนดูแลเช็ดเหงื่อ “วันหน้าคุณยังต้องลงชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูล การครองใจชาวเมืองเป็นสิ่งสำคัญมาก ดังนั้นเมื่อไรที่มีข้อความเกี่ยวกับคุณในกล่องข้อความ ช่วงสองสามวันนี้ท่านจักรพรรดินีก็จะตรวจเช็กด้วยตัวเองครับ”
เหงื่อเริ่มผุดบนหน้าผากไชโลห์
แย่แล้ว
เธอลืมเรื่องนี้ไปเลย
“ในเมื่อเป็นคำสั่งของท่านจักรพรรดินี ตระกูลเรนเกลก็ต้องทำตาม” ซู่เวิ่นยกฝ่ามือขึ้น “จับคุณไชโลห์มัดไว้ จำไว้ว่าต้องใช้วิธีไสหัวไป”
เดือนตุลาคมจะเริ่มมีการคัดเลือกหัวหน้าตระกูลอย่างเป็นทางการ
ตราบใดที่การคัดเลือกยังไม่เริ่ม ผู้กุมอำนาจของตระกูลเรนเกลก็ยังคงเป็นซู่เวิ่น
ไชโลห์จำต้องยอมทำตาม
คนอื่นๆ ไม่กล้าพูดอะไร
ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขาไม่มีทางทำอะไรไชโลห์เด็ดขาด เพื่อไม่เป็นการล่วงเกินสำนักผู้วิเศษ
แต่ตอนนี้ นี่คือคำสั่งของผู้วิเศษจักรพรรดินี
มือและขาของไชโลห์ถูกมัดไว้เหมือนบ๊ะจ่าง
เธอกัดฟัน เรียกชื่อเต็มยศ “ซู่เวิ่น!”
ซู่เวิ่นพยักหน้า “เอาล่ะ ตอนนี้ก็ไสหัวออกไปได้ ต้องไสหัวไปตลอดทางจนถึงสำนักผู้วิเศษด้วยนะ”
คนคุ้มกันคนหนึ่งเดินเข้าไปถีบไชโลห์
แบบนี้ถือว่าเล็กน้อยสำหรับไชโลห์
เธอผ่านการดัดแปลงพันธุกรรมมา ร่างกายแข็งแรงมาก ยากที่จะฟันแทงเข้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแค่บันไดกับพื้นลูกรังเลย
แต่มันเป็นการหยามเกียรติกัน
โดยเฉพาะการที่มีคนดูอยู่ไม่น้อย
คนดูแลทำได้เพียงวิ่งตามหลัง ไม่กล้าหันกลับไป
ภายในห้องโถงเงียบสนิท
“กินข้าวเถอะ” ซู่เวิ่นนั่งที่โต๊ะกินข้าว “พรุ่งนี้ยังต้องจัดงานฉลองให้เยาเยาอีก ต้องจัดการให้เรียบร้อย”
คนอื่นๆ ถึงได้กล้าขยับ “ครับคุณนายใหญ่”
…
ทางด้านห้องควบคุมเว็บดับบลิว
หลิงอวี่เพิ่งกลับจากกินข้าวกับหนิงรั่ว
เขาพักผ่อนเล็กน้อยแล้วเริ่มทำงานต่อ
แต่ในขณะที่เขากำลังจะระงับแอ๊กเคานท์ที่ใช้คำพูดดูหมิ่นผู้วิเศษ เขากลับพบว่าตัวเองดำเนินการไม่ได้
ตอนแรกสุดหลิงอวี่คิดว่าเน็ตค้าง เลยทำการโหลดหน้านั้นใหม่ แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม
เขาคลิกเปิดระบบจัดการหลังบ้านของตัวเอง
มีแต่ความว่างเปล่า เหลือเพียงอักษรสีแดง
[ผู้ใช้งานดังกล่าวถูกระงับเป็นเวลาสามสิบ ระหว่างนี้จะไม่สามารถใช้ฟังก์ชันไหนได้]
หลิงอวี่สร่างขึ้นมาทันที สีหน้าเปลี่ยนไปมาก
เขาเป็นถึงผู้ดูแลเชียวนะ
ใครจะระงับแอ๊กเคานท์ของเขาได้
ใช่ ผู้วิเศษนักพรตทำได้ แต่ท่านนักพรตไม่ได้มายุ่งเรื่องเว็บดับบลิวด้วยตัวเองนานแล้ว
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
เหงื่อผุดบนศีรษะหลิงอวี่ หูก็อื้ออึง
ในเวลานี้เองได้มีข้อความด่วนเด้งขึ้นมา
เป็นคำเตือน
[คุณถูกถอดออกจากตำแหน่งผู้ดูแลแล้ว]
ด้านล่างมีข้อความสองบรรทัด
วันที่ดำเนินการ : 6 กันยายน เวลา 13.34 น.
ผู้ระงับ : เทพพยากรณ์
เวลาก็คือสองวินาทีก่อน ส่วนคนที่ระงับ…
เทพพยากรณ์ หนึ่งในผู้ก่อตั้งเว็บดับบลิว
และยังเป็นผู้ครอบครองแอ๊กเคานท์ผู้ก่อตั้ง
