จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 235 โรคทางพันธุกรรม

ทันใดนั้น ทั้งบ้านก็เงียบสงบลง ไม่มีใครสักคนพูดออกมา
เจียงชื่อคิดในตอนแรกว่าซินยุ่นจะร้องไห้ด้วยความดีใจหลังจากได้ยินชื่อพี่ชายของตัวเอง และจะถามนู้นถามนี่ แต่ผลที่ได้กลับอึดอัดมาก
ซินยุ่นตบโต๊ะและยืนขึ้นมา ชี้นิ้วไปที่ประตู
“คุณ ไสหัวออกไป!”
เกิดอะไรขึ้น?
ได้ยินชื่อพี่ชายไม่เพียงแต่ไม่ระลึก แต่ยังโกรธมาก?
เจียงชื่อขมวดคิ้ว อธิบายว่า “ผมกับพี่ชายของคุณเป็นเพื่อนกัน ก่อนหน้านี้อาการโรคทางพันธุกรรมของเขากำเริบ ไม่เพียงแต่ไม่เลือกวิธีที่เบาๆ แต่เลือกที่จะลองวิธีการใหม่ๆ สุดท้ายทั้งสิบวิธีลองแล้วยังคงไม่ได้ผล”
“ที่พวกคุณเพิ่งพูดนั้น ก็อยู่ในนั้น”
“อาการยังคงแย่ลงเรื่อยๆ พี่ชายของคุณต้องตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ในที่สุดเขาก็พบวิธีรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซินก่อนตาย และขอให้ผมมอบมันให้กับคุณ”
“ซินยุ่น อย่าทำให้พี่ชายคุณผิดหวัง”
“นี่เขาแลกมันด้วยชีวิต”
เจียงชื่อหยิบ 《เข็มชี่แปดทิศ》 ออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ “อยู่ในบทสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้ นี่คือวิธีการรักษาที่พี่ชายคุณคิดค้นออกมา โปรดรับไว้ด้วย
คำพูดนี้ทำให้คนซาบซึ้ง
แต่ ซินยุ่นไม่รับความหวังดี!
เธอตะโกนด่า “ซินฉี? เหอๆ ใครจะสนใจรับความหวังดีของไอ้สารเลวนั่น!”
“เดิมทีเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวและเป็นเสาหลักของตระกูล คุณพ่อแก่แล้ว เขาสมควรที่จะมาแบกรับภาระตระกูลที่หนักนี้”
“สุดท้ายแล้ว?”
“คนขี้ขลาดนั่นวิ่งไปเวสเตอร์แลนด์ เพื่อหนีจากความรับผิดชอบของตระกูล พ่อต้องทำงานหนักต่อไป และไม่สามารถเกษียณได้ ถึงทำให้เขาป่วยเรื้อรัง”
“พวกนี้ก็ช่างเถอะ สิ่งที่น่าเกลียดที่สุดคือ เมื่อสามปีที่แล้วแม่ของฉันป่วยหนักและเราพยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้เขากลับมา แต่เขาก็ไม่ยอมกลับ! จนแม่ของฉันเสียชีวิต ยังไม่ได้เจอหน้าลูกเป็นครั้งสุดท้าย คุณว่า เขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”
“งานศพของแม่ เขาก็ไม่กลับมาร่วมงาน”
“เหอๆ พี่ชาย? ฉันไม่มีพี่ชายแบบนี้ที่ด้อยกว่าหมูสุนัข พี่ชายที่ไม่นับญาติแบบเขา!”
“คุณบอกว่าเขาตายแล้วใช่ไหม ฉันบอกได้อย่างเดียวว่า——ตายได้ดี! ไอ้สารเลวที่ไม่มีเมตตาธรรมไม่มีคุณธรรมและเป็นคนอกตัญญู ยิ่งตายเร็วยิ่งดี”
“ก่อนตายอยากทำอะไรเพื่อตระกูลเล็กน้อย? ฉันขอบคุณคุณนะ!”
“ไป ไสหัวออกไปจากตระกูลซิน!”
ซินยุ่นหยิบ 《เข็มชี่แปดทิศ》 ขึ้นมาจากบนโต๊ะแล้วโยนมันออกจากประตู หนังสือของซินฉี เธอพูดว่าไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่มีวันอ่าน
ความขัดแย้งระหว่างซินยุ่นและซินฉีนั้นไม่สามารถไกล่เกลี่ยได้
นี่เป็นสิ่งที่เจียงชื่อไม่คาดคิด
สือเหวินปิ่งที่อยู่ข้างๆพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ไอ้เดรัชฉานที่ไร้คุณธรรมขนาดนี้ ทักษะการแพทย์ก็คงธรรมดา สิ่งที่เขาเขียนออกมาจะเชื่อได้ไง? พูดน่าเกลียดหน่อย หากเขามีความสามารถที่จะรักษากรรมพันธุ์ของตระกูล เขาก็คงไม่ต้องถูกโรคเรื้อรังนี้ทรมานจนตาย จนสุดท้าย นอกจากจะแสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นไอ้ขยะที่ไม่เอาไหน นอกนั้นก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้”
เจียงชื่อชักสีหน้าลงอย่างเย็นชา
ซินยุ่นไม่ลดละ “ไสหัวไป ไม่ได้ยินเหรอ?!”
ถ้าปกติ เจียงชื่อลงมือนานแล้ว
แต่เวลานี้ไม่ได้
ยังไงซินยุ่นก็เป็นน้องสาวของซินฉี และเป็นญาติสนิทของซินฉี
เจียงชื่อยืนขึ้นและพูดว่า “ซินยุ่น คุณเข้าใจพี่ชายคุณผิดเกินไป อีกอย่างเพียงเพราะคุณเกลียดชังพี่ชายของคุณ แล้วเมินเฉยไม่สนใจอาการเจ็บปวดของพ่อ”
เขาเดินไปที่ประตูแล้วพูดว่า “ผมยังยืนยันคำเดิม หนังสือ 《เข็มชี่แปดทิศ》 เล่มนี้ มีวิธีที่รักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน ถ้าอยากได้ละก็ไปหาผมที่อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์
เจียงชื่อก้มลงหยิบหนังสือ สุดท้ายก็พูดว่า “อีกอย่าง อย่าใช้วิธีที่คุณเพิ่งพูดไปอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นจะทำให้พ่อของคุณเสียชีวิต! ขอพูดแค่นี้ ลาก่อน”