จอมบงการเทพยุทธ์ – บทที่ 129 จอมจักรพรรดิสุริยะปรากฏขึ้นในพิภพ!

นิยาย จอมบงการเทพยุทธ์ บทที่ 129 จอมจักรพรรดิสุริยะปรากฏขึ้นในพิภพ!

ต้นหม่อนสีทองเจิดจรัส ใบหม่อนสีทองกําลังสั่นไหวราวกับดวงดาวที่ส่องแสงบนฟากฟ้า

ใต้ต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์มีโลงศพโบราณวางอยู่

ด้านหน้าโรงศพ มีร่างหนึ่งปรากฏออกมา กลืนภูเขาและแม่น้ำครอบงําทั้งยุคสมัย

ช่างเป็นตัวตนอะไรเช่นนี้!

ไร้ตัวตน แข็งแกร่งและสูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กลืนภูเขาและแม่น้ำดวงตาประดจนิรันดร์

เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ แต่กลับมีความมั่นใจในตนเองและท่าทีที่ไร้ผู้เทียบได้

ในตอนนี้ พลังสุริยะอันไร้ขอบเขตที่แผ่ออกมาจากร่างนี้ สั่นสะเทือนไปทั่วพิภพ!

มันคือพลังสุริยะที่รุนแรงจนถึงกับทําให้หน้าของจักรพรรดสุดยอดแห่งเผ่าอีกาทองคําเปลี่ยนได้

เนื่องจากเมื่อเทียบกับร่างนี้ พลังสุริยะที่เขามีนั้นน้อยนิดราวกับหยดน้ำในมหาสมุทร

เช่นเดียวกับความแตกต่างระหว่างเปลวเพลิงขนาดเล็กกับดวงอาทิตย์ ความแตกต่างนั้นยิ่งใหญ่จนสิ้นหวัง

และเสียงของร่างนั้นก็ได้ทําให้ทุกคนสั่นสะท้าน

จอกจักรพรรดิสุริยะงั้น?

เขาเป็นใคร เป็นจอมจักรพรรดิโบราณจากสมัยโบราณงั้น?

“เป็นไปได้ไม่ว่าเขาคือบรรพบุรุษของเผ่าอีกาทองคําของข้า?”

หัวใจของจักรพรรดิสุดยอดแห่งเผ่าอีกาทองคําเต้นระรัว พลังสุริยะที่เล็ดลอดออกมาจากร่างและการถูกฝังไว้ใต้ต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์ทําให้เขาเดาเดาเช่นนั้น

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความสงสัยอยู่ในใจของเขา

หากเขาเป็นบรรพบุรุษของเผ่าอีกาทองคํา ทําไมจึงปรากฏในร่างมนุษย์?

“พลังสุริยะอันยิ่งใหญ่เช่นนี้… เกี่ยวข้องกับเผ่าอีกาทองคําจริง?”

คิ้วของจักรพรรดินีชีหยางขมวดเข้าหากัน สีหน้าค่อนข้างเคร่งขรึม

พลังสุริยะที่แผ่ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติจากร่างนั้น ถึงกับทําให้เลือดของนางรู้สึกร้อน วูบวาบ

นางมีสายเลือดของราชวงศ์หยาง แต่เมื่อเทียบกับร่างที่แข็งแกร่งผู้ยืนอยู่ใต้ต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์นี้ความต่างชั้นนั้นยิ่งใหญ่เกินไปราวกับหิงห้อยกับดวงจันทร์

ฟ้าดินเงียบสงบ ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ถัดจากเกาะโบราณต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของร่างนี้

ร่างนั้นได้ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ โดยไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงของร่างโบราณนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“เผ่าพันธุ์มนุษย์… ยังดํารงอยู่รึไม่?”

มันยังคงเป็นคําถามเดิม คําถามสั้นๆ แต่เต็มไปด้วยเจตจํานงค์ที่หนักแน่น แม้ว่าจะผ่านไปหลายปีก็ยังยากจะจางหาย

ดวงตาของจักรพรรดินีชี้หยางกระจ่างขึ้นมีการคาดเดาในใจของนาง

แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าทําไมอีกฝ่ายถึงถามเช่นนี้ แต่นางก็ยังตอบ

“ผู้อาวุโส เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังคงดํารงอยู่!”

“เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังดํารงอยู่ มสูญสิ้นไป…”

ร่างที่ยืนอยู่ใต้ต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์เปิดปากของเขาอย่างช้าๆ ราวกับสัมผัสได้ถึงบางอย่างกระแสพลังเริ่มผันผวนเล็กน้อย พลังสุริยะอันแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ได้ย้อมพิภพกลายเป็นสีทองอร่าม

ตู้ม!!

ต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์สั่นไหว โลงศพโบราณใต้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เปิดออก

พลังสุริยะอันแรงกล้าพวยพุ่งออกมา กระแสพลังระดับสุดยอดอันไร้ผู้เทียบได้ทะลวงผ่านกาลเวลาและระเบิดออก

ร่างที่อยู่ใต้ต้นหม่อนก็ได้ขยับในที่สุด เขาก้าวออกไปเพียงก้าวเดียวทะเลก็ได้เหือดแห้งโลกทั้งใบกําลังถล่ม

ค่ายกลถึงจอมจักรพรรดิที่ล้อมรอบหุบเขาต้นหม่อนศักดิ์สิทธิ์ถูกทําลายอย่างสิ้นเชิง

พลังสุริยะระดับสุดยอดอันไร้ขอบเขต ในที่สุดก็ไม่ถูกปิดกั้นอีกต่อไป แผ่กระจายไปออกไปสู่อาณาเขตภาคกลางอันไร้ขอบเขต!

ร่างที่สง่าและสูงส่งของจอมจักรพรรดิสุริยะ ยืนอยู่บนผืนแผ่นดินภาคกลางชั่วพริบตาพลังนิรันดร์หมุนเวียนราวกับดวงอาทิตย์อันเป็นนิรันดร์กลายเป็นหนึ่งเดียวในฟ้าดิน!

“เกิดอะไรขึ้น?”

“พลังสุริยะอันแรงกล้าเช่นนี้ ความผันผวนของพลังยุทธ์ระดับสุดยอด…มีจอมจักรพรรดิปรากฏในพิภพงั้นรี?”

“ทวยเทพ! ร่างนี้คือจอมจักรพรรดิที่ยังมีชีวิตอยู่!”

ในตอนนี้ สรรพชีวิตในภาคกลางตื่นตกใจ ตัวสั่นคุกเข่าลงโดยไม่ตั้งใจกัมคํานับไปยังที่ซึ่งจอมจักรพรรดิสุริยะยืนอยู่

มันยากเกินกว่าที่จะควบคุมตัวเอง ราวกับเป็นการเคารพที่มาจากจิตวิญญาณ

“พลังสริยะนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ เป็นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์อีกาทองคํางั้นรึ?”

บางคนตัวสั่นเทาขณะที่คาดเดา

“เหมือนว่าจะไม่ใช่บรรพบุรุษของเผ่าอีกาทองคํา แม้ว่าเขาจะมีพลังสุริยะระดับสูงสุดแต่เหมือนว่าจะเป็นจอมจักรพรรดิโบราณของเผ่าพันธุ์มนุษย์เสียมากกว่า…”

บางคนโต้แย้ง

จอมจักรพรรดิสุริยะยืนอยู่บนแผ่นดินของภาคกลาง สาดส่องสายตาไปทั่ว เฝ้าดูทุกสิ่งในพิภพ อย่างเงียบๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง คําพูดที่เต็มไปด้วยความผันผวนจากอดีตก็ดังออกจากปากของร่างนั้น

“เจตจํานงค์โบราณยังไม่จางหายข้าคือใครงั้นรี…? ข้าคือจอมจักรพรรดิสุริยะข้าคือ… ปฐมจอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์มนุษย์”

ณ เวลานี้ ร่างนั้นดูเหมือนว่าจะมีปลุกทุกอย่างในชีวิต และฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ในโลกนี้!

ปฐมจอมจักรพรรดิ์เผ่าพันธุ์มนุษย์!

คําพูดของจอมจักรพรรดิสริยะสั่นไหวสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภาคกลาง ในที่สุดก็รู้ตัวตนของยอดฝีมือระดับสูงสุดนี้

เขาไม่ใช่บรรพบุรุษของเผ่าอีกาทองคําไม่ใช่จอมจักรพรรดิหมื่นเซียน

แต่เป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดเผ่าพันธุ์มนุษย์ในอดีต!

“ไม่ใช่บรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์ข้า แต่กลับเป็นจอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์มนุษย์…”

สีหน้าของจักรพรรดิสูงสุดแห่งเผ่าอีกาทองคําดูย่าแย่เป็นอย่างมาก

ทั้งหมดนี้เกินความคาดคิดของเขาจริงๆ

ผู้ที่โลงศพโบราณฝังอยู่ไม่ใช่บรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์อีกาทองคําแต่เป็นจอมจักรพรรดิโบราณแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์!

จอมจักรพรรดิโบราณ!

จอมจักรพรรดิสุริยะปรากฏในพิภพสูงส่งและสง่างาม สั่นสะเทือนทั้งพิภพ

ท้องฟ้าสั่นสะเทือนวิญญาณของสรรพสัตว์ทั้งหลายก่าทอนกับมัน ท้องฟ้าที่เปี่ยมไปด้วยดวงดาวนั้นหมองลงภายใต้ความเจิดจรัสของเขาไม่กล้าที่จะชิงชังกับเขา

ในตอนนี้จอมจักรพรรดิสุริยะจากอดีตได้ปรากฏตัวในพิภพและปกครองทั้งโลก!