จอมมารแค่อยากเป็นคนดี – ตอนที่ 112 การอำนวยพรของเซนต์แมเรียนในงานเต้นรำ

บทที่ 112 การอำนวยพรของเซนต์แมเรียนในงานเต้นรำ
บทที่ 112 การอำนวยพรของเซนต์แมเรียนในงานเต้นรำ

การได้เต้นรำกับเจ้าหญิงเอลิซาในงานเลี้ยงสวมหน้ากากฮัลโลวีน ย่อมถือเป็นเกียรติและได้รับการยอมรับจากผู้ชื่นชมเจ้าหญิงเอลิซาอย่างไม่ต้องสงสัย

แน่นอนว่าถึงแม้จะไม่เป็นเช่นนั้น แต่พวกเขาก็ยังสามารถพูดโอ้อวดเรื่องนี้ได้ตลอดชีวิต

เอลิซามองไปยังนักเรียนจำนวนมากที่อยู่เบื้องล่าง พลางเม้มริมฝีปากเล็กน้อย

เธอยังไม่ได้ตัดสินใจ

ต่างจากน้องสาวทั้งสองคนที่สามารถใช้ประโยชน์จากอายุของพวกเธอได้ เอลิซาเป็นหน้าตาของราชวงศ์ และตอนนี้เธอยังเป็นแกนหลักของพรรคด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถกระทำตามใจตัวเองมากได้

ดังนั้นการเลือกคู่เต้นรำในครั้งนี้ เธอจำต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง

ก่อนอื่น ตัดผู้ชายออกไปได้เลย

และหากเลือกได้เฉพาะในหมู่ผู้หญิง ความแข็งแกร่ง รูปลักษณ์ คุณธรรม และภูมิหลังตระกูลล้วนเป็นสิ่งที่ต้องนำมาพิจารณา

ถ้าให้เลือกแบบดูขี้เกียจเลยคือ เลือกผู้หญิงจากในหมู่ผู้ชนะรางวัลเมื่อครู่โดยตรง

เอลิซาสนใจจอมเวทผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในสถาบัน นั่นก็คือแพนดอร่า โดรากอนที่มีแฟนคลับนับไม่ถ้วน!

แต่สาวมังกรเงินนั้นโดดเด่นเกินไป

ในฐานะเจ้าหญิง เอลิซาก็ต้องระวังเช่นกัน เพื่อไม่ให้รัศมีของเธอถูกคนด้านข้างกดข่มจนช่วงชิงความเปล่งประกายของเธอไป

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงข้ามแพนดอร่าไป

ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่ควรเลือกนักเรียนจากบ้านขุนนาง

ท้ายที่สุด เธอก็ไม่สามารถแสดงความชอบพอต่อขุนนางบางคนได้

ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะเลือกหญิงสาวที่เงียบและฉลาดจากบ้านนักปราชญ์

สายตาของเอลิซาไล่ไปตามห้องจัดเลี้ยง และการ์ดคัดสรรก็ขึ้นข้อมูลของนักเรียนให้เธอในหัว

สุดท้ายแล้ว เธอก็คัดตัวเลือกออกมาได้สี่คน

บังเอิญว่าตัวเลือกทั้งสี่คนนี้ เป็นผู้หญิงที่ยังคงอ่านหนังสืออย่างตั้งใจในช่วงเวลางานเลี้ยงทั้งหมด และหนึ่งในนั้นก็ไม่ได้มาจากบ้านนักปราชญ์ด้วยซ้ำ!

ตัวเลือกทั้งสี่นี้ นอกจากคนที่มีรูปร่างหน้าตาแปลก ๆ และคนที่แต่งตัวประหลาดแล้ว มีเพียงวินนี่ สกาดี นักเรียนชั้นปีสาม และเอ็มม่า มอร์ติส นักเรียนชั้นปีหนึ่งเท่านั้น

“มอร์ติสเป็นเด็กดี แต่น่าเสียดายที่เธอยังเด็กเกินไป คำเชื้อเชิญของฉันอาจสร้างภาระให้เธอโดยไม่จำเป็น ถ้างั้นฉันจะเลือกคุณสกาดีแล้วกัน นามสกุลนี้… เธอเป็นทายาทของปราชญ์เหมันต์หรือเปล่านะ?”

และแล้วเอลิซาก็ขานชื่อออกไป “วินนี่ สกาดี”

…

วินนี่ไม่สนใจคำเชิญของเจ้าหญิงมากนัก เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อถูกเพื่อนร่วมชั้นสะกิดเธอ

แต่เนื่องจากถูกเจ้าหญิงเลือกแล้ว เธอก็เข้าใจเหตุการณ์ดี จึงไม่ได้ปฏิเสธคำเชื้อเชิญต่อหน้าทุกคน วินนี่เปลี่ยนชุดด้วยการ์ดแต่งตัวให้ดูเข้ากับพิธีการมากขึ้น ก่อนจะเดินไปที่เวที

เอลิซามองดูชุดใหม่ของเธอแล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็หันไปถามน้องสาวทั้งสองคนว่า “แล้วพวกเธอสองคนล่ะ เลือกไว้หรือยัง?”

“กำลังรอพี่พูดอยู่เลย!” แอนนากระโดดออกไปทันที

แต่เมื่อเธอกำลังจะตะโกนออกมาดัง ๆ แองจี้ก็เตะเธอเข้าที่ส้นเท้า ริมฝีปากของแอนนากระตุกทันที และในที่สุดเธอก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “พี่สาวแมรี่ คืนนี้พี่อยากเต้นรำกับหนูไหม?”

แมรี่ จอมเวทชั้นปีที่สองไม่เคยคิดว่าเสือน้อยที่ตกลงมาจากท้องฟ้าจะเป็นองค์หญิงลำดับที่สอง เธอจึงตื่นตระหนกขึ้นมา ก่อนจะคิดได้ว่าชุดลำลองที่ใส่อยู่ดูไม่เหมาะกับพิธีการนี้นัก เธอจึงรีบขอยืมการ์ดแต่งตัวจากเพื่อนร่วมชั้นมาเปลี่ยนชุดทันที

…

“ในที่สุดก็ถึงตาฉันแล้ว!”

องค์หญิงลำดับที่สาม แองจี้ยืนเขย่งบนปลายเท้าและเหลือบมองลงยังข้างล่าง สายตาล็อกเป้าหมายไว้อย่างรวดเร็ว “ดาร์ก! ดาร์ก!!”

“หา?” แอนนาหันหน้าไปมองน้องสาวของเธออย่างรวดเร็ว

‘เจ้าทรยศตัวน้อยคนนี้!’

อย่างไรก็ตาม แองจี้ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของแอนนาเลยสักนิด เธอโบกอุ้งเท้าหมีเล็ก ๆ ไปมาอย่างแรงขณะกระโดดขึ้นกระโดดลง

ท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าของไดแอนนามืดมนในทันใด

เกิดอะไรขึ้น?

คนที่ชอบหมีไม่น่าเป็นคนเลวไม่ใช่เหรอ?

หมีทรยศ!

…

“ชิ!”

ดาร์กวางมีดที่เขาเพิ่งหยิบขึ้นมาลง ถอดผ้าเช็ดปากออก แล้วลุกขึ้นยืนอย่างช่วยไม่ได้

การได้รับคำเชิญจากเจ้าหญิงนั้นดีตรงไหน?

ไม่มีเลยต่างหาก! ตรงกันข้าม มันทั้งลำบากและน่าเบื่อหน่ายเสียมากกว่า

หลังจากประสบกับเหตุการณ์ทางลับ ดาร์กก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ในใจอยากจะนั่งกินเงียบ ๆ และพักเติมพลังบ้าง

แต่ดูเหมือนค่ำคืนนี้จะไม่ได้ถูกกำหนดมาให้เขาได้พัก เพราะตรงหน้ายังมีการต่อสู้อันดุเดือดรออยู่!

ราวกับเห็นความไม่เต็มใจของดาร์ก ไดแอนนาจึงรู้สึกมีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง ถึงอย่างไรเสีย งานเต้นรำคืนนี้ก็คงจะมีมากกว่าการเต้นรำเพียงครั้งเดียว

ต่อให้เจ้าหญิงได้เต้นรำกับดาร์กก่อนแล้วยังไงล่ะ?

หมีแห่งอาณาจักรเป็นผู้พิทักษ์ที่ภักดีที่สุดของอาณาจักร!

ไดแอนนาอยากจะร้องไห้ แต่ก็อยากจะหัวเราะด้วย

โรสน้อยผู้น่ารักรีบหยิบเค้กไซรัปชิ้นหนึ่ง แล้วป้อนใส่ปากเพื่อนของเธออย่างรวดเร็ว

…

ท่วงทำนองของเพลงบรรเลงในงานเลี้ยงค่อย ๆ เปลี่ยนไปให้เข้ากับพิธีเต้นรำ

และนักเรียนทั้งสามคนที่เจ้าหญิงเลือกก็เดินขึ้นไปบนเวที

…

แพนดอร่าเอนกายพิงเก้าอี้ มุมชุดแต่งงานสโนว์ไวต์ของเธอฉีกขาด ในมือโยนเหรียญ ‘ดาวเขียวน้ำทะเล’ ลงบนโต๊ะอย่างสุ่ม ๆ

แล้วเธอก็ยกมือขึ้น ทันใดนั้น พลันมีเขายาวประมาณฝ่ามือเหน็บอยู่ระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้

นี่คือเศษเขาของสัตว์ประหลาดในตำนานเบฮีมอธ ทว่าพลังเวทมนตร์ที่บรรจุอยู่ในนั้นอ่อนแอมาก

แต่อีกทางหนึ่ง มันก็เป็นวัตถุดิบที่ดีในการสร้างการ์ดเวทมนตร์ระดับสูง

ผ่านวงกลมที่เกิดจากเขาและนิ้วของเธอ ฉากบนเวทีสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เธอกำลังเล็งมันเหมือนมือปืน โดยล็อกเป้าไปที่หัวหมีน้อย

“ปิ้ว!”

…

ในขณะเดียวกัน เอ็มม่าไม่รู้เลยว่าเธอเกือบจะได้เป็นคู่เต้นรำของเจ้าหญิงเอลิซาแล้ว

อีกทั้งเธอรับคำเชิญจากรุ่นพี่สาวไว้ก่อนแล้วด้วย ดังนั้นเธอจึงมีคู่เต้นรำอยู่แล้ว

…

ดาร์ก เดม่อนเดินขึ้นไปบนเวทีโดยหลบขาเล็ก ๆ ที่องค์หญิงลำดับที่สองเหยียดออกมา

เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงสวมหน้ากาก เขาจึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นชุดทางการ เหมือนกับงานเลี้ยงเต้นรำที่เป็นทางการ

ขณะที่ทั้งแอนนาและแองจี้ยังคงสวมชุดคอสตูมสัตว์น้อยน่ารัก

ดาร์กพยักหน้าเล็กน้อยให้กับเจ้าหญิงเอลิซาที่หันหน้ามามองเขา จากนั้นจึงเดินไปอยู่ที่ด้านข้างของเจ้าหญิงแองจี้

“ดาร์ก นายไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้ใช่ไหม?” แองจี้กระซิบ

ดาร์กตอบอย่างเกียจคร้าน “ใช่ ฉันไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ”

แองจี้พูดต่อ “เดี๋ยวพอเราเต้นรำ นายก็ตามจังหวะของฉัน ให้แม่มดแก่ดูว่าเราทำอะไรได้บ้าง”

“แม่มดแก่… เป็นคำที่ชวนให้คิดถึงจังนะ”

ดาร์กหรี่ตาเล็กน้อยแล้วถอนหายใจเงียบ ๆ

…

“ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มงานเลี้ยงกัน!”

ท่วงทำนองของดนตรีเปลี่ยนเป็นรวดเร็วและน่าตื่นเต้น

นักเรียนที่ได้คู่เต้นรำแล้วพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

ขณะที่นักเรียนซึ่งไม่มีคู่เต้นรำ ได้แต่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องและนั่งเคี้ยวพายฟักทองไป

รุ่นพี่แพนดอร่าเป่าการ์ดวิญญาณเบา ๆ ก่อนจะยกกระโปรงของเธอขึ้นเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย

รุ่นพี่สาวที่เป็นคู่เต้นรำกับเอ็มม่าคือ คนที่ทะเลาะกับเธอในงานพบปะของสาว ๆ ครั้งล่าสุด

ตัดภาพมาที่ไดแอนนาซึ่งกำลังจับมือโรสอย่างไม่เต็มใจ

ชุดเจ้าหญิงรัตติกาลกับชุดเจ้าหน้าที่ทางการสีขาวบริสุทธิ์ ถือได้ว่าเป็นภาพที่ดูยิ่งใหญ่มาก

ไดแอนนายังคงจ้องมองไปยังเจ้าหมีน้อยที่อยู่บนเวที และทันใดนั้น เธอก็รู้สึกอยากเอาตัวเองเข้าไปแทนที่

เธอพึมพำซ้ำ ๆ เพื่อสะกดจิตตัวเอง “ฉันคือหมีน้อย และหมีน้อยก็คือฉัน…”

…

บนฟลอร์

เจ้าหญิงทั้งสามแบ่งกลุ่มออกเป็นสามเหลี่ยมและเต้นไปตามทำนอง

ดาร์กและแองจี้จับมือกันเต้นรำไปตามจังหวะเพลง ในใจพวกเขารู้สึกสงบสุขราวกับอยู่ภายใต้การอำนวยพรของเซนต์แมเรียน

กระทั่งเท้าของเสือน้อยเหยียดออกมาอย่างเงียบ ๆ

ดาร์กก้าวออกไปอย่างไม่ลังเล…และไม่ได้มองเท้าอีกคนด้วย

“โอ๊ย!”