บทที่ 112 การอำนวยพรของเซนต์แมเรียนในงานเต้นรำ
บทที่ 112 การอำนวยพรของเซนต์แมเรียนในงานเต้นรำ
การได้เต้นรำกับเจ้าหญิงเอลิซาในงานเลี้ยงสวมหน้ากากฮัลโลวีน ย่อมถือเป็นเกียรติและได้รับการยอมรับจากผู้ชื่นชมเจ้าหญิงเอลิซาอย่างไม่ต้องสงสัย
แน่นอนว่าถึงแม้จะไม่เป็นเช่นนั้น แต่พวกเขาก็ยังสามารถพูดโอ้อวดเรื่องนี้ได้ตลอดชีวิต
เอลิซามองไปยังนักเรียนจำนวนมากที่อยู่เบื้องล่าง พลางเม้มริมฝีปากเล็กน้อย
เธอยังไม่ได้ตัดสินใจ
ต่างจากน้องสาวทั้งสองคนที่สามารถใช้ประโยชน์จากอายุของพวกเธอได้ เอลิซาเป็นหน้าตาของราชวงศ์ และตอนนี้เธอยังเป็นแกนหลักของพรรคด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถกระทำตามใจตัวเองมากได้
ดังนั้นการเลือกคู่เต้นรำในครั้งนี้ เธอจำต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง
ก่อนอื่น ตัดผู้ชายออกไปได้เลย
และหากเลือกได้เฉพาะในหมู่ผู้หญิง ความแข็งแกร่ง รูปลักษณ์ คุณธรรม และภูมิหลังตระกูลล้วนเป็นสิ่งที่ต้องนำมาพิจารณา
ถ้าให้เลือกแบบดูขี้เกียจเลยคือ เลือกผู้หญิงจากในหมู่ผู้ชนะรางวัลเมื่อครู่โดยตรง
เอลิซาสนใจจอมเวทผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในสถาบัน นั่นก็คือแพนดอร่า โดรากอนที่มีแฟนคลับนับไม่ถ้วน!
แต่สาวมังกรเงินนั้นโดดเด่นเกินไป
ในฐานะเจ้าหญิง เอลิซาก็ต้องระวังเช่นกัน เพื่อไม่ให้รัศมีของเธอถูกคนด้านข้างกดข่มจนช่วงชิงความเปล่งประกายของเธอไป
ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงข้ามแพนดอร่าไป
ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่ควรเลือกนักเรียนจากบ้านขุนนาง
ท้ายที่สุด เธอก็ไม่สามารถแสดงความชอบพอต่อขุนนางบางคนได้
ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะเลือกหญิงสาวที่เงียบและฉลาดจากบ้านนักปราชญ์
สายตาของเอลิซาไล่ไปตามห้องจัดเลี้ยง และการ์ดคัดสรรก็ขึ้นข้อมูลของนักเรียนให้เธอในหัว
สุดท้ายแล้ว เธอก็คัดตัวเลือกออกมาได้สี่คน
บังเอิญว่าตัวเลือกทั้งสี่คนนี้ เป็นผู้หญิงที่ยังคงอ่านหนังสืออย่างตั้งใจในช่วงเวลางานเลี้ยงทั้งหมด และหนึ่งในนั้นก็ไม่ได้มาจากบ้านนักปราชญ์ด้วยซ้ำ!
ตัวเลือกทั้งสี่นี้ นอกจากคนที่มีรูปร่างหน้าตาแปลก ๆ และคนที่แต่งตัวประหลาดแล้ว มีเพียงวินนี่ สกาดี นักเรียนชั้นปีสาม และเอ็มม่า มอร์ติส นักเรียนชั้นปีหนึ่งเท่านั้น
“มอร์ติสเป็นเด็กดี แต่น่าเสียดายที่เธอยังเด็กเกินไป คำเชื้อเชิญของฉันอาจสร้างภาระให้เธอโดยไม่จำเป็น ถ้างั้นฉันจะเลือกคุณสกาดีแล้วกัน นามสกุลนี้… เธอเป็นทายาทของปราชญ์เหมันต์หรือเปล่านะ?”
และแล้วเอลิซาก็ขานชื่อออกไป “วินนี่ สกาดี”
…
วินนี่ไม่สนใจคำเชิญของเจ้าหญิงมากนัก เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อถูกเพื่อนร่วมชั้นสะกิดเธอ
แต่เนื่องจากถูกเจ้าหญิงเลือกแล้ว เธอก็เข้าใจเหตุการณ์ดี จึงไม่ได้ปฏิเสธคำเชื้อเชิญต่อหน้าทุกคน วินนี่เปลี่ยนชุดด้วยการ์ดแต่งตัวให้ดูเข้ากับพิธีการมากขึ้น ก่อนจะเดินไปที่เวที
เอลิซามองดูชุดใหม่ของเธอแล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็หันไปถามน้องสาวทั้งสองคนว่า “แล้วพวกเธอสองคนล่ะ เลือกไว้หรือยัง?”
“กำลังรอพี่พูดอยู่เลย!” แอนนากระโดดออกไปทันที
แต่เมื่อเธอกำลังจะตะโกนออกมาดัง ๆ แองจี้ก็เตะเธอเข้าที่ส้นเท้า ริมฝีปากของแอนนากระตุกทันที และในที่สุดเธอก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “พี่สาวแมรี่ คืนนี้พี่อยากเต้นรำกับหนูไหม?”
แมรี่ จอมเวทชั้นปีที่สองไม่เคยคิดว่าเสือน้อยที่ตกลงมาจากท้องฟ้าจะเป็นองค์หญิงลำดับที่สอง เธอจึงตื่นตระหนกขึ้นมา ก่อนจะคิดได้ว่าชุดลำลองที่ใส่อยู่ดูไม่เหมาะกับพิธีการนี้นัก เธอจึงรีบขอยืมการ์ดแต่งตัวจากเพื่อนร่วมชั้นมาเปลี่ยนชุดทันที
…
“ในที่สุดก็ถึงตาฉันแล้ว!”
องค์หญิงลำดับที่สาม แองจี้ยืนเขย่งบนปลายเท้าและเหลือบมองลงยังข้างล่าง สายตาล็อกเป้าหมายไว้อย่างรวดเร็ว “ดาร์ก! ดาร์ก!!”
“หา?” แอนนาหันหน้าไปมองน้องสาวของเธออย่างรวดเร็ว
‘เจ้าทรยศตัวน้อยคนนี้!’
อย่างไรก็ตาม แองจี้ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของแอนนาเลยสักนิด เธอโบกอุ้งเท้าหมีเล็ก ๆ ไปมาอย่างแรงขณะกระโดดขึ้นกระโดดลง
ท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าของไดแอนนามืดมนในทันใด
เกิดอะไรขึ้น?
คนที่ชอบหมีไม่น่าเป็นคนเลวไม่ใช่เหรอ?
หมีทรยศ!
…
“ชิ!”
ดาร์กวางมีดที่เขาเพิ่งหยิบขึ้นมาลง ถอดผ้าเช็ดปากออก แล้วลุกขึ้นยืนอย่างช่วยไม่ได้
การได้รับคำเชิญจากเจ้าหญิงนั้นดีตรงไหน?
ไม่มีเลยต่างหาก! ตรงกันข้าม มันทั้งลำบากและน่าเบื่อหน่ายเสียมากกว่า
หลังจากประสบกับเหตุการณ์ทางลับ ดาร์กก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ในใจอยากจะนั่งกินเงียบ ๆ และพักเติมพลังบ้าง
แต่ดูเหมือนค่ำคืนนี้จะไม่ได้ถูกกำหนดมาให้เขาได้พัก เพราะตรงหน้ายังมีการต่อสู้อันดุเดือดรออยู่!
ราวกับเห็นความไม่เต็มใจของดาร์ก ไดแอนนาจึงรู้สึกมีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง ถึงอย่างไรเสีย งานเต้นรำคืนนี้ก็คงจะมีมากกว่าการเต้นรำเพียงครั้งเดียว
ต่อให้เจ้าหญิงได้เต้นรำกับดาร์กก่อนแล้วยังไงล่ะ?
หมีแห่งอาณาจักรเป็นผู้พิทักษ์ที่ภักดีที่สุดของอาณาจักร!
ไดแอนนาอยากจะร้องไห้ แต่ก็อยากจะหัวเราะด้วย
โรสน้อยผู้น่ารักรีบหยิบเค้กไซรัปชิ้นหนึ่ง แล้วป้อนใส่ปากเพื่อนของเธออย่างรวดเร็ว
…
ท่วงทำนองของเพลงบรรเลงในงานเลี้ยงค่อย ๆ เปลี่ยนไปให้เข้ากับพิธีเต้นรำ
และนักเรียนทั้งสามคนที่เจ้าหญิงเลือกก็เดินขึ้นไปบนเวที
…
แพนดอร่าเอนกายพิงเก้าอี้ มุมชุดแต่งงานสโนว์ไวต์ของเธอฉีกขาด ในมือโยนเหรียญ ‘ดาวเขียวน้ำทะเล’ ลงบนโต๊ะอย่างสุ่ม ๆ
แล้วเธอก็ยกมือขึ้น ทันใดนั้น พลันมีเขายาวประมาณฝ่ามือเหน็บอยู่ระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้
นี่คือเศษเขาของสัตว์ประหลาดในตำนานเบฮีมอธ ทว่าพลังเวทมนตร์ที่บรรจุอยู่ในนั้นอ่อนแอมาก
แต่อีกทางหนึ่ง มันก็เป็นวัตถุดิบที่ดีในการสร้างการ์ดเวทมนตร์ระดับสูง
ผ่านวงกลมที่เกิดจากเขาและนิ้วของเธอ ฉากบนเวทีสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
เธอกำลังเล็งมันเหมือนมือปืน โดยล็อกเป้าไปที่หัวหมีน้อย
“ปิ้ว!”
…
ในขณะเดียวกัน เอ็มม่าไม่รู้เลยว่าเธอเกือบจะได้เป็นคู่เต้นรำของเจ้าหญิงเอลิซาแล้ว
อีกทั้งเธอรับคำเชิญจากรุ่นพี่สาวไว้ก่อนแล้วด้วย ดังนั้นเธอจึงมีคู่เต้นรำอยู่แล้ว
…
ดาร์ก เดม่อนเดินขึ้นไปบนเวทีโดยหลบขาเล็ก ๆ ที่องค์หญิงลำดับที่สองเหยียดออกมา
เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงสวมหน้ากาก เขาจึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นชุดทางการ เหมือนกับงานเลี้ยงเต้นรำที่เป็นทางการ
ขณะที่ทั้งแอนนาและแองจี้ยังคงสวมชุดคอสตูมสัตว์น้อยน่ารัก
ดาร์กพยักหน้าเล็กน้อยให้กับเจ้าหญิงเอลิซาที่หันหน้ามามองเขา จากนั้นจึงเดินไปอยู่ที่ด้านข้างของเจ้าหญิงแองจี้
“ดาร์ก นายไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้ใช่ไหม?” แองจี้กระซิบ
ดาร์กตอบอย่างเกียจคร้าน “ใช่ ฉันไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ”
แองจี้พูดต่อ “เดี๋ยวพอเราเต้นรำ นายก็ตามจังหวะของฉัน ให้แม่มดแก่ดูว่าเราทำอะไรได้บ้าง”
“แม่มดแก่… เป็นคำที่ชวนให้คิดถึงจังนะ”
ดาร์กหรี่ตาเล็กน้อยแล้วถอนหายใจเงียบ ๆ
…
“ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มงานเลี้ยงกัน!”
ท่วงทำนองของดนตรีเปลี่ยนเป็นรวดเร็วและน่าตื่นเต้น
นักเรียนที่ได้คู่เต้นรำแล้วพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
ขณะที่นักเรียนซึ่งไม่มีคู่เต้นรำ ได้แต่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องและนั่งเคี้ยวพายฟักทองไป
รุ่นพี่แพนดอร่าเป่าการ์ดวิญญาณเบา ๆ ก่อนจะยกกระโปรงของเธอขึ้นเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย
รุ่นพี่สาวที่เป็นคู่เต้นรำกับเอ็มม่าคือ คนที่ทะเลาะกับเธอในงานพบปะของสาว ๆ ครั้งล่าสุด
ตัดภาพมาที่ไดแอนนาซึ่งกำลังจับมือโรสอย่างไม่เต็มใจ
ชุดเจ้าหญิงรัตติกาลกับชุดเจ้าหน้าที่ทางการสีขาวบริสุทธิ์ ถือได้ว่าเป็นภาพที่ดูยิ่งใหญ่มาก
ไดแอนนายังคงจ้องมองไปยังเจ้าหมีน้อยที่อยู่บนเวที และทันใดนั้น เธอก็รู้สึกอยากเอาตัวเองเข้าไปแทนที่
เธอพึมพำซ้ำ ๆ เพื่อสะกดจิตตัวเอง “ฉันคือหมีน้อย และหมีน้อยก็คือฉัน…”
…
บนฟลอร์
เจ้าหญิงทั้งสามแบ่งกลุ่มออกเป็นสามเหลี่ยมและเต้นไปตามทำนอง
ดาร์กและแองจี้จับมือกันเต้นรำไปตามจังหวะเพลง ในใจพวกเขารู้สึกสงบสุขราวกับอยู่ภายใต้การอำนวยพรของเซนต์แมเรียน
กระทั่งเท้าของเสือน้อยเหยียดออกมาอย่างเงียบ ๆ
ดาร์กก้าวออกไปอย่างไม่ลังเล…และไม่ได้มองเท้าอีกคนด้วย
“โอ๊ย!”
