จอมใจ จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ่ – ตอนที่ 15

แล้วเขาก็ก้าวดุ่มๆ ออกไปจากห้องพักของหล่อนอย่างรวดเร็ว รดารักษ์เช็ดน้ำตาของตัวเองจนแห้งก่อนจะรีบเดินตามออกไป ราฟาลเดินเร็วมากและนั่นก็ทำให้เขาหายไปจากสายตาของหล่อนได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ดีการอยู่ใกล้ราฟาลมันคือหายนะตัวเอ้สำหรับหล่อนเลยทีเดียว หญิงสาวถอนใจแรงๆ ความเจ็บช้ำยังแน่นอยู่ภายในอก ขณะก้าวเท้าเดินกลับไปยังหน้าตึกอีกครั้ง

“พี่ราฟไปไหนมาครับ แล้วรดาล่ะ”

เมื่อราฟาลเดินมาถึงหน้าตึกก็พบว่าเดนิเรลยืนรออยู่ก่อนแล้ว และนั่นก็ทำให้เขาต้องตอบคำถามที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดของน้องชายทันที

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า…”

“ว่าไงนะ? เปลี่ยนเสื้อผ้า เปลี่ยนทำไมล่ะครับ ชุดนั่นผมสั่งมาจากห้องเสื้อชื่อดังเลยนะ คอนเลคชั่นใหม่ของเวอร์ซาเซ่ด้วย”

ราฟาลยิ้มเยาะ “งั้นหรือ แต่มันขาดหมดแล้ว…”

“อะไรไงนะพี่ราฟ…” เดนิเรลเดินไปดักหน้าพี่ชายเมื่อราฟาลจะเดินหนีขึ้นตึก มองหน้าคู่สนทนาด้วยความเคลือบแคลงยิ่งนัก

“ผมชักไม่เข้าใจความคิดของพี่ราฟแล้วสิ… ดูเหมือนหวงรดายังไงก็ไม่รู้ ไหนว่าเกลียดมากไงครับ”

ดวงตาคมกริบของราฟาลไหววูบเล็กน้อย ก่อนที่มันจะมืดมิดและลึกล้ำยากจะหยั่งถึงเช่นเคย เขายิ้มหยันที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะพ่นคำตอบน่าหมั่นไส้ออกมา

“พี่ไม่ชอบให้ใครมาแก้ผ้าเดินในบ้าน…”

“แต่ชุดนี้มันไม่ได้โป๊นะครับ สาวๆ ใส่กันทั่วบ้านทั่วเมือง” เดนิเรลคัดค้าน แต่พี่ชายไม่ฟัง แถมยังหน้าบูดหน้าบึ้งเกือบเน่ามากขึ้นอีกต่างหาก

“พี่ไม่สนว่าใครจะใส่ยังไง แต่ห้ามรดารักษ์ใส่…”

“ทำไมครับ?” คิ้วของเดนิเรลขมวดมุ่น เคืองพี่ชายตัวเองยิ่งนัก

“ผมพูดความจริงครับ พี่ราฟอาจจะยังไม่เข้าใจตัวเอง ผมว่าพี่ลองไปนอนคิดดูก็แล้วกัน เวลาที่ผู้ชายไม่อยากเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเปิดเผยเนื้อตัวแก่สายตาชายอื่นน่ะมันหมายถึงอะไร…”

“อย่าสู่รู้เรื่องของพี่…” ผู้เป็นพี่ชายยังเค้นเสียงดุดันไม่เลิก

เดนิเรลมองพี่ชายอย่างอดสงสารไม่ได้ นี่ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ในวันนี้ขึ้นเขาก็คงจะโง่คิดว่าราฟาลเกลียดรดารักษ์จริงๆ ไปอีกนาน

“เอาล่ะครับพี่ชายที่เคารพ ผมต้องรีบไปงานบอลล์…” หนุ่มหล่อผู้น้องหันไปมองร่างอรชรที่ยืนตัวสั่นอยู่ท้ายรถแล้วก็อดหันมาจิกกัดพี่ชายตัวแสบไม่ได้

“แม้ว่าตอนนี้คู่ควงของผมจะใส่ชุดไม่ผิดจากนางชีก็ตาม…”

ราฟาลไม่ได้โต้ตอบน้องชาย แต่จ้องเขม็งไปยังดวงหน้างามที่เอาแต่ก้มลงมองดินเขม็ง ความจริงเขาอยากจะจับรดารักษ์ขังเอาไว้ในห้อง เจ้าหล่อนจะได้ไม่ต้องออกไปไหนกับใครทั้งสิ้น

“จะไปก็รีบไปเถอะเจ้าแดน อย่ามาพล่าม น่ารำคาญ…”

เดนิเรลยิ้มยั่ว ขณะดึงประตูรถฝั่งตัวเองให้เปิดกว้างออก “งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ชายสุดหล่อ แล้วไม่ต้องรอนะครับคืนนี้ผมกับรดาคงกลับดึก หรือไม่งั้นก็อาจจะไม่กลับเลย…”

“ตามสบาย จะไปสวรรค์ชั้นไหนก็ตามใจ!” ราฟาลกระชากเสียงกระด้างตอบ ก่อนจะหมุนตัวและเดินกลับขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว เดนิเรลหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน ก่อนจะหันไปพูดกับแม่สาวน้อยที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตามองดินลูกเดียวอย่างรดารักษ์

“คนปากแข็งก็อย่างนี้แหละ อย่าไปถือสาเลย…”

หญิงสาวงงกับคำพูดของเดนิเรลไม่ได้ แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม ก็ถูกชายหนุ่มเร่งให้ก้าวขึ้นรถซะก่อน “เร็วเข้าแม่นางชีของฉัน เดี๋ยวงานเลิกก่อนถึงพอดี…”

“ค่ะ ค่ะ คุณแดน” สาวน้อยรีบเปิดประตูมือไม้สั่น ก่อนจะแทรกตัวขึ้นไปนั่งเคียงข้างในรถสปอร์ตระดับพรีเมี่ยมคันงาม ไม่นานนักรถสมรรถนะสูงสมราคาก็เคลื่อนที่ออกไปอย่างรวดเร็ว โดยมีสายตาแข็งกร้าวของราฟาลมองตามไปจนลับสายตา

“ยายผู้หญิงบ้า! จะปฏิเสธสักคำก็ไม่มี คงอยากไปชูคอในงานเลี้ยงสินะ”

ชายหนุ่มพูดอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะกระแทกเท้าเดินออกจากห้องโถม คาซิมรีบวิ่งมาก้มศีรษะให้อย่างนอบน้อม เมื่อถูกเรียกขึ้นมาพบอย่างเร่งด่วน

“คุณราฟจะใช้อะไรผมหรือครับ”