EP 60: จอมใจ จอมอหังการ
มือใหญ่สั่นเทาถูกวางลงบนเต้างามแผ่วเบา หญิงสาวซู้ดปากด้วยความเสียวกระสันที่รอคอยมาเนิ่นนาน การรอคอยที่กำลังจะสิ้นสุดลงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ หล่อนไม่สนใจอีกแล้วล่ะว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ราฟาลจะขับไล่หล่อนอีกหรือเปล่า ขอแค่ตอนนี้… เวลานี้มีราฟาลอยู่ข้างกายก็เพียงพอแล้ว
“รดาคิดถึงคุณราฟค่ะ… คิดถึงมาก…”
เขายิ้มพึงพอใจ ขณะเพิ่มแรงบีบเคล้นให้หนักหน่วงขึ้น รดารักษ์เงยหน้าขึ้นปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อถูกนิ้วแกร่งขยี้ปลายถันที่แข็งชูชันรออย่างร้อนแรง
“มันเป็นของผม… ของผมคนเดียวใช่ไหม”
“รดาเป็นของคุณราฟค่ะ เป็นของคุณราฟคนเดียว…”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ใบหน้าหล่อระเบิดก้มลงซอกไซ้ผิวเนื้อนุ่มที่ซอกคอระหง จูบดูดเม้มทิ้งรอยรักเอาไว้ทั่วทุกที่ที่เคลื่อนผ่าน ก่อนจะลดต่ำลงมาดูดกลืนปลายถันงามด้วยความหิวกระหาย เขาดูดดึงยอดทรวงสีสดขึ้นสูง ก่อนจะปล่อยให้มันเด้งกลับลงไปที่เดิม ทำซ้ำแล้วซ้ำอีกจนร่างอรชรส่ายเลื้อยกับผนังห้องแทบขาดใจ
“คุณราฟ… โอ้ว ได้โปรด… รดาต้องการคุณราฟเหลือเกิน”
เขาเองก็ต้องการเจ้าหล่อนแทบคลุ้มคลั่งไม่ต่างกัน อยากจะจับต้นขาเรียวให้โอบรัดเอวสอบของตัวเองไว้ แล้วดันพรวดเข้าไปให้หมดตัวสุดแรง จากนั้นก็โยกขย่มร่อนส่ายให้อยากคลั่งหายอยาก แต่ราฟาลก็ยับยั้งตัวเองเอาไว้เพราะต้องการทำให้ครั้งแรกหลังจากที่ห่างหายกันไปนานร่วมเดือนของเขากับรดารักษ์น่าจดจำที่สุด
“ทนอีกหน่อยทูนหัว… ให้ผมได้ดื่มกินคุณตั้งตัวก่อน…”
คนตัวโตพึมพำเสียงแหบพร่า คุกเข่าลงกับพื้นห้อง ปากร้อนผ่าวนาบไปตามผิวเนื้อนวลที่หน้าท้อง เรื่อยต่ำลงมา ขณะฝ่ามือที่ร้อนกว่าลูบไล้เนื้อต้นขาด้านในของสาวน้อยจนเจ้าหล่อนร้องครางลั่น
“ได้โปรด… คุณราฟ เข้ามาเถอะ… ได้โปรด”
หนุ่มหล่อที่ตอนนี้หน้าแดงจัดเพราะฤทธิ์ปรารถนาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ เขาใช้นิ้วแกร่งแยกกลีบสาวชิดแน่นออกจากกันช้าๆ จากนั้นก็ไล้นิ้วไปตามกลีบเนื้อด้านใน กดคลึงหนักหน่วงที่เกสรรักอ่อนไหว รดารักษ์แทบคลั่ง กรี๊ดแล้วกรี๊ดอีกกับทุกสัมผัสที่ราฟาลกำลังทำ
“ได้โปรด… คุณราฟ…”
ราฟาลไม่หยุด เขายังคงใช้นิ้วโจมตีความเป็นหญิงอวบนวลที่หยาดเยิ้มต่อไป และอึดใจต่อมาปากและลิ้นที่เชี่ยวชาญนักในเรื่องการไล้เลียก็ผสมโรงลงไปอีก หญิงสาวแทบสิ้นสติกับสิ่งที่ได้รับ เขาปาดเลียด้วยลิ้น ดูดกลืนแรงๆ ด้วยริมฝีปาก ขณะที่นิ้วใหญ่ก็สอดแทรกขยับขโยกอยู่ในถ้ำรักไม่หยุดหย่อน
“โอ้ว… อ๊า… ไม่ไหวแล้ว คุณราฟ…”
ไม่นานเลยแม่สาวน้อยคนสวยก็กรีดร้องลั่นห้อง พร้อมๆ กับกายสาวที่เกร็งกระตุกอย่างรุนแรง หยาดรักแสนหวานทะลักทะลายออกมาท่วมท้นแต่ราฟาลก็ดื่มกินมันจนหมดสิ้น จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัวด้วยความร้อนรนไร้การอดทน ก่อนจะก้มลงไปบดขยี้ปากอิ่มบวมช้ำซ้ำอีกครั้ง
รดารักษ์ตอบสนองด้วยความเร่าร้อนเจียนบ้า มือบางกอดรัดลำคอแกร่งเอาไว้แน่น พยายามบดเบียดเนื้อตัวเข้าหาความแข็งแกร่งกำยำสุดความสามารถ
“คุณราฟขา… อย่าทรมานรดาอีกต่อไปเลยค่ะ”
ราฟาลร้องครางเมื่อแม่เจ้าประคุณปล่อยมือจากลำคอแล้วเลยเรื่อยมากอบกุมท่อนเนื้อแข็งชันของตนเองเอาไว้ แถมยังรูดขึ้นรูดลงอย่างเร้าอารมณ์อีกต่างหาก
“โอ้ว… รดา”
“ได้โปรดเข้ามา… รดาอยากได้คุณมากกว่านี้…” และก็เป็นรดารักษ์เองนั่นแหละที่ยกเรียวขาข้างหนึ่งโอบรอบเอวสอบเอาไว้แน่น
“ได้โปรดอย่าทรมานรดาอีกเลย…”
“ผมจะให้คุณ… ทูนหัว เดี๋ยวนี้แหละ…”
ท่อนกายอวบใหญ่ถูกอัดกระแทกเข้าใส่ร่องสาวเต็มแรง มันยังเข้าไปได้ไม่หมด ราฟาลจึงถาโถมเข้าไปอีกครั้งและอีกครั้ง เกือบห้าครั้งกว่าที่ชายหนุ่มจะสามารถเข้าไปได้จนหมดตัว ความคับแน่นที่โอบรัดในทุกทิศทางทำให้ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวเหยเก
“โอ้ว… ทำไมนับวันก็ยิ่งแน่นแบบนี้… รัดแน่นเหลือเกินรดา… อ๊า…”
ชายหนุ่มยักย้ายส่ายสะโพกวนเป็นวงกลม จ้วงกระแทกถาโถมเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง จากจังหวะที่นุ่มนวลในตอนแรกเปลี่ยนแปลงมาเป็นดุดัน หนักหน่วง ยิ่งแม่สาวน้อยคนงามทั้งแอ่นทั้งหยัดสู้แรงกระแทกของเขาด้วยแล้ว ราฟาลก็ยิ่งกระหน่ำเข้าใส่ไม่หยุด บดเคล้าอัดคลึงจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียวกัน เสียงเนื้อปะทะเนื้อดังสนั่นหวั่นไหวแต่กระนั้นมันก็ยังดังเทียบเสียงครางด้วยความซาบซ่านเสียดเสียวของเขากับรดารักษ์ไม่ได้เลย
“โอ้ว… ยอดมากรดา คุณทั้งเล็กทั้งแคบ แถมยังรัดผมแน่นเหลือเกิน”
มันดีเหลือเกิน มันดีที่สุด มันลงตัวยิ่งนักกับการห่างเหินความเร่าร้อนมานานเป็นแรมเดือน เขาไม่เคยแตะต้องหญิงใดในระหว่างนั้น และเมื่อได้เจ้าหล่อนผู้เป็นดวงใจมาสู่อ้อมกอดอีกครั้ง ความหิวกระหายอัดแน่นอยู่ภายในอกก็ผลักดันให้ราฟาลเดินหน้าสอดประสานอย่างเถื่อนทมิฬ สอดเสียบแทรกกายใหญ่มหึมาเข้าหาอย่างไร้ความปรานี ยิ่งยามกล้ามเนื้อนุ่มอุ่นร้อนบีบรัดถี่ยิบด้วยแล้วเขาก็แทบจะแตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรง
“คุณราฟ… อ๊า…”
“ทูนหัว… คุณแน่นมาก แถมยังร้อนยิ่งกว่าไฟ”
คนตัวโตเร่งจังหวะการกระหน่ำเข้าใส่ร่างบอบบางที่หยัดสู้อย่างกระตือรือร้นให้ดุเดือดขึ้น เมื่อความทานทนต่อการปลดปล่อยเริ่มลดน้อยถอยลงทุกขณะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้เขามีต้องการอย่างไร้จุดสิ้นสุดแบบนี้ รดารักษ์ทำให้สมองของเขามีแต่ภาพของหล่อน หล่อนทำให้เขาต้องนอนช่วยตัวเองทุกวันตลอดหนึ่งเดือนเพราะทนนอนกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ ภาพของหล่อนตามมาหลอกหลอนเขาแม้แต่ภายในความฝัน
“รดาจ๋า… ผมใกล้เต็มที่แล้ว”
ชายหนุ่มก้มลงรวบปานปลายถันที่ชูชันรอคอยเข้าไปในปากร้อนๆ ของตัวเองดูดแรงๆ ตามแรงอารมณ์ จากนั้นก็ซัดความปรารถนาเข้าใส่ร่างงามชื้นเหงื่อที่ตอบสนองเป็นเลิศอย่างบ้าคลั่ง อัดกระแทกลงไปเต็มแรง ถี่ระรัว และเถื่อนทมิฬ หญิงสาวร้องกรี๊ดด้วยความเสียวซ่านสุดใจ และแค่อีกไม่กี่ครั้งที่เขากระหน่ำเข้าใส่สวรรค์ชั้นฟ้าก็ทล่มลงมากระแทกใส่หน้าของหล่อนจนมึนเมา เผลอตัวฝังเขี้ยวลงบนหัวไหล่ทรงพลังเพื่อระบายความเสียดสยิวเต็มแรง
“โอ้ว… คุณราฟ… อ๊า…”
หญิงสาวเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงกับการกระโดดขึ้นสวรรค์ซ้ำสองของตัวเอง ใบหน้างามแหงนเงยไปด้านหลัง ปากอิ่มช้ำบวมปลดปล่อยเสียงแห่งความสุขสมออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่กระนั้นคนตัวโตก็ยังไม่หยุดโถมเข้าใส่ เขาจ้วงใส่ กระหน่ำเข้าใส่ถี่เร็ว เรียกได้ว่าแรงเร็วที่สุดในชีวิต จากนั้นเขาก็ร้องครางกระหึ่มออกมาลั่นห้อง
“โอ๊ะ… โอ้ว…สุดยอด”
กายหนุ่มทรงพลังชุ่มเหงื่อเกร็งสะท้านอย่างรุนแรง ใบหน้าหล่อลากไส้บิดเบี้ยวคล้ายกับกำลังเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ความเสียวกระสันกัดกินไปทั่วทุกอณูเนื้ออย่างไร้ความปรานี เขาร้องครางแล้วครางอีก กับความสุขสมที่ภรรยามอบให้ อึดใจต่อมาเขาก็แตกระส่ำออกมาอย่างมหาศาล ฉีดพุ่งสายพันธุ์รักเข้าไปในกายสาวของหล่อนจนหมดทุกอย่างหยาดหยด
“ผมมีความสุขเหลือเกิน…”
เขาพึมพำกับเส้นผมของหล่อน ขณะอุ้มร่างอรชรที่ตอนนี้ยืนไม่ไหวแล้วขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าหล่อเหลาเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ เขาก้มลงมาหาพร้อมๆ กับพูดเสียงกระเส่า
“ผมยังไม่อิ่ม… ห้องนอนคุณอยู่ไหน…”
รดารักษ์ยิ้มเอียงอาย ก่อนจะแกล้งชายหนุ่ม “ถ้าไม่บอกล่ะคะ…”
“ถ้าไม่บอก ก็ตรงนี้อีกรอบหนึ่งไง…”
