จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 16

อะไร? ไม่สะดวกตอนเช้า ไม่สะดวกตอนเย็น คุณต้องการความสะดวกในโอกาสและเวลานี้หรือ? คุณหนูหนิงคนนี้เลือกสถานที่จริงหรือ? ถ้าเป็นเรื่องปกติ เธอสามารถพบสถานที่ที่หญ้าสูงขึ้นและแก้ไขได้ด้วยตัวเอง

แต่ตอนนี้มีคนสองคนติดอยู่ในต้นไม้ใหญ่ สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ มีฝูงไฮยีน่าหิวโหยจ้องมองพวกเขาตาเป็นมัน นี่มันวิธีนี้สะดวกอย่างไร? กู่เสี่ยวเล่อก็รู้สึกอายเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นการแสดงออกของหนิงเล่ยผิดปกติ ขาสวยทั้งสองสั่นอยู่ตลอดเวลา เขารู้ว่าหญิงสาวไม่ได้โกหก คราวนี้มันสุดจะกลั้นจริงๆ

ท้ายที่สุดแล้ว คนส่วนใหญ่ไม่ควรกลั้นปัสสาวะ ไม่ได้ใช่ไหม? กู่เสี่ยวเล่อถอนหายใจและพูดว่า : “ ถ้าไม่รังเกียจ การทำลงเปลญวนนี้สะดวกหรือไม่? อย่างจริงจังที่สุด ผมจะหันหน้าหนี สาบานว่าจะไม่แอบมอง! ” เห็นได้ชัดว่าหนิงเล่ยยังคงกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับคำสัญญาของกู่เสี่ยวเล่อ

แต่ไม่สามารถต้านทานความลำบากใจและอึดอัดของคน ๆ นั้นได้จริงๆ ต้องถอยหลังและพูดว่า :  “ คุณ คุณขยับร่างกายของคุณออก อยู่ห่างจากฉัน! “

“ไอ้บ้าเอ้ย มีเจตนาที่ดีเช่นนี้ แม่งยังไม่เชื่อกูอีกเหรอ?” กู่เสี่ยวเล่อพึมพำด้วยเสียงต่ำ

อย่างไรก็ตาม เขาย้ายร่างของเขาไปยังเปลญวนที่อยู่ห่างจากหนิงเล่ยอย่างเชื่อฟัง แต่เปลญวนก็คือเปลญวน ยิ่งไปกว่านั้น เปลญวนธรรมดา ๆ ขนาดใหญ่ที่สามารถผูกกับเถาวัลย์ต้นไม้ได้ แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะก้าวออกไปด้านนอก มันอยู่ห่างจากหนิงเล่ยเพียงไม่ไกล ในความเป็นจริง ไม่มีความแตกต่างในทางปฏิบัติระหว่างการเคลื่อนย้ายและไม่เคลื่อนที่เลย

แต่นี่คือขีดจำกัดของระยะทางแล้ว กู่เสี่ยวเล่อเอนตัวไปด้านข้างและมองลงไปที่หมาใน ไม่ช้าก็มีเสียงน้ำไหลอยู่ข้างๆ เขา จากนั้นไฮยีน่าด้านล่างก็เริ่มปั่นป่วน ไฮยีน่าตาเดียวตัวโตก็เริ่มรุนแรงด้วยความตื่นเต้น วิ่งไล่กัดสิ่งมีชีวิตอื่นที่คล้ายคลึงกันอย่างดุเดือด

ฮะ? นี่มันเป็นอะไร? เป็นไปได้ไหมว่าฉี่ของคุณหนูเอาแต่ใจของเรา ทำให้เกิดสิ่งผิดปกติกับกลุ่มไฮยีน่าด้านล่างนี้? ในที่สุด หลังจากรอเกือบนาที เสียงน้ำไหลจากเพื่อนบ้านก็หยุดลง หลังจากมีเสียงกรอบแกรบจากการสวมเสื้อผ้าอีกครั้ง

หนิงเล่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและไม่ได้ยิน : “เยี่ยม เอาหละ! คุณหันกลับมาได้แล้ว” กู่เสี่ยวเล่อหันกลับมาและดู พบว่าแม้ว่าคุณหนูเอาแต่ใจจะแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังมีผิวที่แดงก่ำ อายที่จะมองเขา

แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ ลูกสาวเศรษฐีคนนี้ อยู่ข้างๆ ตัวเขาเองห่างแค่เสื้อผ้ากั้น มันน่าอายจริงๆ

“กู่เสี่ยวเล่อ คุณ คุณ คุณ  คุณสัญญากับฉันได้ไหม สัญญากับฉัน……”

“ เอาล่ะ ผมสัญญา, ห้ามบอกเรื่องนี้เด็ดขาด! ” เมื่อเห็นคุณหนูเอาแต่ใจคนนี้พูดพล่ามและหยุด กู่เสี่ยวเล่อกล่าวก่อน

“เยี่ยม! คุณต้องรักษาสัญญา! ฮือ? อะไรที่คุณกำลังมองหา? ” หนิงเล่ยพบว่าความสนใจของกู่เสี่ยวเล่ออยู่ที่กลุ่มไฮยีน่าด้านล่าง แม้ว่าความทรมานของหนิงเล่ยจะได้รับการบรรเทาลงในเวลานี้ แต่ความบ้าคลั่งของไฮยีน่าด้านล่างไม่ได้ลดลงเลย ตอนแรกมันเป็นเพียงหมาตาเดียวที่กัดเพื่อนตัวอื่น ๆ ตอนนี้ไฮยีน่าตัวอื่นตกอยู่ในความบ้าคลั่งและเริ่มโจมตีไฮยีน่าตัวอื่น

ฝูงไฮยีน่ากัดกัน มีแม้แต่ตัวที่อ่อนแอกว่าที่ถูกกัดและได้รับบาดเจ็บสาหัส “ พวกมันเป็นอะไรไปเหรอ? กัดเพื่อนของมันทำไม? ” หนิงเล่ยเองก็รู้สึกสับสนกับฉากต่อไปนี้

“ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่ากันว่าไฮยีน่าเหล่านี้น่าจะเป็นสัตว์ที่มีความพิเศษเกี่ยวกับการทำงานเป็นทีม ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ นั่นคือความบ้าคลั่งของพวกมันควรเกี่ยวข้องโดยตรงกับการฉี่ที่คุณเพิ่งฉี่รดลงไป “

คำอธิบายของกู่เสี่ยวเล่อทำให้หนิงเล่ยสับสนเล็กน้อย ปัสสาวะของฉันแย่มากหรือไม่?ไฮยีน่าเริ่มฆ่ากันได้หรือไม่? ในเวลานี้ ไฮยีน่าด้านล่างได้ต่อสู้กันเป็นกลุ่ม ไฮยีน่าที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนมากเริ่มหนีไปยังป่าที่ห่างไกล ส่วนที่เหลือไม่กี่ตัวที่แข็งแกร่งกว่าก็ไล่ตามกัน

ท้ายที่สุด แม้แต่หมาในตัวใหญ่ที่มีตาเพียงข้างเดียวก็ร้องครวญครางอยู่พักหนึ่ง พวกมันจ้องมองไปที่ต้นไม้อย่างดุร้ายและหนีไป

“ จริงๆ มันหายไปแล้วจริงๆ เหรอ?” หนิงเล่ยมองไปที่แคมป์ริมชายหาดด้านล่างที่ถูกไฮยีน่าป่วนด้วยความไม่เชื่อ ถามอย่างสงสัย.

“ ผมคิดว่า โดยปกติแล้วไฮยีน่าจะแยกแยะพื้นที่ล่าของพวกมันด้วยกลิ่น คุณแค่กระตุ้นพวกมันด้วยปัสสาวะนั้น กระตุ้นความเป็นสัตว์ของพวกมันก่อนที่พวกมันจะเริ่มโจมตีพวกมันเองตามอำเภอใจใช่ไหม? ” กู่เสี่ยวเล่อเดา

“ ปรากฎว่าปัสสาวะของมนุษย์ยังคงมีผลเช่นนี้?” หนิงเล่ยไม่เชื่อ

“เฮ้ ผมพูดไม่ค่อยชัด แต่อย่างไรก็ตาม, เราถือได้ว่าเป็นการเอาชนะความยากลำบากที่อยู่ตรงหน้า และหลังจากการต่อสู้ของหมาในคืนนั้น ผมกลัวว่าพวกมันต้องพักฟื้นสักพักก่อนที่จะมาถึงปัญหาของเรา มันเป็นสิ่งที่ดีหลังจากทั้งหมด!”

“ งั้นเราลงไปเดี๋ยวนี้ได้มั้ย?” หนิงเล่ยมองไปที่ชายหาดที่ว่างเปล่าด้านล่างและถาม แม้ว่าการนอนเปลญวนจะค่อนข้างสบาย แต่ แต่ตอนนี้เธอและกู่เสี่ยวเล่อเกือบจะเทียบเท่ากับการนอนบนเตียงเดียวกัน

ในกรณีที่นอนหลับจนถึงเที่ยงคืน ผู้ชายที่ต่างเพศคนนี้ก็เป็นสัตว์ร้ายที่น่ากลัวเช่นกันถ้าอยากจะวิ่ง กลัวว่าจะไม่มีที่ให้วิ่ง เป็นเหมือนปลาที่วางบนเขียงไม่ใช่หรือ?

“ไม่ดีกว่า, แม้ว่าเจ้าพวกนี้ดูเหมือนจะจากไปชั่วคราว แต่ไฮยีน่าไอคิวไม่ต่ำ ในกรณีที่พวกมันมีแรงผลักในการฆ่าอย่างฉับพลัน นั่นจะอันตรายเกินไป “

กู่เสี่ยวเล่อไม่มีความกังวลมากเท่าหนิงเล่ย เขาเหลือบมองนาฬิกาของเขา : “ยังไงก็ตามมันก็ตีสองแล้วกลางดึกเช่นนี้ มันจะสว่างขึ้นภายในสามชั่วโมง การลงต้นไม้ตอนนั้นปลอดภัยกว่า! “

“ ยังมีเวลาอีกสองหรือสามชั่วโมงก่อนรุ่งสาง?” หนิงเล่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อย เป็นเวลานาน  สองคนอัดแน่นในเปลญวน คุณไม่มีเวลาทำสิ่งต่างๆ มากมายหรือ กู่เสี่ยวเล่อไม่ใช่คนโง่เช่นกัน เห็นความกังวลของหนิงเล่ยได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะมีความสุขกับการได้สัมผัสใกล้ชิดระหว่างตัวเองกับคุณหนูเอาแต่ใจคนนี้แต่ภาพลักษณ์ที่สูงใหญ่ที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นยังคงต้องได้รับการดูแล ไม่สามารถทิ้งความประทับใจจากการเอาเปรียบผู้อื่นได้

กู่เสี่ยวเล่อจึงกล่าวว่า :  “เอาอย่างนี้นะ  ผมจะลงไปก่อน คุณอยู่บนเปลญวนด้วยตัวเอง รอจนรุ่งสางก่อนจะลงมา ” โดยปกติหนิงเล่ยไม่มีความเห็นเกี่ยวกับข้อเสนอของเขา

กู่เสี่ยวเล่อจึงค่อยๆ ปีนลงจากต้นปาล์มอย่างนุ่มนวล กลับไปที่แคมป์และตรวจสอบแม้ว่าจะถูกกลุ่มหมาไนเข้ามาป่วน แต่โชคดีที่พวกมันไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากอาหารนอกจากจะเสียปลาแห้งแล้ว ไม่มีอะไรเสียหาย

กู่เสี่ยวเล่อจัดวางของให้เป็นระเบียบ โดยพิงต้นไม้ที่หนิงเล่ยอยู่ หลับตาและพักผ่อน หลังจากทรมานมาเกือบทั้งคืน แม้แต่ลกู่เสี่ยวเล่อที่มีร่างกายแข็งแรงก็เหนื่อยมากพอแล้ ไม่นานเขาก็หลับไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้ … ไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหน กู่เสี่ยวเล่อก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงตะโกนของหนิงเล่ยจากต้นไม้! เขาคิดว่ามันเป็นฝูงของไฮยีน่าที่ไปและกลับมา เขาจึงกระโดดขึ้นและคว้าหอกไว้ในมือ มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

ช่วงนี้ท้องฟ้าครึ้ม ๆ แต่ไม่มีไฮยีน่าอยู่รอบ ๆ ? “ ไม่ใช่หมา กู่เสี่ยวเล่อดูทะเลสิ! ดู! ดูเหมือนว่าจะมีเรือลำเล็ก ๆ มาที่นั่น! ” หนิงเล่ยบนต้นไม้ตะโกนอย่างตื่นเต้น