จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 44

การกระทำของกู่เสี่ยวเล่อทำให้สาว ๆ ทั้งสามอึ้ง! การปกป้องสาวงามทั้งสามนี้ ซึ่งเป็นเหมือนดอกไม้และหยก แค่บอกว่าไม่เหมือนสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถหักห้ามใจได้ ควรกระสับกระส่ายและพลิกตัวไปมาและนอนไม่หลับในเวลากลางคืนใช่มั้ย?

ฮึ ชายหน้าเหม็นคนนี้ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้แน่ ๆ ! ต้องการรอจนกว่าพวกเราทั้งสามคนจะหลับก่อนที่จะทำหรือไม่? หญิงสาวทั้งสามมีความคิดเช่นนี้เกือบจะในเวลาเดียวกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป 10 นาที ,20 นาที ,ครึ่งชั่วโมง ,1ชั่วโมงก็ผ่านไป!
กู่เสี่ยวเล่อไม่เพียงแต่ไม่เคลื่อนไหวไม่แม้เพียงเล็กน้อย แต่ยิ่งเขาหลับลึกมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งกรนดังมากขึ้นเท่านั้น
ในที่สุดหลินเจียวน้องเล็กสุดก็อดไม่ได้ที่จะแทงศอกไปที่หลินรุ่ย พี่สาวของเธอที่อยู่ข้างๆ เธอ ” พี่ พี่คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายอย่างกู่เสี่ยวเล่อ?”
หลินรุ่ยอธิบายไม่ได้จริง ๆ ในใจของเธอนี่คือครั้งแรกที่เธอได้พบกับสิ่งนี้ ผู้ชายที่สามารถควบคุมตัวเองได้ เป็นไปได้ไหมว่าเสน่ห์ของเธอลดลงจนไม่สามารถกระตุ้นกู่เสี่ยวเล่อที่เป็นเพศตรงข้ามได้อีกต่อไป?

ในขณะที่หลินรุ่ยยังคงสงสัยว่าจะอธิบายว่ากู่เสี่ยวเล่อเป็นอย่างไร หนิงเล่ยที่หลับอยู่ด้านในสุดก็พูดอย่างเงียบ ๆ : “ผู้ชายอะไรนะเหรอ? แน่นอนว่าเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ร้ายไง!”
…
จริงๆแล้วกู่เสี่ยวเล่อในเวลานี้ไม่ได้แกล้งทำจริงๆ เขานอนหลับสนิทจริงๆ แม้ว่าเขาจะมาถึงเกาะร้าง เขาก็ยังไม่ได้นอนหลับสนิทอย่างปลอดภัยเหมือนตอนนี้ ในยามหลับ เขาฝันจริง ๆ ว่าเขากลับไปที่บ้านเกิดและเห็นพ่อแม่ที่หายไปนาน
นอกจากนี้เขายังนำหญิงสาวที่สวยงามและมีคุณธรรมกลับมา ให้พวกเขาเห็นว่าเป็นลูกสะใภ้คนใหม่
พ่อแม่ของเขามีความสุขมากจนทั้งสองมือไม่สามารถถ่ายรูปนนิ่งได้ แต่เมื่อเขาหันกลับไปแนะนำให้รู้จักกับพ่อแม่ เขาก็พบว่าหญิงสาวที่เขาพากลับมาไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นคนที่สร้างปัญหาให้กับเขาตลอดทั้งวัน หนิงเล่ย! ในฝันเขาทำสำเร็จที่นี่และเขาก็ตื่นขึ้นมาทันที ในเวลานี้ กู่เสี่ยวเล่อตระหนักว่าเขาไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหนและท้องฟ้าก็เริ่มเป็นสีขาวและดูเหมือนว่ามันเกือบจะรุ่งสาง

เขาหันหน้าไปมองหญิงสามคนข้างๆ เขา แต่ละคนนอนหลับสบายกว่าตัวเอง เป็นเพียงฉากที่งดงามเหล่านี้ที่มีกลิ่นหอม ไม่เหมาะที่จะมองเห็นได้มากกว่านี้ มิฉะนั้น กู่เสี่ยวเล่อไม่รู้จริงๆ ว่าเขาจะทำอะไร

เขาค่อยๆ ขยับร่างกายเพื่อลุกขึ้นจากเปลญวน ค่อยๆไต่ต้นปาล์มไปตามบันไดเชือก กู่เสี่ยวเล่อเปิดกล่องเครื่องมือที่เขาได้มาเมื่อวานนี้และหลังจากดู เขาก็เริ่มยุ่ง … เมื่อสามสาวลุกขึ้น พวกเธอก็รู้ว่ากัปตันของพวกเธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขายุ่งอยู่ใต้ต้นไม้แล้วทุบอะไรบางอย่างด้วยค้อนอันเล็ก

“กัปตัน คุณกำลังเล่นอะไรอยู่?” หลินเจียวขยี้ตาของเธออย่างง่วงนอนและถาม

“ผมกำลังทำเบ็ดตกปลา ผมพบเข็มในกล่องเครื่องมือ พวกมันสามารถใช้เพื่องอเป็นตะขอ “
” ทำตะขอ? กัปตันอยากตกปลาเหรอ? ” หลินเจียวถามต่อ
” ใช่ แต่ผมไม่ได้ตกปลา คือให้คุณตกปลา ผมคิดว่า ถ้าผมจะดำน้ำลงไปหาอาหารทุกครั้ง มันคงเป็นปัญหามากเกินไปและเหนื่อยเกินไป หลังจากที่ผมทำเบ็ดเหล่านี้เสร็จและเพิ่มสายเบ็ดที่พบก่อนหน้านี้ คุณสามารถไปตกปลาในทะเลใกล้ ๆ บนแพได้ ” กู่เสี่ยวเล่อตอบในขณะที่ทุบตะขอ

ในตอนนี้ หญิงสาวทั้งสามได้ปีนต้นปาล์มแล้ว คุยกันรอบ ๆ กู่เสี่ยวเล่อ
” ฉันว่านะกัปตันเสี่ยวเล่อ ความคิดของคุณดี แต่การตกปลาจำเป็นต้องมีเหยื่อหรือไม่?
เรามีเหยื่อหรือ? ” หลินเจียวถามพลางเอียงหัว

” เหยื่อ? มีเหยื่อที่ชายทะเลนี้ได้หรือไม่? เช่นเดียวกับหอยเชลล์,หอยนางรมและปูเสฉวนที่คุณมักจะพบได้ตามชายหาด เนื้อของสัตว์ขนาดเล็กเหล่านี้สามารถใช้เป็นเหยื่อได้! ” ในตอนนี้กู่เสี่ยวเล่อได้แก้ไขเบ็ดตกปลาสุดท้ายแล้ว และทั้งหมดก็ผูกติดกับสายเบ็ด
” ดูสิ พวกมันพร้อมแล้ว ตอนนี้คุณสามารถไปตกปลากับพวกมันได้แล้ว ” กู่เสี่ยวเล่อทำท่าทางพึงพอใจ

สามสาว คุณมองฉันฉันมองคุณ ในที่สุดหนิงเล่ยก็จับสายเบ็ดและตัวตะขอทันที “ไปกันเถอะ มาเริ่มกันเลย! วิธีนี้ช่วยไม่ให้บางคนพูดถึงเราและบอกว่าพวกเราทั้งสามคนกำลังทานอาหารอย่างสบาย ๆ!”

เนื่องจากทุกอย่างมาถึงจุดนี้ น้องสาวตระกูลหลินจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ทั้งสามคนหยิบอุปกรณ์จับปลาและเดินไปยังจุดที่ผูกแพเมื่อวานนี้ ปลดแพแล้วปีนขึ้นไป กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่ท่าทางที่เงอะงะของพวกเธอ มันค่อนข้างตลก แต่ก็ไม่ได้มีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น

แม้ว่าเขาจะเป็นกัปตัน แต่ทุกคนก็เป็นทีม ถ้าหญิงสาวเหล่านี้สามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวเองตลอดทั้งวัน หากมีอะไรผิดพลาดกับกู่เสี่ยวเล่อ พวกเขาอาจจะนั่งรอจนอดตายได้
ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงปล่อยให้พวกเขาเชี่ยวชาญทักษะการเอาชีวิตรอดในป่า อันที่จริงมันก็เพื่อประโยชน์ของพวกเธอทั้งหมด
น่าเสียดายที่เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหนิงเล่ย เธอรู้ว่าเธอกำลังถือว่าตัวเองเหมือนเป็นตับและปอดของลาอีกครั้ง
แต่เขาขี้เกียจที่จะอธิบาย เพราะเขาไม่ได้ทำผิดสักครั้งหรือสองครั้งอยู่แล้ว

หญิงสาวสามคนออกไปหาปลาในทะเล กู่เสี่ยวเล่อหยิบมีดมาเชเต้หรือมีดพร้าที่พบจากกล่องเครื่องมือ มองไปที่ต้นมะพร้าวหลายสายพันธุ์บนชายหาด “ปังปังปัง” ด้วยเศษไม้ที่ลอยไปมา ต้นมะพร้าวที่มีความหนาเท่ากับต้นขาล้มลง และมะพร้าวหลายสิบต้นก็ร่วงลงบนชายหาด
กู่เสี่ยวเล่อเช็ดเม็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขา เมื่อมองไปที่มะพร้าว สิ่งเหล่านี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องตัดต้นไม้ แต่เขาก็รู้ด้วยว่าแนวทางปฏิบัติในปัจจุบันของเขาคือการดื่มยาพิษเพื่อดับกระหาย มีต้นมะพร้าวอยู่บนชายหาดจำนวนจำกัด และต้องใช้เวลาสองสามวัน เพื่อตัดต้นมะพร้าวทั้งหมดนี้ เกรงว่าพวกเขาจะไม่มีน้ำดื่มเหมือนกัน
ไม่ใช่ว่ากู่เสี่ยวเล่อไม่ได้วางแผนที่จะกลับเข้าไปในป่าและค้นหาน้ำจืดที่ลำห้วยนั้น
แต่เขารู้สึกไม่ดี นั่นคือหลังจากที่เขาฆ่าหมูป่าตัวน้อยที่ริมห้วยแล้ว หมูป่าตัวเมียตัวใหญ่จะอยู่ที่นั่นเพื่อแก้แค้นหรือไม่? ยากที่จะพูดได้ว่าหมูป่า สัตว์ร้ายที่มีความพยาบาทรุนแรงคงไม่ออกจากบริเวณลำห้วยง่ายๆ
นอกจากนี้ยังมีฝูงของไฮยีน่า หมาในที่เคยตาบอดด้วยตัวเอง และพบกับหมูป่าตัวใหญ่อย่างน่าเศร้า เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร
เจ้าตัวนี้ต้องถือว่าตัวเองเป็นศัตรูด้วย! ถ้าเขารีบเข้าไปในป่าตอนนี้ อาจเจอเจ้าสองตัวนี้ ถ้าไม่มีความจำเป็นก็อย่าเสี่ยงเลย
กู่เสี่ยวเล่อคัดแยกมะพร้าวบนพื้นและใส่ไว้ในถุงตาข่ายที่ทำจากเถาวัลย์ จากนั้นจึงย้ายต้นมะพร้าวที่ร่วงหล่นไปข้างๆ หลังจากมองไปที่ทะเล เขาก็พบว่าหญิงสาวทั้งสามอยู่ห่างจากฝั่งประมาณ 100 เมตร
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอตะโกน แต่เขาสามารถรู้ได้ว่าพวกเธอยังคงมีความสุขกับการตกปลา ขณะที่กู่เสี่ยวเล่อกำลังวางแผนแผนต่อไป ร่างท้วมก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขาด้วยความอายเล็กน้อย
“เหลาชาง?” กู่เสี่ยวเล่อจำได้อย่างรวดเร็วว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้บริหารระดับสูงของกลุ่มบริษัทของเขาเองที่เพิ่งไปเยี่ยมชมเกาะเมื่อวันก่อนเมื่อวานนี้?
“ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมาที่นี่อีก? เป็นไปได้ไหมที่เขาสร้างความคิดชั่วร้ายอื่น ๆ ขึ้นมา?”
กู่เสี่ยวเล่อขมวดคิ้วและมองดูเจ้านายเก่าของเขาเดินผ่านมาด้วยความลำบากใจ …