กู่เสี่ยวเล่อไม่พอใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ : “เฮ้ ผมขอบอกนะคุณหนูผู้เอาแต่ใจ คุณบอกว่าคุณจะหิวถ้าคาดหวังกับซุปงูของผม! คุณพูดแบบมันไม่รู้สึกผิดเลยเหรอ? ตั้งแต่เราพบกันในวันแรก มีวันไหนบ้างที่คุณหนูตัวน้อยไม่พึ่งเหลาจื้อในการกินอาหาร? ถ้าไม่มีผม คุณจะยังคงอยู่ที่นี่เพื่องัดข้อกับผมหรือไม่? ไม่ใช่ว่าผมคุยโว! ถ้าคุณไม่ได้พบผม แม้ว่าคุณจะไม่ได้ถูกไฮยีน่าจับกิน แต่คุณคงทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมไหนตัวสั่นอย่างหิวโหยและเหลือจะทนใช่มั้ย? ” คำพูดของกู่เสี่ยวเล่อมีเหตุผลมากและหนิงเล่ยไม่รู้จะหักล้างอย่างไรในขณะนี้
ใช่ ตัวเธอเองที่ยังอยู่ มันเป็นความสามารถของกู่เสี่ยวเล่อที่จะอยู่รอดมาจนถึงตอนนี้!
ดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อยที่จะพูดแบบนี้ แต่ปากของหนิงเล่ยก็ไม่ง่ายที่จะยั่วยุ
ตอบกลับคำถากถางของกู่เสี่ยวเล่อทันที : “กู่เสี่ยวเล่อ ถ้าไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้ได้บอกคุณอย่างชัดเจนในวันแรก ตราบใดที่คุณสามารถรับประกันอาหารน้ำดื่มและความปลอดภัยในการอยู่รอดของฉัน หนิงเล่ยผู้นี้ ฉันจะจ่ายเงินให้คุณเป็นจำนวนมากหลังจากที่ฉันออกไป! คุณลืมไปแล้วหรือ? นอกจากนี้ คุณเรียกใครว่าคุณหนูตัวน้อย? นี่อะไร คำนี้เป็นการดูถูกผู้หญิงอย่างเรา! “
เฮ้ หมวกใบใหญ่ที่ดูถูกผู้หญิงนี้ กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ ไม่มีทาง ตอนนี้สิทธิสตรีนิยมเป็นที่นิยมมากในปัจจุบัน!
นี่คือบนเกาะร้างเช่นกัน หากนี่คือบนอินเทอร์เน็ต หากใครสวมหมวกใบใหญ่ที่ดูหมิ่นผู้หญิง นักสตรีนิยมเหล่านั้นสามารถทำให้เขาจมน้ำตายได้ด้วยน้ำลาย!
กู่เสี่ยวเล่อต้องวางกองเนื้องูไว้ข้างกองไฟและกางมือออกแล้วพูดว่า : “ตกลง ผมผิดที่เรียกคุณว่าคุณหนูตัวน้อย แต่คุณหนิงของผม เมื่อไหร่ที่คุณสัญญาว่าจะได้รับประโยชน์? เรายังอยู่บนเกาะเป็นเวลาหลายวัน คุณกินของๆ ผม ดื่มของๆ ผม และที่อยู่อาศัยก็ของผม ถึงตอนนี้ผลประโยชน์ยังเป็นเช็คเปล่า แม้ว่าจะเป็นเงินกู้เพื่อซื้อบ้าน คุณควรจ่ายเงินดาวน์ก่อนหรือไม่? เด็กบนภูเขาเช่นผมที่เป็นครอบครัวเล็ก ๆ ผมไม่สามารถอะไรกับคุณได้ด้วยเงินดาวน์ที่เป็นศูนย์! “
” คุณ … ” หนิงเล่ยหน้าแดงด้วยความโกรธ ขณะที่เผชิญหน้ากับกู่เสี่ยวเล่อด้วยรอยยิ้มแบบฮิปปี้ แต่ในขณะที่ไม่คาดคิดว่าจะใช้คำอะไรมาหักล้างได้ ตอนนี้ไม่มีอะไรอยู่รอบตัว และถ้าโวยว่าจะจ่ายเงินดาวน์ด้วยตัวเองจริงๆ! จะได้เงินดาวน์มาจากไหน? แน่นอนว่านอกจากร่างกายที่อ่อนเยาว์และสวยงามแล้ว เป็นไปได้ไหมที่ชายคนนี้กำลังคิดเรื่องนี้อีกครั้ง? หลังจากกินไปสองสามวัน เขาก็เริ่มวางแผนกับตัวเธออีกครั้ง?
แน่นอน หลินรุ่ยพี่สาวคนโตที่สนิทในค่ายยังคงไม่อยากเห็นทั้งสองคนทะเลาะกัน ยังคงเกลี้ยกล่อมอย่างใจเย็น : “ เสี่ยวเล่ยอย่าโกรธ คุณไม่เห็นเหรอว่ากัปตันเสี่ยวเล่อกำลังแกล้งคุณ ตอนนี้ทุกคนอยู่บนเกาะร้าง เขาสามารถรับผิดชอบดูแลคุณ ต้องการเงินดาวน์อะไร ถึงแม้ว่าคุณจะมีเงินหรือทรัพย์สมบัติเป็นเงินดาวน์ให้เขา แต่มันจะใช้ประโยชน์อะไรให้เขาได้บ้าง? ”
หลินเจียวน้องสาวของเธอกล่าวในข้อตกลงว่า “ ถูกต้อง พี่เสี่ยวเล่ย ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินดาวน์มากนัก! หลายวันแล้วคุณยังไม่เห็นอีกหรือ? กัปตันเสี่ยวเล่อเป็นคนที่มีลักษณะกล้าหาญ แม้ว่าคุณวางแผนที่จะจ่ายให้เขาชำระในขณะนี้! คุณถามเขากล้าที่จะถามไหม?”
สาวน้อยคนนี้กล้าที่จะทุ่มทุกอย่างออกไปจริงๆ เมื่อเธอพูดแบบนี้ ผู้หญิงอีกสองคนและผู้ชายอีกหนึ่งคนในแคมป์ก็เงียบทันที มันเป็นเรื่องน่าอายจริงๆ สำหรับผู้หญิงและผู้ชายนั้นหน้าแดงและใช้เวลานานมากที่ไม่มีใครตอบคำถามนี้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดมัน กู่เสี่ยวเล่อก็ยังคงพิจารณาข้อเสนอแนะของหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ในใจของเขาอย่างจริงจัง หากหนิงเล่ยจ่ายเงินดาวน์ให้ตัวเขา ตัวเองต้องการไม่ต้องการ … ทันทีที่พวกเธอพูดเรื่องไร้สาระในเวลานี้ กู่เสี่ยวเล่อได้เสียบเนื้องูที่จากกิ่งไม้มากมายและวางไว้บนกองไฟเพื่อย่าง แล้วก็โรยเกลือลงไปเรื่อย ๆ
“ กัปตันเสี่ยวเล่อ ไม่ทำซุปงูเหรอ? นี่เนื้องูย่างไม่ใช่เหรอ?” หลินเจียวยังรู้ว่าเธอเพิ่งพูดมากเกินไป และถามอย่างกระตือรือร้นเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น
“ เรายังจะฟังเขาคุยโม้อีกเหรอ! พวกเราไม่มีหม้อในค่าย ตอนนี้เราจะทำซุปงูได้อย่างไร?” หนิงเล่ยพูดอย่างโกรธ ๆ
“เฮ้ คุณไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย ชายภูเขามีแผนการที่ยอดเยี่ยม!”
กู่เสี่ยวเล่อยิ้มเล็กน้อยหันกลับมาและเดินเข้าไปในพุ่มไม้ข้างๆ เขาและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยิบกล่องเครื่องมือที่กู้มาจากเรือชูชีพ เดิมกล่องเครื่องมือนี้ใช้บรรจุน้ำแร่และบิสกิตเก็บอาหารและน้ำ ตอนนี้กู่เสี่ยวเล่อได้ล้างมันแล้ว เขาแขวนไว้บนกองไฟ และเทน้ำครึ่งกล่องลงไป
“ นี่ นี่คุณจะใช้กล่องเครื่องมือนี้เป็นหม้อหรือ?” หลินรุ่ยถามอย่างไม่เชื่อ
“ทำไมล่ะ กล่องเครื่องมือนี้ทำจากสเตนเลสสตีลแท้ และกันน้ำได้ไม่รั่วซึมเมื่อนำมาทำเป็นหม้อ ผมคิดดูแล้ว วันนี้เรากินอาหารปิ้งย่างกันมาบ้างแล้ว อาหารเหล่านี้ย่อยยากกว่า กินเป็นครั้งคราวได้ไม่เป็นไร หลังจากนั้นไม่นานเราต้องประสบปัญหาระบบทางเดินอาหาร ดังนั้นผมจึงคิดอยู่นานและในที่สุดก็คิดว่าจะใช้กล่องเครื่องมือนี้เป็นหม้อสำหรับทำอาหารในทีมเรา ลองดู คุณภาพของหม้อนี้ไม่เลว! “ในขณะที่พูด กู่เสี่ยวเล่อยังเคาะเปลือกของกล่องเครื่องมือด้วยมือของเขาทำให้เกิดเสียงเคาะที่ชัดเจน
หญิงสาวสามคนมองมาที่ฉันและฉันจะมองไปที่เธอ หลังจากนั้นไม่นาน หลินเจียวก็พูดก่อน : ” ดูเหมือนว่าพวกเรา เลือกพี่ชายเสี่ยวเล่อเป็นหัวหน้าทีมเป็นตัวเลือกที่ชาญฉลาด! เขาสามารถพิจารณาได้อย่างรอบคอบจริงๆ ใช่แล้ว ผู้นำที่ดีในค่ายของเรา!”
หลินรุ่ยยังกล่าวด้วยรอยยิ้ม : ” คราวนี้ ในที่สุดเสี่ยวเจียวครอบครัวของฉันไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ ฉันก็เห็นด้วยกับมุมมองของเสี่ยวเจียว ด้วยกัปตันเสี่ยวเล่ออยู่ที่นี่ ทีมของเรามีความหวังในการอยู่รอดจนกว่าการช่วยเหลือจะมาถึง! ”
ความหดหู่เหล่านี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเถียงเพื่อประโยชน์ในการโต้เถียงของหนิงเล่ยด้วยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแอบยกนิ้วของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็ยังชื่นชมความระมัดระวังของกู่เสี่ยวเล่อ
สาวงามทั้งหมดสวมหมวกทรงสูงทำความเคารพ กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกเหมือนเขาเกือบจะถึงจุดสูงสุดของชีวิต
เขาเช็ดใบหน้าของเขาที่ดำคล้ำจากกองไฟและยิ้ม : “อย่า อย่า อย่า อย่ายกย่องผมคนเดียว ในความเป็นจริง ทุกคนมีส่วนร่วม! โอเค ซุปงูนี้ใกล้เสร็จแล้ว ทุกคนได้ลิ้มลอง! “
ในขณะที่พูด กู่เสี่ยวเล่อโยนผลพริกไทยสีเขียวที่พบในช่วงบ่ายลงในหม้อน้ำซุปและมอบส่วนหนึ่งให้กับหญิงสาวทั้งสามแต่ละคน แม้ว่าในแคมป์จะไม่มีชามก็ตาม แต่มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับกู่เสี่ยวเล่อ หญิงสาวทั้งสามแต่ละคนใช้กะลามะพร้าวผ่าครึ่งและกลวงเป็นชาม
“อา … กลิ่นดีจัง!” หลินเจียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวชมเชยก่อนจะดื่ม
“ลิ้มรส! อย่ารีบสรุป!” กู่เสี่ยวเล่อเสิร์ฟชามให้ตัวเองด้วย มองไปที่เนื้องูขาวสองสามชิ้นที่ลอยอยู่ในชามซุป พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
“ มันดีจริงๆ! เนื้องูนี่อร่อยจริงๆ!” หลินรุ่ยอดไม่ได้ที่จะกล่าวชื่นชมหลังจากกัดชิ้นเนื้องู
แม้ว่าหนิงเล่ยจะไม่พูดอะไรสักคำ แต่หลังจากกินเนื้องูชิ้นเล็ก ๆ ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายทันที จากนั้นก็ดื่มซุปงูเต็มปากเต็มคำ ว้าว! น้ำซุปนี้เผ็ดแซ่บ! เนื้อนุ่มและสดชื่น! เป็นอาหารอันโอชะหายาก!
กู่เสี่ยวเล่ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกเล็กน้อยที่ดูหญิงสาวทั้งสามคนกินอาหารกันอย่างมีความสุข สาเหตุที่เขากล้าทำซุปงูนั้น ต้องขอบคุณพริกไทยป่าที่พบในตอนบ่าย ไม่เช่นนั้นกลิ่นคาวของงูตัวนี้จะทำให้เขาไม่สามารถกำจัดได้! แต่เมื่อเขาดื่มซุปงูไปสองจิบ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องข้างๆ เขาและมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ในเวลานี้
ลิงน้อยที่หายไปหลังจากแม่ของมันทำการฝังศพในทะเลช่วงบ่ายก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง จริง ๆ แล้วมันนั่งอยู่ข้างๆ กู่เสี่ยวเล่อเหมือนสุนัข อุ้งเท้าขนฟูเล็ก ๆ ของมันชี้ไปที่หม้อซุปเหนือกองไฟด้วยรอยยิ้ม นั้นความหมายชัดเจน : “ให้เหลาจื้อด้วย! “
