จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 74

แม้ว่าการบาดเจ็บแบบนี้จะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ก็มีหนามแหลมติดอยู่ในลำคอของมันเจ็ดหรือแปดอัน และความรู้สึกนี้ค่อนข้างเจ็บปวด
จระเข้ส่ายหัวอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ พยายามจะคายปลาเค็มออกจากปาก แต่จะคายสิ่งที่แทงติดอยู่ในเนื้อออกมาได้อย่างไร?
ในทางตรงกันข้าม มันทำให้จระเข้รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นและจากนั้นก็เริ่มจ้องมองไปที่มนุษย์ตรงหน้ามันด้วยความโกรธ
มนุษย์ตัวจ้อยกล้ามาท้าทายกับจระเข้ที่อยู่มานานบนสุดของห่วงโซ่อาหารได้อย่างไร? ในช่วงเวลาต่อมา จระเข้ตัวใหญ่ที่โกรธเกรี้ยวก็เริ่มวิ่งเข้าหาสิ่งสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

เจ้าตัวนี้ที่รีบเร่ง นับประสากับกู่เสี่ยวเล่อ แม้แต่คนไม่กี่คนที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ ก็ตกใจ
จระเข้ส่วนใหญ่ที่พวกเขามักจะเห็นในรายการทีวีมักจะนอนอาบแดดอย่างเกียจคร้านเมื่ออยู่บนบกและพวกมันไม่ชอบเคลื่อนไหว แม้ว่ามันจะลุกขึ้นมากินอาหาร มันก็เป็นไปอย่างช้าๆ ดูผ่อนคลาย
แต่ความเร็วของจระเข้ที่มีความยาวลำตัวมากกว่า 6 เมตรบนบกนั้น เกินจินตนาการของพวกเขา พวกเขาเห็นว่ากรงเล็บทั้งสี่ของมันตะกุยบนพื้นอย่างรวดเร็วและสามารถทำให้คลื่นทรายและก้อนหินลอยขึ้นมาได้
ระยะห่างระหว่างกู่เสี่ยวเล่อและมันอยู่ที่ประมาณ 10 เมตร แต่มันถูกดึงเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วภายในสองหรือสามวินาที! แม้ว่าใจของกู่เสี่ยวเล่อจะตื่นตระหนก แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นเด็กที่ออกมาจากภูเขาเพื่อล่าสัตว์ ปฏิกิริยาและความว่องไวยังคงค่อนข้างเร็ว เมื่อเห็นจระเข้ตัวใหญ่พุ่งเข้าใส่ เขากลิ้งตัวหนีจากปากของฝ่ายตรงข้าม จากนั้นโดยไม่รอให้ทั้งร่างกายลุกขึ้นพร้อมดี เขาวิ่งไปบนพื้นด้วยแขนขา มือและเท้าและวิ่งไปที่กับดักโลหะที่อยู่ไม่ไกล
จระเข้ได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ มันจะปล่อยเขาไปง่ายๆ ได้อย่างไร! แขนขาสั้นทั้งสี่ก็ตวัดไปข้างหลัง ไล่ตามไปอย่างสุดชีวิต

ด้วยวิธีนี้ หนึ่งคนหนึ่งจระเข้เริ่มแสดงฉากแห่งชีวิตและความตายที่ริมแม่น้ำในป่า โชคดีที่กับดักอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา กู่เสี่ยวเล่อไปถึงบริเวณที่เต็มไปด้วยแท่งโลหะอย่างรวดเร็ว เพื่อป้องกันไม่ให้จระเข้ค้นพบความผิดปกติ เขาไม่ได้เลือกที่จะไปรอบ ๆ แต่อยู่ติดตรงกับขอบของแผ่นโลหะที่แหลมคมและกระโดดข้ามด้วยการกระโดดสูง ในขณะที่ร่างกายของเขาเพิ่งบินผ่านเศษโลหะเหล่านั้น จระเข้ก็ถูกฆ่าทันที!

มันเคยออกอาละวาดบนเกาะร้างตลอดทั้งปี และไม่ได้สังเกตเห็นชิ้นโลหะที่อยู่สูงจากพื้นประมาณห้าเซนติเมตรด้วยซ้ำ ทั้งตัวของมันก็แทบจะคลานผ่านบริเวณนั้น
ตอนนี้ จบแล้ว สาเหตุที่สัตว์เลื้อยคลานเรียกว่าสัตว์เลื้อยคลาน ก็คือส่วนท้องของพวกมันเกือบจะชิดพื้นเมื่อพวกมันเดินบนบก ไม่จำเป็นต้องพูดถึงงู แม้แต่กิ้งก่าที่มีเท้า ท้องไม่ใกล้กับพื้นและเกือบจะอยู่ห่างจากพื้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเมื่อพวกมันกำลังเดิน
จระเข้ตัวใหญ่ตรงหน้าก็ไม่มีข้อยกเว้น ใช้เวลาไม่นานในการที่มันจะผ่านบริเวณที่เต็มไปด้วยแถบโลหะด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก และความเร็วของมันก็ลดลงทันที และไม่เพียงแค่นั้น มันคลานข้ามพื้นด้านหลังและมันก็เริ่มทิ้งรอยเลือดเอาไว้

“ได้ผล! เยี่ยมมาก!” กู่เสี่ยวเล่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก่อนที่เขาจะมีความสุข ชั่ววินาทีมีความเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

จระเข้ที่เดิมทีได้รับบาดเจ็บสาหัสที่หน้าท้องจึงส่ายหัวของมันอย่างรวดเร็วหลังจากที่มันยืนนิ่ง จ้องมองไปที่มนุษย์ตรงหน้ามันอีกครั้งด้วยสายตาที่ดุร้าย และรีบวิ่งไปที่กู่เสี่ยวเล่ออีกครั้งในเวลาที่สั้นที่สุด ครั้งนี้ความเร็วยิ่งกว่าเมื่อกี้เพราะบาดแผลที่ท้องมันกระตุ้นความดุเดือด!

“แย่แล้ว ฉันได้ประเมินความหนาและความแข็งของหนังเจ้าตัวนี้ต่ำไปหรือเปล่า?” นี่เป็นปฏิกิริยาแรกในหัวของกู่เสี่ยวเล่อ!
แต่ในความเป็นจริงแล้ว นอกจากหนังของเจ้าตัวใหญ่ตัวนี้จะหนาพอสมควรแล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาคิดไม่ถึง นั่นคือ ผู้ช่วยเหลือทั้งสามได้ย่อส่วนปลายของแถบโลหะที่สัมผัสให้สั้นลงเมื่อวางกับดักโลหะ แต่เดิมถ้าความสูงภายนอกประมาณ 10 ซม. จระเข้อาจทำให้เกิดบาดแผลลึกมากเมื่อผ่านไป มันสามารถกรีดเปิดท้องและอวัยวะภายในได้อย่างสมบูรณ์

คนเหล่านี้เห็นแก่ตัวอย่างเห็นได้ชัด เหลือเพียงแถบโลหะแหลม 5 ซม. ด้านนอกเท่านั้น แม้ว่าบาดแผลเหล่านี้จะได้รับการพิจารณาว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต ในทางกลับกัน มันกลับกระตุ้นความดุร้ายของมันมากยิ่งขึ้นไล่ตาม กู่เสี่ยวเล่ออย่างเมามัน
แน่นอนว่า กู่เสี่ยวเล่อไม่สามารถคิดถึงเรื่องนั้นได้ในเวลานี้ เขายังมีอาวุธพิเศษชิ้นสุดท้าย ซึ่งเป็นกับดักลึกที่ทั้งสามคนขุดไว้ไม่ไกล ตามข้อตกลง กับดักควรถูกปิดทับด้วยเครื่องหมายจากกิ่งไม้ ดังนั้นกู่เสี่ยวเล่อจึงสามารถระบุได้อย่างชัดเจน

เมื่อเขาไปถึงที่นั่น สามารถข้ามไปได้ และจระเข้ตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหลังจะตกลงไปอย่างแน่นอน
ถ้าตกหลุมพรางจริงๆ ก็ถือว่าจบในวันนี้ สัตว์เลื้อยคลานตัวใหญ่ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนก็ไม่สามารถหนีจากกับดักที่มีความลึกหลายเมตรได้อย่างง่ายดาย เมื่อถึงเวลานั้น การคิดจะเก็บกวาดอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
ดังนั้น กู่เสี่ยวเล่อจึงวิ่งอย่างรวดเร็ว และวิ่งไปยังกับดักที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้และกิ่งไม้กระโดดไม่กี่ครั้ง
ตามสัญญาณของกับดัก หลุมนั้นกว้างประมาณสี่เมตรและลึกสามเมตร ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพของกู่เสี่ยวเล่อ เขาสามารถกระโดดผ่านมันได้ในกรณีที่เข้าใกล้!
แต่เขาคิดผิด! ฉินเหว่ยและคนเหล่านี้ตั้งใจคำนวณสิ่งที่เขาแทบจะไม่สามารถจินตนาการได้ ในขณะที่เขากระโดดข้ามกับดัก เมื่อเขากระโดดได้มากกว่าหกเมตรและลงจอด เกิดเหตุสุดสยิวขึ้น! เท้าของเขารู้สึกได้ถึงพื้นอย่างนุ่มนวล และจากนั้นตัวของเขาก็ตกลงไปในกับดัก

และจระเข้ตัวใหญ่ที่ไล่ตามหลังเขาก็วิ่งเข้าไปในกับดักในเวลาไม่ถึงสามวินาที

และทำให้ฝุ่นในกับดักฟุ้งกระจายขึ้นมาทันที … ฉากนี้เกือบจะทำให้ฉินเว่ยและอีกสามคนในพุ่มไม้ดูโง่เขลา พวกเขาได้ยินเสียงดังที่มาจากกับดัก ร่างของจระเข้กำลังตบดินอยู่ตลอดเวลาและหางก็ส่ายสะบัด
ผ่านไปเกือบ 2 นาที เสียงที่น่ากลัวก็ค่อยๆ เงียบลงและทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบ
ฉินเว่ย, เหลาชางและเหลาหม่ามองมาที่ฉันและฉันก็มองมาที่คุณ ไม่มีใครกล้าไปที่กับดักเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ก่อน เพราะกลัวว่าจู่ๆ จระเข้ก็พุ่งออกมาจากกับดักและลากพวกเขาลงไป

แต่ในขณะที่พวกเขายังลังเลว่าจะก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากกับดัก : “ใครก็ได้มาฉุดฉันขึ้นไปที! เจ้านี้มันหนักเกินไป!”
“แม่เจ้า! นั่นมันเสียงของกู่เสี่ยวเล่อ!”
“เด็กคนนี้ยังไม่ตายเหรอ!”

“มันคงไม่ใช่ว่าผีหลอกเร็วเกินไปเหรอ?” สายตาของทั้งสามคนเผยให้เห็นถึงความกลัวต่อเสียงนี้

เมื่อพวกเขาเชื่อครึ่งสงสัยครึ่ง ก็มีมือเปื้อนเลือดปรากฏบนขอบกับดัก แล้วก็มีหัวที่เหมือนน้ำเต้าเลือดโผล่ออกมา ใช่ แม้ว่ามันจะดูมีเลือดปนเล็กน้อย แต่มันก็คือกู่เสี่ยวเล่อ แต่ในตอนนี้เขาเปียกโชกไปด้วยเลือด แม้ว่ามันจะดูน่ากลัวเล็กน้อย แต่ในสายตาของทั้งสามคน มันไม่น้อยไปกว่า God of War ที่อยู่ยงคงกระพัน!
เขาที่กำลังเข้ามาใกล้ นั่น นั่น นั่นหมายความว่าจระเข้ที่โกรธแค้นถูกเขาฆ่า? นี่ไม่ใช่สิ่งที่เทพสงครามในนิยายที่ทำได้หรือ? อย่าบอกนะว่า เราไม่ระวังเผลอไปแหย่ตีนหมูในตาข่ายหรือเปล่า? สามคนเลวยืนอย่างโง่เขลาอยู่ในจุดที่เกิดเหตุ!
คาดไม่ถึงว่าไม่มีใครกล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าและตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น! กู่เสี่ยวเล่อเป็นผู้ที่ใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อปีนขึ้นจากด้านล่างของกับดัก
“ แล้ว แล้วจระเข้ตัวนั้นล่ะ พี่เสี่ยวเล่อ?” สุขภาพจิตตามปกติยังดีอยู่ ถามก่อนจะตอกกลับ

“ยังคงอยู่ในหลุม ไม่เคลื่อนไหว ควรจะตายหรือไม่?” กู่เสี่ยวเล่อชี้ไปที่กับดักด้านหลังเขา พวกเขาทั้งสามแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด  ตัวสั่นเดินไปที่ด้านข้างของหลุมดักเพื่อตรวจสอบ
แน่นอนว่าจระเข้ตัวใหญ่ที่มีความยาวลำตัวมากกว่าหกเมตรกำลังนอนอยู่ในหลุมกับดัก ถ้ามันไม่ได้ถูกปลายหอกแทงจากด้านหลัง พวกเขาจะคิดว่าเจ้าตัวนี้หลับไปแล้ว
ปรากฎว่าในขณะที่กู่เสี่ยวเล่อตกหลุมพราง เขารู้ในใจว่าเขาถูกเล่นเล่ห์จากชายทั้งสามคน
แต่ในเวลานี้ เขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองคิดเรื่องอื่นได้ในขณะที่เขาตกลงไปในหลุมหอกธรรมดาที่ด้านหลังของเขานำออกมา  ปลายของหอกตั้งขึ้นและหัวหอกถูกบังคับให้กระแทกกับหินบนผนังด้านในของกับดัก ทำมุมสี่สิบห้าองศาเพื่อเล็งไปที่จระเข้ที่ตกลงมาในเวลาเดียวกัน
แม้ว่าจระเข้จะนอนอยู่ที่นั่นเพื่อให้กู่เสี่ยวเล่อแทง มันก็ยากที่จะแทงมัน แต่จระเข้ที่เร่งรีบวิ่งและตกลงไปในกับดัก เนื่องจากพลังจากการขับเคลื่อนและน้ำหนักของตัวมันเองมีผลกระทบอย่างมาก ทำให้หอกแทงทะลุกรามล่างของจระเข้โดยตรงและทะลุอวัยวะส่วนใหญ่ของมันก่อนที่จะเผยหัวแหลมออกมา
ดังนั้น แม้แต่จระเข้ที่มีพลังที่รุนแรงอย่างยิ่ง แทบจะไม่สามารถหลบหนีความเสียหายที่ทะลุทะลวงขนาดใหญ่เช่นนี้ได้และในที่สุดมันก็ตาย
และในขณะนี้ กู่เสี่ยวเล่อซึ่งเกือบจะถูกมองว่าเป็นอมตะโดยพวกของฉินเหว่ยทั้งสามคน กำลังเช็ดเลือดจระเข้จำนวนหนึ่งบนใบหน้าของเขาและมองพวกเขาด้วยรอยยิ้ม …