เขาขมวดคิ้วแน่น “คุณรู้อะไร? เรื่องที่แม้แต่ผมเองก็เพิ่งจะมั่นใจ คุณจะไปรู้ดีได้ยังไง!”
“โอเค งั้นคุณพูดเลยว่าคุณอยากให้ฉันรู้อะไร!”
เธอไม่หยุดแม้แต่น้อย น้ำเสียงเจือไปด้วยโทสะและความสับสน
ผู้ชายคนนึงจูบผู้หญิงคนนึง แล้วหลังจากนั้นค่อยมาบอกว่าไม่ได้ตั้งใจมันหมายความว่าไง
ป๋อจิ่งชวนใจเย็นลง ลดสายตาลงมองเธออยู่เนิ่นนาน “ทำไมคุณถึงโกรธ”
“ฉันเปล่า!” เธอเอ่ยเสียงแข็งแล้วเสหน้าไปทางอื่น
เสียงหัวเราะเบาๆ แทรกผ่านมาในอากาศ “คุณกำลังโกรธอยู่ ยัยผู้หญิงไม่น่ารัก”
เฉินฝานซิงขมวดคิ้วน้อยๆ ก่อนหันกลับมามองเข้า “งั้นคงทำให้คุณป๋อผิดหวังแล้วล่ะ ในเมื่อ…”
“รู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้ผมมั่นใจว่าอะไร”
“การจูบคุณเป็นสิ่งที่อดใจไม่ไหว แม้แต่ผมยังประเมินอิทธิพลที่คุณมีต่อผมต่ำไป เฉินฝานซิง ผมยิ่งมั่นใจว่าต่อให้คุณยินยอมหรือไม่ ผมก็ต้องการคุณ”
จู่ๆ ใจของเธอก็เต้นโครมคราม หันมองป๋อจิ่งชวน มุมปากเขายกขึ้นบางๆ แฝงความร้ายกาจที่ไม่น่าจะเป็นของเขา
“แต่เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว ผมรู้สึกว่าผมชอบคุณที่ซื่อตรงแบบนี้มากกว่า”
“…ฉันที่ซื่อสัตย์อะไร ก่อนหน้านี้ฉันเคยเป็นคนปลิ้นปล้อนหรือไง”
“ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว คุณที่ซื่อตรงแบบนี้ สามารถถูกดึงดูดให้มาค้นหา”
โทสะได้จางหายไป เพราะเธอพอใจสำหรับคำอธิบายของคำว่า “ไม่ได้ตั้งใจ”
“…คุณยังอยากทานอาหารอีกไหม” ไม่สามารถทนกับชายที่มีเสน่ห์เหลือร้ายขนาดนี้ได้ เฉินฝานซิงยกมือขึ้นแนบอก
เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง แล้วปล่อยมือจากเธอ
“แน่นอน นี่เป็นประเด็นหลักของวันนี้”
ถึงแม้ว่าจะมีอย่างอื่นสำคัญกว่าประเด็ดหลักก็เถอะ
เขาว่าพลางยกมือถลกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น ท่าทางเช่นนี้ทำเอาเฉินฝานซิงถึงกับประหลาดใจ
“คุณจะลงมือทำอาหารเอง?”
“คุณมีปัญหา?”
เขายิ้มจางๆ ถามเธอ ก่อนจะตรงไปยังห้องครัว
“เปล่า ฉันแค่คิดว่า…” เฉินฝานซิงตามป๋อจิ่งชวนมายังห้องครัว หลังจากนั้นเห็นป๋อจิ่งชวนที่ยืนอยู่ในครัวอยู่นาน นัยน์ตาสีดำขลับสำรวจห้องครัวไปมา
เห็นป๋อจิ่งชวนเป็นแบบนี้ ดวงตาของเธอก็ฉายแววหยอกล้อ เธอตรงไปหยุดอยู่ข้างๆ เขาแหงนหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้มแล้วพูดต่อประโยคที่เมื่อครู่ยังไม่ทันได้พูดจบ…
“คุณทำเป็นจริงๆ ใช่ไหม”
เขานิ่งไปก่อนจะก้มลงมองเธอ
“ใบโลกใบนี้ยังไม่มีเรื่องไหนที่ผมคิดจะทำแล้วทำไม่ได้”
รอยยิ้มเธอกว้างขึ้น พยักหน้าคล้อยตามอย่างว่าง่าย
“งั้นคุณคิดจะทำอะไร”
เขารั้งคิ้ว “ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน ปลาเหลืองตุ๋นสมุนไพร กุ้งนางลวก ซุปปูเต้าหู้ กวางตุ้งผัดกระเทียม…”
น้ำเสียงมีชีวิตชีวา ดูเหมือนทั้งหมดเป็นสูตรตายตัวที่เรียบง่ายในการตอบคำถาม
