บทที่182
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้หลับทั้งคืน หลงหลิงหลิงและพวกเขามาพูดเกลี้ยกล่อมก็ไม่มีใครเกลี้ยกล่อมเขาได้
สุดท้ายไป๋ยี่เฟยก็ขับรถตัวเองออกไปตามหา
แต่ว่า ไป๋ยี่เฟยขับรถวนรอบเมืองเทียนเป่ยไปมาก็ไม่ได้พบเบาะแสใดๆยิ่งไปกว่านั้นการตามหาหลี่เสว่ก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว
สุดท้ายไป๋ยี่เฟยก็จอดรถอยู่ด้านนอกคฤหาสน์จุดไฟบุหรี่หนึ่งม้วน
ควันลอยออกมานอกหน้าต่างรถและฟุ้งกระจายอยู่ในอากาศ…
……
ช่วงเช้า เย่อ้ายที่หน้าดำหน้าแดงแสดงอาการโมโหมาพักหนึ่ง
เธอคิดไม่ถึงว่า ไป๋ยี่เฟยจะแคร์หลี่เสว่ขนาดนี้ เขาให้เงินพันล้านกับคนทั้งเมืองให้ตามหาหลี่เสว่
ตอนนี้ทุกคนกำลังตามหาหลี่เสว่ เธอต้องการจะทำอะไรก็แทบจะทำไม่ได้
เดิมทีเธอวางแผนว่าหลังจากที่จับหลี่เสว่มาได้แล้ว เธอค่อยคิดหาวิธีมาจัดการไป๋ยี่เฟย สุดท้าย วางยาไป๋ยี่เฟย ให้หลี่เสว่เห็นไป๋ยี่เฟยและเธอมีอะไรกันด้วยตาตัวเอง
รอทั้งหมดจัดการเสร็จสิ้นถึงแม้ว่าหลี่เสว่จะกลายเป็นเด็ก ก็จะมีส่วนต่อเรื่องนี้เช่นกัน และไป๋ยี่เฟยได้สร้างความสัมพันธ์กับเธอแล้ว ถ้าคิดจะสะบัดเธอทิ้ง คือเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
เวลานี้ ประตูก็ถูกเคาะ
“เข้ามา”
ผู้ชายขี้โรคเข้ามาแล้ว ในมือหิ้วบอดี้การ์ดทั้งสองที่สวมชุดดำอยู่ บอดี้การ์ดทั้งสองคนตัวสั่นไปทั่วร่างกาย เหมือนกับว่ากลัวมาก
“เกิดอะไรขึ้น?” เย่อ้ายขมวดคิ้วมองไปยังพวกเขา
ผู้ชายขี้โรคโยนบอดี้การ์ดทั้งสองลงบนพื้นแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า”พันล้าน”
พูดจบ เย่อ้ายก็เข้าใจทันที แล้วมองไปที่บอดี้การ์ดสองคนนั้น
“พวกแกทรยศฉัน?”
บอดี้การ์ดก้มหัวตัวสั่น ไม่กล้าพูด
เย่อ้ายก็ไม่ได้คิดจะให้คำตอบพวกเขา “ดีจริง! ตระกูลเย่เลี้ยงพวกแกก็คือให้พวกแกมาทรยศฉันหรอ?”
“เหอะ ก็ใช่ พันล้านมันไม่ใช้จำนวนเล็กๆ!”
ทันใดนั้น หนึ่งในนั้นออกมาก้มหัวคุกเข่า “คุณหนู ผมผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริงๆ คุณหนูได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย !ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”
บอดี้การ์ดอีกคนที่เห็นสถานการณ์ตรงหน้าก็ทำตาม “คุณหนูได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย !ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”
ทำงานกับตระกูลเย่มานานขนาดนี้ พวกเขารู้ดีกว่าใคร จุดจบของคนทรยศ มีเพียงแค่คำว่าตายคำเดียวเท่านั้น!
เย่อ้ายส่งเสียงเหอะอย่างเย็นชา “จุดจบของคนทรยศ มีเพียงแค่สิ่งเดียวตลอดไป!”
พูดจบ ชั่วพริบตาเดียวผู้ชายขี้โรคคนนั้นก็จัดการ
เสียงของบอดี้การ์ดทั้งสองก็เงียบลงไปทันที ดวงตาทั้งคู่ถลึงตาโต ลำคอปรากฏเลือดไหลออกมา
เย่อ้ายทำเป็นมองไม่เห็นแล้วพูดขึ้นมาว่า“จัดการให้เรียบร้อย”
