หลังจากนั้นยี่สิบนาที
ฮาเดสขับรถไปตามถนน ที่ตรงเบาะหลังคนขับ หลินอิ่งหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ช่างข้างยังมีหยังสู้สู้นั่งอยู่ด้วย มองไปยังผู้คนที่ดูทุกพล่านและอาคารสูงๆสายตาที่เต็มไปด้วยอยากรู้อยากเห็น
สำหรับหยังสู้สู้ การที่ไปจากสวีชิงเยว่ ก็เหมือนกับการตื่นจากการฝันร้าย
หยังสู้สู้อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโลกภายนอกมาก เพราะว่าหลังจากที่พ่อของเธอตายไป สวีชิงเยว่ก็ห้ามเธอไม่ให้ติดต่อกับโลกภายนอก ห้ามมิให้เธอออกจากวิลล่าหลังนั้น ห้ามไม่ให้เธอไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ
สำหรับเธอแล้ว หยังสู้สู้ได้สัมผัสก็คือการใช้วาจาหยาบคายและคำสาปแช่งของสวีชิงเยว่ทุกวันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และทุกวันจะถูกทรมานจากการสอบถามเกี่ยวกับหยังสวนเจิงได้ทิ้งมรดกอะไรไว้
แค่สวีชิงเยว่อารมณ์ไม่ดี จากนั้นก็จะถูกตีด้วยแส้ และปล่อยให้เธออดข้าวสักมื้อสองมื้อ
ไม่มีการติดต่อกับคนในวัยเดียวกัน ไม่มีการสื่อสารปกติ ไม่มีความรู้ที่จะเรียนรู้
ในการใช้ชีวิตแบบนี้ ความเชื่อมั่นสิ่งเดียวที่ของหยังสู้สู้ ก็คือการช่วยพ่อของเธอเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของเขาหลังจากที่เสียชีวิต ต้องอดทนรอการมาของหลินอิ่งมองของให้กับหลินอิ่งกับมือ
ดังนั้น สามปีที่ผ่านมา หยังสู้สู้เกือบลืมไปแล้วว่าโลกภายนอกหน้าตาเป็นอย่างไร
“ คุณลุงหลิน คุณเป็นเพื่อนของคุณพ่อของหนู คุณสามารถบอกกับหนูได้ไหมว่า พ่อของหนูเป็นคนยังไงไหม?” หยังสู้สู้ถาม
หลินอิ่งลืมตาขึ้นช้าๆ คิดแล้วก็พูดว่า “ ฉันไม่ค่อยรู้จักกับพ่อของเธอว่าเป็นเขาคนแบบไหน แต่ว่าฉันมั่นใจว่า เขาเป็นคนมีศีลธรรมคนหนึ่ง”
หลินอิ่งไม่รู้จริงๆว่าตอนที่หยังสวนเจิงเป็นคนยังไง แต่หยังสวนเจิงสามารถนึกถึงพระคุณการเลี้ยงดูของอาจารย์ ความจงรักภักดีต่อศีลธรรม ในจุดนี้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าหยังสวนเจิงเป็นคนจริง
“ คุณธรรม?” หยังสู้สู้ทำหน้าสงสัย ราวกับว่าไม่เข้าใจความหมายของสองคำนี้
หลินอิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม “ คุณธรรม กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเป็นคนไม่สามารถลืมรากเหง้าของตัวเอง ลูกแกะแสดงท่าทางขอบคุณด้วยการคุกเข่าเพื่อรับนมแม่
เป็นคนต้องรู้จักบุญคุณ”
“ออๆ คุณลุงหลิน หนูเข้าใจแล้ว” หยังสู้สู้พยักหน้า “ เมื่อก่อนตอนหนูเรียนหนังสือ หนูได้ยินเหตุผลเดียวกันกับที่คุณครูพูด ต่อไปนี้ ฉันจะเป็นคนมีศีลธรรมเหมือนกับพ่อ”
หลินอิ่งยังคงรอยยิ้มไว้ แล้วพูดต่อว่า “ หยังสู้สู้ หนูชอบเรียนหนังสือไหม? ฉันจะส่งหนูไปโรงเรียนในตี้จิง เธอยินดีที่จะไปตี้จิงไหม พ่อของหนูไม่อยู่แล้ว ฉันจะดูแลหนูแทนเขาเอง”
“ ขอบคุณคุณลุงหลิน หนูยินดีที่จะไปตี้จิง เมื่อก่อนหนูเคยเห็นหนังสือ ที่ตรงนั้นสุดยอดมาก หนูก็อยากไปโรงเรียนเหมือนกัน เพราะว่ามีเพื่อนๆอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน” หยังสู้สู้มองอย่างมีความหวัง
“ ได้ ฉันจะช่วยเธอจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย” หลินอิ่งพยักหน้า เกี่ยวกับหยังสู้สู้ เขาคิดว่าจะส่งเธอไปยังตี้จิง ให้หยังสู้สู้เรียนหนังสือในตี้จิง และจ้างแม่บ้านคนหนึ่งให้เธอ
อย่างไรก็ตาม ในเมืองก่างแห่งนี้ หยังสู้สู้เคยถูกสวีชิงเยว่แม่เลี้ยงของเธอทารุณกรรมมานานหลายปีจนกลายเป็นปมในใจ หลินอิ่งจะช่วยเด็กคนนี้กำจัดปมในใจนี้ให้หายไป
หยังสู้สู้ท่าทางสบายใจ พิงบนเบาะหลังของโซฟา หรี่ตาลงเพื่อพักผ่อน
เด็กคนนี้ ราวกับว่า ไม่ได้สบายใจแบบนี้มานานแล้ว
หลินอิ่งมองท้องฟ้าก้อนเมฆที่อยู่นอกกระจกรถ ดวงตาของเขาค่อยๆมืดลง คิดไปเรื่อยเปื่อย
เขารู้แล้วว่าหยังสวนเจิงได้ทิ้งข้อมูลทั้งหมดไว้
เรื่องของซับซ้อนกว่าที่ตัวเองคิดไว้เยอะมาก
ที่แท้ สามที่แล้ว แก๊งมังกรก็เปลี่ยนไปแล้ว
คนที่ชื่อว่าอาจารย์กู้ต้า แย่งตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมังกรที่เป็นของตัวเองไป
หลินอิ่งไม่เคยเจออาจารย์กู้ต้ามาก่อน แต่เคยได้ยินชื่อของคนนี้มาก่อน แค่ฟังดูก็รู้แล้วว่าที่มาของเขาเป็นยังไง
แก๊งมังกรสำนักอู่เหมินสิบสอง อดีตเจ้าสำนักเทียนเหมิน อาจารย์กู้ต้า
อาจารย์กู้ต้ามีชื่อเสียงมาเป็นเวลานาน และดังก้องไปทั่วแวดวงผู้ลึกลับอยู่ในประเทศหลุง
ต้องรู้ว่า การที่ถูกเรียกว่าอาจารย์ต้า ต้องมีพละกำลังหรือปัญญาที่เหนือกว่าคนอื่นๆ
สามปีที่แล้ว อาจารย์กู้ต้าเคยฝ่าฝืนคำสั่งเสียของประมุขแก๊ง เขานำสำนักเทียนเหมินออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต สร้างพายุฝนที่เต็มไปด้วยเลือดในแวดวงผู้ลึกลับ กำจัดแก๊งที่ซ่อนเร้นอยู่และแก๊งตระกูล และเคยบังคับเคลื่อนย้ายแก๊งมังกรทั้งหมด กวาดทุกทิศทุกทาง
หลังจากที่อาจารย์กู้ต้าได้นั่งบนตำแหน่งประมุขแก๊ง ประกาศคำสั่งแรก อยู่ภายในทุกที่ของแก๊งมังกร ประกาศจับผู้สืบทอดของแก๊งมังกร และประกาศว่า ไอ้อกตัญญูที่ประมุขแก๊งเคยสอน ร่วมมือกับคนนอกเพื่อจัดการประมุขแก๊งอย่างลับๆ ทำให้ประมุขแก๊งเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ หายไปในต่างประเทศ
ในทุกที่ของแก๊งมังกร รู้แค่ว่าการดำรงอยู่ของทายาทประมุขแก๊ง แต่กลับไม่รู้ชื่อและตัวตนที่แท้จริงของทายาทประมุขแก๊งคือหลินอิ่งคนนี้
คำสั่งให้ฆ่าของอาจารย์กู้ต้าเต็มไปด้วยความน่าสงสัย และการขึ้นตำแหน่งของของเขา ไม่สอดคล้องกัน
เป็นเพราะว่าหยังสวนเจิงไม่พอใจ ตัดสินใจตามหาอาจารย์กู้ต้าอยากถามให้รู้เรื่อง วางแผนและจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทาง เหลือทางไว้ให้คนข้างหลัง
แต่ผลลัพธ์คือการไปแล้วไม่ได้กลับมา เห็นได้ชัดว่าตายด้วยน้ำมือของอาจารย์กู้ต้า
แก๊งมังกรก็เคยมีเก่ากืที่เหมือนกับหยังสวนเจิง ออกความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ก็ต้องตายอย่างอนาถ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาจารย์กู้อย่างแน่นอน
ณ จุดนี้ ในแก๊งมังกรก็ไม่เสียงต่อต้านอีก โดนอาจารย์กู้ต้าบังคับและควบคุม
ตามข้อมูลที่หยังสวนเจิงทิ้งเอาไว้ ศิลปะการต่อสู้สร้างโลกของอาจารย์กู้ ถึงขั้นสูงสุดที่ไม่สามารถเทียบได้!
หลินอิ่งรู้อยู่แล้ว ศิลปะการต่อสู้ในแวดวงผู้ลึกลับ มีฟ้าดินคนสามสิ่ง นี่คือความสำเร็จของศิลปะการต่อสู้ที่มีอำนาจมากที่สุด และยังยังเป็นโลกของศิลปะการต่อสู้ต่างก็นับถือ ถูกเรียกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งสาม!
รายการแห่งคนเจ็ดสิบสองคน รายการแห่งดินสามสิบหกคน รายการแห่งฟ้าสิบสองคน
รายการแห่งคนฟ้าดิน หัวไชเท้าหนึ่งหัวต่อรุมหนึ่งรุม กฎเกณฑ์เป็นมาร้อยปีก็ไม่เคยเปลี่ยน ผู้ที่มีความสามารถก็อยู่ต่อ ผู้แพ้ก็ออกจากรายชื่อไป
ไม่ต้องพูดถึงการจัดอันดับรายชื่อทั้งสาม คนที่สามารถมีรายชื่อในนั้น เป็นผู้ที่เก่งกาจในแวดวงผู้ลึกลับ! เพราะนี้เป็นตำแหน่งและชื่อเสียงที่แลกมาด้วยเลือดเนื้อ
อย่างพูดถึง ประสิทธิภาพการต่อสู้ของฮาเดส สู้กับคนสุดท้ายในรายการแห่งคน คนเก่งที่อยู่ในลำดับที่เจ็ดสิบสอง แค่สามกระบวนท่าก็คงไม่ไหวแล้ว
คนที่สามารถฆ่าคนเก่งที่ติดรายชื่อได้ อย่างน้อยก็ต้องฝึกฝนถึงกำลังภายใน!
ยิ่งมีรายชื่อที่สูงขึ้น ความสามารถของผู้นั้นก็สามารถคาดเดาได้เลย เป็นผู้เก่งกาจที่อยู่นอกแวดวงผู้ลึกลับ
ส่วนอาจารย์กู้ต้า เมื่อสามปีที่แล้ว เป็นผู้ที่ทับผู้ที่อยู่ในรายการแห่งฟ้าของเมืองหลุง ผู้มีรายชื่อทั้งสิบสองคน ต่างก็เป็นผู้ที่พ่ายแพ้ในมือของเขา
เดิมทีผู้ที่มีรายการแห่งฟ้าทั้งสิบสองคน ต่างก็เก่งไม่แพ้กัน ไม่มีการจัดอันดับ ต่างก็เคารพนับถืออาจารย์กู้ต้ากัน ยอมรับกันว่าอาจารย์กู้ต้าคือที่หนึ่งในรายการแห่งฟ้า
ผู้ที่เป็นอันดับหนึ่งในรายการแห่งฟ้า ขนานนามว่าเทียนหวาง(ราชาแห่งสวรรค์)! ในแวดวงผู้ลึกลับนี้ ก็มีราชาแห่งสวรรค์เพียงผู้เดียวเท่านั้น!
ในแวดวงผู้ลึกลับนี่มีคำพูดหนึ่งว่า อำนาจของราชาสวรรค์ ไม่สามารถท้าทายได้
ก็คือ อาจารย์กู้ต้าไปมาในแวดวงผู้ลึกลับ ไม่ว่าใครเจอราชาสวรรค์กู้คนนี้ ก็ต้องก้มหัว ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเงยหน้ามองราชาสวรรค์กู้
นี่ ก็คืออำนาจของเทียนหวางแห่งศิลปะการต่อสู้! ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน!
ในแวดวงผู้ลึกลับ ไม่รู้ว่ากี่ปี ก็ไม่มีผู้ที่ถูกขนานนามว่าเทียนหวางเลย
แต่ว่า ในแวดวงผู้ลึกลับนี้ ไม่มีใครรู้
เคยมีชายหนุ่มอายุสิบหกปีคนหนึ่ง เคยชนะทั้งรายการแห่งฟ้า
ชายหนุ่มคนนั้น ก็คือหลินอิ่ง
