คืนนี้กงจิ่วปรากฏตัวที่นี่ ทำให้ในใจจ้าวเฉิงเฉียนรู้สึกวิกฤตอย่างรุนแรง
ตามหลักแล้ว เป็นไปไม่ที่กงจิ่วมาที่นี่ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าหลินอิ่งส่งคนมา
เรื่องผิดปกติ
กงจิ่วคนนี้ต้องได้รับข่าวจากสายแน่นอน รู้ว่าคืนนี้จะเกิดเรื่อง
ส่วนข่าวกรอง ก็คือเขาจ้าวเฉินเฉียนให้กับหลินอิ่ง
หลินอิ่งได้รับข่าวกรองก็ส่งคนมาทันที นิสัยเด็ดเดี่ยวมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะรั่วไหล
ถ้าเช่นนั้น ก็ต้องเกิดปัญหาจากที่จ้าวเฉิงเฉียนเป็นธรรมดา
จ้าวเฉิงเฉียนเข้าใจแล้ว มีหนอนบ่อนไส้อยู่ภายใน ตอนที่เขาจ้องอยู่ที่กงจิ่ว กงจิ่วก็จ้องเขา
“เหอะเหอะ ครั้งที่แล้วที่คุณเสียหาย ยังไม่ยอมแพ้ใช่ไหม”กงจิ่วหัวเราะอย่างสนุก “คุณนี่ไม่เห็นโลงศพไม่ตายใจใช่ไหม จ้าวเฉิงเฉียน ถ้าฉันไม่ได้กลัวเจ้าสำนักหยางแก๊งหยางเหมินโมโห สร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น ตอนนั้น แกก็ตายในมือฉัน……”
“ฆ่าฉัน?”จ้าวเฉิงเฉียนสีหน้าโมโหเล็กน้อย “กงจิ่ว แกนอกจากชอบลอบทำร้ายคนอื่นในที่ลับแล้ว ยังมีความสามารถอย่างอื่นไหม? พูดถึงวิชาการต่อสู้ แกจะชนะฉันได้สักแค่ไหน?”
“ฮาฮาฮา”กงจิ่วหัวเราะเสียงดัง มองจ้าวเฉิงเฉียนด้วยสายตาโหดเหี้ยม “ฉันว่าแก๊งหยางเหมินของพวกแกมันรนหาที่ตาย นี่มันความแค้นระหว่างฉันกับหลินอิ่ง นี่แกจะยืนอยู่ฝั่งหลินอิ่งใช่ไหม?”
“ฉันร่วมพันธมิตรกับหลินอิ่งแล้วไง?”จ้าวเฉิงเฉียนพูดเย็นชา “แกคิดจริงเหรอ แก๊งหยางเหมินจะกลัวสำนักยุทธเชียนของพวกแก? ที่นี่เป็นประเทศหลุง”
ไม่ว่าจะเป็นความแค้นส่วนตัวกับกงจิ่ว หรือข้อตกลงระหว่างหลินอิ่ง
ในเมื่อคืนนี้เขามาแล้ว ก็ต้องฝืนสู้แล้ว
อย่างไรเสีย ความสำคัญของหลินอิ่งอยู่ตรงนั้น
ถ้าหากนั่งดูคนของหลินอิ่งถูกกงจิ่วจับตัวไป
ถ้าอย่างนั้น หลังจากจบเรื่อง สิ่งที่ต้องเผชิญก็คือความโกรธของหลินอิ่ง
ก่อนหน้าก็มีตัวอย่างมากมายแล้ว
ตระกูลเหวิน ตระกูลนิ่ง ตระกูลสวี จี้ฉงซาน…….
ขอให้อยู่ภายใต้ความโมโหของหลินอิ่ง ยังไม่มีคนทนรับความสามารถที่เขาแสดงออกได้
“เหอะเหอะเหอะ”กงจิ่วพูดหัวเราะเย็นชา “จ้าวเฉิงเฉียน แกต้องคิดให้ชัดเจนนะ ช่วยหลินอิ่ง มันคุ้มค่าหรือไม่”
“เหอะ”จ้าวเฉิงเฉียนหัวเราะเย็นชา ส่ายหน้า “กงจิ่ว แกพูดมากขนาดนี้คือกลัวแล้วเหรอ?”
“ฮาฮาฮา กลัวแก?”กงจิ่วยิ้มอย่างเย็นชาโหดเหี้ยม “ถ้าหากอาจารย์ของแกเจ้าสำนักหยางอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่พูดสักคำ ถอนตัวทันที กับแกจ้าวเฉิงเฉียนเหรอ จะทำให้ฉันกลัวได้”
“ฉันรู้ว่าแกจ้าวเฉิงเฉียนกลับตี้จิงตั้งนานแล้ว และรู้เรื่องความเคลื่อนไหวของสำนักย่อยแก๊งหยางเหมิงที่ตี้จิง แค่ไม่อยากต่อสู้อย่างไร้ค่ากับแก๊งหยางเหมินของพวกแกเท่านั้น”กงจิ่วค่อยๆพูด “พฤติกรรมพวกนั้นของแก คิดว่าจะปิดฉันได้เหรอ?”
“คืนนี้แกไม่ออกหน้า ฉันก็ไม่ไปหาเรื่องแก๊งหยางเหมิน”
พูดถึงคำสุดท้าย สีหน้ากงจิ่วก็เปลี่ยนเป็นโหดร้าย
วินาทีที่คำพูดจบลง แสงมีดอันฮึกเหิมก็ฟันลงไปแล้ว
ร่างของกงจิ่วก็เปลี่ยนเป็นเงาดำพุ่งเข้าไปฆ่าแล้ว
จ้าวเฉิงเฉียนก็เตรียมตัวแต่แรกแล้ว ก้าวเท้าออกไป ร่างก็เหมือนดั่งสายลมพุ่งออกไป
เขาฟาดฝ่ามือลงไป ลงไปที่ปลายมีดของกงจิ่วพอดี ฝ่ามือสะเทือนแรงอันแข็งแกร่งออกไป สะเทือนจนมีดลายเบญจมาศสั่นสะเทือน
ส่วนร่างดุจปีศาจร้ายของกงจิ่วก็หยุดลงมา
ทั้งสองคนเผชิญหน้าหากัน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อ ใช้มีดเป็นสื่อกลาง ต่อสู้กำลังภายใน
“เหอะเหอะ มิน่ากล้ามาท้าทาย ที่แท้วิชาการต่อสู้พัฒนาขึ้นไม่น้อย”กงจิ่วพูดอย่างเย็นชา หรี่ตาลง หมุนมีดลายเบญจมาศดังฮวั๊ก
ปลายมีดเปลี่ยนแปลงทันที แสงมีดสาดส่องมาดุจพายุฝน มือทั้งสองข้างของจ้าวเฉิงเฉียนถูกบีบออกไป เกิดลมใต้ฝ่ามือ เสียงติ้งติ้งตั๊กตั๊กสะเทือนปลายมีด
ทันใดนั้น ทั้งสองคนสู้กันพัลวัน สู้กันจนเกินเสียงลมรอบด้าน
“ทุกท่าน ออกมือช่วยผม ร่วมมือกับจับคนต้าเหอคนนี้พร้อมกัน”
จ้าวเฉิงเฉียนพูดเคร่งขรึม
คำพูดเพิ่งพูดจบ เผยหวูหมิงและหม่าผิงชวนก็พร้อมใจกันพุ่งออกไปแล้ว เตรียมท่าพร้อม ล้อมกงจิ่วพร้อมกับจ้าวเฉิงเฉียน
เย่เฮยและหวงชิงซานสบตากัน แววตาทั้งสองเย็นชา พุ่งออกไปพร้อมกันเช่นกัน ช่วยเหลือพวกจ้าวเฉิงเฉียน ยอดฝีมือทั้งห้ารุมล้อมพร้อมกัน
พวกเขาสองคนรู้ดี เผชิญหน้าต่อยอดฝีมือชั้นสูงอย่างกงจิ่ว ให้โอกาสไม่ได้แม้แต่น้อย
ถึงแม้จ้าวเฉิงเฉียนจะรับมือกับกงจิ่วได้ ก็อาจจะจับตัวกงจิ่วไม่ได้
ห้าคนรุมสู้พร้อมกัน โอกาสชนะก็ไม่น้อยเป็นธรรมดา
“พอมีความหมาย ยอดฝีมือห้าคน ฉันก็ไม่เคยรู้สึกถึงความกดดันแบบนี้มานานแล้ว”
กงจิ่วพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ สีหน้ามีแววแห่งความบ้าคลั่ง
ดูเหมือนว่า เผชิญหน้าต่อการรุมของห้าคน เท่าที่เขาดูแล้วไม่ได้ทำให้เกิดภาระทางใจเลย
ชิ้วชิ้วชิ้ว
กงจิ่วถือมีดลายเบญจมาศเฉียบคม เร็วดั่งสายฟ้า มีดเดียวแยกเงา แสงมีดดุจฝนโปรยปรายลงมาบีบจนทุกคนต้องถอยออก
ทุกมีดที่พลาดไป ล้วนขูดพื้นคอนกรีตจนเป็นรอยลึก
ปลายมีดของเขา ถึงแม้พวกจ้าวเฉิงเฉียนกำลังภายในแข็งแกร่ง ก็ไม่กล้าใช้เนื้อตัวไปขืนทนรับ
พูดในแง่มุมหนึ่ง มีดนี้ฟันลงมาความรุนแรงนั้น น่ากลัวกว่ากระสุนเสียอีก
สู้กันอย่างวุ่นวาย กงจิ่วถูกล้อมไว้ตรงกลาง ค่อยๆลดขอบเขตการใช้ท่วงท่าวิชาการต่อสู้ ถูกขัดขวางติดอยู่ตรงนั้น
เขาอาศัยวิชาการใช้มีดอันดุเดือดรุนแรง ขัดขวางท่าแล้วท่าเล่า
ดูท่าแล้วกงจิ่วจะถูกบีบจนหมดหนทางแล้ว
เสียงชิ้วทีหนึ่ง
ร่างของกงจิ่ว หาช่องโหว่เจอแล้วหมุนตัวพุ่งออกไป แนบชิดฝ่ามือหนีออกไป ดึงระยะห่างจากทุกคนออกไป
เสียงดังปัง
เผยหวูหมิงถูกแรงฟาดจากฝ่ามือ ถูกกงจิ่วฟาดจนถอยไปไกลสิบกว่าเมตร สะเทือนภายในจนบาดเจ็บ แคกแคก กระอักเลือดออกมา
หุ่นของกงจิ่วดูเตี้ยเล็ก แต่กลับว่องไวรวดเร็วผิดปกติ
“จุ๊จุ๊ แค่นี้เองเหรอ”กงจิ่วพูดอย่างหยอกล้อ “พวกแกทั้งหลายยังห่างอีกเยอะ จ้าวเฉิงเฉียน จากความสามารถของแกแล้ว อาจจะยังสามารถสู้กับฉันได้ แต่อยากจะจับตัวฉัน มันยังห่างกันอีกเยอะ”
จ้าวเฉิงเฉียนสีหน้าหม่นหมอง
พวกเขาห้าคนร่วมมือกัน กลับทำอะไรกงจิ่วไม่ได้ ตรงกันข้ามกลับถูกทำร้ายจนบาดเจ็บหนึ่งคน
ความสามารถของห้าคนเฉลี่ยแล้ว ก็เป็นยอดฝีมือชั้นสูงระดับรายการแห่งดินห้าคน……
กองกำลังอันแข็งแกร่งขนาดนี้ แต่กลับถูกกงจิ่วทำลายอย่างง่ายดายเพียงนี้
“จ้าวเฉิงเฉียน ตอนนี้ฉันให้เวลาแกพิจารณาหนึ่งครั้ง คือพาคนของแกไสหัวไปเดี๋ยวนี้ หรือว่าให้ฉันฆ่าคนข้างกายแกตายจนราบคาบ แล้วค่อยจากไปอย่างสงบ?”กงจิ่วพูดอย่างโหดเหี้ยม
ตอนที่พูด กงจิ่วก็ส่งสายตาให้จั่วฉวนและจั่วซง
ทั้งสองคนรีบออกไปชั้นของอาคารร้างด้านข้างอีกชั้นหนึ่ง ดูเหมือนไปเอาของสำคัญอะไรสักอย่าง
จ้าวเฉิงเฉียนแววตาเป็นประกายอยู่ครู่หนึ่ง ในใจรู้ว่า กงจิ่วมีของสำคัญบางอย่างต้องเอาไปจากอาคารนี้
มิเช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดว่าให้ตัวเองพาคนออกไป
“กำเริบเสิบสาน”เย่เฮยพูดกับกงจิ่วด้วยแววตาเย็นชา “แกมีความมั่นใจที่จะจับตัวทุกคนได้เหรอ?”
“จนถึงตอนนี้ แกยังไม่รู้ความสามารถของฉันเลยแม้แต่น้อยเลย”กงจิ่วส่ายหน้า หัวเราะเย็นชา ท่าทางกำชัยชนะไว้ในมือแล้ว
