ห้องอยู่ที่ชั้น 3 และหันไปทางพระอาทิตย์ ถ้าวันไหนฝนตก จะสังเกตเห็นหยดน้ำร่วงหล่นอยู่บนใบไม้ ห้องที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก แม้ไม่ได้กลับมาสามปีแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม
เหมือนเดิมถึงขนาดสีของดอกไม้ด้านนอกก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
ป้าหมิงเป็นคนพาเธอมาที่นี่ และพูดว่า “ป้าให้คนมาทำความสะอาดที่นี่ทุกวันค่ะ สะอาดมาก คืนนี้ก็พักที่นี่ได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณนะคะป้า”
“ขอบคุณอะไรกันคะ ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น”
ครอบครัวเดียวกันเหรอ….
ผู้คนในเมืองเหยียนจิงต่างก็พูดว่าฟางเหอเจิงคือลูกนอกสมรสของตระกูลฟาง และไม่ได้รับการต้อนรับ อีกทั้งตอนที่แม่ของเธอท้องยังถูกไล่ออกจากบ้าน จนเธอคลอดออกมา
แต่ถึงอย่างไร ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอก็เป็นสายเลือดของตระกูลฟางเหมือนกัน
ด้วยเหตุนี้เธอจะถูกพากลับมาที่เหยียนจิงในทุกๆปีช่วงปีใหม่ เธอเฝ้ารอคอยวันเหล่านั้นตลอดเพราะเธอสามารถนอนในห้องที่กว้างขวางนี้พร้อมกับมีสายลมอันอบอุ่น ได้นอนเตียงที่กว้าง ที่ไม่ว่าเธอจะกลิ้งไปกี่ตลบก็ไม่ตกจากเตียง
แต่ตอนนี้พอนอนลงแล้ว กลับรู้สึกคับแคบ
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีขนอะไรบางอย่างมาโดนเท้า ป้าหมิงก้มตัวลงไปอุ้มแมวน้อยขึ้นมากอด จากนั้นแมวน้อยก็ร้องเมี้ยวๆออกมา
“คุณหนูคะ มันชอบคุณค่ะ”
เหอเจิงที่ไม่เคยเห็นแมวตัวนี้มาก่อน จึงถามขึ้นว่า “คุณแม่เลี้ยงเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ เลี้ยงตั้งแต่คุณหนูแต่งงานออกไปค่ะ” ป้าหมิงพูดไปพลางลูบท้องแมวน้อยไป “พี่ชายของคุณหนูก็อยู่ไม่ค่อยติดบ้าน คุณนายไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อนเลยเอาแมวมาเลี้ยงค่ะ”
“ฉันแต่งงานออกไป คุณแม่น่าจะผิดหวังมากใช่ไหม?”
ป้าหมิงสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้เธอและถามว่า “คุณหนูจะหย่ากับคุณจี้จริงๆหรือคะ?”
แมวน้อยเลียอุ้งเท้าตัวเอง ดูแล้วทั้งน่ารักน่าเอ็นดู จนเหอเจิงอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปลูบมัน
จากนั้นก็ตอบกลับว่า
“อยากหย่าค่ะ”
ป้าหมิงถอนหายใจ และดูเหมือนไม่ได้ตกใจอะไร “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณนายจะพูดถูก”
เหอเจิงเงยหน้าขึ้นไปถามว่า “คุณแม่เหรอคะ? ท่านพูดว่าอะไรคะ?”
“ตอนที่คุณหนูแต่งงานกับคุณจี้ ท่านก็พูดว่าอย่างต่ำๆปีหนึ่ง และมากสุดสามปี พวกคุณต้องหย่ากันค่ะ”
“ทำไมคะ?”
เธอไม่เข้าใจ
เพราะเรื่องหย่า ก็เป็นเรื่องที่เธอเพิ่งตัดสินใจเร็วๆนี้เท่านั้น
ช่วงแรกที่เธอแต่งงานกับจี้ผิงโจว ทั้งสองต่างก็ใช้เวลาดีๆด้วยกัน และเธอก็มีความสุขมาก ในสายตาของเธอมีแต่จี้ผิงโจวคนเดียวเท่านั้น
ป้าหมิงพูดว่า “คุณนายรู้ค่ะ ว่าก่อนแต่งงานคุณหนูไปหลอกความรู้สึกกับคุณจี้ คนดีๆมีคุณธรรมแบบเขา ทำอะไรก็ราบรื่น แถมยังคิดว่าได้แต่งงานกับคนที่รักเขามากอีกต่างหาก เป็นใครจะไม่โกรธบ้างล่ะคะ?”
“ฉันไม่ได้โกหกความรู้สึกกับเขาค่ะ”
“ยังจะปากแข็งอีก” ป้าหมิงจิ้มลงไปที่อกเธอเบาๆ และบอกต่อว่า “คุณน่ะ ฉลาดและไหวพริบตั้งแต่เด็ก ไม่ว่ากับใครก็กล้าโกหกหมด”
เหอเจิงไม่ได้เถียงกับป้าหมิงต่อ เธอมองไปที่แมวน้อยอย่างเหม่อลอย จากนั้นก็เอามือจิ้มลงไปที่ขนนุ่มๆของมัน
ป้าหมิงเห็นดังนั้น ก็ไม่ได้พูดเรื่องที่ทำให้เธอไม่สบายใจต่อ “แต่ในเมื่อคุณตัดสินใจหย่าแล้ว งั้นต่อไปก็อยู่ที่นี่แหละค่ะ คุณยังเด็ก ยังมีทางและอะไรดีๆรออยู่ข้างหน้าอีกเยอะแยะ ถ้าหย่าแล้วเตรียมจะทำอะไรต่อไปคะ?”
เธอหยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า “อาชีพเก่ามั้งคะ”
แต่แล้วความปรารถนาของเธอก็ถูกคุณนายฟางพังทลายลง ตอนช่วงอาหารค่ำ เธอวางตะเกียบลงอย่างแรงจนโต๊ะสั่นสะเทือน
“ถ้าเธอต้องการทำให้อับอายและจะกลับไปแสดงเป็นสาวใช้หรืออะไรนั่น ก็อย่ากลับมาที่บ้านนี้อีก เพราะตระกูลฟางไม่มีผู้หญิงคนใดเป็นนักแสดง”
