ตอนที่ 164 เจ้าแห่งมหาสมุทร
ผู้เฒ่าเด็กไม่สนใจว่าเจสันจะถามคําถามที่ไม่สุภาพในขณะที่เดินเข้าไปใกล้เขา ทําให้เด็กหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจ
เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ ทิลล์ก็ได้เข้าไปขวางทางของผู้เฒ่าเดร็กและเตือนเขาอย่างอ่อนโยนว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน
“ที่นี้ไม่ใช่ที่ที่ดีสําหรับเราที่จะพูดถึงบางสิ่งที่เป็นความลับ ใช่ไหม จะดีกว่าถ้าเราเปลี่ยนที่พูดคุย เช่น ที่ทํางานของฉัน”
คําพูดและการกะพริบตาปริบๆของทิลล์ ทําให้ผู้เฒ่าเด็กนึกออกว่าไม่สมควรพูดในที่นี่
ราวกับว่าเขาเป็นพวกโรคจิตเฒ่า ทําให้เขารู้สึกละอายใจและพยักหน้าเป็นสัญญาณของข้อตกลง
เมื่อมาถึงห้องทํางานของทิลล์
ทุกคนนั่งลงบนโซฟา เจสันรู้สึกสบายตัว แม้ว่าผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์จะจ้องมองเขาราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อ
อาร์เทมิสเกาะอยู่บนไหล่ของเจสัน ขณะที่มันจ้องคนอื่นๆ ด้วยดวงตาสีน้ําเงินที่เปล่งประกาย
ในตอนนี้เองที่ผู้เฒ่าเคร็กและแม็กซ์สังเกตเห็นการมีอยู่ของอาร์เทมิส เนื่องจากพวกเขาเพ่งความสนใจไปที่เจสันมากเกินไป อาร์เทมิสทําให้พวกเขาประหลาดใจ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์ร้ายประเภทไหน
แม็กซ์รู้จักสัตว์ร้ายมากมาย แต่ประสบการณ์ของเขาในรอยแยกชั่วคราวและถาวรและแผ่นดินใหญ่อื่นๆของเขานั้นยังน้อย แต่นั่นไม่ใช่กรณีของผู้เฒ่าเดร็กที่อาศัยอยู่มานานกว่า 200 ปีและได้สัมผัสกับภูมิประเทศที่สวยงาม และสนามรบที่อันตรายมามากมาย
หากเป็นเพียงขนนกสีขาวและดวงตาที่เกือบจะเป็นสีฟ้าคราม ผู้เฒ่าเดร็กก็สามารถนึกชื่อเผ่าพันธุ์ได้สองสามเผ่า แต่การมีเขาสีดําสนิททําให้ผู้เฒ่าเด็กไม่รู้ว่ามันคือสายพันธุ์อะไร
หลังจากที่พบว่าเจสันไม่เพียงแต่มีดวงตาที่พิเศษเท่านั้นแต่ยังมีนกฮูกที่เขานั้นไม่รู้จักเป็นสายวิญญาณด้วย แม็กซ์ก็บอกกับตนเองว่าเจสันอยู่ในกลุ่มโบราณอย่างแน่นอน ในทางกลับกัน ผู้เฒ่าเดร็กคิดว่า เชนอาจเลือกเจสันเพราะเขาไม่เคยเห็นอาร์เทมิสมาก่อนและไม่รู้เกี่ยวกับการกลายพันธุ์ของมัน
เจสันรู้ว่าเขาไม่สามารถปิดบังดวงตาของเขาได้ตลอดไป และโชคดีที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครที่สามารถขโมยลักษณะพิเศษของเขาได้ เพราะถึงแม้จะเอาดวงตาเขาไปแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้ลักษณะพิเศษของดวงตา
เจสันรู้เรื่องนี้เพียงเพราะมนุษยชาติได้ทดลองกับสิ่งเหล่านี้ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เชนและดาเลียบอกเขา ซึ่งเขาพบว่าทั้งน่าขยะแขยงและน่าผิดหวังอย่างยิ่ง
โชคดีที่การย้ายปลูกเป็นไปไม่ได้ มิฉะนั้น เขาจะต้องหวาดระแวงกับการโดนขโมยดวงตา
ผู้ถือคุณสมบัติพิเศษแต่ละคนและทุกคนจะกลัวที่จะเสียชีวิต กังวลอยู่ตลอดเวลาว่าเขาจะถูกฆ่าเพื่อเสริมคุณสมบัติพิเศษให้กับผู้อื่น
ในท้ายที่สุดนี้หมายความว่าเจสันสามารถเปิดเผยดวงตาของเขาแบบนั้นได้ เนื่องจากเขาจะไม่สามารถโดนขโมยความสามารถ หรือความสามารถนี้จะนําความโชคร้ายมาให้เขา
สิ่งเดียวที่เจสันเก็บซ่อนไว้เพียงบางส่วนคือความสามารถของเขาในการค้นหาว่าสัตว์ร้ายมีศักยภาพสูงเพียงใด แม้ว่าเขาจะบอกความลับของเขาแก่พวกเฟลอร์ไปบ้างแล้วก็ตาม
หลังจากที่ทุกคนนั่งลง ห้องก็เงียบลงอย่างช้าๆ และทุกคนก็รอให้ใครซักคนเริ่ม
ผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับการเปิดเผยใดๆ แต่เจสันเริ่มพูดโดยไม่สนว่าใครจะฟังความลับของเขา
“อย่างที่ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว ผมมีลักษณะพิเศษและมันคล้ายกับดวงตามานา ที่ช่วยให้ผมรับรู้ถึงกระแสมานาที่อยู่รอบๆ
นอกจากนี้ ผมยังมีคุณสมบัติเพิ่มเติมที่ช่วยให้ดวงตาของผม สร้างความหวาดกลัวให้กับศัตรูที่มองเข้ามาในดวงตาได้ในระดับหนึ่ง แต่ต้องอยู่ในระดับแกนมานาที่ต่ํากว่าผม หรือถ้าหากพบเจอศัตรูที่มีแกนมานาที่มีระดับสูงกว่า การใช้ปริมาณมานาในดวงตาก็จะยิ่งมากขึ้น
ผมเชื่อว่าทั้งคุณครูและเซรอนรู้เรื่องนี้แล้ว
แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ดวงตาของผมสามารถมองทะลุได้หลายสิ่งหลายอย่าง และเผยให้เห็นการปลอมตัวของแม็กซ์ นอกเหนือจากขนาดแกนกลางของเขา มานาที่แปรเปลี่ยนและอื่นๆ เนื่องจากการปกปิดของเขานั้นไม่ได้ปกปิดแบบสมบูรณ์
เหตุผลที่ผมขอให้คุณทั้งคู่เปิดเผยความลับของคุณ ก็เพื่อผมเท่านั้นที่จะค้นพบบางสิ่งที่ดวงตาของผมเห็น ซึ่งผมนั่นไม่เคยเห็นมาก่อน
เห็นได้ชัดว่าการเดาของผมเกี่ยวกับแม็กซ์ที่มีร่างกายพิเศษนั้นถูกต้อง แต่ผมอยากจะถามคําถามเพิ่มเติมหากได้รับอนุญาต
ผมหวังว่าจะสามารถเป็นไปได้ เพราะผมเปิดเผยลักษณะพิเศษของตัวเองเพื่อแลกกับความไว้วางใจของคุณในการเปิดเผยลักษณะลับของคุณ หากเป็นไปได้ “
สิ่งที่เจสันกล่าวนั้นเกือบจะเป็นความจริงทั้งหมด ยกเว้นว่าเขาไม่เคยเห็นใครที่มีร่างกายอย่างแม็กซ์มาก่อน ยกเว้นดาเลียเนื่องจากแม้แต่ ผู้เฒ่าเด็กและทิลล์ก็ไม่รู้เกี่ยวกับเธอเลย
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือดวงตาสี่คู่ที่จ้องมองมาที่เขา อย่างตกตะลึง
“มีอะไรงั้นหรอ?”
เจสันรู้สึกสับสน เมื่อเซรอนที่นั่งอยู่ข้างๆเจสัน ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพูด
” ปัญหาคือ… ที่นายมีแนวโน้มว่าจะกลายพันธุ์มานาดวงตาด้วยการกลายพันธุ์ที่ได้เปรียบอย่างมากในตอนนั้น ความสามารถในการมองทะลุผ่านแกนมานาที่ซ่อนอยู่และบอกได้ว่าบุคคลนั้นมีความสัมพันธ์แบบใดนั้นเกินไปหน่อย แต่นายคงจะทราบความจริงแล้วว่า
ทุกครั้งที่นายต่อสู้กับใครเป็นครั้งแรก นายจะได้เปรียบตราบใดที่นายสามารถเห็นขนาดแกนมานาของพวกเขานอกเหนือจากความสัมพันธ์ของเขา
ด้วยข้อมูลนี้ นายสามารถประเมินความสามารถในการต่อสู้ของคู่ต่อสู้และแม้กระทั่งกลยุทธ์ของคู่ต่อสู้ได้ และตอนนี้นายกําลังถามเราว่าเกิดอะไรขึ้น?!”
เซรอนไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้อีกต่อไป เขารู้สึกไม่มีพลังเนื่องจากประวัติของเจสันนั้นค่อนข้างที่จะแย์ในอดีต…. แต่ถึงอย่างนั้น เจสันก็พากเพียรและตั้งใจมากกว่าทุกคนที่เขาเคยพบมา ทําให้เขารู้สึกอิจฉาแต่ไม่มีเจตนาร้ายใดๆ
จนกระทั่งรู้เรื่องเจสันมากกว่าใครๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ประหลาดใจ ขณะที่ผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์ก็ตกตะลึงกับเรื่องของเจสัน
เจสันมองทุกคนที่ล้อมรอบโต๊ะเล็กอย่างไร้เดียงสา ราวกับว่าสิ่งที่เซรอนพูดไม่เกี่ยวข้องกับเขา
ผู้เฒ่าเดร์กพบว่าเจสันต้องมีความพิเศษบางอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจของเชน เนื่องจากเขารู้ว่าเชนเป็นคนจี้จี้จุกจิกในการเลือกลูกศิษย์และมีฉลาดปราดเปรื่อง
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงประเมินความสามารถบางอย่างของชายหนุ่มผมดํา ซึ่งรวมถึงความสามารถในการมองเห็นความผันผวนของมานา
อย่างไรก็ตาม เขาประเมินเจสันต่ําเกินไป ทําให้ตอนนี้เขารู้สึกตกใจ ในขณะที่แม็กซ์คิดอะไรไม่ออก
แม็กซ์อ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัวขณะจ้องเจสันด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้ เจสันไม่ได้เป็นอะไรนอกจากอยู่ในระดับเริ่มต้น ผู้เชี่ยวชาญสําหรับแม็กซ์ แต่ตอนนี้เขาประหลาดใจมาก
ผู้เฒ่าเดร็กใช้เวลาสักครู่ในการรวบรวมความคิดก่อนที่เขาตัดสินใจที่จะตอบ เจสันบางส่วน มันอาจจะเป็นประโยชน์สําหรับอนาคตของพวกเขาที่จะได้รับความไว้วางใจจากเจสัน
นอกจากนี้ ร่างกายของแม็กซ์เองก็ไม่ได้เป็นความลับกับคาเนียร์มากนัก และหน่วยงานระดับสูงหลายคนก็รู้เรื่องนี้
ด้วยความสามารถและภูมิหลังของเจสัน อาจจะใช้เวลาไม่นานในการไปถึงคาเนียร์ และการค้นหาคุณลักษณะพิเศษของแม็กซ์ก็ไม่ยุ่งยากหากมีสตาร์โน้ตเพียงพอ
“เจ้าพูดถูกเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของแม็กซ์ เขามีโครงสร้างที่มั่นคงหรือค่อนข้างมีร่างกายที่ทําให้เขามีแข็งแกรงมากขึ้นกับความสัมพันธ์ทางน้ํา”
ผู้เฒ่าเดร็กเปิดเผยและเจสันพยักหน้าโดยไม่แสดงอาการประหลาดใจใดๆ เพราะเขาเองก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน
“ร่างกายของเขามีชื่อพิเศษหรือไม่ และได้มันมาได้อย่างไร”
เจสันถามอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ปิดบังความอยากรู้เลย คําถามของเขาทําให้แม็กซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เฒ่าเดรกตอบ
“ครอบครัวของเราเรียกร่างกายของแม็กซ์ว่าจ้าวแห่งมหาสมุทร เพราะมันเอียงไปสายน้ํา”
เมื่อผู้เฒ่าเดร็กกําลังจะอธิบายร่างกายของแม็กซ์ต่อไป ทุกคนก็ตั้งใจฟังอย่างเงียบสงบ
“นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าการขยายเสียง 30% อย่างนั้นหรือ?”
เจสันพึมพํากับตัวเองเบาๆ แต่ทุกคนรอบตัวเขาได้ยิน ทันใดนั้น สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอย่างน่าขนลุก และเงียบสงบอย่างอันตราย ทําให้เขาเงยหน้าขึ้นมองคนอื่นๆ
“ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า!”
