ตอนที่ 588 พึงพอใจ

บทที่ 588 พึงพอใจ

หลังวางสายโจวเสี่ยวเหมยไป หลินชิงเหอจึงพูดกับโจวชิงไป๋เรื่องที่โจวซื่อนีจะมาที่นี่

“หล่อนมาก็ดีเหมือนกัน” โจวชิงไป๋พยักหน้า

แม้มีเขาคนเดียวก็พอแล้ว แต่ถ้ามีคนดูแลเพิ่มมาอีกคนย่อมเป็นเรื่องดี

“เดิมฉันยังคิดว่าซื่อนีกับกั๋วต้งจะไปด้วยกันไม่รอดซะแล้วค่ะ” ระหว่างทางกลับบ้าน หลินชิงเหอพูดเรื่องนี้แล้วยิ้มออกมา

เนื่องจากทั้งสองคนแตกต่างกันมากถึงเพียงนั้น อีกทั้งเวิงกั๋วต้งยังเป็นคนช่างเลือก ดูตัวมากถึงขนาดนั้นหญิงสาวจากเมืองหลวงเขายังไม่มอง เธอก็คิดว่าเขาจะชอบผู้หญิงสวยและมีความรู้เสียอีก

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะชอบหยกงามในเรือนน้อยอย่างซื่อนี

ที่จริงหล่อนก็ไม่ถือว่าเป็นหยกงามในเรือนน้อยอะไร สวี่เชิ่งเหม่ยเสียอีกยังพอเรียกได้ว่าเป็นหยกงาม หน้าตาของซื่อนีไม่ได้แย่ แต่จะบอกว่าดูดีก็ไม่ใช่เหมือนกัน

อีกทั้งหล่อนยังเป็นเด็กสาวที่โตมาในชนบทอีกด้วย หล่อนจึงไม่ใช่คนที่ดูดีอะไร

เพียงแต่เพราะความจริงใจและกระตือรือร้นของคุณแม่เวิง จึงให้พวกเขาลองคบหากันดู คิดไม่ถึงว่าเวิงกั๋วต้งจะมีใจจริง ๆ

โจวชิงไป๋ก็กลับไม่แปลกใจ

หลานสาวของตัวเองมีแต่ข้อดี เป็นภรรยาที่มีคุณธรรมผู้หนึ่ง แบบนี้แล้วหากเวิงกั๋วต้งยังไม่ชอบหล่อนอีก เขายังต้องการหาภรรยาแบบไหนได้อีก?

“เพียงแต่ท่าทางของซื่อนีเหมือนยังไม่ได้เตรียมใจเลยค่ะ” หลินชิงเหอยิ้มพูด

“ถ้าหล่อนมาแล้วค่อยลองพูดกับหล่อนดูสิ” โจวชิงไป๋พูด

เวิงกั๋วต้งก็ดีคบกับเขาต่อไปก็ไม่เลว อย่างไรต่อไปหลานสาวของเขาก็ต้องแต่งงาน คนคนนี้ก็ไม่เลว ดังนั้นถ้าคิดว่าเหมาะสมกันก็แต่งงานไปเถอะ ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้น

วันนี้เป็นเทศกาลไหว้พระจันทร์ เธอจึงเรียกครอบครัวเจียงมากินขนมไหว้พระจันทร์ด้วยกันที่บ้านนี้พร้อมกับดูโทรทัศน์ไปด้วย

ขนมไหว้พระจันทร์มีแต่ไส้หวาน ทั้งไส้งากับไส้โหงวยิ้ง ซึ่งรสชาติไม่เลวเลย

เซวียเหม่ยลี่กินขนมไหว้พระจันทร์คู่กับชาเก๊กฮวย แล้วพูดขึ้น “ท้องนี้ใกล้จะคลอดแล้วใช่ไหมคะ? ถึงตอนนั้นคงจะยุ่งน่าดู ควรจะมีคนช่วยด้วยสักคนนะคะ ถึงตอนนั้นก็ไปเรียกคุณแม่ฉันได้เลย เดี๋ยวฉันจะมาช่วยคุณเองค่ะ”

“น้ำใจนั้นฉันขอรับไว้นะคะ แต่ว่าฉันเรียกหลานสาวมาแล้วค่ะ สักพักหนึ่งเธอก็คงจะมาถึงแล้ว คุณคอยดูแลสองพี่น้องเสี่ยวอวี๋นั่นเถอะค่ะ” หลินชิงเหอพูด

“งั้นก็ค่อยดีหน่อยค่ะ” เซวียเหม่ยลี่พูดและพยักหน้า มีคนมาคอยเป็นลูกมืออะไรก็ง่ายขึ้นเยอะ

โจวชิงไป๋ไม่ได้พูดอะไรเรื่องนี้ เขาคิดว่าตัวเองจัดการคนเดียวได้ไม่มีปัญหา ทำไมถึงไม่มีใครเชื่อใจเขาเลยนะ?

เขาพูดเรื่องหน้าที่การงานของรองผู้ว่าการเจียงขึ้นมา รองผู้ว่าการเจียงเผยสีหน้าดีใจอย่างปิดไม่มิด “ปีนี้น่าจะได้เลื่อนอีกหนึ่งตำแหน่งครับ”

“คุณดูแลพื้นที่แถวนี้ได้ไม่เลวจริง ๆ ครับ ความสามารถแบบนั้นไม่ช้าก็เร็วอย่างไรก็ต้องได้เลื่อนขั้นแน่ครับ” โจวชิงไป๋พยักหน้าแล้วพูด

รองผู้ว่าการเจียงรู้สึกชอบใจคำพูดนี้มาก แล้วเขาก็ถามถึงเหตุการณ์ของโจวข่ายที่อยู่ทางนั้นขึ้นมาบ้าง โจวชิงไป๋พูดไปไปบางส่วน รองผู้ว่าการเจียงจึงพูดขึ้น “ผมคิดว่าในอนาคตจะส่งเสี่ยวเกิงเข้าไปหาประสบการณ์ดูน่ะครับ”

“ถึงตอนนั้นผมจะถามเจ้าใหญ่ให้นะครับ” โจวชิงไป๋พูด

รองผู้ว่าการเจียงพยักหน้ารับ เขารู้ว่าเจ้าใหญ่คนนี้เป็นคนที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง เนื่องจากได้ยินมาว่าเขาได้เข้ากองทัพไปแล้ว หลังจากเรียนจบโรงเรียนทหารก็รับตำแหน่งเลยทันที

ขอเพียงสร้างผลงานเพียงพอ ต่อไปก็น่าจะได้เป็นผู้บังคับการกองร้อยได้

หัวหน้ากองร้อยก็คือทหารยศนายร้อย

แต่อายุก็เป็นสิ่งสำคัญ ตอนนี้เขาเพิ่งจะอายุ 21 ปี จะพูดว่าเขายังมีศักยภาพไม่จำกัดก็ไม่เกินไปนัก

ครอบครัวพวกเขานั่งเล่นอยู่ในบ้านประมาณสามทุ่มจึงจะกลับไป ตาเฒ่าและยายเฒ่าเจียงไม่ได้อยู่นานนักเช่นกัน พวกเขาลุกจากไปและเอ่ยลา “นี่ก็ดึกแล้ว ขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนนะ”

“ชิงไป๋คะ คุณไปส่งคุณลุงคุณป้าเถอะค่ะ” หลินชิงเหอพูด

“ไม่กี่ก้าวเอง ไม่ต้องส่งหรอก ออกมาล็อกประตูบ้านก็พอ” ตาเฒ่าเจียงพูด

โจวชิงไป๋ก็ออกมาส่งที่หน้าประตู หลังจากล็อกประตูบ้านเรียบร้อยเขาก็กลับเข้ามาในบ้าน ทั้งยังไปต้มน้ำล้างเท้ามาให้ภรรยาแช่เท้า

หลินชิงเหอรู้สึกง่วงเล็กน้อยพูดขึ้น “รีบขนาดนั้นก็ไม่ดีเหมือนกันนะคะ รออีกสักสิบวันผ่านวันที่ยี่สิบห้าไปแล้วค่อยโทรศัพท์ไปนัดเวลาให้ซื่อนีมานี่ก็ได้”

“เรื่องพวกนี้ให้ผมจัดการเองเถอะครับ” โจวชิงไป๋พูด แล้วล้างเท้าให้ภรรยา การทำแบบนี้จะทำให้ภรรยาของเขานอนหลับสนิท

หลินชิงเหอเริ่มง่วงจริง ๆ แล้ว ขึ้นเตียงไม่นานก็นอนหลับไป แม้ว่าช่วงนี้อากาศจะไม่ร้อนขนาดนั้น แต่ก็ต้องเปิดลมพัดด้วยจึงจะเอาอยู่ แน่นอนว่ายังต้องห่มผ้าบาง ๆ ด้วย

โจวชิงไป๋ออกไปอาบน้ำคลายร้อน และนำเสื้อผ้าทั้งหมดไปซักและตากบนราว จึงจะเข้าห้องไปนอนกับภรรยา

เพียงชั่วพริบตาปลายเดือนก็มาถึง เมื่อวานนี้โจวชิงไป๋ได้ให้เจ้ารองโจวเฉวี่ยนจองตั๋วรถไฟให้หลานสาวเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเขาจึงมารอรับที่สถานีก่อนเวลาขบวนรถจอดครึ่งชั่วโมง

เมื่อผู้คนลงจากรถไฟ เขาก็เห็นว่าไม่เพียงแค่โจวซื่อนีที่มา กลับมีเวิงกั๋วต้งที่มากับหล่อนด้วย

“คุณอา” เวิงกั๋วต้งเห็นเขาจึงทักเรียก

ส่วนโจวซื่อนีพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “อาสี่มารอนานแล้วเหรอคะ?”

“ไม่หรอก” โจวชิงไป๋พูดอย่างกระชับได้ใจความ “กลับกันเถอะ”

แล้วเขาก็พาพวกเขาขึ้นรถขับมาที่บ้านพักที่นี่

พอเห็นหลินชิงเหอ เวิงกั๋วต้งก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เห็นน้าหลินมีสีหน้าดูดีขนาดนี้ ดูท่ากลับไปคุณแม่ผมน่าจะหายห่วงได้แล้ว”

คุณแม่ของเขาพูดถึงเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง พอได้ยินว่าครั้งนี้โจวซื่อนีจะมา หล่อนก็อยากให้เขาตามมาด้วย

“พี่เวิงส่งเธอมาโดยเฉพาะเลยเหรอจ๊ะ?” หลินชิงเหอยิ้มพูด

“แม่ของผมนึกเป็นห่วงคุณน้ามาโดยตลอดเลยครับ” เวิงกั๋วต้งพูด

“มีอะไรให้ต้องเป็นห่วงทางนี้กัน ว่าแต่เธอมีเวลาว่างด้วยเหรอ?” หลินชิงเหอพูด

“วันหยุดของเดือนหน้าผมขอลาหยุดล่วงหน้าแล้วล่ะครับ ถึงมาได้มา 2-3 วัน และก็ถือว่ามาพักผ่อนด้วยเลย” เวิงกั๋วต้งยิ้มขณะพูด

“เป็นเพราะว่าเดือนหน้าซื่อนีจะต้องมาช่วยฉัน เธอก็เลยรีบเอาวันหยุดมาใช้ล่วงหน้าสินะ” หลินชิงเหอพูดเย้า

เวิงกั๋วต้งยิ้มแล้วมองโจวซื่อนี โจวซื่อนีรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยไม่มองยอมเขา เพียงพูดกับหลินชิงเหอว่า “อาสะใภ้สี่ตอนนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

“ไม่มีปัญหาอะไรจ๊ะ เด็กคนนี้เรียบร้อยมาก” หลินชิงเหอพูด

เมื่อไม่กี่วันนี้เด็กในท้องเริ่มจะดิ้นมากขึ้น แต่การเคลื่อนไหวก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรมาก สภาพอย่างอื่นก็เพียงไปตรวจตามที่นัดเท่านั้น

แต่นอกจากเมื่อครั้งก่อนนั้น เธอก็ไม่ได้เจอเฉินซานชายชั่วคนนั้นที่โรงพยาบาลอีก

“ในบ้านมีสองห้องพอดี พวกเธออยู่กันคนละห้องนะ สองสามวันนี้พวกเธอก็ออกไปเที่ยวกันก่อนเถอะ ยากมากกว่าจะมีโอกาสมาที่นี่สักที ต่อไปถ้ากั๋วต้งกลับ ซื่อนีก็ต้องมาช่วยฉันแล้ว อาจจะไม่มีเวลาว่างอีก” หลินชิงเหอพูดกับพวกเขาสองคน

“ครับ” โจวซื่อนีคิดในใจว่าไม่ต้องก็ได้ แต่เวิงกั๋วต้งกลับพยักหน้ารับไปก่อนแล้ว

โจวซื่อนีไม่ได้พูดอะไรอีก หลินชิงเหอจึงให้พวกเขาไปอาบน้ำให้สบายตัวกันก่อน หลังจากนั้นก็ให้ทานอะไรรองท้องกัน

ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน เธอให้พวกเขากลับไปพักผ่อนกันในห้อง มีธุระอะไรต้องทำก็ให้พวกเขาไปนอนก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“พวกเขาดูเหมาะสมกันดีนะคะ” หลินชิงเหอกระซิบกับโจวชิงไป๋

“เขายังตามมาด้วย มีความตั้งใจดี” โจวชิงไป๋พูด

ความตั้งใจเดิมของเขาคือจะให้เจ้ารองมาส่ง ดังนั้นพอเขาไม่ได้เห็นเจ้ารองแต่กลับเห็นเวิงกั๋วต้งแทน เขาเองก็รู้สึกตกใจไม่น้อยเช่นกัน

แต่ว่ายอมรับตามตรงว่าในใจนั้นรู้สึกพอใจมาก

……………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ในที่สุดก็คบกันแล้วนะคะคู่กั๋วต้ง-ซื่อนี คนมีเสน่ห์มันมองไม่เบื่อจริง ๆ ค่ะ ถึงหน้าตาน้องจะไม่จัดว่าสวยมากแต่น้องคงเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุดอะ

อยากทำเปี๊ยะไหว้พระจันทร์จังเลยน้า ทำเปี๊ยะไส้อะไรดี

ไหหม่า(海馬)