ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี – บทที่ 846 ร่างวสันต์ไม้แห้ง เจอคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันไม่มีวันตาย

เมื่อไข่มุกสายฟ้าเม็ดนั้นปรากฏขึ้นมา เยี่ยนจ้าวเกอก็หน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

แสงสายฟ้าอันน่ากลัวที่รุนแรงและเด็ดขาดด้านใน เขารู้สึกคุ้นเคยดี

เป็นเพราะตัวเขาเองก็ใช้อยู่บ่อยๆ

หนึ่งในสายฟ้าเซียนทั้งเก้า สายฟ้าชั่วพริบตา!

เผาไหม้พลังทั้งหมดในชั่วพริบตา ทำทุกสิ่งให้สำเร็จในคราวเดียว รวมพลังทุกส่วนเพื่อโจมตี แล้วปล่อยออกมาในชั่วอึดใจ!

ไข่มุกสายฟ้าสีม่วงตรงหน้า เกิดจากเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าอย่างชัดเจน

ความเจ็บปวดทิ่มแทงตาขวาของเยี่ยนจ้าวเกอ มีแสงสายฟ้าหลายสายกะพริบขึ้นจากด้านในโดยไม่อาจควบคุม

เศษชิ้นส่วนดวงตาของราชันสายฟ้าที่ซ่อนอยู่ด้านในและเป็นของเขา ในตอนนี้ได้รับการกระตุ้นโดยพลังอันมหาศาล กำลังจะหลุดจากการควบคุมของเยี่ยนจ้าวเกอ เพื่อเข้าหาอีกฝ่าย

ในฐานะชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า ส่วนที่มีขนาดใหญ่กว่าจะดึงดูดส่วนที่เล็กและอ่อนแอกว่าโดยธรรมชาติ

ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่ชายหนุ่มร่างผอมผู้นี้แอบซ่อนเอาไว้ มีขนาดใหญ่กว่าชิ้นที่เยี่ยนจ้าวเกอครอบครองอยู่

ในตอนนี้พลังด้านในชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และพลังของตัวชายหนุ่มร่างผอมผู้นั้น ต่างถูกเผาไหม้สุดกำลัง ระเบิดออกมาในชั่วอึดใจ

อานุภาพที่แฝงอยู่ด้านในเหนือกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงไปแล้ว!

ทั้งสองฝ่ายใกล้กันแค่คืบเดียว สายฟ้าชั่วพริบตามีความเร็วน่าเหลือเชื่อ ในบรรดาสายฟ้าเซียนทั้งเก้าถือว่าว่องไวที่สุด

การระเบิดของสายฟ้าชั่วพริบตาในระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ แทบจะไม่ให้เวลาในการตอบสนองแก่เยี่ยนจ้าวเกอ!

พิรุณแสงที่เกิดจากธงวิญญาณ ซึ่งสะกดการใช้ของวิเศษ ไม่เพียงแต่ส่งผลต่อเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น แต่ยังเกิดผลต่อลูกศิษย์อารามสูงส่งเหล่านี้ด้วย

สืบเนื่องจากเหตุนี้ไม่ว่าจะสู้กันพลิกฟ้าคว่ำดินขนาดไหน ทุกคนก็ไม่ใช่สิ่งของ จึงอาศัยเพียงพลังฝึกปรือของตัวเองในการต่อสู้

อีกฝ่ายใช้โอกาสตอนที่พิรุณแสงหายไป ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอไม่ทันเผยของวิเศษ ลงมือเล่นงานจนชายหนุ่มรับมือไม่ทัน!

บนใบหน้าของชายหนุ่มร่างผอมในตอนนี้ ไหนเลยจะมีความกลอกกลิ้งจากการแสร้งตายและความลนลานของการหนีอยู่อีก

เขามีสีหน้าไร้อารมณ์ สายตาเย็นชา รอเวลาในตอนนี้อยู่

เยี่ยนจ้าวเกอมีพลังกล้าแข็ง คนผู้นี้จึงพิจารณาได้ว่า หากอาศัยแค่พลังฝึกปรือของตัวเอง เขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่ม

เขาถ้าหากคิดจะใช้อ่อนแอชนะแข็งแกร่ง โอกาสเพียงหนึ่งเดียวคือการถ่วงเวลา จากนั้นก็ใช้พริบตาที่พิรุณแสงสลาย อาศัยพลังของชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าโจมตีเยี่ยนจ้าวเกอ

สายฟ้าชั่วพริบตาระเบิดในชั่วอึดใจเดียว เขามั่นใจว่าต่อให้เยี่ยนจ้าวเกอจะเปลี่ยนใจ และควบคุมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงอย่างตราประทับตะวันได้อย่างใจนึก แต่ก็ไม่มีโอกาสนำออกมาใช้

เยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบมาตั้งแต่ต้น ใช้หนึ่งสู้ศัตรูหมู่มาก เข่นฆ่าพวกตนสามคน ที่ตายก็ตาย ที่บาดเจ็บก็บาดเจ็บ

ต่อให้พิรุณแสงจะสลาย ก็คงไม่คิดจะนำอาวุธอย่างตราประทับตะวันออกมาใช้ทันทีแน่ เขาจะต้องลงมือเอง

เพราะว่าเขาจัดการศัตรูอย่างพวกตนได้อย่างเหลือเฟือ

ชายหนุ่มร่างผอมคว้าความคิดนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ การเสแสร้งแกล้งตายและการหลบหนีก่อนหน้านี้มีไว้เพื่อการโจมตีที่เด็ดขาดในการพลิกสถานการณ์เป็นครั้งสุดท้าย

รอยตราพลิกนภาอันน่าพรั่นพรึงของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงพุ่งใส่ศีรษะของชายหนุ่มร่างผอม!

ทางหนึ่งคือรอยตราพลิกนภา ทางหนึ่งคือสายฟ้าชั่วพริบตา

ทั้งสองฝ่ายประสานงากัน จู่โจมใส่จุดอ่อนของกันและกัน บังเกิดเป็นสภาวะตกตายร่วมกันในชั่วพริบตา

คนผู้นั้นใช้พลังทั้งหมดกระตุ้นชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า จนไม่เหลือแรงหลบหลีก

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ฝ่ามือครอบลงบนศีรษะของเขา ฟาดจนกะโหลกของเขาแหลก

ศีรษะของเขายุบลงไป กลายเป็นหลุมใหญ่ที่โดดเด่น

แต่ว่าชายหนุ่มร่างผอมยังคงไม่ตาย แม้จะหายใจรวยริน แต่ปราณสีเขียวก็ยังพุ่งขึ้นศีรษะ

วิชาลับของคัมภีร์อายุวัฒนาถูกกระตุ้นด้วยพลังทั้งหมด ส่งผลต่อการพลิกเปลี่ยนความเป็นความตายของตัวเอง กำลังจะเปลี่ยนปราณความตายให้กลายเป็นพลังชีวิต เพื่อรักษาชีวิตของเขาไว้

เหตุการณ์ที่ทำให้คนประหลาดใจบังเกิดขึ้น ศีรษะของชายหนุ่มร่างผอมรับรอยตราพลิกนภาอย่างหักโหม แต่กลับฝืนต้านทานได้

แม้ว่าศีรษะจะแตกโลหิตไหลอาบ กะโหลกแตกร้าว แต่เขาก็ยังไม่ยอมตาย!

ร่างกายอ่อนแออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ห้วงสมองเกิดเสียงสะท้อนสับสน ตรงหน้ากลายเป็นสีดำพร่าเลือน ความเจ็บปวดอันสาหัสทำให้คนเป็นบ้า จากนั้นก็ด้านชา ก่อนจะเจ็บปวดจนทำให้คนคลุ้มคลั่งต่อ วนเวียนอยู่เช่นนี้

แต่เพราะเช่นนี้ คนผู้นี้จึงกลับจากประตูผีมาสู่โลกมนุษย์ได้ใหม่

“ข้าทำสำเร็จแล้ว!” เขาอ้าปาก “เยี่ยนจ้าวเกอ ท่านคงคิดไม่ถึงกระมัง”

เขาหวังผลลัพธ์เช่นนี้ตั้งแต่แรก!

ความพยายามมากมาย ไม่ใช่แค่ต้องการตายร่วมกับเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น

ในสภาพการณ์เลวร้ายใหญ่หลวง สิ่งที่เขาต้องการคือการพลิกจากแพ้เป็นชนะ เป็นชัยชนะที่แท้จริง

เขาคิดจะอาศัยคุณสมบัติของตัวเอง ก่อให้เกิดสถานการณ์เสี่ยงชีวิตเช่นนี้ แต่เขาก็มั่นใจว่าจะรอดไปทำลายชีวิตของเยี่ยนจ้าวเกอwfh

“ศิษย์น้องเซี่ยง!”

ศิษย์อารามสูงส่งที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าผู้นั้นร้องอุทาน คิดจะเข้าใกล้

เซี่ยงอีหยาง ชายหนุ่มร่างผอมผู้นี้ความจริงมีสภาพดีกว่าคนตายเล็กน้อย ต้องการให้สหายในสำนักมาช่วยรักษาโดยเร็ว

แต่จนแล้วจนเล่าอีกฝ่ายกลับไม่มา แต่แผดเสียงขึ้นแทน

เซี่ยงอีหยางจิตใจสั่นสะท้าน พยายามลืมตา เห็นในขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอกดดันสหายในสำนักเขาให้ถอยหลัง ในมือยังกำชิ้นส่วนดวงตาที่สูญเสียแสงสี กำลังหลับลึกอยู่ดวงนั้นไว้ด้วย!

เขามองไม่เห็นว่าเมื่อครู่นี้ ในตอนที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอใช้รอยตราพลิกนภาฟาดใส่ศีรษะ สายฟ้าชั่วพริบตาที่น่ากลัวนั้นก็มาถึงด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอเช่นกัน

และในตอนนั้น ที่หน้าผากของเยี่ยนจ้าวเกอก็ปรากฏกระแสปราณแปลกประหลาด ประกอบกันเป็นกลุ่มปราณที่เหมือนกับความโกลาหล

ครั้นถูกกลุ่มปราณที่เหมือนกับความโกลาหลนี้ขวางไว้ สายฟ้าที่รุนแรงก็พลันหยุดชะงักลงเล็กน้อย

และการหยุดชะงักนี้ ก็ได้มอบเวลาตอบสนองที่มากพอให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอ

แสงสายฟ้าพุ่งออกมาจากในตาขวาของเขา ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าของตนลอยไปหาศัตรู

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอรู้จักเคล็ดวิชาอย่างสายฟ้าชั่วพริบตามานาน ต่อให้ไม่ใช้ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า ก็สามารถอาศัยพลังฝึกปรือของตัวเองเพื่อใช้เองได้

ในดวงตาสองข้างของเยี่ยนจ้าวเกอระเบิดแสงสายฟ้าอันน่าตระหนกออกมาเช่นกัน!

สายฟ้าชั่วพริบตาปะทะกับสายฟ้าชั่วพริบตา!

อัสนีอันบ้าคลั่งทำลายพื้นดินใกล้ๆ ห่างจากเยี่ยนจ้าวเกอไปด้านหน้าเพียงแค่คืบเดียว

เยี่ยนจ้าวเกอยามนั้นรางกายส่ายวูบ เลี้ยวถลันมาอีกทางหนึ่ง หลบพ้นสายฟ้าที่รวดเร็วอย่างสมบูรณ์แบบ

ท่าสังหารของอีกฝ่ายพลาดเป้า ไม่โดนใส่เยี่ยนจ้าวเกออีก

ชายหนุ่มกดดันลูกศิษย์อารามสูงส่งซึ่งเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าที่คิดเข้ามาช่วย ก่อนจะยื่นมืออกมาคว้าชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่กำลังหลับลึก

ชิ้นส่วนดั้งเดิมของเขา ในตอนนี้ผสมกับชิ้นส่วนที่ใหญ่กว่าของอีกฝ่ายแล้ว ทั้งสองฝ่ายผนึกรวมกัน ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

เยี่ยนจ้าวเกอมองเซี่ยงอีหยางที่ศีรษะยุบลงไปหย่อมหนึ่งเหมือนเลือดเนื้อเลอะเลือน สภาพน่าอนาถยิ่ง

เซี่ยงอีหยางเบิกตามองเยี่ยนจ้าวเกออย่างยากลำบาก

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาอยู่เช่นกัน เห็นอาการบาดเจ็บที่สาหัสของคนผู้นี้ ในตอนนี้ตรงปากแผลถึงกับค่อยๆ สมานตัว

กะโหลกที่แตกร้าวและเลือดเนื้อที่เลอะเลือน กำลังขยับดุกดิก

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยขึ้น “ท่านเป็นร่างวสันต์ไม้แห้งกระมัง มิน่าถึงมีพลังฟื้นฟูแข็งแกร่งเช่นนี้”

“ข้าเคยได้ยินคนในเขาโถงทองบอกว่า อารามสูงส่งมีคนผู้หนึ่งชื่อเซี่ยงอีหยาง เป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ที่โดดเด่นที่สุดของเขตสุราลัยบูรพา ครอบครองคุณสมบัติร่างกายที่น่าอัศจรรย์อย่างร่างวสันต์ไม้แห้ง อีกทั้งยังเชี่ยวชาญวรยุทธ์อย่างคัมภีร์อายุวัฒนา มีพลังชีวิตไร้สิ้นสุด ลือกันว่าหากเจอศัตรูในระดับเดียวกัน เขาจะไม่มีวันตาย”

“หายาก หากยากนักที่ได้เห็นคุณสมบัติร่างกายที่หายากเช่นนี้ได้ด้วยตาตัวเอง” เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย “”น่าเสียดายที่ข้าไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของท่าน ไม่เช่นนั้นคงจำได้ทันที”

เยี่ยนจ้าวเกอพลันยิ้มขึ้น “ขอยินดีกับท่านด้วย คำเล่าลือที่ว่าหากเจอคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันจะไม่มีวันตายของท่าน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะรักษาไว้ได้ตลอดกาล”