ก่อนหน้านี้ระหว่างจักรพรรดิเอกภพกำเนิดและประมุขทักษิณเป็นสหายสนิทกัน
แต่หลายปีมานี้เป็นเพราะมีศัตรูร่วมกัน การคบหาของสองฝ่ายจึงแน่นแฟ้นกว่าเดิม
ไม่ได้มีแค่จักรพรรดิเอกภพกับประมุขทักษิณเท่านั้น ศิษย์ในสำนักของทั้งสองต่างก็สนิทสนมกันไม่น้อยเช่นกัน
ทั่วทั้งเนินต้นจักรพรรดิยังคอยเลียบเคียงถามว่า จักรพรรดิเอกภพกับประมุขอาคเนย์มีความสัมพันธ์เลวร้ายขนาดไหน
เหตุผลไม่ได้น่านับถืออะไรนัก
ว่ากันว่าเป็นเพราะคนในตะวันออกเฉียงใต้ทำลายภารกิจของจักรพรรดิเอกภพ จักรพรรดิเอกภพจึงลงมือแก้แค้น
หลังจากทำลายค่ายกลบูชาฟ้าบนทะเลหวงเจียแล้ว ภารกิจตามหามารดาแห่งแผ่นดินของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดก็ถูกเปิดเผยออกมา
ทั่วทั้งโลกซ้อนโลกต่างวิพากษ์วิจารณ์ในที่ลับไปต่างๆ นานา
จักรรพดิเอกภพกำเนิดคล้ายอับอายกลายเป็นโทสะ จึงเคียดแค้นเขาโถงทองและเขากว่างเฉิง
เพียงแต่ถ้าหากเขาไม่อยากจะให้คนรู้เรื่องจริงๆ เช่นนั้นการแก้แค้นที่รุนแรงเช่นนี้ก็ออกจะไม่สมเหตุสมผลเท่าไรนัก
โดยเฉพาะสิ่งที่ทำให้ทุกคนสนใจก็คือ บุคคลผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆ ในสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ ประมุขทั้งสิบ ไม่ได้แสดงท่าทีใดต่อเรื่องนี้
แม้ว่าจะเป็นจักรพรรดิแพรงามที่คอยช่วยเหลือประมุขอาคเนย์ ก็เป็นเพียงเพราะมิตรภาพส่วนตัว ไม่ได้พูดถึงเรื่องค่ายกลบูชาฟ้า
แม้ว่าทั่วทั้งเนินต้นจักรพรรดิจะเดาไปเรื่อย แต่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร ทั้งสองฝ่ายใกล้ชิดกันที่สุด ความสัมพันธ์ยิ่งมายิ่งแน่นแฟ้น
เผิงเฮ่อพอเห็นนักพรตเชียนหลาน ก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ
“ไฉนนักพรตเชียนหลานถึงมาที่นี่” เผิงเฮ่อถามก่อน ไม่ได้เสียมารยาท
มิพักเอ่ยถึงว่านักพรตเชียนหลานที่อยู่ตรงหน้าเดิมทีก็เป็นยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดอยู่แล้ว เขายังเป็นลูกศิษย์ที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดถ่ายทอดวิชาให้ด้วยตัวเองอีกด้วย
ไม่เหมือนกับพวกเสวียนเฉิงอ๋อง ผู้วิเศษเซิง และนักพรตสือในตอนนั้น ที่ฟังคำสั่งและเป็นธุระให้จักรพรรดิเอกภพ มีไม่กี่คนที่ทราบถึงความสัมพันธ์ของพวกเขากับจักรพรรดิเอกภพ
นักพรตเชียนหลานเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิเอกภพอย่างแท้จริง
ลูกศิษย์ในสำนักที่จักรพรรดิเอกภพถ่ายทอดวิชาให้ด้วยตัวเองมีอยู่ไม่กี่คน แต่ในทางกลับกัน แต่ละคนก็ล้วนไม่ธรรมดา ต่างสร้างชื่อขึ้นบนโลกซ้อนโลก
“ราชาอัคคีอยู่เบื้องหน้า เชียนหลานขอคารวะแล้ว” บุรุษสวมเสื้อนักพรตร่างผอมเล็กผู้นั้นขึ้นบนเรือ โค้งตัวให้ จากนั้นก็เอ่ยว่า “ข้ามีธุระจะไปปรึกษากับพรรคท่านที่เนินต้นจักรพรรดิบนเขาลีลาหงส์”
“แต่ว่าถึงกลางทาง กลับได้ยินว่าบนพื้นที่ทางใต้ไม่นานมานี้เกิดความปั่นป่วน”
เผิ่งเฮ่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ยังคงมีสีหน้าเช่นเดิม “เป็นเพียงตัวตลกก่อปัญหาเท่านั้น ทำให้นักพรตเชียนหลานหัวเราะเยาะเสียแล้ว ขอไม่ปิดบัง ข้ากำลังไปจัดการพอดี”
นักพรตเชียนหลานเห็นดังนั้นก็ไม่กล่าวมากความ “ได้ยินว่าเป็นเยี่ยนจ้าวเกอที่มาจากโลกเบื้องล่างผู้นั้น”
“เป็นเช่นนั้นไม่ผิด” เผิงเฮ่อไม่พูดถึงเรื่องของพวกจวงเจาฮุย “บางทีเขาอาจกลับมาจากมิติต่างแดน แต่มาโผล่บนเขตเพลิงทักษิณของเรา นับว่าโชคไม่ดีนัก ครั้งนี้เขามาได้แต่ไปไม่ได้”
นักพรตเชียนหลานนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง “ข้าได้ยินมาว่าเขาโผล่มา แล้วหายตัวไปจากบริเวณเขายาวเหยียด”
“ถูกต้อง” เผิงเฮ่อพยักหน้า
“เขายาวเหยียดอยู่ทางเหนือของเขตเพลิงทักษิณ หากมุ่งไปทางเหนือ แล้วข้ามบึงพันทะเลสาบ ก็จะเป็นเขตมหานภากลางแล้ว” นักพรตเชียนหลานกล่าว
เผิงเฮ่อได้ยิน สายตาก็อึมครึมลงหลายส่วน
นี่เป็นเรื่องที่เขาเป็นห่วงที่สุด
แม้จะว่ากันว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีอาวุธเซียน แม้ว่ากวนลี่เต๋อที่เป็นยอดฝีมือในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าจะตกตายใต้เขากว่างเฉิง แม้ว่าพลังของเยี่ยนจ้าวเกออาจจะเหนือกว่าที่คาดหมาย
แต่ว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหาที่เผิงเฮ่อกังวล
นี่เป็นความเชื่อมั่นและความภาคภูมิใจระดับมาตรฐานของเขาในฐานะยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยะท้าย ซึ่งสืบทอดเนินต้นจักรพรรดิและโลดแล่นบนโลกซ้อนโลกมาหลายปี
เผิงเฮ่อไม่กลัวการต่อสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอ
แต่เป็นไปตามคำกล่าวของนักพรตเชียนหลาน เทือกเขายาวเหยียดตั้งอยู่ทางเหนือของเขตเพลิงทักษิณ หากมุ่งหน้าไปทางเหนือ จะออกจากเขตเพลิงทักษิณ ไปถึงเขตมหานภากลางได้อย่างรวดเร็ว
ในสายตาของจอมยุทธ์ทิศใต้ เยี่ยนจ้าวเกอหากคิดจะหนีออกจากเขตเพลิงทักษิณอย่างปลอดภัย มีแต่เส้นทางเดียวที่ไปได้
นั่นคือต้องขึ้นเหนือก่อน จากนั้นพอไปถึงเขตมหานภากลาง ค่อยเปลี่ยนเส้นทางกลับตะวันออกเฉียงใต้
พอบรรลุถึงเขตมหานภากลาง พวกเผิงเฮ่อก็ไม่อาจทำตามอำเภอใจได้อีก
กลับไม่ได้บอกว่าจอมยุทธ์ทิศใต้อย่างพวกเขาเข้าไปในเขตมหานภากลางไม่ได้ แต่ว่าไม่มีทางสะดวกเหมือนตอนอยู่บนถิ่นของตัวเองแน่นอน
โดยเฉพาะเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้ไม่มีเส้นสายอยู่ในเขตมหานภากลางด้วย
ว่ากันว่าความสัมพันธ์ของเขากับผาบัวแดงบนยอดเขาอัศจรรย์ สำนักของจักรพรรดิแพรค่อนข้างดียิ่ง
หากยอดเขาอัศจรรย์ได้รับข่าว แล้วตอบรับเยี่ยนจ้าวเกอ พวกเผิงเฮ่อก็ทำอะไรเขาไม่ได้อีก ความยากจะต้องเพิ่มขึ้นมากอย่างไม่ต้องสงสัย
จักรพรรดิเอกภพสามารถปะทะกับจักรพรรดิแพรได้ ประมุขทักษิณสามารถปะทะกับประมุขอาคเนย์ได้ แต่หากให้ประมุขทักษิณสร้างความขัดแย้งกับจักรพรรดิแพร หากไม่ถึงที่สุดจริงๆ เขาก็ไม่มีทางทำ
ขณะที่คิดเช่นนี้ เผิงเฮ่อก็มองนักพรตเชียนหลาน “หากให้โจรน้อยนั่นหนีเข้าไปในเขตมหานภากลางได้ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อการไล่ล่าแน่ น่าเสียดายที่พวกเราไม่มียอดฝีมือเคลื่อนไหวบริเวณที่บึงพันทะเลสาบ อาศัยเพียงสำนักในท้องถิ่น เกรงว่าจะขัดขวางเขาไม่ได้”
“จำเป็นต้องยอมรับว่า โจรน้อยผู้นั้นแม้จะน่าชิงชัง แต่ความสามารถเป็นของจริง เทือกเขายาวเหยียดยังมีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนคอยเฝ้าอยู่ ทว่ากลับได้แต่มองเขากระทำตามอำเภอใจ”
พอได้ยินคำพูดของเผิงเฮ่อ นักพรตเชียนหลานก็พยักหน้า “ศิษย์พี่ใหญ่ของข้าตอนนี้อยู่ใกล้ๆ บึงพันทะเลสาบ ถ้าหากว่าสำนักท่านไม่ว่าอะไร ข้าจะติดต่อเขา ขอให้เขาไปเฝ้าบึงพันทะเลสาบ ขัดขวางเส้นทางขึ้นเหนือของเยี่ยนจ้าวเกอนั่น ป้องกันไม่ให้เขาหนีไปในเขตมหานภากลาง”
“นักพรตชิงซู่หรือ” เผิงเฮ่อตาเป็นประกาย “ประเสริฐ ประเสริฐนัก แต่กลัวว่าจะไม่ทันแล้ว”
นักพรตเชียนหลานหยิบขลุ่ยไม้ไผ่ออกมาอันหนึ่ง กล่าว “ไม่เป็นไร ข้าใช้ของสิ่งนี้ติดต่อกับศิษย์พี่ใหญ่ เขาจะรับข่าวได้โดยตรง และเคลื่อนไหวได้ในทันที น่าจะยังทันอยู่”
ขลุ่ยไม้ไผ่นี้เป็นของวิเศษชิ้นหนึ่ง ชนิดใช้แล้วทิ้ง นักพรตเชียนหลานมีอยู่ไม่กี่ชิ้น
กระนั้นตอนนี้เพื่อเยี่ยนจ้าวเกอที่ทำลายภารกิจของอาจารย์ เขากลับไม่เสียดาย
“นักพรตเชียนหลานเมื่อครู่บอกว่ามีธุระจะไปเยี่ยมเยือนเนินต้นจักรพรรดิของข้าหรือ” หลังจากนักพรตเชียนหลานติดต่อไปแล้ว เผิงเฮ่อก็กระตุ้นเรือนภาร่อนวายุให้แล่นไปด้านหน้า เดินทางไปพลางคุยกันไปพลาง
นักพรตเชียนหลานว่า “มิผิด ข้า อยากจะยืนยันสักหน่อย ว่าเรื่องที่พรรคท่านพูดถึงก่อนหน้านี้ไปถึงขั้นไหนแล้ว จำได้ว่าพวกท่านบอกว่าสำเร็จไปเจ็ดส่วนแล้ว”
บนใบหน้าอันเคร่งขรึมของเผิงเฮ่อปรากฏรอยยิ้มที่เห็นได้ไม่บ่อยนัก “ถ้าหากก่อนหน้าเป็นเจ็ดส่วน ตอนนี้ก็เสร็จไปแล้วแปดส่วน หรือกระทั่งเก้าส่วน”
“อ้อ? แทบจะมั่นใจเก้าในสิบส่วนแล้ว เช่นนั้นก็ไม่เลวจริงๆ” นักพรตเชียนหลานไม่ถามมากความ พยักหน้าเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แค่รอท่านอาจารย์กับประมุขทักษิณของสำนักท่านมาก็พอ”
เผิงเฮ่อว่า “มิผิด ก่อนหน้านั้น พวกเรามาจัดการโจรน้อยเยี่ยนจ้าวเกอก่อน!”
ทุกคนเร่งความเร็ว หงส์เพลิงบินผ่านท้องฟ้า ข้ามแม่น้ำภูเขาหลายพันล้านลี้ มุ่งหน้าขึ้นเหนือ
รอพวกเขาไปถึงบริเวณบึงพันทะเลสาบซึ่งอยู่ทางเหนือสุดของเขตเพลิงทักษิณ ก็พบกับคนที่ได้รับข่าวและรอขัดขวางเยี่ยนจ้าวเกออยู่ที่นี้ ทว่าทุกคนที่นั่นกลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเยี่ยนจ้าวเกอ
แต่ละคนต่างสับสน
ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอมุ่งหน้าไปทางตะวันออก ไม่เร็วแต่ก็ไม่ช้า เดินทางสู่เขตตะวันอาคเนย์เป็นเส้นตรง
ขณะที่เดินทางอยู่ เยี่ยนจ้าวเกอก็หันกลับมาดูตลอดเวลา “ประมุขอาคเนย์จวงเซินแม้จะไม่อยู่ แต่จอมยุทธ์คนอื่นๆ ในเขตเพลิงทักษิณตายหมดสิ้นแล้วหรือ ตามเหตุผลสมควรมียอดฝีมือระดับสูงมาไล่ล่าข้า หรือว่าจอมยุทธ์ทิศใต้จะมีปฏิกิริยาช้าถึงเพียงนี้”
………………..
