เยี่ยนจ้าวเกอยกมือขึ้น ตราประทับตะวันก็ลอยขึ้นด้วย
ท้องฟ้าด้านบนถูกเจาะออก เขตแดนมิติของโลกซ้อนโลกปรากฏช่องว่างช่องหนึ่ง
ดวงอาทิตย์ด้านบนม่านฟ้าที่อยู่ไกลแสนไกลกำลังสั่นไหว
ในสายตาของทุกคน ดวงอาทิตย์ที่แท้จริงบนท้องฟ้าคล้ายกับหายไป ส่วนตราประทับตะวันตรงหน้ากลายเป็นดวงอาทิตย์ของจริง ส่องแสงไปทั่วโลก
ดวงอาทิตย์ดวงนี้อยู่ใกล้พื้นดินมากเกินไป ทำให้ทุกคนรู้ร้อนสุดทนทาน น้ำทะเลในทะเลหวงเจียระเหยไปเป็นปริมาณมาก
เยี่ยนจ้าวเกอผลักฝ่ามือลงด้านล่าง ดวงอาทิตย์ลุกไหม้ พุ่งเข้าใส่ประมุขทักษิณจวงเซินพร้อมกัน!
ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าคนอื่นๆ ซึ่งอยู่รอบๆ เช่นแม่เฒ่ากระบี่อาคเนย์ต่างรับคำเชิญมาเข้าร่วมพิธี ถึงแม้ว่าจะเป็นพวกเดียวกันในเขตตะวันอาคเนย์ แต่พอมองดวงอาทิตย์โชติช่วงที่ตกจากฟ้า พวกแม่เฒ่ากระบี่อาคเนย์ยังรู้สึกขนลุกขนพอง
หากเปลี่ยนเป็นใครสักคนในหมู่พวกเขาไปรับการโจมตีนี้ ได้แต่หันหน้าหนีเท่านั้น เพราะเมื่อหลบไม่ทัน ก็อาจถูกชนตาย!
ประมุขทักษิณจวงเซินที่มีสี่จริยะหนุนนำ ฝึกฝนร่างหงส์อมตะ ที่แล้วมาขึ้นชื่อในเรื่องพลังป้องกัน ครั้งนี้กลับไม่ใช้พลังป้องกันของตัวเองฝืนต้านทาน
บนร่างของเขาพลันมีเสียงหงส์ที่สดใสดังขึ้น
จวงเซินสะบัดแขนเสื้อ ขนหงส์อมตะที่แบ่งเป็นมีสีสันมากมาย พร่างพราวละลานตาแถวหนึ่งลอยออกมา
พัดห้าหงส์อมตะที่เคยเป็นของหยวนเสี่ยนเฉิง ลูกศิษย์ของจวงเซิงก็ใช้ขนหงส์อมตะสานขึ้น แต่ว่าขนหงส์อมตะที่ใช้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคุณภาพและปริมาณ ล้วนเปรียบกับของจวงเซินในตอนนี้ไม่ได้
ขนของหงส์อมตะเหล่านี้ไม่ได้ถูกหลอมเป็นอาวุธ แต่ว่าภายใต้การกระตุ้นของจวงเซิน มันสานกันกลางอากาศด้วยความเร็วสูง
ในขณะเดียวกัน เมล็ดต้นไม้เมล็ดหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาในห้อมล้อมของขนหงส์อมตะ
เมล็ดต้นไม้แตกหน่ออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กลายเป็นแสงสีแดงสายหนึ่งในชั่วอึดใจ
ขนหงส์อมตะห้อมล้อมแสงสีแดง ใช้มันเป็นที่พึ่ง เปลี่ยนเป็นต้นจักรพรรดิที่มีสีทองต้นหนึ่ง
ต้นจักรพรรดิต้นนี้มีขนาดไม่ใหญ่นัก สูงเพียงสามจั้งเท่านั้น แต่ว่าด้านในกลับมีพลังที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดส่งมา
คลื่นบุญบารมี ปราณขาวกุศลซ่อน ปฐพีอานิสงส์ แสงม่วงบารปรากฏขึ้นพร้อมกัน นอกจากนี้ยังยิ่งใหญ่และเต็มเปี่ยม
ต้นจักรพรรดิลอยอยู่เหนือศีรษะของจวงเซิน กิ่งใบส่ายไปมา บังเกิดสภาวะคืนชีพและไร้วันดับ
ตราประทับตะวันตกลง ถึงกับถูกต้นจักรพรรดิต้นนั้นค้ำไว้
‘จวงทิศใต้นำแก่นไม้จากต้นบรรพบุรุษของเนินต้นจักรพรรดิต้นนั้นมาด้วย?’ แม้แต่ประมุขอิสานหลิวเจิงกู่พอเห็นยังตะลึงเล็กน้อย ‘ไม่น่าแปลกนัก เขารู้อยู่ว่าเขากว่างเฉิงมีตราประทับตะวันและจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน การมาในครั้งนี้จะไม่เตรียมตัวได้อย่างไร’
ต้นจักรพรรดิสีทองลอยอยู่เหนือศีรษะของจวงเซิน ป้องกันตราประทับตะวันชั่วคราว
ดวงอาทิตย์ที่แข็งกร้าวร่วงลง ต้นจักรพรรดิสีทองพลันตกลงเล็กน้อย ยอดไม้พังทลาย กิ่งใบถูกงอ แต่ว่าลำต้นที่ตั้งตรงกลับไม่ยอมล้ม สุดท้ายก็ยังต้านตราประทับตะวันได้ชั่วครู่หนึ่ง
จวงเซินฉวยโอกาสนี้ ใช้ธารอัคคีแยกฟ้า โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกออีกครั้ง ครั้งนี้คมดาบของเขาเร็วกว่าและแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้าอย่างชัดเจน!
การเพิ่มความเร็วอย่างกะทันหันและพลังการระเบิดทำให้จวงเซินเข้ามาใกล้ด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ
บัดนี้ตราประทับตะวันแข็งแกร่งสุดขีด มีอานุภาพล้ำเลิศ เหมือนกับการโจมตีสังหาร
จวงเซินกระทำตรงข้ามกับสามัญสำนึก มั่นใจว่าเวลานี้เป็นเวลาที่เยี่ยนจ้าวเกอได้ใจที่สุด
ตราประทับตะวันพลันถูกขวางไว้ ย่อมสร้างความปั่นป่วนให้แก่แผนการและจังหวะของเยี่ยนจ้าวเกอ
การลอบโจมตีในตอนนี้จะทำให้ผลแพ้ชนะพลิกกลับ เป็นเวลาที่เหมาะให้เขาจวงเซินลงมือมากที่สุด!
เส้นอัคคีเรียวยาววาดผ่าน ทำลายมิติและโลก บรรลุถึงด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอในชั่วพริบตา สถานที่ที่มันจะพุ่งผ่านต่อจากนี้ ก็คือลำคอของเยี่ยนจ้าวเกอ
“กำลังรอท่านอยู่” เยี่ยนจ้าวเกอปั้นสีหน้าเคร่งขรึม กำมือเป็นหมัด ต่อยไปด้านหน้า
การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้รุนแรงรวดเร็ว ออกจะเชื่องช้าไปบ้างด้วยซ้ำ ทว่าหลังจากหมัดนี้ต่อยออก ภาพด้านหน้าจวงเซินก็พลันแปรเปลี่ยน เหมือนกับในโลกเหลือแค่กำปั้นของเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น
หมัดนี้เหมือนกับถมบริเวณรอบๆ และมิติในจักรวาล
จวงเซินใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลาง ไม่ว่าจะย้ายความสนใจไปที่ไหน ก็คล้ายกับมีมีหมัดนี้ต่อยเข้าใส่เขา
หมัดนี้เหมือนกับยึดครองอดีตและอนาคต กระทั่งกาลเวลาทุกช่วง
จวงเซินในตอนนี้เหมือนกับได้เห็นกระแสเวลา หลุดออกจากโลกภายนอก แต่ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ผ่านไปแล้ว หรือภาพของอนาคตกาล ทุกช่วงเวลา แม้แต่ชั่วพริบตาหนึ่งในกระแสเวลาต่างมีหมัดนี้ต่อยใส่เขา
หมัดนี้เหมือนกับมาจากก่อนที่ทุกสิ่งจะเริ่ม และก็เหมือนรอคอยเขาอย่างเงียบสงบหลังจากทุกสิ่งจบลง
จวงเซินขนลุกชูชันไปทั่วร่าง ชักดาบกลับในทันที
เขาทิ้งสภาวะโจมตีในตอนแรกโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย ตั้งท่าป้องกันสุดกำลัง ต้านทานหมัดที่ออกทีหลังแต่มาถึงก่อนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ!
สี่จริยะหนุนนำ แสงอัสดงกระจายทั่วฟ้า
แต่จิตหมัดที่เหมือนไร้สิ้นสุด ไม่มีที่ใดที่ไม่มีได้ครอบคลุมมันไว้พลันระเบิด
ประมุขทักษิณจวงเซินผู้ยิ่งใหญ่ ในตอนนี้กัดฟันอดทน ถูกเยี่ยนจ้าวเกอทุบตีเป็นเต่าในกระดอง!
‘นั่น…นั่นเป็นวิชาหมัดอะไรกัน’
ประมุขประจิมหลางชิง นักพรตเทียนอี้ ประมุขบูรพา ประมุขพายัพเลี่ยนจู่หลินเห็นแล้วก็พากันสูดหายใจเย็นเยียบ
ประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยกับประมุขอิสานหลิวเจิงกู่ที่อยู่ฝ่ายเดียวกับเยี่ยนจ้าวเกอก็งงงันเช่นกัน ทว่าทันใดนั้นประกายตาของเฉาเจี๋ยก็ส่ายไหว คล้ายกับนึกอะไรบางอย่างออก
เลี่ยนจู่หลินที่สู้กับเยี่ยนตี๋สีหน้าแปรเปลี่ยน มองดูเมฆแปลงกำเนิดบนศีรษะของเยี่ยนตี๋ จากนั้นก็มองสภาวะหมัดของเยี่ยนจ้าวเกอ
นางโพล่งออกมาขณะที่ความคิดทำงานดุจสายฟ้าฟาด “หมัดแปลงกำหนัด อันดับหนึ่งในห้ากำเนิดแรกเริ่มแห่งสายเอกพิสุทธิ์?!”
พวกหลางชิงกับหลิวเจิงกู่เข้าใจ “ไม่ใช่แค่ฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิด แม้แต่หมัดแปลงกำเนิดก็ใช้ได้หรือนี่ วรยุทธ์นี้สาปสูญไปหลายปีแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอผู้นี้ถึงกับบรรลุได้?!”
วรยุทธ์ที่เยี่ยนจ้าวเกอใช้ คือหมัดแปลงกำเนิดที่เขาได้จากการศึกษาเมฆแปลงกำเนิด
สืบเนื่องจากการฝึกสามพิสุทธิ์ร่วมกัน เขาถึงขั้นหลอมรวมหลักการแห่งคัมภีร์นภาไร้ขอบเขตหลายส่วนเข้าไปในหมัดแปลงกำเนิด ก่อเกิดเป็นจิตหมัดที่เป็นของเขาเพียงผู้เดียว มีอานุภาพสุดเปรียบปาน
ขณะที่จวงเซินวางแผนเล่นงานเขา เยี่ยนจ้าวเกอก็กำลังวางแผนเล่นงานอีกฝ่ายเช่นกัน
ผลลัพธ์สุดท้าย เป็นเยี่ยนจ้าวเกอมีความสามารถเหนือกว่าขั้นหนึ่ง
หนึ่งหมัดสะกดมิติรอบๆ สะกดเวลาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
จวงเซินสูญเสียโอกาสโดยสิ้นเชิง ยากจะรุกถอยได้ตามใจ ถูกสภาวะของเยี่ยนจ้าวเกอหยุดไว้กับที่
เขาไม่อาจเคลื่อนไหว ได้แต่ป้องกันหลังชนฝา
แต่เยี่ยนจ้าวเกอออกกระบวนท่า ดวงอาทิตย์โชติช่วงนั้นพลันเกิดการเปลี่ยนแปลง เกิดเป็นแสงอาทิตย์สีทองจางๆ สายหนึ่ง อ้อมผ่านต้นจักรพรรดิสีทองที่อยู่เหนือศีรษะของจวงเซิน
เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้สามารถควบคุมตราประทับตะวันได้ดั่งใจนึก ราชาแห่งอาวุศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ไม่ใช่สิ่งของโง่เง่าที่มีดีแค่กำลัง มันขยายหดได้ตามใจ เปลี่ยนเป็นได้ไร้สิ้นสุด
จวงเซินตอนนี้ถูกหมัดแปลงกำเนิดของเยี่ยนจ้าวเกอสะกดไว้ ไม่อาจกระตุ้นต้นจักรพรรดิสีทองให้เปลี่ยนแปลงได้ทันเวลา
ดังนั้นหลังจากแสงอาทิตย์สายนั้นอ้อมผ่านต้นจักรพรรดิแล้ว ก็กลายป็นดวงอาทิตย์รุ่งโรจน์ แล้วตกใส่จวงเซินอีกครั้งหนึ่ง!
สมาธิของจวงเซินล้วนถูกใช้ไปกับเยี่ยนจ้าวเกอ ยามนี้ตราประทับตะวันตกลงมา เขาจะเหลือพลังต้านรับได้อย่างไร จึงถูกมันกระแทกใส่ศีรษะแตกจนเลือดอาบ!
สรุปแล้วจวงเซินฝึกฝนมาอย่างล้ำลึก มีพลังป้องกันน่าทึ่ง สุดท้ายไม่ได้ถูกกระแทกตาย แต่ก็ปวดศีรษะตาลาย ร่างหล่นลงด้านล่าง
เขาคิดจะหยุดยั้งท่าร่างก่อนค่อยปรับธงรบใหม่ ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบแล้วไม่ปราณี พุ่งมาถึงเขาอีกครั้ง
………………..
