จักรพรรดิสองคนมาถึง จุดจบในตอนท้ายของสงครามนี้ดูเหมือนตัดสินผลแพ้ชนะในการต่อสู้ของพวกเขา
หลังจากจักรพรรดิเอกภพเสี่ยงชีวิตจนได้รับบาดเจ็บ แต่ก็สลัดหลุดจากจักรพรรดินีได้ชั่วคราว คนอื่นๆ อดรู้สึกสิ้นหวังไม่ได้
จักรพรรดิเอกภกำเนิดชี้เยี่ยนจ้าวเกอ ความกดดันที่ไม่อาจเพิ่มไปมากกว่านี้ได้อีกปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอแทบกลั้นหายใจ เขาถึงขั้นได้ยินเลือดในร่างของตนส่งเสียงระเบิด และเสียงกระดูกลั่นดังกรอบแกรบ
ร่างกายเสมือนกับถูกบดขยี้เป็นเลือดเนื้อที่เลอะเลือนในชั่วพริบ
ภายใต้ความเจ็บปวดแสนสาหัส เยี่ยนจ้าวเกอปั้นสีหน้าเคร่งขรึม แต่ดวงตาเริ่มเย็นเยือกกระจ่างชัด ไม่หวั่นวิตก
แสงอาทิตย์ร้อนเร่าของตราประทับตะวันในมือเขาไหลเข้าไปในกงจักรมหาประกายกาฬอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าไร้ที่สิ้นสุด
รูสิบเอ็ดรูในสิบสองรูบนกงจักรมหาประกายกาฬตอนนี้ดับแสงลง มีเพียงแต่หนึ่งรูที่ปรากฏแสงสว่างเจิดจ้า
แสงสว่างนั้นราวกับเป็นอนันตรกาล สาดส่องไปทั่วฟ้า
ภายใต้การสนับสนุนจากพลังแห่งตราประทับตะวัน วิชาธรรมประกาย วิชาอันดับที่แปดในสิบสองวิชาประกายกาฬแสดงพลังอันน่าทึ่งออกมา
แม้สำนักประกายกาฬจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง นอกจากจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ยที่เคยอยู่ในระดับประมุขในหมู่คนแล้ว ก็ไม่มียอกฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนใดใช้วิชาธรรมประกายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อีก
เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้กระตุ้นกงจักรมหาประกายกาฬให้ใช้วิชาธรรมประกาย พุ่งสู่จุดสูงสุดของวิชานี้ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์
แสงสว่างไร้ประมาณไม่แปรเปลี่ยนตลอดกาล ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ สาดส่องไปทั่วโลก มันมั่นคงเช่นนี้ คล้ายจับตัวกันเป็นของแข็ง ปิดผนึกโลกทั้งใบ ทำให้คนร้องชมเชย
กระนั้นถึงพลังเช่นนี้จะถือเป็นที่สุดของมนุษย์ แต่กลับยังหยุดแค่ระดับมนุษย์
นิ้วของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังคงเคลื่อนไปด้านหน้าไม่หยุด แรงกดดันที่เยี่ยนจ้าวเกอได้รับยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทว่าในตอนนั้นเอง ทะเลหวงเจียที่เดิมทีเป็นสนามรบ และถูกทำลายจนเละเทะพลันเกิดการเปลี่ยนแปลง ลำแสงหลายสายพลันทะลักออกมาจากก้นทะเล รวมตัวกันบนดินแดนจิตคุณธรรมที่อยู่บริเวณน่านน้ำทางตะวันตกอย่างพร้อมเพรียง สุดท้ายก็พุ่งสู่เขากว่างเฉิง!
ลำแสงหลายสายเหล่านั้นสุดท้ายกลายเป็นตราอักขระขนาดมหึมาที่ลี้ลับซับซ้อนอันหนึ่ง มันครอบคลุมทั่วทั้งทะเลหวงเจีย ถึงขั้นขยายออกไปรอบๆ
ลำแสงสีดำและสีแดงผสานกัน บริสุทธิ์และหนาหนัก สูงล้ำและยิ่งใหญ่
วินาทีที่ตราอักขระนี้โผล่ขึ้นมา คนในทะเลหวงเจียก็รู้สึกได้ถึงการแบ่งแยกของฟ้าและดินอีกครั้ง
ฟ้าดินที่เกิดจากปราณเซียนของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังคงอยู่ แต่ว่าตอนนี้กลับทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกว่านั่นคือท้องฟ้า
ฟ้าดินเปลี่ยนเป็นชัดเจนอีกครั้ง แต่ไม่ใช่อยู่หนึ่งล่างหนึ่งบน
เพราะว่าแผ่นดินที่แท้จริงด้านล่างตอนนี้เปลี่ยนเป็นหนาหนักเหลือประมาณ เป็นจริงถึงที่สุด เหนือกว่าฟ้าดินด้านบน
เมื่อเทียบกันแล้ว ย่อมเกิดความรู้สึกว่าด้านบนเป็นฟ้า ด้านล่างเป็นดิน
ในตอนที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเห็นตราอักขระนั้น ในดวงตาพลันสาดประกายความตกตะลึง เพราะจิตแห่งพลังที่แฝงอยู่ในตราอักขระอันนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดตามหา!
จิตแห่งพลังของมารดาแห่งแผ่นดินผู้มีธรรมและเมตตารอบรับฟ้า หนึ่งในสี่เทวราชสำนักเต๋า
เขาวางแผนมาหลายปี สั่งให้เสวียนเหวินอ๋อง นักพรตสือ และผู้วิเศษเซิงมาวางค่ายกลบูชาฟ้าในทะเลหวงเจีย ก็เพื่อจะตามหาสิ่งนี้โดยไม่ให้ใครรู้
ที่นี่มีลายมือของมารดาแห่งแผ่นดิน!
ลายมือของนางได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดินในโลกซ้อนโลกแล้ว แต่กลับซุกซ่อนอยู่ในทะเลหวงเจีย ทำให้ผู้คนยากจะขุดค้น
แม้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดคิดจะหาให้เจอ ก็จำเป็นต้องใช้เวลานาน ดังนั้นเขาจึงมอบหน้าที่ให้แก่พวกผู้วิเศษเซิง
มิคาดสุดท้ายก็ต้องสูญเปล่าเพราะเยี่ยนจ้าวเกอและประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ย
ครั้งนี้เขาตัดสินใจว่า หลังจากจัดการพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ค่อยปักหลักที่นี่เพื่อออกตามหา ทว่าถึงอย่างไรก็นึกไม่ถึงเลย ว่าของถึงกับถูกเยี่ยนจ้าวเกอชิงไปแล้ว
ปัญหาก็คือจักรพรรดิที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนเช่นเขายังหาไม่เจอ แต่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนเช่นเยี่ยนจ้าวเกอใช้เวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้น ทำให้ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร?!
วินาทีนี้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดทั้งแตกตื่นทั้งเดือดดาล ใบหน้าในที่สุดก็เปลี่ยนสี
เขาเพ่งสายตามองไป เห็นทั่วร่างของเยี่ยนจ้าวเกออาบอยู่ในแสงสว่าง
ลวดลายอาคมที่เป็นแสงสว่างหลายอัน ประกอบกันเป็นแถบแสง หมุนวนรอบตัวเยี่ยนจ้าวเกอ
พลังของตราประทับตะวันและกงจักรมหาประกายกาฬพุ่งลงด้านล่างภายใต้การโน้มนำของเยี่ยนจ้าวเกอ กลายเป็นพิธีกรรมที่แปลกประหลาดชนิดหนึ่ง ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบนทะเลหวงเจียที่อยู่ด้านล่าง
สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ พลังจากการโจมตีที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเล็งใส่เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับถูกโน้มนำไปยังพื้นดินด้านล่างอย่างต่อเนื่องผ่านพิธีกรรมนี้
ผิวบนตัวของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดมีบาดแผลสายหนึ่งปรากฏขึ้น เป็นบาดแผลไร้เลือด เพียงกะพริบแสง
นี่ไม่ใช่การบาดเจ็บที่เกิดจากจักรพรรดินี และไม่ใช่บาดแผลของจริง แต่เป็นบาดแผลแห่งหลักการ ซึ่งบ่งชี้ว่าจิตวรยุทธ์ที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดฝึกฝนมีส่วนที่ขาดอยู่
เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้ามองบาดแผลมรรคาที่กะพริบบนตัวจักรพรรดิเอกภพ พลางพึมพำบทสวด
“ตำหนักวิจิตร ห้องเจ็ดวิเศษ
รับบัญชาฟ้า ควบคุมหยินหยาง
ถ่ายทอดมรรคาแฝงเร้นดวงจิตอันยิ่งใหญ่ สั่งสมเมตตาบันดาลให้สมใจ
เลียนอย่างจ้าวสวรรค์ ผู้สร้างความงามของจักรวาล ให้กำเนิดชีวิต ก่อเกิดความเมตตาแห่งมรรคามารดร
บรรพตนทีอิงแอบ ภูเขาลำธารอาศัย น้ำใจแลปณิธารอันยิ่งใหญ่ รองรับฟ้าปฏิบัติตามหลักธรรม มารดาแห่งแผ่นดิน”
เนื้อหาของบทสวดที่เยี่ยนจ้าวเกอท่อง เป็นบทสวดสรรเสริญพระคุณของมารดาแห่งแผ่นดินที่คนในสำนักเต๋าล้วนทราบดี ทว่าเมื่อบวกกับพิธีกรรมที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ กลับทำให้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดตะลึงลาน
“พิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ”
พอเขาพูดจบ จักรพรรดินีถึงกับประหลาดใจ ส่วนพวกเฉาเจี๋ย หลิวเจิงกู่ จวงเซิน และหลางชิงสับสนยิ่งกว่า
“พิธีบวงสรวงนี้ไม่ได้สืบทอดต่อกันมาเหมือนค่ายกลบูชาฟ้า จึงหายสาปสูญไปหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่แล้ว แม้แต่กษัตริย์ดินก็ยังไม่มีในครอบครอง!”
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดตาค้าง
ถ้าหากว่าเขาบรรลุพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ เมื่อประสานกับค่ายกลบูชาฟ้า คงจะตามหาลายมือที่ซุกซ่อนอยู่ในที่นี้เจอตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อนแล้ว
“เมื่อย้อนกลับไปดูปัญหามากมาย บางทีอาจเจอวิธีแก้ไข” เยี่ยนจ้าวเกอใช้พิธีบวงสรวงสำเร็จ ก็มองจักรพรรดิเอกภพพลางยิ้มเล็กน้อย “ท่านไฉนจึงยึดถือเรื่องนี้นัก ข้าว่าไม่ใช่ไร้เหตุผล พื้นฐานของจักรพรรดิเอกภพท่านคืออารามอู่จวงที่ว่ากันว่ามหาเซียนเจิ้นหยวนได้ทิ้งเอาไว้ เสียดายที่ไม่สมบูรณ์ มีส่วนที่ขาดไป เพื่อเสริมส่วนนี้ ท่านนอกจากจะตามหาหลักมรรคาของอารามอู่จวง ยังเล็งเป้าหมายไปที่หลักมรรคาของมารดาแห่งแผ่นดิน และได้ทราบว่าที่นี่มีลายมือของนางอยู่”
เยี่ยนจ้าวเกอแบมือหัวเราะ “ข้าผู้แซ่เยี่ยนไร้ความสามารถ ได้พิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพมาโดยบังเอิญ บวกกับได้เตรียมค่ายกลบูชาฟ้าไว้แต่แรก เพียงคิดตามหาลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินให้เจอ จำเป็นต้องใช้พลังของท่าน พอแต่ละอย่างผสมกันถึงค่อยสมความตั้งใจ”
จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเยือกเย็นลง มองเยี่ยนจ้าวเกอ “เช่นนั้นแล้วเป็นไร ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินอยู่ในมือเจ้าก็ไม่มีประโยชน์ นำมันออกมาทำให้ข้าสมความปรารถนา มอบมันให้ข้า!”
พูดจบเขาก็ไม่สนใจเยี่ยนจ้าวเกออีก ฝ่ามือพลันกางออก กลายเป็นยิ่งใหญ่เหลือประมาณ เหมือนกับครอบทะเลหวงเจีย จับตราอักขระนั้นไว้!
………………..
