เยี่ยนจ้าวเกอมองสีหน้าของหลิวเจิงกู่ นึกถึงพฤติการณ์ในอดีตของเฉินเฉียนหัว ค่อยเดาอะไรออก
เฉินเฉียนหัวบุกผาบัวแดง เรื่องราวไม่อาจดูแคลน
ต่อจากนี้จะจัดการอย่างไร ตัวจักรพรรดิแพรงามจะต้องเป็นคนตัดสินใจอย่างไม่ต้องสงสัย
เพียงแต่ว่าปัจจุบันจักรพรรดิแพรไม่อยู่…อืม ไม่อยู่ทั้งสองคน
กระนั้น เรื่องราวก็เกี่ยวพันถึงห้าจักรพรรดิ สามกษัตริย์จะต้องถามไถ่
ตอนนี้กษัตริย์เร้นลับเข้าฌาน กษัตริย์ดินกับกษัตริย์กระบี่ไม่อยู่ คิดจะสะกดเฉินเฉียนหัวจึงไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น
ถึงอย่างไรในอีกมุมมองหนึ่ง ความจริงแล้วเขาเท่ากับเป็นจักรพรรดิผู้หนึ่ง ไม่อาจยึดถือเป็นจอมยุทธ์ในโลกมนุษย์
ที่แล้วมาพรสวรรค์และความสามารถของเฉินเฉียนหัวทำให้โลกซ้อนโลกต้องตกตะลึง กล่าวอย่างไม่เกินเลยได้ว่า ถ้าหากเขาผลักเปิดประตูเซียน ตำแหน่งจักรพรรดิอันดับหนึ่งของโลกซ้อนโลกเกรงว่าจะไม่ใช่จักรพรรดินีเจี่ยหมิงคงอีกแล้ว
แต่ว่าเมื่อเทียบกันดู หากยังก่อความวุ่นวายอีก ความเคลื่อนไหวจะใหญ่โตกว่าเดิม ดังนั้นยอดฝีมือระดับสูงของโลกซ้อนโลกจึงมีความขัดแย้งต่อตัวปัญหาระดับสุดยอดผู้นี้
ถ้าพิจารณาจากการควบคุมสถานการณ์ ไม่กำจัดก่อนที่จะดูแลไม่ทั่วถึง ก็ต้องมีวิธีที่จะมัดบังเหียนกำราบม้าพยศตัวนี้
เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังหาบังเหียนที่เหมาะสมไม่เจอ
ความจริงในใจของคนจำนวนไม่น้อย เนี่ยจิงเสินเป็นตัวเลือกที่คุ้มค่าต่อความคาดหวัง
คุนหลุนสะท้านเทพมังกร คนหนุ่มชี้แนะแปดสำนัก
ทั้งสองฝ่ายได้รับการขนานนามเคียงคู่กัน ต่างมีความน่าอัศจรรย์ของตัวเอง
กระนั้นตอนนี้ ในความคิดของคนจำนวนหนึ่ง บางทีอาจมีตัวเลือกที่เหมาะสมยิ่งกว่า
เรื่องที่คุณชายดินเฉินคุนหัวคิดได้ เยี่ยนจ้าวเกอก็คิดได้เช่นกัน
สำหรับยอดฝีมือระดับสุดยอดส่วนหนึ่งบนโลกซ้อนโลก พ่อลูกตระกูลเยี่ยนก็เป็นตัวปัญหาเช่นกัน
หากให้เขากับเฉินเฉียนหัวต่อสู้สะกดกันเอง บางทีอาจเป็นตัวเลือกที่ประเสริฐที่สุด
แน่นอนว่า เมื่อสองฝ่ายปะทะกัน อาจก่อให้เกิดความปั่นป่วนยิ่งกว่าเดิม นี่ต้องดูการควบคุมและการปรับเปลี่ยนของบุคคลระดับที่อยู่สูงขึ้นไปแล้ว
ยังไม่ต้องสนว่าเฉินเฉียนหัวคิดเห็นอย่างไร เขาหมายจะไปรับตำแหน่งประมุขทักษิณเพื่อสะกดเยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกและเขากว่างเฉิง ในสายตาของกษัตริย์ดินแห่งผากินเลนบนยอดเขาหนานเกาเท่ากับการสวามิภักดิ์
อาจจะบอกได้ว่า เป็นความตั้งใจที่เหมาะสมอย่างหนึ่ง
เฉินเฉียนหัวกระทำทุกอย่างตามต้องการ คาดเดาไม่ได้ ตอนนี้ในเมื่อทำให้คนกำร่องรอยไว้ได้ สำหรับคนอื่นๆ แล้วความจริงเป็นเรื่องน่ายินดีประการหนึ่ง
แน่นอนว่า ไม่ว่าประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงจะคิดอย่างไร เรื่องของผาบัวแดงก็จำเป็นต้องได้รับการตัดสิน
“คนอย่างเฉินทิศบนทำให้ผู้คนคาดเดาไม่ออกจริงๆ” หลิวเจิงกู่ถอนใจคำหนึ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้กล่าวอะไร เพียงฟังอย่างสงบ
“หลังต่อสู้กับเนี่ยจิงเสิน เฉินทิศบนก็ไปที่ผาบัวแดงอีกครั้ง” หลิวเจิงกู่พูดด้วยสีหน้าประหลาดพิกล “เขาไปขอรับโทษทัณฑ์อย่างเรียบร้อย”
เยี่ยนจ้าวเกอตบหน้าผาก อ้าปาก ไม่ส่งเสียงใดออกมา ไร้วาจาอยู่พักหนึ่ง
‘ข้าคิดว่าข้าหน้าด้านมากพอแล้ว ตอนนี้ดูท่าข้ายังมีความละอายอยู่บ้าง!’ เขาหัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้
หลิวเจิงกู่เล่าต่อ “คุณชายดินเฉินคุนหัว น้องชายของเขาร่วมทางไปด้วย ไม่ได้หลบเลี่ยงผู้คน คำนับเหล่าบรรพชนอย่างเปิดเผย เตรียมของขวัญจำนวนมหาศาลไปขอรับโทษ และยินยอบรับทัณฑ์ทะลวงต่อหน้าจักรพรรดิไร้จำกัด จักรพรรดิเอกภพ จักรพรรดินี และสหายร่วมเส้นทางหวังแห่งผากิเลน”
ทัณฑ์ทะลวงดาบใช้สำหรับการน้อมรับโทษทัณฑ์ ไม่โคจรพลังป้องกัน แทบไม่ต่างจากคนธรรมดา รับการทะลวงดาบ ไม่หลบเลี่ยงจุดอ่อน จะอยู่หรือตายขึ้นอยู่กับฟ้า
ผาบัวแดงก่อนหน้านี้มีลูกศิษย์บาดเจ็บล้มตายกี่คน เฉินเฉียนหัวก็ต้องรับดาบเท่านั้น สุดท้ายบาดเจ็บปางตาย ถูกเฉินคุนหัวผู้เป็นน้องชายแบกลงเขา
เขารวมหกคัมภีร์หลังกำเนิดแรกเริ่มเป็นหนึ่ง ฝึกฐานของโลกสำเร็จ พลังป้องกันและพลังฟื้นฟูแข็งกล้าจนน่าตระหนก แต่ตอนได้รับบาดเจ็บแทบจะเหมือนกับมนุษย์ปุถุชน สูญเสียเลือดลม ภายหลังคิดจะฟื้นฟูมีความลำบากถึงขีดสุด
นี่ความจริงไม่ใช่จุดสำคัญ
สิ่งที่ทำให้ผู้ที่ทราบเรื่องรู้สึกเหลือเชื่อก็คือ เฉินเฉียนหัวถึงกับยอมขลาดกลัวเพียงนี้
จอมยุทธ์ส่วนใหญ่แล้วโอหัง ยอดฝีมือที่มีระดับพลังฝึกปรือเท่าเฉินเฉียนหัวยิ่งไม่มีผู้ใดก้มหัวให้คนอื่นง่ายๆ ต่อให้ไร้เหตุผลจริงๆ ตัวเลือกของคนส่วนใหญ่คือการสู้ถึงที่สุด
กล่าวได้ว่าต่อให้ตายก็ไม่เสียใจ และสามารถกล่าวได้ว่าเชื่อมั่นในตัวเองตั้งแต่ต้นจนจบ
ไม่มีเหตุผลก็หาเหตุผลได้ อย่างมากก็แค่ดูว่ากำปั้นของผู้ใดแข็งกว่า
มีคำกล่าวว่าเป็นคนต้องรู้จักเหลือทางถอย แพ้ไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้
มุมมองเช่นนี้จะถูกหรือไม่ยังไม่ต้องพูดถึง แต่ว่าเป็นมุมมองที่จอมยุทธ์ส่วนใหญ่มีร่วมกัน ดังนั้นการกระทำของเฉินเฉียนหัวจึงเป็นอีกประเภทหนึ่ง
โดยเฉพาะ หากพูดกันถึงด้านพลัง เขาไม่เกรงกลัวจักรพรรดิแพร อย่าว่าแต่ตอนนี้จักรพรรดิแพรไม่ได้อยู่บนโลกซ้อนโลก ต่อให้อยู่ อย่างมากก็แค่สู้กันอีกรอบหนึ่ง
แต่ว่าผลลัพธ์สุดท้าย กลับทำให้ผู้คนไม่ทราบจะกล่าวอะไร
สำหรับคนส่วนใหญ่ ครั้งนี้เฉินเฉียนหัวมีหัวพยัคฆ์หางงูจริงๆ
การต่อสู้กับจักรพรรดิไร้จำกัดได้พิสูจน์แล้วว่าเขาอยู่ในตำแหน่งจักรพรรดิที่ไร้ชื่อ ทำให้เขามีชื่อเสียงอย่างไม่มีใครเทียบได้อยู่ชั่วขณะหนึ่ง
แต่ภายหลังถูกเนี่ยจิงเสินที่เพิ่งเลื่อนมาอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุขกดดันจนเสมอ เท่ากับสร้างชื่อให้แก่เนี่ยจิงเสิน
ตอนนี้ยังตบหัวลูบหลัง ไปรับโทษทัณฑ์ที่ผาบัวแดงอย่าเรียบร้อย ถึงขั้นที่ยอมโดนทัณฑ์ทะลวงดาบ ยิ่งเสียหน้ากว่าเดิม
เหมือนกับไปตบหน้าผู้อื่น จากนั้นก็คุกเข่าให้ผู้อื่น แล้วตบหน้าตัวเอง
หลิวเจิงกู่ส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ “เฉินคุนหัวบอกว่าก่อนที่เฉินทิศบนจะบุกผาบัวแดง เนื่องจากเกิดความขัดแย้งกับจักรพรรดิแพรในนพยมโลก ความโกรธครอบงำจิตใจ จึงไประบายโทสะใส่คนของจักรพรรดิแพร ต่อมาสำนึกตัวว่าไม่สมควร ถึงได้ไปรับโทษทัณฑ์อย่างเต็มใจ”
“แต่ตามที่ข้าทราบ เฉินทิศบนคล้ายไม่ใช่วิญญูชนคร่ำครึเช่นนี้” เขามองเยี่ยนจ้าวเกอย่างค้นหา “เจ้าตอนแรกเข้าไปในนพยมโลกพร้อมกับจักรพรรดิแพร คงรู้ว่าระหว่างพวกเขาเกิดความขัดแย้งอะไรขึ้นกระมัง”
เป็นเพราะน่าเหลือเชื่อเกินไป ดังนั้นจึงมีคนสงสัยว่าทุกคนเข้าใจเฉินเฉียนหัวผิดหรือไม่
หรือความจริงแล้วเขาเป็นคนเปิดเผยไร้เล่ห์เหลี่ยม ถ่อมตนน่าเชื่อถือคนหนึ่ง
“ในนพยมโลกเป็นเฉินทิศบนหาเรื่องก่อน ที่เขาไปยังผาบัวแดงก็ไม่ใช่เพราะต้องการระบายโทสะ” เยี่ยนจ้าวเกอตอบอย่างตรงไปตรงมา
หน้าเขากระตุกเล็กน้อย รู้สึกปวดหัวอยู่บ้าง “ดูท่าทางแล้ว นี่คงเป็นความคิดที่คุณชายรองเฉินคิดขึ้นมา เพียงแต่ว่า…”
เพียงแต่ว่าคุณชายใหญ่เฉินกลับไม่ถือสา
ถูกต้อง เฉินเฉียนหัวสมควรไม่ยึดถือการไปขอโทษถึงสำนักเป็นเรื่องสำคัญอันใด
เยี่ยนจ้าวเกอได้สติ เขาสัมผัสกับคุณชายใหญ่เฉินมาแล้วหลายรอบ จึงค่อยๆ มีความเข้าใจ
ถ้าหากว่าอีกฝ่ายเป็นเขาเยี่ยนจ้าวเกอ เฉินเฉียนหัวไม่มีทางยอมก้มหัวเช่นนี้
ทว่าหากเป็นผาบัวแดงหรือจักรพรรดิแพร เช่นนั้นก็หาเป็นไรไม่
เป็นเพราะว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณชายใหญ่เฉินสนใจในตอนนี้
เขาไม่ได้รู้สึกเสียหน้า
สำหรับคนอื่นๆ แล้ว อาจะเป็นการตัดสินใจที่สำคัญซึ่งเกี่ยวพันถึงชีวิตและเกียรติยศ แต่สำหรับเฉินเฉียนหัวแล้ว บางทีอาจไม่สำคัญเหมือนเลือกว่าจะรับประทานอาหารเย็นเป็นเส้นหรือว่ารับประทานเป็นข้าว
ต่อให้รับดาบเขาก็ไม่จดจำใส่ใจ
เทียบกับเรื่องนี้ ในเมื่อไม่อาจลดระดับเป็นประมุขทักษิณได้สำเร็จ อาจจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกเสียดายและพ่ายแพ้อยู่หลายส่วนจริงๆ
ไม่ผิด เมื่อลดระดับไม่สำเร็จ เฉินเฉียนหัวอาจจะรู้สึกเสียดายและไม่พอใจต่อเรื่องนี้จริงๆ
ถึงจะฟังดูเหลวไหล แต่พอเกิดขึ้นกับตัวคุณชายใหญ่เฉิน กลับเหมือนเป็นปกติอย่างที่สุด
“ผู้อาวุโสหลิว ท่านทราบหรือไม่ว่าพี่น้องตระกูลเฉินตอนนี้อยู่ที่ใด กลับยอดเขาเฉียนหัวแล้วใช่หรือไม่” หลังจากหัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้ ความสนใจของเยี่ยนจ้าวเกอก็ไปอยู่ที่ปัญหาอีกอย่างหนึ่ง ในดวงตามีประกายดุดุร้ายสาดออกมาโดยไม่ปิดบัง
เขาไม่คิดว่าการซ้ำเติมเป็นความน่าละอายแม้แต่น้อย
………………..
