ระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับจักรพรรดิเอกภพเพาะมีความแค้นล้ำลึก ระหว่างเยี่ยนตี๋กับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได้เช่นกัน
กับประมุขทิศบนเฉินเฉียนหัว ก็เป็นเพราะสาเหตุส่วนตัวของเฉินเฉียนหัวเอง
พวกเขาเดิมทีไม่ได้มีความแค้นกับผากินเลนเขาหนานเกา
ความขัดแย้งหลักๆ อยู่ที่เรื่องราวสองประการ
ประการแรก เยี่ยนจ้าวเกอได้รับกงจักรมหาประกายกาฬ กลายเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ย
ประการที่สอง เสวี่ยชูฉิงภรรยาของเยี่ยนตี๋ มารดาของเยี่ยนจ้าวเกอถูกผากิเลนยอดเขาหนานเกาไล่ล่ามาโดยตลอด
เรื่องที่เหลือ อย่างเช่นเยี่ยนจ้าวเกอสร้างตึกความลับฟ้าเพื่อเสริมบารมีให้แก่กษัตริย์กระบี่ ก็เป็นเพียงผลที่ตามมาเท่านั้น
เยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้แน่ใจผ่านปฏิกิริยาของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำและแผนการมากมายของอีกฝ่ายแล้ว ว่าเป้าหมายไม่ใช่ตนเองและตึกความลับฟ้า เช่นนั้นความเป็นไปได้ก็มีแค่ทางเสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดาแล้ว
เยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกต่างรู้สึกตัวมาตั้งแต่แรก
อีกฝ่ายเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าคิดจะตามหาเสวี่ยชูฉิงผ่านพวกเขา
ต่อมาพวกเขามีวิธีจับสังเกตปฏิกิริยาของอีกฝ่ายในที่ลับ หวังใช้สิ่งนี้ตามหาเบาะแสของเสวี่ยชูฉิง
มาถึงวันนี้ อีกฝ่ายจะต้องมีเบาะแสที่แม่นยำแล้ว
ดังนั้นจึงติดต่อจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำและจักรพรรดิเอกภพเพื่อแบ่งทัพมาสะกด ถ่วงเวลาพวกเยี่ยนจ้าวเกอไว้ชั่วคราว
‘ทางประมุขอุดรไม่มีการเคลื่อนไหว คนที่เชี่ยวชาญมรรคาอนุมานทำนายเดิมรักษาความเป็นกลาง ทว่าตอนนี้พลันสอดมือ เช่นนี้สมควรเป็นเฉินเฉียนหัวที่ฝึกฝนคัมภีร์เกิดนภาแล้ว!’
ในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอเกิดความคิดมากมายแวบผ่าน ‘เมื่อมีเฉินเฉียนหัวช่วยสะกดผังเหอถู่ครึ่งหนึ่งของท่านแม่ พวกประมุขปฐวีจะต้องจัดการเรื่องราวได้สะดวกแน่”
“เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะมีคนอื่นๆ เข้าร่วมด้วย เช่นนักพรตเทียนอี้ หลางชิง หรือแม้แต่เลี่ยนจู่หลิน…”
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำรู้สึกได้อย่างเลือนราง เยี่ยนจ้าวเกอส่งกระแสเสียงให้คนอื่นแล้ว เพียงแต่เขาไม่อาจทราบเนื้อหา
แต่เขาไม่ได้สนใจ คนที่จำเป็นต้องพิจารณาถึงปัญหาเหล่านี้เป็นพวกหวังเจิ้งเฉิง
สำหรับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำแล้ว เขาเพียงขวางเยี่ยนจ้าวเกอไว้ที่นี่ได้ ก็ถือว่าทำตามข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนสำเร็จ
เป้าหมายส่วนตัวของเขาอยู่ที่หมัดแปลงกำเนิดของเยี่ยนจ้าวเกอมากกว่า
แผนการของหวังเจิ้งเฉิงสุดท้ายจะสำเร็จหรือไม่ เขาไม่สนใจ
ถึงแม้ว่าจะประเมินความสามารถของเยี่ยนจ้าวเกอไว้สูงถึงที่สุดแล้ว แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหนือความคาดหมายของเขาอยู่ดี
กระนั้น สุดท้ายแล้วเซียนกับมนุษย์ก็มีข้อแตกต่าง เขาไม่มีอันตราย เพียงแต่อาจมีสภาพไม่น่าดูนัก
แต่ถ้าเทียบกับสถานการณ์แล้ว ตอนนี้จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกำลังคิดคำนวณว่าจะกดดันให้หมัดแปลงกำเนิดของเยี่ยนจ้าวเกอออกมาได้อย่างไร
นอกจากนี้ ยังมีอีกเรื่องที่เขาต้องคิดถึง
หวังผู่ออกจากเมืองหยวนโจวไปในทันที ไปที่ไหน ไปทำอะไร จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่ต้องทายก็รู้แล้ว
“ข้าผู้แซ่เยี่ยนไร้ความสามารถ มรรคากระบี่สู้ศิษย์พี่เนี่ยไม่ได้ แต่ก็มีวิชากระบี่อยู่ท่าสองท่า” เยี่ยนจ้าวเกอยามนี้เอ่ยขึ้นอย่างเรียบเฉย “ถึงแม้จะไม่ใช่ศิษย์ของเขานครหยก แต่เรื่องราวคับขันอันตราย แค่ใช้กระบี่เปิดกำเนิดชั่วคราว คิดว่าหลังจบเรื่องอาจารย์ลุงเยว่คงไม่กล่าวโทษ จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำคิดว่าตัวท่านมีเวลาเหลือเฟือจริงๆ หรือ”
“อย่างน้อยวันนี้ก็เหลือเฟือ” จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่หวั่นไหว
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ศิษย์พี่หวังกลับเขานครหยกไปเอากระบี่ นี่เป็นเรื่องที่ใครก็คาดเดาออก ระหว่างทางต้องมีคนขัดขวาง เพียงแต่พวกท่านแบ่งคนมากเกินไปไม่ได้กระมัง”
“ขอข้าลองทายดู” ขณะที่พูด เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้หยุดมือ ฟาดฝ่ามือข้างหนึ่งใส่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ “คนที่มีความเป็นไปได้มากที่สุด เกรงว่าจะเป็นจ้าววิญญาณดินหลี่จวินซิ่นแล้ว”
“จริงอยู่ที่หลี่จวินซิ่นมีพลังเหนือกว่าศิษย์พี่หวัง แต่ความจริงเขายังสู้ศิษย์พี่หวังไม่ได้ ใช้เวลาเพียงเล็กน้อย ศิษย์พี่หวังก็สลัดเขาหลุดได้แล้ว”
เยี่ยนจ้าวเกอผลักรอยตราพลิกนภาลง จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำใช้ฝ่ามือหยินหยางไท่จี๋รับไว้
ทว่าหมัดบดขยี้แสงสว่างของเยี่ยนจ้าวเกอก็ตามติดมาในทันที ทำลายฝ่ามือยินหยางไท่จี๋นั่นทิ้ง
“ดังนั้นใต้เท้ามีเวลามากมายปานนั้นจริงๆ หรือ”
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำเคลื่อนไหวท่าร่าง บัดเดี๋ยวอยู่ไกลบัดเดี๋ยวเข้าใกล้ “ในเมื่อสหายน้อยเยี่ยนคาดเดาเรื่องราวได้มากมายขนาดนี้ ก็เกรงว่าจะเร่งร้อนกว่าข้า”
เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินก็ยิ้มขึ้น “นั่นไม่แน่นัก”
ในการตามหาเสวี่ยชูฉิง ตระกูลเยี่ยนไม่ใช่ไม่มีเบาะแสแม้แต่น้อย เพียงแต่เพราะความปลอดภัยของเสวี่ยชูฉิง จึงไม่คิดทำอะไร
ตอนนี้ถึงห้วงคับขันอันตราย เยี่ยนจ้าวเกอเชื่อว่าพอบิดาของตนได้รับข่าว จะต้องไม่รักษาท่าทีอีก
ขณะเฉินเฉียนหัวทำลายพลังของผังเหอถู่ มอบความสะดวกสะดายให้แก่พวกหวังเจิ้งเฉิง ก็ทำให้เยี่ยนตี๋สะดวกขึ้นเช่นกัน
ในมุมมองหนึ่งแล้ว พวกเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ก็กำลังรอวันนี้อยู่เช่นกัน!
ตอนนี้ต้องดูว่าผู้ใดจะหาเสวี่ยชูฉิงเจอก่อน
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่กล่าวมากความ ใช้ร่างกาลอวากาศกำเนิดออกมา หมุนตัววูบหนึ่ง ก่อนจะหลบกระบวนท่าของเยี่ยนจ้าวเกอ
เซียนจริงแท้ผู้ยิ่งใหญ่ขณะนี้ถึงกับใช้วิธีต่อสู้แบบกองโจร พันตูกับเยี่ยนจ้าวเกอ
เพียงออกกระบวนท่าแตะถูกก็หนี แต่ถ้าเยี่ยนจ้าวเกอไม่สนใจเขาคิดจะผละไป สภาวะจู่โจมของเขาจะเปลี่ยนเป็นดุดันทันที
จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำพ่ายแพ้กลับไม่ถอย สถานการณ์ของสองฝ่ายติดอยู่ในภาวะชะงักงัน
เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าเคร่งขรึม สายตาเย็นเยียบ
…
บนทะเลหวงเจียเขตตะวันอาคเนย์ในเวลาเดียวกัน ฉากเหตุการณ์หลายปีก่อนหน้าวันนี้ปรากฏขึ้นอีก
ท้องฟ้าที่ตอนแรกมีดวงอาทิตย์สว่างไสวพลันมืดมัวลง
ดวงอาทิตย์ ดวงดารา และดวงจันทร์ล้วนสูญเสียแสงสว่าง ไม่ใช่ยามวิกาลกลืนกินรุ่งอรุณ กลับเป็นท้องฟ้าเบื้องบนในตอนนี้ถึงกับกลายเป็นแผ่นดิน!
ด้านล่างยังคงเป็นมหาสมุทร ใต้น้ำมหาสมุทรเป็นพื้นทวีป กระนั้นในตอนนี้ ท้องฟ้าในตอนแรกกลายเป็นผืนดิน
ขณะนี้เหมือนกับไม่มีฟ้า เหลือเพียงแผ่นดิน
ด้านล่างเป็นแผ่นดิน ด้านบนยังเป็นแผ่นดิน
ทะเลหวงเจียขนาดใหญ่มีน่านน้ำกว้างหมื่นลี้ ยามนี้คล้ายกับอยู่ในโลกใต้บาดาล ถูกดินโคลนล้อมรอบ
เหตุการณ์ที่คุ้นเคยพอบังเกิด คนในทะเลวหงเจียก็แหงนหน้ามองโดยสัญชาตญาณ
ตรงนั้นคือต้นไม้ลอยกลับด้าน รากอยู่ท่ามกลางอากาศเบื้องบน
ให้ความรู้สึกเขียวชะอุ่ม กิ่งใบทอประกายสีเขียว ครอบคลุมพื้นดินสองแห่งทั้งด้านบนด้านล่าง
แรงกดดันไร้รูปร่างทำให้โลกแทบจะหยุดนิ่ง วินาทีนี้มิติและเวลาเหมือนกับกำลังแข็งค้าง
เป็นเพราะการมาถึงของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด
สถานที่ที่เขามองอยู่ ย่อมเป็นเขากว่างเฉิงบนดินแดนจิตคุณธรรมใจกลางทะเลหวงเจีย
‘โอ้? ไม่ใช่แค่เยี่ยนจ้าวเกอไม่อยู่ แม้แต่เยี่ยนตี๋นั่นก็ไม่อยู่ที่นี่หรือ’ จักรพรรดิเอกภพประหลาดใจอยู่หลายส่วน
แต่ว่านี่เป็นเรื่องที่เขาอยากจะเห็นอยู่แล้ว
ถึงเขาจะกริ่งเกรงเยี่ยนจ้าวเกอกระตุ้นพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ แต่ถ้าเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ไม่อยู่ เขาคิดจะเอาลายมือแห่งแผ่นดินไปย่อมสะดวกสบายที่สุด ไม่มีอุปสรรคแม้แต่น้อย
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกไม่อาจกระตุ้นพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพแทนร่างจริงได้
สำหรับจักรพรรดิเอกภพ ลายมือแห่งแผ่นดินย่อมสำคัญที่สุด
ต้นไม้ยักษ์สูงเทียมฟ้าที่ลอยกลับด้านอยู่เหนือฟ้าดินหายไป ปรากฏนักรพตผู้หนึ่งกลางอากาศ
เสื้อคลุมเต๋าสีเหลืองอ่อน สวมมงกุฎสีทอง ทับด้วยเสื้อคลุมกระเรียน หน้าตาดังหยกกวน ไว้เคราสามแฉก
เป็นจักรพรรดิเอกภพกำเนิด ผู้ครองยอดเขาอนัตตาในเขาคุนหลุน
เมื่อนึกได้ว่าในที่สุดความปรารถนาในตอนแรกจะกลายเป็นจริงแล้ว จิตใจของจักรพรรดิเอกภพก็เกิดความสะทกสะท้อนอยู่ชั่วขณะ
แต่ว่าเท้าที่เขาคิดก้าวพลันหยุดลง
จักรพรรดิเอกภพมองไป กลับเห็นแผ่นดินด้านบนที่เกิดจากแผ่นดินแข็งแกร่ง แยกออกเป็นร่องแยก
ประกายกระบี่สายหนึ่งปรากฏในร่องแยก ฟันฟ้าดินด้วยสภาวะเบิกฟ้าผ่าดิน!
………………..
