เยี่ยนจ้าวเกอเพิ่มแรงให้แก่ห้านิ้ว พลังอันกล้าแข็งบี้หัวใจของหวังเจิ้งเฉิงจนระเบิด แม้แต่อวัยวะภายในก็แหลกสลายไปด้วย
พลังส่งผ่านเส้นเลือดหัวใจ เส้นเลือด กระดูก เส้นชีพจรซึ่งอยู่ทั่วทั้งร่างของหวังเจิ้งเฉิงถูกกระแทกแหลกลาญจนหมดสิ้น
ตอนนี้ร่างของหวังเจิ้งเฉิงชราลง เปลี่ยนเป็นเสื่อมสภาพ สุดท้ายหายไปตามลมเหมือนกับฝุ่นผง และสิ่งที่สลายไปด้วยก็คือวิญญาณของเขา
ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีประสบการณ์มากที่สุดตั้งแต่โลกซ้อนโลกถูกสร้างขึ้นมา ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิง สังขารและวิญญาณดับสูญในวันนี้!
เยี่ยนจ้าวเกอชักมือกลับ ห้านิ้วสะอาดหมดจด ไม่เปื้อนเลือดแม้แต่หยดเดียว
ร่างของหวังเจิ้งเฉิงหายไปจากด้านหน้าเขา เสมือนไม่เคยดำรงอยู่มาก่อน
รูปภูผาธาราโบ่วกี้กับกระบี่เปิดกำเนิดที่พันตูอยู่ห่างออกไปสั่นไหวพร้อมกัน มันระเบิดกลิ่นอายที่กล้าแข็งอย่างไม่เคยมีมาก่อนออกมา กระแทกกระบี่เปิดกำเนิดออกไป จากนั้นรูปวิเศษก็กลายเป็นลำแสงสายหนึ่ง พุ่งไปยังยอดเขาหนานเกาบนเขาคุนหลุน
ของวิเศษชิ้นนี้สุดท้ายก็เป็นของกษัตริย์ดิน หลังจากหวังเจิ้งเฉิงนายคนปัจจุบันได้ตายลง ผนึกที่กษัตริย์ดินได้เหลือไว้ด้านในก็แสดงผล ทำให้มันกลับสำนักเอง
เยี่ยนจ้าวเกอไม่สนใจ เพียงเก็บกระบี่เปิดกำเนิด และหันไปมองจักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัด
จักรพรรดิเซียนจริงแท้ผู้นี้ไม่ได้อ่อนแอเพราะเกิดการแบ่งแยกเหมือนจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ
ขณะเดียวกัน เขายังมีอาวุธเซียนติดตัว
ถ้าไม่ใช่เพราะตนได้สะกดหวังเจิ้งเฉิงและกุมความตายของอีกฝ่ายไว้ได้หมดจด เกิดจักรพรรดิไร้จำกัดสอดมือ หวังเจิ้งเฉิงไม่แน่ว่าจะไม่มีโอกาสรอดชีวิต
กระนั้นมาถึงตอนนี้ ขณะเห็นหวังเจิ้งเฉิงถูกฆ่าตายต่อหน้าตัวเอง จักรพรรดิไร้จำกัดกลับไม่ได้อับอายจนเกิดเป็นโทสะ หรือต้องการลงมือแต่ประการใด
สีหน้าเขาฉายแววสับสน คิดจะลงมือช่วยเหลือหวังเจิ้งเฉิง แต่กลับไม่ทันกาล
จักรพรรดิไร้จำกัดมองเยี่ยนจ้าวเกอด้วยสีหน้าซับซ้อน เนิ่นนานให้หลังเขาค่อยกล่าวอย่างแช่มช้า “เซียนผู้ถูกเนรเทศ ครั้งนี้เจ้าวู่วามไปแล้วจริงๆ กษัตริย์กระบี่แม้จะยอมล่วงเกินกษัตริย์ดินและเร้นลับเพราะพวกเจ้าสองพ่อลูก แต่ไม่อาจรับแรงกดดันนั้นได้!”
เขากล่าวเสียงทุ้ม “มีคำเล่าลือมากมายว่าที่กษัตริย์ดินเป็นผู้นำในสามกษัตริย์ เป็นเพราะว่ากษัตริย์เร้นลับสนับสนุนมาโดยตลอด และเป็นเพราะว่ากษัตริย์ดินมีศักดิ์มากที่สุด แต่ว่าเรื่องเหล่านั้นไม่ใช่สาเหตุสำคัญ สาเหตุสำคัญที่สุดก็คือเขามีพลังฝึกปรือแข็งแกร่งที่สุดในกษัตริย์ทั้งสามท่าน เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในปัจจุบันของโลกซ้อนโลกตัวจริงเสียงจริง แม้แต่กษัตริย์เร้นลับที่ถูกจัดอยู่ในเก้านพเคราะห์เขาคุนหลุนก็เทียบไม่ได้!”
“ครั้งกระโน้นแม้ปู่ของเจ้าจะถูกจัดอยู่ในเก้านพเคราะห์เช่นกัน แต่ว่าระหว่างเก้านพเคราะห์ล้วนมีใกล้ชิดและห่างไกล ความสัมพันธ์ระหว่างกษัตริย์เร้นลับกับกษัตริย์ดินยังสูงล้ำกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับปู่ของเจ้า” จักรพรรดิไร้จำกัดถอนใจ “หากระหว่างสองฝ่ายเกิดความขัดแย้ง กษัตริย์เร้นลับจะต้องเลือกช่วยกษัตริย์ดิน”
“ถ้าหากเจ้าไม่สังหารประมุขปฐวี กษัตริย์เร้นลับอาจบางทียังไกล่เกลี่ยได้ ไม่เอนเอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง แต่ประมุขปฐวีในเมื่อตายด้วยมือเจ้าแล้ว ถ้ากษัตริย์ดินคิดสร้างความลำบากให้แก่เจ้า กษัตริย์เร้นลับได้แต่สนับสนุนเขาแล้ว”
จักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างจนปัญญา “ข้านึกว่าเจ้าทราบความสัมพันธ์ในนี้ดี แม้เซียนผู้ถูกเนรเทศเจ้ากระทำการวู่วามเป็นบางครั้ง แต่หลายปีมานี้ข้าคอยจับตาดูเจ้า การกระทำของเจ้ามีการแบ่งหนักเบา แต่วันนี้เจ้าถึงกับ…”
“ข้าทราบถึงความสัมพันธ์ในนี้จริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างราบเรียบ “ข้ายังรู้ด้วยว่ากษัตริย์ดินและกษัตริย์เร้นลับล้วนมีอาวุธเซียนระดับสงบนิ่ง”
สำนักเต๋าสงบนิ่ง ศาสนาพุทธกระจ่างใส ในโลกนี้เป็นคนละความหมาย
สงบนิ่งในที่นี้ หมายถึงระดับการบำเพ็ญของมนุษย์เซียนในสำนักเต๋า
“ในเมื่อเจ้ารู้ ข้ายิ่งไม่เข้าใจกว่าเดิม” จักรพรรดิไร้จำกัดถอนใจ “จริงอยู่ที่ตอนนี้กษัตริย์เร้นลับไม่ออกฌาน กษัตริย์ดินอยู่ไกลออกไปในมิติต่างแดน สหายเร่วมเส้นทางเจี่ยแห่งยอดเขาเมฆมรกตไม่สร้างความลำบากแก่เจ้า ข้าก็ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวมากเกินไป พวกเจ้าสองพ่อลูกตอนนี้อยากทำอะไรก็ได้ในโลกซ้อนโลก ทว่าสุดท้ายเมื่อกษัตริย์ดินกลับมา กษัตริย์เร้นลับต้องมีวันออกฌาน ถึงเวลานั้นเซียนผู้ถูกเนรเทศเจ้าจะทำอย่างไร ไปมรกตท่องฟ้าหรือ?”
จักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดมองเยี่ยนจ้าวเกอด้วยสายตาซับซ้อน
สำหรับเขาแล้ว เขาย่อมไม่อยากให้บุกคลโดดเด่นรุ่นหลังเช่นเยี่ยนจ้าวเกอพ่อลูกถูกกดดันให้ออกจากโลกซ้อนโลก และมุ่งหน้าไปยังมรกตท่องฟ้า
ถ้าหากบอกว่าไม่ต้องพูดเรื่องที่เยี่ยนจ้าวเกอกลายเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิประกายกาฬเพราะกงจักรมหาประกายกาฬ เยี่ยนตี๋ก็เป็นฟ้ากลั่นแกล้งคนแล้ว
“มรกตท่องฟ้าหรือ” เยี่ยนจ้าวเกอไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธ
จักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดกล่าวอย่างแช่มช้า “เขากว่างเฉิงของพวกเจ้าถ้าหากคิดจะไปยังมรกตท่องฟ้า ที่นั่นเกรงว่าจะต้อนรับพวกเจ้า แต่พวกเจ้าไปได้ กษัตริย์กระบี่กลับไปไม่ได้ ในอดีตกษัตริย์กระบี่ใช้กระบี่เปิดกำเนิดสังหารผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์ไปไม่รู้เท่าไร ลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจผู้หนึ่งของบูรพาจารย์ชราท่านนั้นก็ตายด้วยกระบี่ของกษัตริย์กระบี่ มาตรว่ากษัตริย์ลี้ลับกับจักรพรรดิน้ำพุจะไม่เอาเรื่อง แต่ยอดฝีมือสายเหนือพิสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนรวมถึงบูรพาจารย์ชราผู้นั้นคงจดจำเรื่องนี้มาโดยตลอด”
เขาสั่นศีรษะ “ถึงแม้กษัตริย์ลี้ลับจะมีพลังแข็งแกร่ง แต่ว่าบูรพาจารย์ชราผู้นั้นอย่างไรก็เป็นอาจารย์ของนาง ผู้ตายยังเป็นสหายในสำนักของนาง มรกตท่องฟ้าอาจจะรับเขากว่างเฉิงของพวกเจ้า กลับไม่มีทางรับเขานครหยก ถ้าเจ้าคิดจะติดต่อให้เขานครหยกกับมรกตท่องฟ้าร่วมมือกันโต้กลับโลกซ้อนโลก เกรงว่ามรกตท่องฟ้ากับผากิเลนร่วมมือกันสร้างความลำบากให้แก่เขานครหยกจะยังมีความเป็นไปได้มากกว่า”
“เจ้าฆ่าประมุขปฐวี สามารถไปยังมรกตท่องฟ้า แต่กษัตริย์กระบี่จะทำอย่างไร” จักรพรรดิไร้จำกัดถอนใจยาว “เซียนผู้ถูกเนรเทศ รอบนี้เจ้าวู่วามจริงๆ”
เยี่ยนจ้าวเกอฟังจักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดพูดจนจบอย่างสงบนิ่ง จากนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย “จักรพรรดิไร้จำกัดเอาใจใส่จริงๆ ตอนนี้ข้าผู้แซ่เยี่ยนจะไปตรวจสอบสถานการณ์ของท่านแม่ ขออภัยที่ข้าต้องขอตัวลา”
ว่าแล้วเขาก็ประสานมือให้แก่จักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัด แล้วพกพากระบี่เปิดกำเนิดหมุนกายจากไป มุ่งหน้าไปทางตะวันออก
จักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดมองเงาหลังของเยี่ยนจ้าวเกอที่ออกห่างไปอย่างจนปัญญา ‘คิดว่าข้าหลอกลวงข่มขู่เขาหรือ เขาควรจะจำใส่ใจไว้ถึงจะประเสริฐ สงบสุขมาหลายพันปี ความวุ่นวายรอบนี้ไม่รู้จะจัดการอย่างไรแล้ว’
เยี่ยนจ้าวเกอบอกลาจักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัด มุ่งหน้าไปยังเขตสุราลัยบูรพาตามทางเดิม
เขาไม่ทราบเหมือนกับหวังเจิ้งเฉิงและจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ ว่าที่นักพรตเทียนอี้ตายด้วยคมดาบของเยี่ยนตี๋ สุดท้ายเป็นเยี่ยนตี๋ใช้ดาบช่วยเหลือคนทันเวลา หรือว่าไปช้าก้าวหนึ่ง ได้แต่ฆ่าคนระบายแค้นให้แก่ภรรยา
ดังนั้นหลังจากจัดการประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่สนใจเรื่องอื่นอีก เดินทางไปยังเขตสุราลัยบูรพาทันที
เขาย่อมไม่ได้มองข้ามวาจาของจักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัด ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะยังไม่แน่ใจในรายละเอียดส่วนหนึ่ง แต่เขาก็รู้ว่าถ้าตนกำจัดหวังเจิ้งเฉิงจะก่อให้เกิดผลลัพธ์แบบไหน
การทราบผลลัพธ์ไม่ได้หมายความว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะปรานีกับหวังเจิ้งเฉิง
เมื่อทำแล้วก็ไม่มีทางเสียใจ
แต่ในเมื่อเขารู้ว่าจะมีผลกระทบเลวร้าย เยี่ยนจ้าวเกอย่อมต้องหาวิธีจัดการ
วิธีจะได้ผลหรือไม่ไว้ว่ากัน แต่ไม่อาจงอมือรอความตาย
การต่อสู้ในวันนี้ เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
‘หวังว่าตอนนั้นข้าจะมองไม่ผิด’ เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำในใจ ในห้วงสมองปรากฏแผนที่อันเกิดจากการลากเส้นและจัดระเบียบสถานที่ที่มารดาของตน เสวี่ยชูฉิงเคยหนีไปอาศัยอยู่ในหลายปีมานี้ หลังจากได้อ่านแผนที่ขณะยังอยู่ในเขาคุนหลุน
………………..
