ชายชราผมม่วงผู้นั้นก็คือผู้อาวุโสสูงสุดของตำหนักอัสนีสวรรค์ สำเร็จเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรม ทว่าในตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับเยี่ยนจ้าวเกอ กลับรู้สึกเหมือนเมฆดำปกคลุมท้องฟ้า มองไม่เห็นแสงสว่างแม้แต่น้อย
เยี่ยนจ้าวเกอลอยอยู่กลางอากาศ เดินไปด้านหน้าทีละก้าว
ชายชราผมม่วงกระตุ้นอาวุธวิญญาณชั้นสูงของตน คิดจะสู้ตายยามแม้จะจนตรอก
ชายหนุ่มยกฝ่ามือขึ้น ทำเหมือนมองไม่เห็น
ท่ากระบี่เทพมารดาสายฟ้าที่ดูเหมือนจะเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าฟาด ถูกสภาวะฝ่ามือที่พลิกฟ้าพลิกดิน พลิกหยินหยางครอบคลุมไว้ พลันช้าลงเหมือนกับเต่าคลาน
ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ ลดต่ำลง แต่ว่าในสายตาของผู้อาวุโสสูงสุดแห่งตำหนักอัสนีสวรรค์ผู้นั้นกลับเหมือนความสิ้นหวังที่หลบไม่พ้น
เหมือนกับฟ้าดินที่ตนอยู่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง ขอแค่อยู่ด้านในก็ไม่อาจหนีความตายพ้น
ฟ้าดินหายไป แล้วผู้คนจะอยู่ตรงไหน?
เยี่ยนจ้าวเกอลดฝ่ามือลงด้านล่าง พลังมหาศาลชนิดพลิกกลับฟ้าดินบดขยี้ร่างเทพมารดาสายฟ้าของอีกฝ่าย
พลังมหาศาลลดต่ำลง ระเบิดศีรษะของชายชราผมม่วงอย่างไม่อาจต้านทาน!
ในตำหนักอัสนีสวรรค์มีแสงสายหนึ่งพุ่งออกมาอีก กลับเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของตำหนักที่รอดมาได้ ตอนแรกคิดช่วยเหลือชายชราผมม่วง แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้กลับอ้าปากตาค้าง
เขาสะดุ้งโหยง รู้สึกหวั่นใจอย่างยิ่งยวด ก่อนจะหมุนตัวพุ่งกลับไปยังตำหนักอัสนีสวรรค์ ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าตอนออกมาโดยไม่หันหลังกลับ
ในวินาทีถัดมา บนท้องฟ้าเหนือตำหนักอัสนีสวรรค์ก็มีลวดลายอาคมขนาดยักษ์หลายสายจับตัวกัน ปรากฏเป็นค่ายกลขนาดมหึมา ครอบคลุมตำหนักทั้งหมดไว้
ค่ายกลคุ้มภูผาของตำหนักอัสนีสวรรค์ ค่ายกลเทพสายฟ้าเริ่มสำแดงพลัง ในเมฆสายฟ้าด้านบน มังกรอัสนีหลายตัวกะพริบแสงขึ้น แผ่ขยายออกไปยังที่ไกล ครอบคลุมท้องฟ้าในรัศมีหมื่นลี้ไว้
กลิ่นอายทำลายล้างของสายฟ้าไร้สิ้นสุด ทำให้โลกด้านล่างแทบจะกลายเป็นธุลี
ค่ายกลเทพสายฟ้ารุนแรงถึงขีดสุด แม้ว่าจะเป็นค่ายกลคุ้มภูผา แต่ไร้พลังป้องกัน กลับเป็นพลังโจมตีและพลังทำลายที่น่ากลัวถึงขีดสุด
ต่อให้จะเป็นลูกศิษย์ของตำหนักอัสนีสวรรค์ ในตอนนี้ยังขวัญหนีดีฝ่อ
เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในทะเลสายฟ้า ใบหน้าไม่แปรเปลี่ยน มองทุกสิ่งอย่างเงียบๆ
สายตาของเขาลึกล้ำและเหมือนจะจับตัวกันเป็นของแข็ง เจาะทะลุตำหนักโลหะ กวาดมองไปทั่วบริเวณ
ครั้นจอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์หลายคนถูกสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอมองเห็น ต่างหวั่นใจขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
เมื่อสายตาเลื่อนไปเห็นชายหนุ่มอายุสามสิบกว่าปีผู้หนึ่ง ชายหนุ่มก็หยุดมองเล็กน้อย
ชายหนุ่มผู้นั้นสัมผัสได้ถึงสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอ รู้สึกเย็นเยียบไปทั่วทั้งร่าง
แขนขวาที่เคยถูกตัด และได้กลับมาอย่างยากลำบาก ทว่าก็ไม่อาจใช้งานได้อีก ครั้งนี้เหมือนกับเกิดความเจ็บปวดขึ้นมา
แต่ว่าเขายังยืดอกขึ้น “เยี่ยนจ้าวเกอ!”
เป็นลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดในหมู่คนหนุ่มสาวของตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวบนอัสนีพิภพ ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้โดดเด่นในหมู่จอมยุทธ์อายุน้อยของตำหนักอัสนีสวรรค์ เยี่ยนส่าน
เขาเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งจริงๆ ในอดีตถูกเยี่ยนจ้าวเกอตัดแขนขวา ถึงจะแม้จะได้แขนกลับมา ทว่ามือขวาไม่อาจใช้สู้กับใครได้อีก
เยี่ยนส่านอาศัยความแน่วแน่ ฝึกฝนกระบี่ด้วยมือซ้ายจนสำเร็จ และยังคงเป็นอัจฉริยะในคนรุ่นราวคราวเดียวกันของตำหนักอัสนีสวรรค์
แต่ชีวิตของเขาช่างน่าเศร้า หลิวโจว คุณชายฟ้าคำรน คู่แข่งในวันวานสลัดเขาทิ้งไว้เบื้องหลัง ต่อให้เขาแขนไม่ขาดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายอยู่ดี
ต่อให้ตอนนี้หลินโจวจะตายไปแล้ว กระนั้นปัจจุบันเขาก็ยังคงสู้กับหลินโจวก่อนตายไม่ได้
ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอที่เกิดจากตระกูลเยี่ยนบนเกาะนภากาลาง และตัดแขนของเขา สร้างความเกลียดชังเข้ากระดูกให้กับเขา บัดนี้ยืนอยู่ในระดับที่เขาไม่อาจเอื้อมถึงอีกแล้ว
ก่อนหน้านี้ผนึกทะเลตะวันออกสมบูรณ์ เยี่ยนจ้าวเกอติดอยู่ด้านใน หากคำนวณตามเหตุผลแล้วน่าจะตายอย่างแน่นอน
พวกเยี่ยนส่านยินดีเกินบรรยาย ต่างหัวเราะร่า “ในที่สุดตัวหายนะก็ตายแล้ว!”
แต่ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอกลับมายืนอยู่ด้านหน้าพวกเขาอีกครั้ง อีกทั้งยังแข็งแกร่งจนพวกเขาคาดไม่ถึง
มหาปรมาจารย์ขั้นที่เก้า ขั้นรูปญาณระยะท้าย!
อีกทั้งยังสังหารผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักอัสนีสวรรค์ ซึ่งเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นสิบ ขั้นบรรลุธรรมได้อย่างง่ายดาย!
เยี่ยนจ้าวเกอมองเยี่ยนส่านแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างสงบนิ่งว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้ข้าไม่สนใจจะเอาเรื่องเจ้า คนที่ข้าต้องการคิดบัญชีคือตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวบนอัสนีพิภพ”
“ตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะนภากลางของข้าเคยถูกลอบโจมตีระหว่างทางที่ไปถึงนภาพิภพ คนในตระกูลรวมถึงท่านตาและท่านย่าของข้าล้วนบาดเจ็บล้มตายมากมาย เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทุกคนล้วนรู้ดี”
เยี่ยนส่านกลั้นหายใจ “เจ้า…”
สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอสั่นไหว “อ้อ…กลับมาแล้ว”
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกปรากฏตัวขึ้นด้านข้างเยี่ยนจ้าวเกอโดยไม่มีลางบอกเหตุ ในดวงตาข้างหนึ่งของมันพลันสาดแสงสว่างออกมา ประกอบกันเป็นโลกมายาเงาอยู่แสงกลางอากาศ
ในโลกมายา ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกปรากฏตัวด้านบนบ้านที่เหมือนกับคูเมืองแห่งหนึ่ง
เยี่ยนส่านที่อยู่ในตำหนักอัสนีสวรรค์เบิกตาโพลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
นั่นคือบ้านเก่าของตระกูลเยี่ยนบนเกาะจ้าว!
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเหยียบเท้าลง ฝ่าเท้าเหมือนกับใหญ่ขึ้นเหลือประมาณ เหยียบบ้านของตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าวไว้
บนตัวบ้านคล้ายมีลวดลายค่ายกลสว่างขึ้น แต่กลับเหมือนลูกไฟที่ไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง ถูกเหยียบพินาศในชั่วพริบตา
ประมุขตระกูลและผู้อาวุโสในตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะจ้าว ซึ่งเป็นยอดฝีมือในตระกูลถูกบดขยี้ตายทั้งเป็น!
เยี่ยนส่านตกตะลึงเป็นไก่ไม้
จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์ที่เหลือรู้สึกหวาดกลัว
เยี่ยนจ้าวเกอมีใบหน้าสงบนิ่ง “ครั้งนี้เป็นการคิดบัญชีทั้งหมด ไม่ว่าใครก็หนีไม่รอด”
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ด้านข้างก้าวออกมาก้าวหนึ่ง เหยียบลงไปในทะเลสายฟ้า
สายฟ้ามากมายพุ่งลงด้านล่างพร้อมกัน ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกลับเหมือนไม่เห็น บนร่างของมันปรากฏเกล็ดน้ำแข็งที่ยิ่งใหญ่เหมือนทะเลจำนวนมาก กลายเป็นทะเลน้ำแข็งกว้างใหญ่ไพศาลลอยอยู่เหนือศีรษะในชั่วพริบตา
ทะเลสายฟ้าด้านบนพุ่งลงมากระทบใส่ทะเลน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง ต่างฝ่ายต่างปะทะกัน
สายฟ้าระเบิดออก น้ำแข็งละลาย คลื่นทะเลซัดสาดไม่หยุดหย่อน
มีสายฟ้าบางสายทำลายทะเลน้ำแข็งที่เป็นอุปสรรคแล้วพุ่งลงมาได้ แต่กลับเหลือพลังเพียงน้อยนิด ไม่ได้มีสภาวะน่ากลัวชนิดทำลายฟ้าทำลายดินเหมือนก่อนหน้านี้
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกวูบไหวร่าง รวดเร็วเหมือนเงามายา สายฟ้าที่กระจัดกระจายจึงไม่กระทบโดนตัวมัน
ครั้นมาถึงด้านบนประตูตำหนักอัสนีสวรรค์ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็ต่อยหมัดลง เหมือนกับคุนเผิงบินลงจากฟ้า นกเผิงกลายเป็นปลาคุน พุ่งลงสู่ผิวทะเล
ตำหนักหลักของตำหนักอัสนีสวรรค์ หนึ่งในหกแดนศักดิ์สิทธิ์ของแปดพิภพ พังทลายอย่างสะเทือนเลือนลั่น!
เยี่ยนจ้าวเกอไพล่สองมือไว้ด้านหลัง เห็นดังนั้นก็เลิกคิ้วขึ้น “อ้อ เฉินลี่ไม่อยู่หรือ?”
มีผู้อาวุโสตำหนักอัสนีสวรรค์กระอักเลือดออกมา “ถ้าหากท่านเจ้าตำหนักอยู่ที่นี่ ไหนเลยจะยอมให้เจ้าสามหาวถึงเพียงนี้!”
ชายหนุ่มหัวเราะ แต่จู่ๆ เขาก็รู้สึกหวั่นใจ หันไปมองที่ไกลออกไปโดยพลัน “โอ้ กลับมาแล้ว”
ไกลออกไปมีเสียงสายฟ้าดังสะท้านแก้วหู ฟ้าดินทั้งหมดเหมือนกับกำลังสั่นไหวเพราะมัน
วินาทีถัดมา ชายชราหัวล้าน ไว้เคราแพะสีม่วงไว้ที่กรามล่างเป็นกระจุกปรากฏขึ้นบนตำหนักอัสนีสวรรค์ เป็นเจ้าตำหนักอัสนีสวรรค์ เฉินลี่!
เฉินลี่มองเยี่ยนจ้าวเกอ และมองร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกด้วยใบหน้าเขียวคล้ำ
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างราบเรียบ “หนีจากปฐพีพิภพไปกลางคัน ทำร้ายอาจารย์ปู่ของข้า ทำร้ายอาจารย์ลุงสองของข้า ทำร้ายทุกๆ คน เฉินลี่ เจ้าหนีเก่งนักไม่ใช่หรือ ครั้งนี้เหตุใดไม่หนี วกกลับมาด้วยเหตุใด?”
ความสนใจของเฉินลี่อยู่บนร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ครั้นได้ยินคำถามของชายหนุ่มก็พลันกวาดสายตามองอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าไปหาผู้ช่วยเช่นนี้มาจากที่ใด แต่ตำหนักอัสนีสวรรค์ของข้าไม่อนุญาตให้เจ้ามาอาละวาด”
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่? คิดจะไต่ถามข้าต่อหน้า เจ้ามีสิทธิ์อะไร?”
ชายหนุ่มมองเฉินลี่ พลันยิ้มขึ้น “สำนักมีข้อจำกัดของสำนัก การให้รางวัลและลงโทษต้องประกาศอย่างยุติธรรมและตรงไปตรงมา ระหว่างศิษย์ร่วมสำนักข้ายังมีความอดทนฟ้องร้อง ส่วนคนนอกสำนักนั้น…”
“นินทา ใส่ร้าย ทำร้ายข้า ข้าจะฆ่าเจ้า ใครจะมีความอดทนไต่ถามจากเจ้ากัน?”
ขณะที่พูด ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกลายเป็นลำแสงสว่างวาบ ไปถึงด้านหน้าเฉินลี่ในชั่วพริบตา ก่อนจะต่อยหมัดออกไป!
