ตำนานเทพยุทธ์ – ตอนที่ 7

เป่าฮู่แสร้งทำเป็นลังเลใจทั้งที่ ตัวของมันเตรียมใจมาพร้อมแล้ว แต่เพื่อให้แนบเนียนจึงพยายามเล่นละครฉากหนึ่งออกไป แต่ทางด้านเต้าอิงเฉิงก็ไม่ธรรมดาเพียงดวงตานั้นจ้องลึกลงไปก็พอจะเห็นกลิ่นอายลางๆได้

“อื่มเชิญคุณชายกล่าวออกมาถึงสิ่งที่คุณชายกำลังเป็นกังวล หากทางเราช่วยได้นั่นย่อมต้องช่วยอยู่แล้ว เพราะอย่างไรเสียการที่คนๆหนึ่งมาที่นี่ ไม่ซื่อก็ขายคุณชายท่านมาด้วยประสงค์ใด?”

บัดนี้เป่าฮู่ เจอมวยถูกคู่เสียแล้ว การที่ถูกคนอื่นจับได้ไล่ทันนี้เป็นอะไรที่ไม่สนุกเอาเสียเลย และเพียงไม่นาน เป่าฮู่ก็นำเอาก้อนผลึกอสูรสีฟ้าก้อนหนึ่งออกมา

“เอ่อ ทางหอประมูลพอจะช่วยนำสิ่งนี้ไปขึ้นรางวัลที่จวนเจ้าเมืองแทนข้าได้หรือไม่?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกค้าคนแรกของวันกล่าวแบบนี้ เต้าอิงเฉิงก็ไปไม่เป็น เพราะชายคนนี้ไม่ได้มาซื่อหรือขาย แต่กลับมาจ้างวาน หอประมูลให้ออกหน้าให้

ข่าวที่ลือกันจนหนาหูในเมืองหู่ นั่นย่อมหนีไมพ้นหูตาของเต้าอิงเฉิง แต่กับคนบ้าประเภทใดกันที่มาจ้างหอประมูลศักดิ์สิทธิ์ทำเรื่องแบบนี้

แต่เต้าอิงเฉิงกับคิดเรื่องสนุกขึ้นมา เพราะก้อนผลึกอสูรก้อนนี้สมบูรณ์มากและยังเป็น อสูรเสือดาวเวหาที่น่าเกรงขามของภูเขาเมืองหู่

หากเต้าอิงเฉิงไม่ได้ต้องกามันคงคิดที่จะนำไปขึ้นรางวันเช่นกัน เมื่อคิดจนถี่ถ้วน เต้าอิงเฉิงเองก็ต้องการหาก้อนอสูรระดับนี้อยู่พอดี

แต่ภายใต้ความสงสัยของเต้าอิงเฉิงกลับคิดว่าชายหนุ่มอาจไม่พอใจที่จะได้ของมาเพียงเท่านี้ เพราะในกล่องปริศนามีทั้งของดีและไม่ดี แต่ว่าเมื่อจิตใจของเป่าฮู่สงบลง เต้าอิงเฉิงก็กล่าวขึ้นมาทันที

“เอ่อ หากข้าทำให้คุณชายไม่พอใจ ข้ายินดีเพิ่มจำนวนกล่องปริศนาให้แก่ท่าน เป็นจำนวน 2 กล่อง จากเดิม 1 กล่องหวังวาคุณชายคงพอใจ”

หลังจากประมวลความคิดสำเร็จและระงับโทสะลงได้ เป้าหมายของเป่าฮู่กลับเพิ่มขึ้นมาอีก 1 อย่างนั่นคือ ตามหากล่องปริศนา และนำตำราทั้งหลายกลับมาให้ได้มากที่สุด

“เอ่อ. เถ้าแก่ กล่องปริศนานี้ หากจะขอซื้อนั้นราคาตกอยู่ที่จำนวนเท่าไหร่ต่อกล่อง?”

นี่เป็นสิ่งที่เต้าอิงเฉิงสนใจเช่นกัน ชายหนุ่มที่เงียบขึมกลับสนใจเสี่ยโชคแบบนี้

“เรียนคุณชายตามตรง กล่องปริศนา ราคานั้นไม่มาก แต่ก็ไม่น้อยเกินไป 1 กล่องตกอยู่ที่ 10 ก้อนผลึกลมปราณระดับสูง”

เมื่อได้ฟังทำให้เป่าฮู่ตกใจเช่นกันเงินจำนวนมากนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นภาพว่ากำไรที่แดนศักดิ์สิทธิ์นำเอามรดกตกทอดนับ 100 ปีมาขายทิ้งในราคาเท่านี้นับว่าความผิดนี้ไม่น่าให้อภัย

“ข้าขอบใจเถ้าแก่มากที่ช่วยชี้แจงข้า เอาหละข้ายินดีแลกเปลี่ยน และนี่คือก้อนผลึกอสูรของท่าน”