ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 1097 เขาสร้างกรรมขึ้นมาเอง ไว้ชีวิตให้ไม่ได้（2）

เขาเป็นคนร่างสัญญาให้เธอเอง ตอนแรกที่เขาควักเงินออกมาช่วยแก้ไขปัญหาในบ้านของเธอ ทั้งหมดก็เพื่อเป็นเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยน ดังนั้นเธอจึงต้องทำตามสัญญาที่เขาร่างไว้

พอได้ยินคำตอบที่พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ซือถูมู่หรงก็รู้สึกทุกข์ใจจนแทบจะกระอักเลือดออกมา ตอนแรกเขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆถึงได้สร้างข้อตกลงโง่ๆแบบนี้ขึ้นมา

เธอบอกว่าทุกอย่างที่ทำไปล้วนเป็นไปตามข้อตกลง  แล้วเขาก็เป็นคนร่างสัญญาเองด้วย เพราะฉะนั้นความผิดจึงตกไปอยู่ที่เขาทั้งหมด เขาทำเองก็ต้องรับผิดชอบเอง

“นี่คุณไม่เคยคิดบ้างเลยหรอว่าถ้าถึงเวลาที่ต้องจากกันจะคิดถึงหรือจะไม่อยากจากกันไปบ้าง？”ซือถูมู่หรงสูดหายใจเข้าลึก เขายังคงถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงแม้ว่าในตอนแรกเขาจะเป็นคนร่างสัญญาพวกนั้นก็ตาม เขายอมรับว่าตอนแรกเขาตั้งใจจะทรมานเธอจริงๆ

แต่ต่อมาเขาก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เขาไม่อยากทรมานเธอเหมือนในตอนแรกอีก แถมยังทำดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

หรือว่าเธอไร้ความรู้สึกไปแล้ว？！

ในระยะเวลาห้าปีมานี้ เธอไม่มีความรู้สึกใดๆกับเขาเลยงั้นหรอ？ไม่มีลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว？

หลิวหยิงมองเขาพลางขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ วันนี้เขาดูแปลกมากจริงๆ จู่ๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆมากมายออกมาขนาดนี้？

หลิวหยิงนึกถึงเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับคุณมู่ในอินเทอร์เน็ต

เขากังวลว่าที่เขาจะแต่งงาน แล้วเธอจะไม่ยอมจากไปงั้นหรอ？

หรือว่าเขากังวลว่าเธอจะยื้อเขาไว้？

นี่เป็นเพียงความเป็นไปได้ที่หลิวหยิงคิดออกตอนนี้

“วางใจเถอะ ไม่หรอก”หลิวหยิงรู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงความคิดของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน ไม่ควรทำให้เขาเข้าใจผิด และต้องทำให้เขาวางใจให้ได้

“วันพรุ่งนี้ สัญญาห้าปีของเราก็จะครบกำหนดแล้ว ฉันจะไปเอง”เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองหลิวหยิงจึงพูดย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้พูดว่าจะไปตอนนี้

เพราะยังไงสัญญาก็ยังเหลืออีกหนึ่งวัน ผ่านมาได้ตั้งห้าปี ตอนนี้เหลืออีกแค่หนึ่งวันแล้ว

“พอถึงเวลาพวกเราทั้งสองก็จะเป็นอิสระ จากนี้ไปพวกเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น ถึงจะเจอกันอีกก็ให้ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกัน แต่แน่นอนว่าดูจากฐานะของคุณ พวกเราคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก”หลิวหยิงวางแผนเรื่องในอนาคตไว้หมดแล้ว เพื่อแสดงออกว่าเธอจะไม่ยื้อเขาไว้แม้แต่นิดเดียว

ซือถูมู่หรงจ้องเธอเขม็ง ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะกัดเธอจนตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทำไม่ผู้หญิงคนนี้ถึงได้?

เขาเป็นคนร่างสัญญาให้เธอเอง ตอนแรกที่เขาควักเงินออกมาช่วยแก้ไขปัญหาในบ้านของเธอ ทั้งหมดก็เพื่อเป็นเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยน ดังนั้นเธอจึงต้องทำตามสัญญาที่เขาร่างไว้

พอได้ยินคำตอบที่พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ซือถูมู่หรงก็รู้สึกทุกข์ใจจนแทบจะกระอักเลือดออกมา ตอนแรกเขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆถึงได้สร้างข้อตกลงโง่ๆแบบนี้ขึ้นมา

เธอบอกว่าทุกอย่างที่ทำไปล้วนเป็นไปตามข้อตกลง  แล้วเขาก็เป็นคนร่างสัญญาเองด้วย เพราะฉะนั้นความผิดจึงตกไปอยู่ที่เขาทั้งหมด เขาทำเองก็ต้องรับผิดชอบเอง

“นี่คุณไม่เคยคิดบ้างเลยหรอว่าถ้าถึงเวลาที่ต้องจากกันจะคิดถึงหรือจะไม่อยากจากกันไปบ้าง？”ซือถูมู่หรงสูดหายใจเข้าลึก เขายังคงถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงแม้ว่าในตอนแรกเขาจะเป็นคนร่างสัญญาพวกนั้นก็ตาม เขายอมรับว่าตอนแรกเขาตั้งใจจะทรมานเธอจริงๆ

แต่ต่อมาเขาก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เขาไม่อยากทรมานเธอเหมือนในตอนแรกอีก แถมยังทำดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

หรือว่าเธอไร้ความรู้สึกไปแล้ว？！

ในระยะเวลาห้าปีมานี้ เธอไม่มีความรู้สึกใดๆกับเขาเลยงั้นหรอ？ไม่มีลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว？

หลิวหยิงมองเขาพลางขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ วันนี้เขาดูแปลกมากจริงๆ จู่ๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆมากมายออกมาขนาดนี้？

หลิวหยิงนึกถึงเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับคุณมู่ในอินเทอร์เน็ต

เขากังวลว่าที่เขาจะแต่งงาน แล้วเธอจะไม่ยอมจากไปงั้นหรอ？

หรือว่าเขากังวลว่าเธอจะยื้อเขาไว้？

นี่เป็นเพียงความเป็นไปได้ที่หลิวหยิงคิดออกตอนนี้

“วางใจเถอะ ไม่หรอก”หลิวหยิงรู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงความคิดของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน ไม่ควรทำให้เขาเข้าใจผิด และต้องทำให้เขาวางใจให้ได้

“วันพรุ่งนี้ สัญญาห้าปีของเราก็จะครบกำหนดแล้ว ฉันจะไปเอง”เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองหลิวหยิงจึงพูดย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้พูดว่าจะไปตอนนี้

เพราะยังไงสัญญาก็ยังเหลืออีกหนึ่งวัน ผ่านมาได้ตั้งห้าปี ตอนนี้เหลืออีกแค่หนึ่งวันแล้ว

“พอถึงเวลาพวกเราทั้งสองก็จะเป็นอิสระ จากนี้ไปพวกเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น ถึงจะเจอกันอีกก็ให้ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกัน แต่แน่นอนว่าดูจากฐานะของคุณ พวกเราคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก”หลิวหยิงวางแผนเรื่องในอนาคตไว้หมดแล้ว เพื่อแสดงออกว่าเธอจะไม่ยื้อเขาไว้แม้แต่นิดเดียว

ซือถูมู่หรงจ้องเธอเขม็ง ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะกัดเธอจนตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทำไม่ผู้หญิงคนนี้ถึงได้?

แม้ว่าซือถูมู่หรงจะยันตัวเองไว้ แต่ทว่าก็มีร่างกายบางส่วนที่แนบชิดกับเธอ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอแข็งทื่อไป

ซึ่งแน่นอนว่าสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปด้วย เขาเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

พอซือถูมู่หรงเห็นว่าสีหน้าเธอเปลี่ยนไป ตอนนี้จึงรู้สึกขัดตามาก แถมในใจก็รู้สึกอึดอัดมากเป็นพิเศษ

พอพูดถึงเรื่องเขาขึ้นมา เธอกลับทำหน้าไร้ความรู้สึกออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่พอพูดถึงผู้ชายที่อยู่ในใจคนนั้นของเธอเท่านั้นแหละ เธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอทั้งประหม่า ทั้งลุกลี้ลุกลน เปลี่ยนเป็นทำอะไรไม่ถูกซะงั้น

ยิ่งสนใจมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งประหม่ามากเท่านั้น！！

แค่ปฏิกิริยาเมื่อกี้นี้มันก็มากพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าผู้ชายในใจเธอคนนั้นสำคัญมากแค่ไหนไม่ใช่แค่ห้าปีก่อน จนถึงตอนนี้ในใจของเธอก็เป็นของผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิม หรือบางทีในใจของเธอคงจะมีเพียงผู้ชายคนนั้นมาตลอด

เธอตามเขาและอยู่กับเขามาตั้งห้าปี ในห้าปีนี้พวกเขาทั้งสองทำเรื่องใกล้ชิดกันมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าในใจเธอกลับมีผู้ชายคนอื่นมาโดยตลอด

ถึงแม้ตัวเธอจะอยู่กับเขา แต่ใจกลับอยู่ที่คนอื่นมาโดยตลอด แม้กระทั่งตอนที่เธอทำเรื่องที่ต้องใกล้ชิดกับเขา ในใจของเธอก็ยังคิดถึงผู้ชายคนอื่น！

ซือถูมู่หรงรับจุดๆนี้ไม่ได้จริงๆ

ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่รับไม่ได้ เขายังอยากจะฆ่าคนด้วย เขาอยากจะฆ่าผู้ชายคนนั้น

“ตอนนี้ยังชอบอยู่ไหม？”ซือถูมู่หรงกระตุกมุมปากขึ้น ดูเหมือนจะยิ้ม ทว่ากลับเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขเลย ตอนนี้เสียงเขาเบามาก เบาจนถ้าไม่ตั้งใจฟังคงไม่ได้ยิน

แต่พอหลิวหยิงได้ยินก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน เดิมร่างกายที่แข็งทื่ออยู่แล้วก็แข็งทื่อมากขึ้นอีก เธอเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจแล้วจ้องไปที่เขา เธอเม้มปากแน่นขึ้นกว่าเดิม และยังคงไม่ตอบ ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์มาก

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถามแบบนี้？

เขาเป็นคนร่างสัญญาให้เธอเอง ตอนแรกที่เขาควักเงินออกมาช่วยแก้ไขปัญหาในบ้านของเธอ ทั้งหมดก็เพื่อเป็นเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยน ดังนั้นเธอจึงต้องทำตามสัญญาที่เขาร่างไว้

พอได้ยินคำตอบที่พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ซือถูมู่หรงก็รู้สึกทุกข์ใจจนแทบจะกระอักเลือดออกมา ตอนแรกเขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆถึงได้สร้างข้อตกลงโง่ๆแบบนี้ขึ้นมา

เธอบอกว่าทุกอย่างที่ทำไปล้วนเป็นไปตามข้อตกลง  แล้วเขาก็เป็นคนร่างสัญญาเองด้วย เพราะฉะนั้นความผิดจึงตกไปอยู่ที่เขาทั้งหมด เขาทำเองก็ต้องรับผิดชอบเอง

“นี่คุณไม่เคยคิดบ้างเลยหรอว่าถ้าถึงเวลาที่ต้องจากกันจะคิดถึงหรือจะไม่อยากจากกันไปบ้าง？”ซือถูมู่หรงสูดหายใจเข้าลึก เขายังคงถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงแม้ว่าในตอนแรกเขาจะเป็นคนร่างสัญญาพวกนั้นก็ตาม เขายอมรับว่าตอนแรกเขาตั้งใจจะทรมานเธอจริงๆ

แต่ต่อมาเขาก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เขาไม่อยากทรมานเธอเหมือนในตอนแรกอีก แถมยังทำดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

หรือว่าเธอไร้ความรู้สึกไปแล้ว？！

ในระยะเวลาห้าปีมานี้ เธอไม่มีความรู้สึกใดๆกับเขาเลยงั้นหรอ？ไม่มีลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว？

หลิวหยิงมองเขาพลางขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ วันนี้เขาดูแปลกมากจริงๆ จู่ๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆมากมายออกมาขนาดนี้？

หลิวหยิงนึกถึงเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับคุณมู่ในอินเทอร์เน็ต

เขากังวลว่าที่เขาจะแต่งงาน แล้วเธอจะไม่ยอมจากไปงั้นหรอ？

หรือว่าเขากังวลว่าเธอจะยื้อเขาไว้？

นี่เป็นเพียงความเป็นไปได้ที่หลิวหยิงคิดออกตอนนี้

“วางใจเถอะ ไม่หรอก”หลิวหยิงรู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงความคิดของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน ไม่ควรทำให้เขาเข้าใจผิด และต้องทำให้เขาวางใจให้ได้

“วันพรุ่งนี้ สัญญาห้าปีของเราก็จะครบกำหนดแล้ว ฉันจะไปเอง”เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองหลิวหยิงจึงพูดย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้พูดว่าจะไปตอนนี้

เพราะยังไงสัญญาก็ยังเหลืออีกหนึ่งวัน ผ่านมาได้ตั้งห้าปี ตอนนี้เหลืออีกแค่หนึ่งวันแล้ว

“พอถึงเวลาพวกเราทั้งสองก็จะเป็นอิสระ จากนี้ไปพวกเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น ถึงจะเจอกันอีกก็ให้ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกัน แต่แน่นอนว่าดูจากฐานะของคุณ พวกเราคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก”หลิวหยิงวางแผนเรื่องในอนาคตไว้หมดแล้ว เพื่อแสดงออกว่าเธอจะไม่ยื้อเขาไว้แม้แต่นิดเดียว

ซือถูมู่หรงจ้องเธอเขม็ง ชั่วขณะหนึ่งเขาอยากจะกัดเธอจนตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทำไม่ผู้หญิงคนนี้ถึงได้?