ตอนที่ 121 คุณชายสามเย่ ถ้าคุณเป็นเช่นนี้จะทำให้สูญเสียภรรยา (1)
ณ ขณะนี้มือถือกำลังอยู่ในสายสนทนาอยู่ หน้าจอมือถือไม่ได้แสดงเบอร์มือถือของคู่สนทนา แต่สามารถเห็นระยะเวลาการสนทนาได้
มือถือของเธอแสดงเวลาการสนทนาเป็นเวลา 18 นาที？
18 นาทีก่อนเย่ซือเฉินได้โทรมาหา แต่ว่าเธอวางสายไปแล้วมิใช่หรือ ทำไมยังคงแสดงสถานะอยู่ในสาย？
หรือเมื่อสักครู่นี้เธอไม่ได้กดวางสาย？
เวินลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าตอนแรกเธอคิดจะวางสาย แต่จู่ๆคุณปู่เวินก็มาอยู่ตรงหน้า ทำให้เธอสะดุ้งตกใจ จากนั้น……
จากนั้นเธออาจจะกดวางสายไม่สำเร็จ
ถ้าเกิดตอนนั้นเธอกดวางสายไม่สำเร็จ ก็คงจะ……
เวินลั่วฉิงตัวสั่นเทาโดยสัญชาตญาณ
เวินลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง พยายามให้ตนสงบลง เวินลั่วฉิงคิดว่าถึงแม้เธอจะไม่ได้กดวางสาย แต่ตอนนี้เวลาผ่านไปนานขนาดนี้เย่ซือเฉินก็คงไม่ฟังแล้วมั้ง？
เพราะเขายุ่งมาก！！
“ฮาโล……”เวินลั่วฉิงเอามือถือมาข้างหูแล้วลองพูดดู
ถ้าหากเวลานี้มือถือไม่ได้อยู่ที่ข้างหูของเย่ซือเฉินแล้วล่ะก็จะไม่มีทางได้ยินเป็นอันขาด
เวินลั่วฉิงคิดในใจ ต้องไม่มีเสียงตอบรับแล้วเป็นแน่ ไม่มีแน่นอน
“ว่า”แต่วินาทีต่อมาก็มีเสียงของเย่ซือเฉินส่งมา เป็นคำง่ายๆที่ไม่รู้จะง่ายยังไงแล้ว ฟังไม่ค่อยออกว่ามีอารมณ์เช่นไร
แต่เวินลั่วฉิงกลับสูดลมหายใจเข้าแรงๆ！！
เขาตอบเร็วเช่นนี้ เวินลั่วฉิงจึงสงสัยว่าเขาได้จับมืถือไว้ฟังโดยตลอด
ถ้าเช่นนั้นบทสนทนาของเธอกับคุณปู่……
“เมื่อกี้ฉันลืมวางสายค่ะ”เวินลั่วฉิงคิดว่าโอกาสความเป็นไปได้ที่เย่ซือเฉินจะถือสายฟังอยู่ตลอดนั้นมีน้อย เพราะเขายุ่งมาก น่าจะไม่ทำเรื่องปัญญาอ่อนและไร้สาระเช่นนี้
ดังนั้นคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิงจึงแฝงการล่อถามไปด้วย
เวินลั่วฉิงคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเย่ซือเฉินกำลังจะโทรหาคนอื่น จึงเอามือถือขึ้นมาพอดี
บังเอิญ อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ
“ผมรู้”ทำไมเย่ซือเฉินจึงไม่รู้ว่าเธอกำลังล่อถามอย คำตอบนี้ช่างเรียบเฉยนะ
แต่เวินลั่วฉิงกลับอึ้งทึ้ง เขารู้？ เขารู้มันหมายความว่าอย่างไร？ เขารู้นั้นมันแสดงถึงอะไรกันนะ？
น้ำเสียงของเขาตอนนี้เรียบเฉย แต่เงินลั่วฉิงรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่สู้ดีนัก
เธออยู่กับเย่ซือเฉินมาได้สักพัก ถือได้ว่าเธอรู้จักนิสัยของเย่ซือเฉิน ถ้าเย่ซือเฉินยิ่งเป็นเช่นนี้ยิ่งอันตราย
แต่ว่า เวินลั่วฉิงยังคงหวังลมๆแล้งๆ เธอรู้สึกว่าเย่ซือเฉินมีธุระมากมาย คงจะไม่……
“ที่คุณกับคุณปู่เวินคุยกัน สิ่งที่ควรจะได้ยินและไม่ควรจะได้ยิน แต่ผมได้ยินหมดแล้ว”แต่เวลาต่อมาอีกฝั่งหนึ่งของสาย คุณชายสามเย่ก็พูดทีละคำๆ จึงได้ทำลายความหวังลมๆแห้งๆสุดท้ายให้สิ้นซาก
ควรจะได้ยิน？ไม่ควรจะได้ยิน？
เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ว่าเมื่อกี้ที่เธอพูดกับคุณปู่ สิ่งไหนคือเขาควรจะฟัง？สิ่งไหนคือเขาไม่ควรจะฟัง？
เวินลั่วฉิงคิดหน้าคิดหลังแล้วก็รู้สึกว่าเขาแอบฟังมันไม่ถูก แต่ตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่กล้าพูดออกมา
ความจริงแล้วเวินลั่วฉิงรู้สึกว่า ในแง่ความสัมพันธ์ของเธอกับเย่ซือเฉิน สิ่งที่เธอกับคุณปู่พูดเย่ซือเฉินได้ยินคงไม่เป็นอะไรหรอก
พวกเขาแค่ตกลงแต่งงานตามเงื่อนไขก็เท่านั้นเอง！！
เวินลั่วฉิงคิดว่า เขาได้ยินก็ได้ยิน ไม่มีอะไรหรอก
“คุณสามีค่ะ……”เวินลั่วฉิงพูดโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนนุ่มเหมือนที่ผ่านมา
“ความสัมพันธ์ระหว่างเราหรือ？”อีกฝั่งหนึ่งของสายโทรศัพท์ ดวงตาคุณชายสามเย่หยีขึ้นอย่างอันตราย เสียงนั้นแฝงความรู้สึกที่กัดฟันพูดอยู่
เวินลั่วฉิง“……”
เกิดอะไรขึ้น？！
คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร？！
เขากับเธอถึงแม้จะแต่งงานการด้วยข้อตกลง แต่ก็ได้จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ทำไมถึงไม่มีความสัมพันธ์กันล่ะ？
เวินลั่วฉิงคิดบทสนทนาของเธอกับคุณปู่ได้ จึงเข้าใจทันที
คุณชายสามเย่คิดจะเอาคำพูดเมื่อกี้มาต่อว่าเธอหรือ！！
แต่ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร？พวกเขาแค่แต่งงานกันตามข้อตกลง ในสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าเก็บเรื่องแต่งงานเป็นความลับ
ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ นอกจากคนที่บ้านตระกูลเย่แล้วก็ไม่ได้บอกใครเลย
ดังนั้น เมื่อกี้เธอตอบคำถามกับคุณปู่คงไม่มีปัญหาอะไรหรือเปล่า？！
พูดตามหลักแล้ว เขาไม่น่าจะโกรธนะ！！
เวลานี้ในห้องทำงาน เลขาหลิวยืนอยู่ด้านข้างจ้องมองประธานของตนที่มีสีหน้ามืดมนราวกับน้ำหมึกจะไหลริมลงมา จึงไม่กล้าหายใจแรงๆ
เวลานี้ท่านประธานน่าเกรงกลัวมาก
ท่านประธานคุยสายกับใครกันนะ？ ท่านประธานบอกว่าไม่เกี่ยวกับคนอื่น ไม่เกี่ยวกับคนอื่นแล้วทำไมท่านประธานจึงถือโทรศัพท์ไว้ฟังตลอด
เขาเข้ามาสิบนาทีกว่าแล้ว ท่านประธานยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ตอนแรกท่านประธานไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่สีหน้ามัวหมอง เลขาหลิวแน่ใจว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ดังนั้นจึงไม่กล้ารบกวนอะไร
แต่ว่าตอนนี้ประธานพูดว่าไม่เกี่ยวข้องกับเค้า？
ไม่เกี่ยวข้องแล้วประธานคุยโทรศัพท์กับเค้าสิบกว่านาทีทำไม？
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าสิ่งที่ท่านประธานพูดนั้นปากไม่ตรงกับใจเลย？
“แล้วคุณว่ามีหรือไม่มีค่ะ？”เวินลั่วฉิงคิดตั้งนานก็หาสาเหตุที่เย่ซือเฉินโกรธไม่ได้ เพราะว่าหาคิดไม่ออกว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงได้โกรธ เวินลั่วฉิงจึงไม่มั่นใจว่าควรจะตอบคำถามของเย่ซือเฉินอย่างไรดี
มู่หรงดัวหยางเคยพูดว่า ในด้านความรักเวินลั่วฉิงก็เหมือนกับปัญญาอ่อน คำพูดนี้เป็นจริงที่สุด ไม่ได้พูดเวอร์เลย
เย่ซือเฉิน“……”
เย่ซือเฉินรู้สึกว่าจู่ๆก็มีความขุ่นเคืองอัดแน่นอยู่กลางอก ในเวลาอันสั้นขึ้นก็ไม่ได้ ลงก็ไม่ดี ถ้าเวลานี้เธอยืนอยู่ต่อหน้าเขา เขาต้องบีบเธอตายอย่างไม่ต้องสงสัย
“แล้วคุณว่ายังไงล่ะ？”เย่ซือเฉินพยายามสุดแรงที่จะระงับโทสะลง ให้ตายเถอะผู้หญิงคนนี้ เธอยังกล้ามาถามเขาอีก？
“ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเย่พวกเรามีสถานะเป็นสามีภรรยา พอออกจากบ้านของตระกูลเย่พวกเราก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกัน” ดวงตาของเวินลั่วฉิงแพรวพราว พูดตามเนื้อหาเงื่อนไขการแต่งงานของทั้งสองอย่างแม่นยำ เธอเป็นคนเขียนสัญญา ดังนั้นเนื้อหาในสัญญาเธอนั้นรู้อย่างละเอียดถี่ถ้วน
“ดังนั้นคุณวางใจได้ค่ะ ฉันจะไม่มีทางรั่วไหลความสัมพันธ์ของเราเป็นอันขาดค่ะ”เวินลั่วฉิงเสริมอีกหนึ่งประโยค เธอรู้สึกว่าพูดอย่างนี้คงไม่ผิดอีกแล้วมั้ง？
เย่ซือเฉินจับมือถือไว้แน่น แน่นมากจนเกือบจะบีบมือถือเสียแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะหยิกเธอให้ตายจริงๆ！！
ขณะนี้เขารู้สึกว่าถ้าเขายังคุยกับเธอต่อ คาดว่าจะต้องถูกเธอตรอมใจตายแน่ เย่ซือเฉินจึงกดวางสาย
