ตอนที่124 คุณชายสามเย่คิดจะจับชู้
ขณะนี้คุณชายสามเย่ได้เอามือถือขึ้น ดวงตาทั้งสองรีบมองอย่างใจจดใจจ่อ พอตอนเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอมือถือ สีหน้าของเขาก็แสดงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็วางมือถือไว้ด้านข้าง
เลขาหลิวที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นได้ชัดเจน เขาเห็นว่าไม่ใช่สายจากคุณนาย แต่เป็นคุณชายห้าฉิงที่โทรมา แม้แต่เบอร์ขอคุณชายห้าฉิงท่านประธานก็ไม่รับสาย？
เสียงมือถือหยุดแล้วดังอีก ดังแล้วก็หยุดต่อเป็นหลายรอบ คุณชายสามเย่ถึงจะรับสาย
“พี่สาม พี่กำลังทำอะไรอยู่？ทำไมตั้งนานกว่าจะรับสาย？”เมื่อรับสายเสียงคุณชายห้าฉิงก็ส่งมา คุณชายห้าฉิงไม่กล้าไม่พอใจเพียงแต่รู้สึกสงสัยก็เท่านั้นเอง
“มีอะไรหรือ？”เสียงคุณชายสามเย่เฉื่อยชาผสมความไม่พอใจอย่างไม่ปิดบัง
ดูออกว่าเวลานี้คุณชายสามเย่ไม่อยากจะรับสายจากคนอื่น
“พี่ใหญ่กลับมาแล้ว ได้ติดต่อมาหาพี่บ้างไหม？”คุณชายห้าฉิงฟังออกว่าพี่สามมีอะไรแปลกๆ เขาคิดว่าอาจจะโทรไม่เป็นเวล่ำเวลา เป็นการรบกวนพี่สามแล้วหรือเปล่า？
“ช่วงนี้เขาขยันกลับมาจังนะ”ดวงตาของคุณชายสามเย่ยิบหยี เมื่อก่อนพี่ใหญ่จะกลับมายากมาก แต่ครั้งนี้ไม่ถึงเดือนก็กลับมาสองครั้งแล้ว？
“พี่ใหญ่บอกว่ากลับมาดูคนคนหนึ่งโดนเฉพาะ น่าจะไม่มีเวลาติดต่อมาหาเรา ผมก็เจอโดยบังเอิญเช่นกัน”คุณชายห้าฉิงรู้สึกประหลาดใจ รู้สึกคำพูดของพี่สามพิกลอย่างไงไม่รู้？
ปกติพี่ใหญ่กับพี่สามสนิทกันมากมิใช่หรือ พี่ใหญ่กลับมาพี่สามน่าจะดีใจไม่ใช่หรือ？
แต่ตอนนี้เขาฟังน้ำเสียงของพี่สามแล้วรู้สึกจะไม่ยินดีให้พี่ใหญ่กลับมา？
“ดูคน？ดูใครหรือ？”คุณชายสามเย่หรี่ตา จับมือถือไว้แน่นหนึบ ถ้าตั้งใจฟังจะรู้ว่าตอนนี้น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปแล้ว
“ไม่ทราบครับ พี่ใหญ่ไม่ได้บอก ผมกับพี่ใหญ่เจอกันที่ด้านนอกของห้างสรรพสินค้าหยินซิง ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไรมาก พี่ใหญ่ก็จากไปแล้ว”
“เมื่อไหร่？”คุณชายสามเย่จับมือถือแน่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับกำลังเก็บกดอะไรบางสิ่งไว้
“ประมาณห้าโมงครึ่ง”คุณชายห้าฉิงฟังน้ำเสียงของคุณชายสามเย่ก็รู้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ จึงได้แต่บอกตามความเป็นจริง
คุณชายสามเย่ดวงตามืดมน ตอนแรกเวินลั่วฉิงโทรหาเขาบอกว่าจะไปเดินห้าง ตอนเธอโทรมาก็ประมาณห้าโมงครึ่ง
เหมือนจะบังเอิญเกินไปเสียแล้ว！！
นาทีต่อมา คุณชายสามเย่ก็วางสาย จากนั้นก็ออกจากห้องประชุม
คนในที่ประชุมต่างสบตากันด้วยความงุนงง ท่านประธานรีบร้อนจะประชุมอย่างเร่งด่วน นี้ยังหารือกันไปไม่ถึงไหนเลย ท่านประธานก็จะออกไปเสียแล้วหรือ？
ยังดีที่เลขาหลิวรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นท่านประธานรีบออกไป จึงบอกทุกคนว่าให้จบการประชุมแต่เพียงเท่านี้ สามารถแยกย้ายกันกลับบ้านได้
หลังจากออกจากบริษัท เย่ซือเฉินจึงได้โทรไปหาเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมาดู เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏก็รู้สึกตกตะลึงไปชั่ววูบ เธอมองเด็กสองคนที่กำลังทำประดิษฐ์อยู่ จากนั้นก็เอามือถือเดินไปที่ระเบียง แล้วจึงพูดรับสายเบาๆ “ฮัลโหล”
“คุณอยู่ไหน？”หลังจากนั้นแค่เสี้ยววินาที เสียงที่เยือกเย็นของเขาไม่รอให้เธอตอบ เขาพูดเสริมอีกหนึ่งประโยคว่า“อย่าบอกผมว่าคุณอยู่ที่ห้างนะ ที่ห้างคงไม่เงียบอย่างนี้หรอก”
เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้รีบร้อนจะพูดก็เพื่อฟังเสียงการเคลื่อนไหวของเธอทางนี้
เวินลั่วฉิง“……”
“คุณทำธุระเสร็จแล้วหรือค่ะ？กลับบ้านหรือยังค่ะ？”ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะไปเดินห้าง ดังนั้นเมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนี้ เวินลั่วฉิงก็รู้สึกผิด
“ผมถามว่าคุณอยู่ไหนกัน？”ได้ยินเธอตอบเขาอย่างระแวง น้ำเสียงของคุณชายสามเย่ยิ่งเยือกเย็นขึ้นไปอีก
“ทำไมหรือค่ะ？เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือค่ะ？”เวินลั่วฉิงสังเกตได้อย่างชำนาญว่า น้ำเสียงเขาไม่สู้ดีนัก อารมณ์ก็ไม่ดีด้วยเช่นกัน
“คุณกำลังอยู่กับใคร？”คุณชายสามเย่ไม่ได้ตอบคำถามเธอ แต่เป็นการถามเธอกลับอีกหนึ่งครั้ง
เวินลั่วฉิงได้ยินเขาพูดอย่างนี้ ตกใจจนหัวใจหยุดเต้นไปหนึ่งจังหวะ เขา？ไม่ใช่ว่าเขารู้อะไรเข้าแล้วนะ？
ถึงแม้ผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้วว่าเด็กน้อยๆทั้งสองไม่ใช่ลูกของเขา แต่เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้——รวมถึงเขาด้วย
เธอไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตไปกว่านี้！！
เธอเกรงว่าหากเปิดเผยสถานะของเด็กตัวน้อยๆทั้งสองออกไป จะทำให้เด็กน้อยทั้งสองได้รับผลเสีย เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กทั้งสองคน？
“ส่งโลเคชั่นมาให้ผม”การเงียบไปชั่วขณะของเธอ ทำให้คุณชายสามเย่รู้สึกสงสัย เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาคาดเดานั้นถูกหรือไม่？
ถ้าเวลานี้เธออยู่กับพี่ใหญ่ งั้นเธอก็ต้องเป็นผู้หญิงที่อยู่ในสถานีตำรวจวันนั้น ก็ต้องเป็นผู้หญิงใน 5 ปีก่อน
“ฉันจะกลับบ้านทันทีค่ะ”เวินลั่วฉิงตกใจรีบตอบหนึ่งประโยค จากนั้นก็วางสายทิ้ง
ถ้าส่งโลเคชั่นให้เขา？ก็จะเป็นการเปิดเผยเด็กทั้งสองออกไป？
นั้นมันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
เย่ซือเฉินมองมือถือที่โดนตัดสายทิ้ง ดวงตาหรี่ขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอมีเรื่องปิดบังเขาอยู่！
ส่วนจะเป็นอย่างที่เขาคิดหรือเปล่า……
“พี่ใหญ่ พี่อยู่ไหนหรือ？”เย่ซือเฉินรีบโทรหาถังหลิน เมื่อโทรติดเขาก็รีบเอ่ยปากถามทันที
“พี่จะส่งโลเคชั่นให้น้องนะ”อีกฝั่งหนึ่งของสาย ถังหลินกลับตอบอย่างตรงไปตรงมา
เย่ซือเฉินเห็นถังหลินส่งที่ตั้งมา วินาทีนั้นก็รู้สึกมึนงงไปหมด
ปกติพี่ใหญ่จะทำตัวลึกลับยากที่จะหยั่งถึง แต่นี้ส่งโลเคชั่นมาให้ทันที มันเป็นเพราะอะไรกันนะ？
ในเมื่อคุณชายถังส่งโลเคชั่นมาให้แล้ว คุณชายสามเย่ก็ต้องไปแน่นอน
ที่อยู่ที่คุณชายถังส่งมานั้นมันอยู่นอกเมือง ตำแหน่งค่อนข้างไกลเอาการ
ตอนที่คุณชายสามเย่กำลังจะไปถึงนอกเมืองนั้นก็ได้รับสายโทรศัพท์“คุณชายเย่ครับ คุณนายกลับถึงบ้านแล้วครับ ผมได้สอบถามคนขับรถแล้วครับว่า คุณนายขึ้นรถที่หมู่บ้านคอนโดซินย่วน”
“หมู่บ้านคอนโดซินย่วน？”คุณชายสามเย่หยุดชะงัก คิ้วขมวดน้อยๆ หมู่บ้านคอนโดซินย่วนเป็นชุมชนทั่วไป ชุมชนอย่างนั้นคงไม่มีอะไรเกี่ยวพันกับถังหลินหรอก และหมู่บ้านคอนโดซินย่วนกับทิศทางที่เขาจะไปตอนนี้มันตรงข้ามกันนะ
“ครับ ผมได้ตรวจกล้องวงจรปิดตรงนั้นแล้ว เป็นอย่างที่คนขับรถพูดไม่มีผิดครับ คุณนายขึ้นรถที่หมู่บ้านคอนโดซินย่วนจริงครับ”คนนี้ทำงานละเอียดรอบคอบจริงๆ ในทุกๆเรื่องเขาจะตรวจจนเรื่องกระจ่างแจ้งแจ่มชัดก่อนถึงจะมารายงานให้กับคุณชายสามเย่ฟัง
คุณชายสามเย่เม้มปาก ถ้าเป็นเช่นนี้แสดงว่าเธอไม่ได้อยู่กับถังหลิน？
แล้วเธอไปทำอะไรที่หมู่บ้านคอนโดซินย่วน？
ตอนแรกที่เขาให้เธอส่งโลเคชั่นมาให้เขา ทำไมเธอถึงปฏิเสธ？เห็นได้ชัดว่าเธอมีเรื่องปิดบังเขาอยู่！！
“สืบดูสิว่าทำไมเธอถึงไปที่นั่น？”ใบหน้าของคุณชายสามเย่กำลังครุ่นคิดอยู่
เมื่อก่อน เขาให้คนไปสืบเรื่องตอนที่เธออยู่ที่ประเทศM แต่เรื่องที่เมือง Aไม่ได้สืบอย่างละเอียด หรือเขาต้องสืบเรื่องที่เมือง A
ให้ดีๆเสียก่อน
