บทที่226 ความลับของเทพธิดาเวินถูกเปิดเผยจนหมด (4)
พูดตามจริงนะที่วันนี้เธอมาทำงานบริษัทเพราะถูกเย่ซือเฉินบังคับ จึงไม่สามารถไปหาลูกรักสองคนได้ ดังนี้อารมณ์เธอจึงไม่ค่อยนะดีตลอด
เวินลั่วฉิงกระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ ในเมื่อมีคนเสนอตัวส่งมาถึงหน้าประตูเอง ถ้างั้น……
หลังเลิกงาน หลิวฉินก็พาเวินลั่วฉิงออกจากบริษัททันที
หลิวฉินได้จองห้องที่หมิงเจ๋ไว้ก่อนแล้ว และได้นัด้ประธานหลี่ไว้แล้วด้วย ทุกอย่างได้จัดการเรียบร้อบหมดแล้ว หลิวฉินชำเลืองมองเวินลั่วฉิงที่ไม่พูดอะไรตามติดอยู่ข้างหลัง ใบหน้าได้เผยรอยยิ้มเย็นชาที่มีความเยาะเย้ย
คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินนั้นเป็นคนโง่จริงๆด้วย แล้วก็หลอกง่ายจริงๆ
ตอนเย่ซือเฉินเสร็จงานแล้วก็รีบกลับบริษัท เวินลั่วฉิงก็ได้ออกไปแล้ว
สีหน้าเย่ซือเฉินขุ่นหมองลง เธอไม่รู้จักรอเขากลับมาหรือไง
ถึงจะไม่รอเขา อย่างน้อยก็ควรโทรศัพท์ไปบอกเขาหน่อยสิ เธอนี่มันดีจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะไปโดยไม่พูดไม่กล่าวสักคำ
“ไปไหนแล้ว”เย่ซือเฉินกดโทรหาเวินลั่วฉิง น้ำเสียงขุ่นหมองเล็กน้อย
“ไปคุยโปรเจคกับเพื่อนร่วมงาน”เมื่อได้ยินเสียงเขา เวินลั่วฉิงก็เลิกคิ้วเล็กน้อย
“คุยโปรเจค เธอคุยโปรเจคอะไร”เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว วันนี้เธอเพิ่งมาทำงานวันแรก ต้องคุยโปรเจคอะไรด้วยเหรอ
เธอคงไม่ใช่จะจงใจหลบหน้าเขาเหรอมั้ง
“ฉันไม่ทราบว่าเป็นโปรเจคอะไร แต่เป็นคำสั่งจากหัวหน้าบริษัท ฉันมาทำงานที่บริษัทก็ต้องทำตามที่บริษัทสั่ง ดังนั้นวันนี้ฉันคงจะต้องกลับดึกหน่อยนะคะ”น้ำเสียงเวินลั่วฉิงมีหัวเราะเล็กน้อย จู่ๆก็พบว่า ที่เธอออกมาก่อนนั้นเป็นการตัดสินที่ฉลาดมากๆ
และ ตอนนี้เธอก็ออกมาคุยงานพอดี เป็นการทำเพื่องานของเขา ดังนั้นตอนนี้เธอมีเหตุผลจึงพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ
“เธออยู่ไหน แล้วอยู่กับใคร”เย่ซือเฉินได้ยินความดีใจจากน้ำเสียงของเธออย่างชัดเจน จึงรู้สึกเคืองจนแอบกัดฟัน
ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะหลบหน้าเขาจริงๆด้วย
“ฉันกำลังยุ่งอยู่ คุณไม่ต้องยุ่งเหรอ”เวินลั่วฉิงตอบอย่างมีอำนาจเหนือกว่า จากนั้นก็ตัดสายไปทันที เวินลั่วฉิงมโนทาท่างเกรี้ยวโกรธของเย่ซือเฉินในตอนนี้แล้ว ในใจก็อยากจะหัวเราะ ความรู้สึกนี้มันฟินจริงๆ ใครให้เขาบังคับให้เธอไปบริษัท ชิ
“ใช่คนในบ้านเธอเหรอ”หลิวฉินเห็นเธอวางสายโทรศัพท์ ก็ลองเอ่ยถามดู
“อืม”นัยน์ตาเวินลั่วฉิงประกายเล็กน้อยชั่ววินาที เธอกับเย่ซือเฉินจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เพราะฉะนั้นก็ต้องเป็นคนในครอบครัวเดียวกันสิ
เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของหลิวฉินดี จึงไม่ได้พูดอะไรออกมากมาย
เวินลั่วฉิงเข้าใจดี ว่าเป็นเรื่องแบบนี้ หากวันนี้เธอหลีกเลี่ยงแล้ว คนพวกนั้นต้องไม่ตายใจแน่นอน
ต่อไปก็คงหาวิธีมาจัดการกับเธออีกเป็นแน่นอน ดังนั้นจึงวันนี้เคลียร์ปัญหาไปเลยดีกว่าครับ. เพื่อต่อไปจะได้ไม่มีปัญหา
เย่ซือเฉินจ้องมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายไป เมื่อนึกถึงคำพูดก่อนวางสายของเวินลั่วฉิง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ผู้หญิงคนนั้นจะอวดเก่ง อวดดีมากไปแล้วใช่หรือไหม
ครั้งนี้เธออยากโดนสั่งสอนใช่ไหม
หรือเขาจะตามใจเธอมากเกินไป
เพียงแต่ ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือเขาก็ได้ดังขึ้นมา
“พี่สาม พี่อยู่ไหน พี่ใหญ่กลับมาแล้วนะ พวกเราอยู่กันที่หมิงเจ๋ พี่มาเลยนะ”เมื่อรับสายโทรศัพท์ เสียงคุณชายห้าฉิงก็ลอยเข้ามา
“เขากลับมาอีกทำไม”หลังจากเกิดเรื่องวันนั้น เย่ซือเฉินก็ไม่ชอบขี้หน้าถังหลินพิเศษ บวกกับเมื่อกี้โดนเวินลั่วฉิงตัดสายทิ้งอีก ดังนั้นน้ำเสียงที่พูดออกไปจึงไม่ค่อยดีมากนัก
“ฮะ”คุณชายห้าฉิงชะงัก มึนงงไม่เข้าใจเหตุการณ์เล็กน้อย”งั้นพี่สามจะมาไหม”
“อืม”เมื่อคิดถึงว่าเวินลั่วฉิงไม่อยู่บ้าน เขาจะกลับบ้านไปงอนคนเดียวมันก็ไมได้ จึงได้เอ่ยตกลง
เขาก็รู้ ที่โกรธเวินลั่วฉิงนั้นเป็นเพราะเรื่องที่ถูกเขาบังคับให้ไปบริษัท ในเมื่อเธออยากจะเล่นก็ให้เธอเล่นตามสบายไปเลย
จากความสามารถของเธอแล้ว เขาก็ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะถูกใครรังแก แม้แต่เขายังถูกเธอทำโมโหจนเกือบจะตาย แล้วยังมีใครที่กล้าไปรังแกเธอ
ตอนเย่ซือเฉินมาถึงหมิงเจ๋ ถังหลินก็อยู่ในห้องแล้ว แต่เย่ซือเฉินไม่ได้เอ่ยทักทาย
คนอื่นแม้จะรู้สึกแปลกๆ แต่เพราะเป็นเรื่องพี่ใหญ่กับพี่สาม พวกเขาเลยไม่กล้าจะถามอะไรมากมาเลยตลอด คนที่เข้ามาที่หลังอย่างคุณชายห้าฉิงเมื่อพบเย่ซือเฉินก็นิ่งเล็กนิ่งอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยเบาๆ”พี่สาม เมื่อกี้ผมเห็นเวินลั่วฉิงด้วย เธอกับผู้ชายคนหนึ่งเข้าไปในห้อง008แล้ว
เย่ซือเฉินหรี่สายตาลงอย่างรวดเร็ว เธอกับผู้ชายคนหนึ่งเข้าไปในห้องงั้นเหรอ
ผู้ชาย ผู้ชายคนไหนอีก เธอนี่มันหว่านเสน่ห์ดึงดูดพวกแมลงหวี่แมลงวันมาก่อกวนเขาเก่งจริงๆ
คุณชายห้าฉิงที่เห็นจู่ๆสีหน้าก็เย่ซือเฉินเปลี่ยนไป จึงรีบพูดเสริมอย่างรวดเร็ว”แต่ว่า คนที่มากับพวกเขาด้วยยังมีผู้หญิงอีกคน”
เย่ซือเฉินจ้องเย็นชาเขาแวบหนึ่ง แล้วนึกถึงตอนที่โทรศัพท์ไปหานั้น เวินลั่วฉิงบอกไปคุยโปรเจคงาน ดูเหมือนจะเป็นจริงแล้วสินะ
“พี่สาม ให้ผมจัดการเอากล้องวงจรปิดของห้อง008มาเปิดดูไหม”คุณชายห้าฉิงอย่างเปิดกล้องวงจรปิดออกมาดูใจจะขาด เพราะเขาอยากรู้เหลือเกิน แต่เขาก็ต้องถามความคิดเห็นของเย่ซือเฉิน
“อืม”เย่ซือเฉินในขณะนี้ก็อยากรู้เรื่องราวของทางโน้นเช่นกัน อีกทั้งวันนี้เธอมาทำงานวันแรก ก็ถูกสั่งให้มาคุยงานโปรเจคแล้ว มันผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว
คุณชายห้าฉิงเห็นเย่ซือเฉินตกลงแล้ว ก็รีบเปิดหน้าจอขนาดใหญ่ในห้อง หน้าจอสามารถเชื่อมกับกล้องวงจรปิดทุกตัวในห้องได้
หมิงเจ๋นั้นคุณชายห้าฉิงนั้นเป็นเอง ห้องในร้านนี้ นอกจากห้องที่คุณชายเล้งใช้โดยเฉพาะส่วนตัว และที่พวกเขาใช้เฉพาะส่วนตัวแล้วนั้น ที่เหลือได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ทั้งหมด
คุณชายห้าฉิงได้นำกล้องวงจรปิดห้อง008มาเปิดดู
“นี่ไม่ใช่ประธานหลี่เหรอ ประธานหลี่นั่นขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้ อีกทั้งยังไม่เคยปฏิเสธคนที่เสนอตัวมาให้ด้วย เวินลั่วฉิงไปด้วยกันกับเขาได้ยังไง”ตอนที่ภาพปรากฏขึ้นมานั้น คุณชายห้าฉิงเห็นผู้ชายในคลิปก็อดร้องตกใจออกมาไม่ได้
เมื่อกี้เขาเห็นแค่เงาหลังของผู้ชายคนนั้น จึงนึกไม่ออก คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเฒ่าหัวงูตัวนี้ เย่ซือเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย ประธานหลี่เหมือนจะมีการร่วมลงทุนกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปด้วย แต่ว่า……
“ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย ลั่วฉิง เธออยู่เป็นเพื่อนประธานหลี่ไปก่อนนะ”และในตอนนี้เอง จู่ๆหลิวฉินก็ลุกขึ้น แกล้งจะไปเข้าห้องน้ำ จึงออกจากห้องไป
“แม่ง นี่มันสถานการณ์อะไรเนี่ย”คุณชายห้าฉิงมีความตะลึงเบาๆ ประธานหลี่นั้นขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้ นอกจากนี้ก็เห็นได้ชัดเจนว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งใจที่จะออกไป ถ้างั้นเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เขาใช้นิ้วเท้าคิดยังรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเวินลั่วฉิงถูกคนเล่นงานเข้าแล้ว
“เวินลั่วฉิงนี่โง่พอสมควรเลย นี่ถูกหลอกชัดขนาดนี้ยังดูไม่ออก ไม่รู้จักระวังตัวเลยสักนิด เธอทำไมไม่โง่ตายไปเลยล่ะ”เดิมทีคุณชายห้าฉิงก็ไม่พอใจเวินลั่วฉิงมากแล้ว ตอนนี้ยิ่งโกรธจนลุกเป็นไฟ
ภายในห้อง008นั้น หลังจากหลิวฉินเดินออกไป ประธานหลี่จึงไม่ต้องกังวลกลัวอะไรอีก เขาจึงรีบไปนั่งข้างกายเวินลั่วฉิงทันที ไม่ซ่อนความต่ำทรามของเขาไว้เลยสักนิด “แม้ว่าเธอจะขี้เหร่ไปหน่อย แต่รูปร่างนั้นเย้ายวนใจสุดๆไปเลย ฉันชอบ เธอไว้ใจได้ ฉันจะทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดีแน่”
เวินลั่วฉิงก้มนัยน์ตาลงเล็กน้อย มุมปากค่อยๆยิ้มเย็นชาออกมา เธอคิดไว้ตั้งนานแล้วว่าพวกเธอต้องเล่นงานเธอแน่ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะใช้วิธีเลวทรามต่ำชั่วแบบนี้ ใช้วิธีเลวทรามต่ำชั่วแบบนี้มาเล่นงานเธอ งั้นก็อย่าโทษเธอไม่เกรงใจแล้วกัน
