ตอนที่ 24 จับตัวคนร้าย
ทันใดนั้น เวินลั่วฉิงอยู่ๆยื่นมือมาจับแขนของเขาเอาไว้
เย่ซือเฉินรีบหันไปมองที่ใบหน้าของเธอ พบว่าเธอยังคงหลับตาอยู่
“อย่า อย่าทิ้งฉันไป อย่าไปจากฉัน” เธอจับมือของเขาไว้ แล้วพูดประโยคเดิมซ้ำๆ อารมณ์ของเธอนั้นก็แสดงออกมาเหมือนสีหน้าเมื่อครู่นี้
ตาของเย่ซือเฉินค่อยๆหรี่ลง ในตอนนี้ หากว่าเธอยังคงอยู่ในความฝันก็คงต้องยอมแพ้ให้กับเธอ หรือว่าเธอนั้นกำลังแสดงละครหลอกลวงกัน?
ถ้างั้นการแสดงละครหลอกลวงของเธอนี้ก็ดูสมจริงเหนือคำบรรยายใดใด!!
และแน่นอน ถ้านี่คือแสดงละครหลอกลวงอยู่ เขาก็มีวิธีเปิดโปงธาตุแท้ของเธอ
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นขึ้น
เขารีบเอาขึ้นมาดู แล้วรีบรับสายในทันที
“คุณชายเย่ ผมได้เช็กดูเรียบร้อยแล้ว เมื่อคืน เวินลั่วฉิงอยู่ที่ Fairyland Club อย่างแน่นอน เถ้าแก่เนี้ยของที่คลับเขาเป็นคนรักษาเธอเองกับมือ ผมไปเช็กจากกล้องวงจรปิด เมื่อคืน เวินลั่วฉิงได้เข้ามาใน Fairyland Club ตอนประมาณสามทุ่ม ประมาณเที่ยงคืนยี่สิบนาทีถึงออกไปจากคลับ ” เลขาอู๋พูดสายอย่างระมัดระวังตัว
เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อคืนเวลานั้น พวกเขาอยู่ในโรงแรมกำลัง….
ถ้าหากเป็นไปตามที่เลขาอู๋ได้พูดไว้ ผู้หญิงเมื่อคืนนั้นก็ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเธอที่นอนอยู่ตรงหน้านี้
หลังจากวางสาย เขามองไปที่เวินลั่วฉิงที่นอนอยู่บนเตียง แววตาที่ลึกลงไปนี้เต็มไปด้วยความสับสน
มือของเวินลั่วฉิงยังคงจับแขนของเขาไว้ เปลือกตายังคงปิดอยู่ เพียงตอนนี้ไม่ได้ละเมอพูดอะไรออกมาแล้ว นอนหลับอย่างไร้กังวล
เย่ซือเฉินเหมือนตกอยู่ในหลุมพรางอันเฉลียวฉลาดของเธอ เขาไม่อาจมองเธอออกว่า แท้จริงแล้วเธอคิดอะไรอยู่
เพียงแต่ เวินลั่วฉิง ผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงนั้นยังไม่รับรู้อะไร ยังคงนอนหลับสนิท ยังไม่มีแม้พิรุธหรือไม่มีการโต้ตอบใดใดออกมา หลับตานอนแน่นิ่ง แม้แต่ขนตาก็ไม่ขยับ
เย่ซือเฉินจิบมุมปากขึ้นเล็กน้อย มองไปที่รอบเอวของเธอ อาจเป็นเพราะเธอยื่นมือมาคว้าแขนของเขา เลยทำให้เสื้อผ้าที่ค่อนข้างหลวมนี้โดนดึงขึ้นมาเล็กน้อย ผิวบริเวณรอบเอวเผยออกมา ตรงกับตำแหน่งรอยสักนั้นพอดี!
เย่ซือเฉินจ้องมองไปจุดจุดนั้น ไม่พบรอยสักที่เขาเคยเห็น
เขาจ้องมองไปบริเวณที่เคยมีรอยสักอย่างตั้งใจ ไม่ว่าจะพยายามมองให้ชัดเจนเท่าไหร่ก็ไม่พบเจอรอยใดใด เขาพยายามมองหา มือของเขาอีกข้างก็ยื่นไปบริเวณรอบเอวของเธอ
เวินลั่วฉิงที่แกล้งแสดงละครว่าหลับ เธอยังคงหลับตา เธอสามารถรับรู้ถึงการกระทำของเขาได้ แอบถอนหายใจเบาๆออกมาหนึ่งที
เธอกลัวว่า เมื่อวานเขาจะเห็นเข้ากับรอยสักของเธอ ดังนั้น เช้าวันนี้จึงใช้กลวิธีพิเศษในการปกปิดรอยสักบริเวณเอวเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะทำให้มองไม่เห็นรอยสัก แต่หากว่าพยายามลูบไล้ตรงรอย ก็จะสามารถรับรู้ได้
ถึงแม้ว่าเธอจะหลับตาอยู่ตลอด แต่ก็สามารถรับรู้ว่า เขาจ้องมองมาที่ตัวเธอด้วยแววตาที่รุนแรงแผดเผาตัวเธอได้
หากว่าในตอนนี้โดนเขาลูบตรงบริเวณรอยสัก ความจริงทั้งหมดก็จะถูกเปิดเผย เขาจะต้องจำเธอได้ เธอโดนจับได้แน่นอน เพียงแต่หนนี้ เธอกลับไม่กล้าที่จะแสดงท่าทางอะไรออกมา
เธอรู้ดีว่า หากเธอยังคงแสดงอาการที่จะขัดขวางเขาอีก อย่าว่าแต่แสดงให้เนียนขนาดไหน ก็ไม่อาจตบตาเขาได้อีก
จากเหตุการณ์ที่ผ่านมายืนยันว่า เขาคือคนที่ไม่สามารถหลอกได้ง่ายๆ
หรือว่า ในตอนนี้เธอแกล้งตื่นขึ้นมาทันที แล้วตะโกนเรียกให้คนมาช่วยว่า “ช่วยด้วย โรคจิต!!”
