บทที่ 312 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (4)
เมื่อตอนที่เธออยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เธอได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนของหลิวหยิงตอนนั้นไม่มีใครอยากร่วมโต๊ะกับเธอ แต่แล้ว หลิวหยิงก็ขอนั่งกับเธอ
จากนั้นตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 จนถึงมัธยมศึกษาตอนต้นปีที่ 2 พวกเธอก็เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะมาตลอด ต่อมา หลิวหยิงย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอื่นเพราะปัญหาที่บ้าน ตั้งแต่นั้นมาพวกเธอก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากนั้นอีกหลายปีพวกเธอกลับมาพบกันบนเครื่องบิน
“ฉันจะนั่งข้างหน้า พวกเราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว มาคุยกันเถอะ” เวินลั่วฉิงปลดเข็มขัดนิรภัย ลุกขึ้นยืนและต้องการเปลี่ยนไปนั่งที่ด้านหน้า ตอนนี้เครื่องบินกำลังจะบินขึ้น เห็นได้ชัดว่าจะไม่มีใครขึ้นมาเครื่องบินอีก ที่นั่งข้างหน้าว่างหมด
“ไม่อนุญาต” คุณชายสามเย่ในขณะนี้ เรียกได้ว่าหดหู่สุดๆ ขนาดนั่งเครื่องบินก็ยังมีคนมาแย่งภรรยากับเขา คุณชายสามเย่ยื่นมือไปโอบรอบเอวของเวินลั่วฉิงไม่ต้องการให้เธอไป
“คุณกำลังทำอะไร? คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันเจอกับเพื่อนเก่าของฉัน? รีบหลีกทางไปเลย หรือคุณจะไปนั่งข้างหน้าแทน” เวินลั่วฉิงจ้องไปที่เขา เพียงแต่เหยียดเท้าไปเตะเขาตรงหน้า
คุณชายสามเย่ตอนนี้กัดฟันอย่ารู้สึกโกรธแค้นที่โดนรังเกียจ ทำไมในใจของเธอตอนนี้ คนคนนั้นถึงสำคัญกว่าเขาเสียอีก?
“เขาเป็นแอร์โฮสเตส ตอนนี้เป็นเวลาทำงานของเขา เธอทำแบบนี้จะเป็นการรบกวนงานของเขา” เย่ซือเฉินกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่ หลิวหยิงสายตานั้นเห็นได้ชัดว่ามาพร้อมกับคำเตือนที่ชัดเจน
หลิวหยิงตกตะลึง กะพริบตา ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เธอหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรค่ะ ในครั้งนี้ฉันจะบริการเพื่อพวกคุณ ถ้าแขกต้องการให้ฉันคุยด้วย ฉันก็ต้องคุยด้วยแน่นอนค่ะ นี้ก็เป็นงานเหมือนกัน”
เมื่อกี้ยังอวดฉลาดอยู่เลย หลิวหยิงที่มีปฏิกิริยาที่ตอบสนองเร็วขนาดนั้นจะฟังไม่เข้าใจความหมายของคุณชายสามเย่?
แน่นอนว่าไม่ใช่ เธอจงใจ
ดังคำกล่าวที่ว่า คำจำพวกเดียวมักอยู่กันเป็นฝูง คนที่สามารถอยู่ร่วมกับเวินลั่วฉิงและสามารถเล่นด้วยกันได้นั้น เป็นคนที่ไม่ใช่ไม่ “เข้าใจ” คนได้เป็นอย่างดี
“เยี่ยมไปเลย ฉันกังวลว่าตลอดการเดินทางบนเครื่องจะรู้สึกเบื่อ เบื่อมาก แต่ตอนนี้ดีใจมากที่ได้พบเธอ” เวินลั่วฉิงยิ้มอย่างมีความสุข
คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ทั้งหน้าก็ขรึมขึ้นทันที หมายความว่าอะไร การบินกับเขาน่าเบื่อขนาดนั้นเลย โคตรน่าเบื่อเลยเหรอ?
เธอโกรธเขาขนาดนั้นเลย
“คุณหลักหน่อย ฉันจะไปนั่งด้านหน้า ด้านหน้ามันกว้าง” เวินลั่วฉิงเห็นคุณชายสามเย่ไม่ต้องการที่จะหลบให้ ก็เตะคุณชายสามเย่ในทันที
คุณชายสามเย่ในขณะนี้เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ แต่ก็ยังคงขยับที่และขยับขาออกไป เพื่อหลีกทางให้กับเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงถึงพอใจและเดินออกไป
หลิวหยิงมองดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสอง มุมริมฝีปากของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเม้มปาก ช่างรู้สึกดีจริงๆ
ฉิงฉิงของเธอยังคงเป็นคนพาลที่ชอบ “รังแก” คนโดนไม่ปรึกษาใครอยู่ ส่วนผู้ชายที่โดน “รังแก” เฮ้อ ช่างน่าอนาถจริง แต่ใครกันที่ทำให้เขาโชคร้ายขนาดที่เขาต้องมาแต่งกับฉิงฉิงของพวกเรา
ดังนั้นไม่ว่าจะอนาถแค่ไหนก็ต้องทนต่อไป
ผู้หญิงสองคนไปนั่งด้านหน้าได้สำเร็จ คุณชายสามเย่ที่นั่งอยู่ด้านหลังในขณะนี้อารมณ์หดหู่และยุ่งเหยิงเป็นหมด
เขาไม่เข้าใจ เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นประถมไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้เจอมาหลายปีแล้วมีเรื่องคุยอะไรนักหนา?
“ไม่ได้เจอตั้งหลายปี ไม่คิดว่าเธอจะแต่งงานแล้ว ไหนพูดมาซิ ไปหลอกมายังไง?” ทั้งสองคุยกัน แล้วก็คุยกันถึงประเด็นการแต่งงาน หลิวหยิงรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองสามีภรรยาเข้ากันได้อย่างน่าสนใจ
คุณชายเย่หรี่ตามอง พร้อมกับเอนตัวไปข้างหน้า เขาก็อยากฟังๆ เวินลั่วฉิงจะพูดอย่างไร
“ก้าวผิดเพียงครั้งเดียว เสียใจไปตลอดชีวิต” เวินลั่วฉิงสรุปความในใจของเธอในขณะนี้ด้วยประโยคหนึ่งประโยค เธอรู้สึกว่ามันใกล้เคียงและเหมาะสมกับเธอจริงๆ
เวินลั่วฉิงรู้ว่าเย่ซือเฉินอยู่ด้านหลังและรู้ว่าเขาได้ยินบทสนทนาของพวกเธอ เธอจึงจงใจพูดแบบนั้น จงใจพูดแขวะใส่เขา ใครใช้ให้เขาบังคับเธอมาทำงานนอกสถานที่กับเขาล่ะ
และเธอก็พูดความจริง
คุณชายสามเย่หรี่ตาลงอย่าโมโห พร้อมกับจ้องไปที่ด้านหลังศีรษะของเวินลั่วฉิงอย่างไร้ความปรานี
ก้าวผิดเพียงครั้งเดียว เสียใจไปตลอดชีวิต? การแต่งงานกับเธอเป็นความผิดพลาดงั้นเหรอ? และมันยังเสียใจไปตลอดชีวิต?
ได้ เธอมันแน่จริงๆ
“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันดูแล้วมันก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้นะ” หลิวหยิงหัวเราะเบา ๆ เธอเห็นอย่างได้ชัดว่า ฉิงฉิงจงใจพูดให้กับผู้ชายที่อยู่ข้างหลังฟัง ดังนั้น แน่นอนว่าเธอควรให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
คุณชายสามเย่ที่มองดูแล้วพอถูๆ ไถๆ ได้ในตอนนี้รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ขึ้นเครื่องบินครั้งนี้
ต่างมีคนบอกว่า ผู้หญิงสามคนมักจับกลุ่มคุยกัน แต่รู้สึกว่าผู้หญิงสองคนที่อยู่ด้วยกันก็สามารถลอยขึ้นสวรรค์ได้
“เธอแต่งงานแล้วยัง?” เวินลั่วฉิงจู่ๆ ก็ถามขึ้นมา
“ยัง ฉันขนาดแฟนก็ยังไม่มีเลย ถ้าไม่อย่างนั้นเธอไม่แนะนำให้ฉันสักคนล่ะ?” หลิวหยิงล้อเล่นตอบกลับไป
“ได้ซิ มีแบบสำเร็จรูปด้วย” เวินลั่วฉิงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
“เย่ซือเฉิน” ตอนที่เวินลั่วฉิงตอบตกลง ในเวลาเดียวกันนั้นเธอก็รีบหันกลับไปมองเย่ซือเฉิน และเรียกเขา
บทสนทนาของพวกเธอ เย่ซือเฉินได้ยินอย่างชัดเจน ได้ยินเวินลั่วฉิงสัญญาว่าจะแนะนำคู่ให้กับ หลิวหยิงและบอกว่ามีแบบสำเร็จรูปแล้วก็หันไปเรียกเขา
เย่ซือเฉินหรี่ตาลงอย่างเร็ว จ้องมองเธออย่างเอาเป็นเอาตาย
ถ้าเธอกล้าพูดจริง เขาสัญญาว่า…..
เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะหย่ากับเขามาตลอด ดังนั้นเธอจึงตั้งใจที่จะแนะนำเขาให้กับ หลิวหยิงรู้จักหลังจากการหย่า
เขารู้จักเวินลั่วฉิง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า เธอสามารถทำสิ่งนั้นได้จริงๆ
เย่ซือเฉินไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องมองเธออย่างเอาเป็นเอาตาย เขาแอบสาบานว่า ถ้าเธอมีความคิดนั้นจริง กล้าที่จะพูดจริง เขาสัญญาว่าจะบีบคอเธอทันที โดยไม่ลังเลเลย!!
เวินลั่วฉิงมองเข้าไปในสายตาของเขา คนคนนี้เป็นอะไร ทำอย่างกับจะกินคนได้ขนาดนั้น?
เธอเมื่อกี้ก็แค่แขวะเขาไม่กี่ประโยค เขาต้องทำเหมือนอยากจะฆ่าคนขนาดนั้นเลยเหรอ?
ผู้ชายคนนี้ใจแคบจริงๆ
“รอบกายคุณมีผู้ชายที่ยอดเยี่ยมตั้งหลายคน แนะนำให้ หลิวหยิง สักคนซิ” เวินลั่วฉิงหยุดไปชั่วขณะ แต่เธอยังคงพูดในสิ่งที่เธอต้องการจะพูด เพราะท้ายที่สุดเธอก็ตกลงที่จะ หลิวหยิงไปแล้วด้วย
คุณชายสามเย่เดิมทีสีหน้าเศร้าหมองเศร้าหมอง แต่หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าผ่อนคลายลงทันที เขาแค่คิดว่าเธอจะ……
เวินลั่วฉิงกระทุ้งลิ้นไปมา คนคนนี้เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วพอๆ กับพายุในช่วงฤดูฝน ในเวลาถัดไปก็มีลมและแดดออก
ไม่ใช่บอกว่าสีหน้าของคุณชายสามเย่จะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ไง? หรือนี่เป็นการไม่แสดงความรู้สึกทางสีหน้าใดๆ? ตามที่คาดไว้ข่าวลือนั้นไม่สามารถเชื่อได้ทั้งหมด
“ไม่มีใครเหมาะสม” คุณชายสามเย่ที่รู้ว่าเธอไม่ได้แนะนำเขากับผู้หญิงคนอื่น เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีมาก แต่เขาก็ยังปฏิเสธเวินลั่วฉิง
เพราะ หลิวหยิงอะไรนั้น ที่ไม่รู้จักรักษากฎ เป็นแบบที่สามารถก่อเรื่องจนรู้ถึงพระเจ้าบนสวรรค์ได้ เขาแค่ต้องการให้ภรรยาของเขารักษาระยะห่างกับผู้หญิงคนนั้น
อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นทำให้ภรรยาของเขาเรียนรู้อะไรที่ผิดๆ!
