บทที่ 323 พิสูจน์ความสัมพันธ์ทางสายเลือด (2)
“แกคิดว่าไงล่ะ?” ถังหลินถามกลับไป แล้วเหมือนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย : “เอาเถอะ เรื่องของแก ฉันจัดการให้ได้แน่นอน”
จากนั้นไม่รีรอให้จี้หซีเอ่ยปากพูดอะไร ถังหลินก็วางสายไปทันที
จี้หซีจ้องมองไปที่โทรศัพท์ รู้สึกอึ้งไปเลย เหม่อลอยด้วยความงุนงงอยู่ครู่ใหญ่
นี่ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
ที่จริง ตอนที่ได้ยินพี่ใหญ่พูด เขาคิดอยากจะเปลี่ยนแผนทันที แต่พี่ใหญ่ไม่เปิดโอกาสให้เขาเลย
พี่ใหญ่คิดจะทำอะไร?
การที่เขาทำแบบนี้ จะทำให้พี่สามเดือดร้อนหรือเปล่าเนี่ย?
แต่ จากที่ได้ฟังพี่ใหญ่พูดเมื่อสักครู่นี้ อย่างมากก็คงแค่ทำให้พี่สะใภ้สามเข้าใจผิด ดังนั้น เขาจึงคิดว่าควรจะโทรไปอธิบายกับพี่สะใภ้สามเสียก่อนดีกว่า
เขาก็รู้ว่าพี่สามกับพี่สะใภ้สามแต่งงานกันตามข้อตกลง สถานภาพค่อนข้างแตกต่างจากปกติ จึงไม่ควรมีเรื่องเข้าใจผิดกันจะดีที่สุด
จี้หซีไม่มีเบอร์โทรของเวินลั่วฉิง ดังนั้นเขาจึงกดโทรหาเย่ซือเฉิน
พี่สามพาพี่สะใภ้สามไปทำงานนอกสถานที่ด้วยกัน เรื่องนี้เขารู้ดีว่าพี่สามกับพี่สะใภ้สามอยู่ด้วยกัน การที่เขาโทรหาพี่สามก็เหมือนกันนั่นแหละ อีกอย่างพี่สามก็จะได้รู้เรื่องนี้ได้ด้วยเลย
ถึงตอนนั้น ถ้าแม่เขาลงมือทำอะไรขึ้นมา พี่สามก็จะได้เตรียมรับมือทัน
โทรหาเย่ซือเฉินยังไม่ทันจะติด โทรศัพท์ของจี้หซีก็ดังขึ้นมา
เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอ จี้หซีก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น แล้วกดรับสายอย่างรวดเร็ว
“ประธานจี้ คุณเห่อถูกพวกคุณหยางดักตัวไว้ที่ห้างสรรพสินค้า”
สีหน้าจี้หซีเปลี่ยนไปทันที ไม่สนใจเรื่องโทรศัพท์อีกแล้ว เขารีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ภายในห้างฯ เห่อถงถงถูกกลุ่มผู้หญิงที่หยางชิงชิงพามาล้อมเธอเอาไว้
เห้อถงถงตะลึงงัน เมื่อเห็นหยางชิงชิง ดวงตาเธอก็มืดดำขึ้น เข้าใจได้ทันทีว่าวันนี้หยางชิงชิงตั้งใจมาดักเธอเอาไว้ เลือกสถานที่แบบนี้ ก็เพราะอยากให้ประชาชนรุมประณามเธอ
เห่อถงถงรู้ดีกว่าจี้หซีกับหยางชิงชิงเดิมทีต้องแต่งงานกัน ถ้าหากมองเพียงตอนนี้ มองเพียงด้านเดียว ก็เหมือนเธอทำผิดต่ออีกฝ่ายจริง ๆ
ตอนนี้ ถูกล้อมไว้อย่างนี้ เท่ากับเธอหัวเดียวกระเทียมลีบ
แต่ว่า ฉิงฉิงของเธอเคยบอกเอาไว้ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม อย่าสูญเสียพลัง ขอเพียงแต่มีพลังมากพอ ต่อให้เผชิญหน้ากับกองกำลังเป็นพันเป็นหมื่น ก็สามารถตอบโต้ และบดขยี้อีกฝ่ายได้
ฉะนั้น เห่อถงถงจึงไม่ได้หลบซ่อน เธอเพียงยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาราวกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มจ้องมองไปที่หยางชิงชิง
หยางชิงชิงตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเห่อถงถงจะมีท่าทีไม่แยแสอะไรอย่างนี้
ผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็พากันอึ้ง ขณะที่หันไปมองหยางชิงชิงอย่างคาดไม่ถึง
เมื่อหยางชิงชิงได้สติ ก็รีบส่งสายตาให้พวกผู้หญิงเหล่านั้น
“แกมันผู้หญิงไร้ยางอาย แย่งสามีของคนอื่น ยัยเมียน้อยหน้าด้าน”
“ผู้หญิงชั้นต่ำ หน้าไม่อาย แย่งสามีคนอื่น ไม่มีทางได้ตายดีแน่”
“ฉันล่ะเกลียดพวกเมียน้อยที่สุด ถ้าฉันเจอพวกเมียน้อยนะ เจอเมื่อไหร่ก็ตบเมื่อนั้น”
ผู้หญิงพวกนั้นเริ่มด่าเห้อถงถง หนึ่งในนั้นยังทำท่าจะตบตีเธออีกด้วย
หยางชิงชิงเสแสร้งทำเป็นใจดี รั้งมือผู้หญิงคนนั้นเอาไว้
ที่หยางชิงชิงมาในวันนี้ เพื่อต้องการให้เห่อถงถงอับอายขายหน้า อยากให้เห่อถงถงถูกผู้คนรังเกียจ ถูกผู้คนตราหน้าด่าว่าเป็นเมียน้อย
หยางชิงชิงถือว่าค่อนข้างฉลาด เธอรู้ว่าสถานการณ์เช่นนี้ ไม่สามารถลงไม้ลงมือได้ ถ้าหากลงไม้ลงมือ เห่อถงถงที่ถูกตบตีอาจถูกผู้คนเห็นอกเห็นใจขึ้นมาได้
ห้างสรรพสินค้าเป็นสถานที่ที่มีผู้คนไปมามากมาย รอบ ๆ ตัวพวกเขาเริ่มมีคนจำนวนไม่น้อยเข้ามามุงดู เริ่มชี้ไม้ชี้มือไปทางเห่อถงถง
เห่อถงถงก็มองออกว่าหยางชิงชิงไม่กล้าลงมือทำอะไรเธอ จึงยิ้มเยาะอยู่ในใจ และมีท่าทีนิ่งเฉยมากขึ้น
ส่วนใครเป็นเมียน้อย ใครแย่งผู้ชายของใครนั้น เห่อถงถงรู้ดี ปัญหานี้พูดได้ไม่ชัดเจนนัก เธอรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปถกเถียง
จี้หซีกลับมาแล้ว ต่อให้เธอถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย ครั้งนี้เธอก็ไม่ยอมผลักไสเขาไปอีกแน่
ที่จริงเธอกับจี้หซีรู้จักกันมาหลายปี รักกันมานาน เป็นหยางชิงชิงต่างหากที่แทรกเข้ามา สองปีก่อนหยางชิงชิงสร้างเรื่องเลวทรามมากมายเพียงเพื่อต้องการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับจี้หซี
ตอนนี้หยางชิงชิงเสแสร้งทำตัวน่าสงสาร? ตลกสิ้นดี
ไหนจะเรื่องสกปรกต่ำช้าพวกนั้นที่หยางชิงชิงเป็นคนทำ…
ในเมื่อวันนี้หยางชิงชิงหาเรื่องเอง ถ้างั้นก็โทษเธอไม่ได้นะ
“คุณหยาง เธอบอกว่าฉันแย่งว่าที่สามีเธอเหรอ?” เมื่อเห็นผู้คนรอบตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เห่อถงถงก็ยิ้ม แล้วเอ่ยถามออกมา
หยางชิงชิงไม่ตอบอะไร ได้แต่ก้มหน้า แกล้งทำท่าทางเสียใจ
“ก็ใช่น่ะสิ ชิงชิงกับคุณชายจี้จะแต่งงานกันในอีกสิบกว่าวันนี้แล้ว แต่เธอกลับสาระแนเข้ามา หลอกล่อคุณชายจี้ คลุกอยู่กับคุณชายจี้ทุกวัน ไม่ยอมให้คุณชายจี้กลับบ้าน ที่เธอทำมันยังไม่ชัดเจนพออีกเหรอ?” ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ หยางชิงชิงตอบโต้ จงใจพูดเสียงดัง ๆ เหมือนกลัวคนอื่นจะไม่ได้ยิน
“ถ้างั้นฉันอยากถามคุณหยางสักหน่อย เธอกับว่าที่สามีเธอหมั้นกันเมื่อไหร่?” เห่อถงถงไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้น สายตายังคงเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้มจ้องมองไปที่หยางชิงชิง
“ถึงแม้พวกเราจะไม่ได้หมั้นกัน แต่ฉันกับอาจี้ก็อยู่ด้วยกันมาหกปีกว่าแล้ว เรื่องแต่งงานนั้นครอบครัวเราทั้งสองก็ตกลงกันไว้แล้ว” ครั้งนี้ หยางชิงชิงเอ่ยปากตอบออกมาด้วยตัวเอง
เพียงแต่ว่า ที่หยางชิงชิงพูดว่าหกปีก่อนนั้น ตอนนั้นจี้หซียังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร
เห่อถงถงไม่ได้พูดแฉหยางชิงชิง แต่มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย แสยะยิ้มออกมา : “จริงเหรอ? งั้นก็แปลกจังเลย ในเมื่อคุณหยางกับคุณชายจี้อยู่ด้วยกันมาหกปีแล้ว อีกทั้งกำลังจะแต่งงานกันในอีกสิบกว่าวันข้างหน้านี้ แล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อน ที่คุณหยางกับประธานหลี่ของโปรเจกต์หมิงหยวนไปเที่ยววิลล่าชูชิงด้วยกัน จี้หซีรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”
เห่อถงถงเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ เรื่องที่คนอื่นหาไม่เจอ แต่เธอสามารถค้นหาจนเจอ
สองวันมานี้ เธอตั้งใจหาข้อมูลเกี่ยวกับหยางชิงชิง และก็เป็นอย่างที่คิด เรื่องราวบางอย่างที่เจอก็เกินจะพรรณนาออกมาได้
“พวกเราไปเจรจาเรื่องสัญญา เธออย่ามาพูดซี้ซั้วนะ” หยางชิงชิงหน้าถอดสี ในใจรู้สึกกลัวขึ้นมา เห่อถงถงรู้เรื่องนั้นได้ยังไงกัน?
เรื่องนั้น ตระกูลหยางจัดการเรียบร้อยดีแล้วนี่ แม้แต่คุณหญิงจี้ของตระกูลจี้ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย แล้วเห่อถงถงรู้ได้ยังไง?
ที่จริง ครั้งนั้นเดิมที่เป็นเพราะความร่วมมือระหว่างตระกูลหยางกับประธานหลี่ แต่หลังจากนั้นประธานหลี่ดื่มเหล้าเข้าไป เลยอ้างว่าเมาแล้วเข้าไปกอดเธอ เธอก็ดิ้นไปมาอยู่ครู่หนึ่ง แต่ดิ้นไม่หลุด จากนั้นความต้องการของร่างกายก็ชนะทุกอย่าง
คืนวันนั้น เธอทำเป็นผลักไสประธานหลี่ แต่จริง ๆ ในใจก็ชอบและยอมเขา ประธานหลี่เก่งกาจเรื่องบนเตียงมาก เมื่อคืนนั้นผ่านไป หยางชิงชิงก็ติดใจเขาจนไม่อยากรีบกลับ ดังนั้นทั้งคู่จึงเกลือกกลั้วกันอยู่สามวันสามคืน สุดท้ายทั้งคู่ก็เลิกกันอย่างอาลัยอาวรณ์
หยางชิงชิงอายุมากกว่าจี้หซีสองปี ปีนี้เธออายุสามสิบแล้ว เมื่อหกปีก่อน คุณหญิงจี้หมายตาเธอเอาไว้ อยากให้เธอแต่งงานกับจี้หซี เมื่อเธอเห็นจี้หซีครั้งแรกก็ชอบเขาทันที เธอชอบจี้หซี ชอบมากเหลือเกิน!
