บทที่461 หลักฐานในค่ำคืนเมื่อ 5 ปีก่อน (5)
อีกอย่าง ประเทศMมีอะไรดีซะที่ไหน？นี่ก็หลายปีแล้ว แม้แต่แฟนฉิงฉิงยังหาไม่ได้เลย
“งั้น พรุ่งนี้ฉันไปทำขั้นตอนการออกจากโรงพยาบาลให้ท่านเลยดีไหม？”ตอนที่เวินลั่วฉิงมาก็ได้ถามเกี่ยวกับอาการของคุณท่านแล้ว คุณหมอแนะนำว่าอาการของคุณท่านกลับไปพักฟื้นอยู่ที่บ้านจะดีกว่า
ในเมื่อคุณท่านยินยอม ออกจากโรงพยาบาลก็ดี
“ไม่ได้ ปู่จะไม่ออกจากโรงพยาบาล”แต่คุณปู่เวินกลับตอบปฏิเสธ เขากลัวว่าหากเขาออกจากโรงพยาบาล เวินลั่วฉิงก็จะกลับเมืองMแล้วจริงๆ
เพราะฉะนั้นแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องหน้าด้านขออยู่ต่อในโรงพยาบาลอีกหลายวันเขาก็ยอม
เวินลั่วฉิงจะไม่รู้ใจคุณปู่ได้อย่างไร อาการของคุณปู่ในตอนนี้ เธอก็ไม่สบายใจที่จะกลับประเทศMไปแบบนี้ ซึ่งในตอนแรกเธอก็วางแผนไว้แล้วว่าอยู่ต่ออีกหลายวัน เพียงแต่ว่า เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดออกมาตรงๆแค่นั้นเอง
“ปู่คิดว่ายังไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ปู่ก็เลยอยากพักต่ออีกสักพัก จะได้ตรวจเช็คอาการดูก่อน ”คุณปู่เวินรู้สึกว่าเมื่อกี้ตนเองพูดรีบร้อนเกินไป แสดงออกมาได้ชัดเจนเกินไปหน่อย ก็เลยอยากจะพูดอะไรรื้อคำพูดหน่อย
“ใช่แล้ว เรื่องของบริษัทในช่วงหลายวันนี้ หนูต้องดูแลควบคุมไว้ดีๆล่ะ บริษัทเวินซื่อกรุ้ปกำลังอยู่ในภาวะวิกฤต หากไม่มีคนดูแลดีๆ คงต้องเจ๊งแน่ๆ ”คุณปู่เวินอยากจะมอบกิจการทั้งหมดของตระกูลเวินให้เวินลั่วฉิงเป็นคนดูแลจริงๆ
แน่นอนว่า ที่สำคัญกว่านั้นคือคุณปู่เวินรู้สึกว่าทัศนคติที่ไป๋ยี่รุ่ยมีต่อบริษัทเวินซื่อกรุ้ปในตอนนี้ ถ้าให้เวินลั่วฉิงไปดูแลบริษัท ก็จะมีโอกาสได้เจอกันกับไป๋ยี่รุ่ยไม่มากก็น้อย พอมีการเจอกันในจำนวนครั้งที่เพิ่ม ฉิงฉิงต้องกลับไปดีกันกับไป๋ยี่รุ่ยได้เหมือนเดิมแน่ๆ
เขาอยากให้ฉิงฉิงได้แต่งงาน อยากเห็นฉิงฉิงมีความสุข เขาจะได้จากไปได้อย่างสบายใจ
“เรื่องของบริษัทฉันไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากยุ่งด้วย ไม่งั้นก็เชิญให้คนมาดูแลก่อนมั้ย？”เวินลั่วฉิงรู้เจตนาในตอนนี้ของคุณท่านดี เพราะฉะนั้น ถ้ารู้ว่าหากเธอไปดูแลกิจการของบริษัทต่ออีก ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องไปเจอกับไป๋ยี่รุ่ย
แต่ว่า เธอไม่อยากเจอหน้าไป๋ยี่รุ่ยอีก ไม่อยากมีความเกี่ยวข้องใดๆกับไป๋ยี่รุ่ยอีก
ตอนนี้ เธอต้องพยายามจัดการเรื่องเย่ซือเฉินเครื่องสุดความสามารถ
แววตาเวินลั่วฉิงเป็นประกายอย่างรวดเร็ว ทำไมจู่ๆเธอถึงคิดถึงคนที่หน้าด้านไร้ยางอายนั้นเนี่ย！！
จู่ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกหงุดหงิด นี่แสดงว่าเธอควรจะรีบกลับไปประเทศM แล้วอยู่ไกลจากเย่ซือเฉินซะ จากนั้นตนเองก็ไม่รู้ไม่สนอะไรทั้งนั้น！！
“มันไม่ใช่ว่าจะเชิญใครมาได้ง่ายๆนะ คนที่เชี่ยวชาญไม่เพียงแต่แพง ยังเชิญตัวยากอีกด้วย มีเงินก็ใช่ว่าจะเชิญมาได้ และการเชิญคนนอกก็ไม่มีทางที่จะเขาทำเพื่อเราทุกอย่างได้อย่างสุดจิตสุดใจ และปู่ก็ไม่สามารถไว้วางใจได้ ถ้าสามารถเชิญคนที่เหมาะสมได้ง่ายขนาดนั้น ดูคนไม่ต้องลำบากขณะนี้”คุณปู่เวินถอนหายใจเบาๆ หลายปีมานี้ เขาทำเพื่อบริษัทคอยเป็นห่วงเป็นกังวลมาโดยตลอด ลูกชายเขาไม่ได้เรื่อง หลานก็ไม่ได้เรื่อง เขาไม่หวังพึ่งใบบุญใครอีกเลย
ปีก่อน ถ้าเวินจือฝางไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ต้องจัดการดูแลบริษัทได้เป็นอย่างดีแน่ๆ
การจะเชิญคน และยังเป็นคนนอกด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
“เว้นเสียแต่ว่าหนูจะมีผู้รับเลือกที่เหมาะสมแล้ว？”จู่ๆคุณปู่เวินก็มองไปทางเวินลั่วฉิง ดวงตากะพริบอย่างรวดเร็ว
ถ้าให้ไป๋ยี่รุ่ยมาจัดการดูแลบริษัทเวินซื่อกรุ้ป บริษัทเวินซื่อกรุ้ปอาจจะสามารถช่วยบริษัทเวินซื่อกรุ้ปไว้ได้ หรือไม่ก็อาจจะทำให้กลับมามีอำนาจยิ่งใหญ่อีกครั้ง
ไป๋ยี่รุ่ยชอบฉิงฉิงขนาดนั้น ทำเพื่อช่วยฉิงฉิงแล้วยังเลิกเรื่องแก้แค้นไป เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
เพียงแค่ไป๋ยี่รุ่ยแต่งงานกับฉิงฉิง ก็ไม่ถือว่าเป็นคนนอกแล้ว……
แววตาคุณปู่เวินมีความหวังเพิ่มขึ้นมาบ้าง
“ไม่มี”เพียงแต่ว่า เวินลั่วฉิงกลับทําลายความหวังของคุณท่าน เมื่อกี้นี้เธอแค่พูดไปงั้นๆ เธอจะไปหาคนที่เหมาะสมมาเนื่องจากไหนล่ะ
เธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการทำธุรกิจ แล้วเธอก็ไม่รู้จักนักธุรกิจ นอกจากเย่ซือเฉิน……
เธอ ทำไมถึงนึกถึงอีตาบ้าคนนั้นอีกแล้ว！！
เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคุณเป็นเพราะว่า 2-3 วันวันนี้เธอหลับนอนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยทำให้มีอาการงุนงงใจลอยนิดๆ
ก็เลยทำให้ชอบนึกถึงเย่ซือเฉินตลอดเวลา จู่ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ จู่ๆก็มีความรู้สึกกระวนกระวายอย่างไม่รู้สาเหตุ
เวินลั่วฉิงโขกศีรษะตนเองหลายทีโดยจิตใต้สำนึกของเธอ อยากจะบอกให้ของที่ไม่ดีออกจากศีรษะตน โขกออกให้หมด
“ฉิงฉิง หนูทำอะไรอ่ะ？”คุณปู่เวินฉันว่าเธอกำลังโขกศีรษะของตนเองอย่างแรง ก็รู้สึกตลอดไป เจ๊หนูคนเดียวทำอะไรกัน มีการตีตนเองและแรงขนาดนี้ด้วยหรอ？
“ไม่มีอะไรค่ะ”เวินลั่วฉิงดึงสติกลับมาได้ เงิบสักพัก ถึงรู้ตัวว่าเมื่อกี้กิริยาท่าทีของตนเองไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
“อาจเป็นเพราะสองสามวันมานี้พักผ่อนไม่เพียงพอ ก็เลยปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” เพื่อปกปิดการกระทำที่เสียมารยาทของตนเมื่อกี้นี้ เวินลั่วฉิงอธิบายเพิ่มอีกทีนึง
ถ้าพูดเพิ่มเติมในใจอีกคำนึงว่า ใช่ ต้องเป็นเพราะหลายวันมานี้พักผ่อนไม่ดีพอแน่ๆ ต้องเป็นเพราะแบบนี้แน่ๆ！！
“งั้นหนูกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ปูมีคุณย่าเหอคอยดูแลอยู่เคียงข้าง หลานไม่ต้องเป็นห่วงปู่นะ”ที่จริงคุณปู่เวินดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเวินลั่วฉิงดูเพลียๆ ดูออกว่า 2-3 วันมานี้เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ
ไม่รู้ว่าส่ง 3 วันมานี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอและไป๋ยี่รุ่ย ถึงทำให้เธอเหนื่อยขนาดนี้
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะอยู่ดูแลตรงนี้……”เวินลั่วฉิงเมื่อคิดถึงว่าสองสามวันมานี้ไม่ได้มาดูแลคุณท่านเลย ก็เลยรู้สึกผิดเล็กน้อย
“ปู่ไม่ต้องการให้หนูมาดูแลหรอก ปู่หายดีแล้ว ไม่มีปัญหาเลยสักนิด อีกอย่างนี่ก็ช่วงเวลากลางคืนแล้วหนูยังอยู่อีกปู่กลับหลับไม่ค่อยสนิทเลย หนูกลับไปเถอะ พักผ่อนดีๆก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยมาเยี่ยมปู่ละกัน”
เวินลั่วฉิงยังอยากพูดอะไรอีก แต่เมื่อเห็นสีหน้าของคุณปู่เวินที่แน่วแน่แบบนี้ ก็เลยยอมทำตามที่คุณท่านบอก กลับบ้านไปก่อน
เวินลั่วฉิงกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเวินโดยตรง ภายในบ้านมีเพียงคุณป้าหลี่ เวินจีหยันกับหลี่หยุนพวกเขาล้วนไม่อยู่บ้าน ได้ยินมาว่า 2-3 วันมานี้ พวกเขาก็ไม่เคยไปเยี่ยมคุณท่านเลย ขนาดเวินจีหยันยังไม่เคยไปเลย
เวินลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก สองสามวันนี้เธอเหนื่อยเกินไปจริงๆ ก็เลยเดินไปพักผ่อนที่ชั้นบนโดยตรง
เช้าวันที่ 2 เวินลั่วฉิงตื่นนอน จัดระเบียบที่นอนแบบง่ายๆ เสร็จเรียบร้อยก็จะไปโรงพยาบาล
คุณท่านไม่สบาย บริษัทเวินซื่อกรุ้ปในตอนนี้อยู่ในภาวะซบเซา พอเวินจีหยันกลับมา ก็ได้ปลดคนขับรถและคนใช้ออก ทางบ้านก็เลยสงบส่งมาก
ตอนเวินลั่วฉิงลงมาที่ชั้นล่าง ภายในห้องโถงก็ยังคงมีเพียงคุณป้าหลี่คนเดียว เวินจีหยันยังไม่ได้กลับมา ขนาดหลี่หยุนกับเวินหรวนหรวนก็ล้วนไม่อยู่บ้านทั้งนั้น
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย อาจมีความรู้สึกว่าเรื่องราวมันไม่ค่อยปกติแล้ว
แต่ว่าเธออยากไปเยี่ยมคุณท่านที่โรงพยาบาล ก็เลยไม่ไปคิดอะไรมาก ในบ้านไม่มีคนขับรถ เวินลั่วฉิงก็เลยคิดว่าจะขับรถไปโรงพยาบาลด้วยตนเอง
แต่ เมื่อเวินลั่วฉิงไปถึงโรงรถ กลับพบว่าภายในโรงรถนั้นว่างเปล่า รถหรูๆหลายคันก็หายไปด้วย
เวินลั่วฉิงแววตาจมลง รถหลายคันนั้นวันมีราคาแพงมาก คนทั่วไปในบ้านปกติจะไม่ค่อยกล้าใช้ คนที่กล้าขับรถพวกนี้ออกไป ก็มีเพียงเวินจีหยันพวกเขา
แปลว่า พวกเขาทุกคนล้วนมีรถยนต์ส่วนตัวเป็นของตนเอง แล้วพวกเขามีเพียง 4 คน ทำไมอยู่ๆถึงขับรถทั้งหมด？
จู่ๆเวินลั่วฉิงก็นึกได้ว่ามีความเป็นไปได้อีกแบบนึง……
