บทที่527 เปิดเผยตัวตนของเธอ ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็ได้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอ （5）
เฟิ่งเหมียวเหมียวมาถึงด้านหน้าประตูห้องเวินลั่วฉิงเคาะประตูเบาๆ “ฉิ้นเอ๋อ คุณตื่นหรือยัง”
เสียงของเฟิ่งเหมียวเหมียวเบามาก ถ้าเวินลั่วฉิงยังไม่ตื่น เสียงเบาๆของเธอก็คงจะทำให้เธอตื่นไม่ได้
หลายวันมานี้สาวน้อยคนนี้ก็เหนื่อยมามาก เห็นแล้วน่าเอ็นดู
“อืม ตื่นแล้ว” เวินลั่วฉิงตอบด้วยเสียงเบา ความจริงตอนที่ถังหยุนเฉิงด่าว่าถังหลิน เธอก็ตื่นแล้ว ดังนั้น เธอจึงได้ยินสิ่งที่ถังหยุนเฉิงพูดเมื่อครู่นี้
เวินลั่วฉิงนอนอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น ทุกคนในตระกูลถังปฏิบัติต่อเธอด้วยความจริงใจ เป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ
ณ เวลานี้ถังหยุนเฉิงนั่งอยู่ในห้องโถง สงบลงแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ไตร่ตรองคำพูดของถังหลินอีกครั้ง
ถังหลินพูดว่าเธอเป็นคนของครอบครัวพวกเขา แต่ถังหลินกลับบอกว่าไม่สามารถแต่งงานกับเธอได้ หลังจากนั้นถังหลินก็บอกให้เขาไปดูใบหน้าที่แท้จริงของสาวน้อยคนนั้น
ตกลงมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่
ถังหลินไม่ยอมแต่งงานกับเธอ แล้วเธอจะเป็นคนของตระกูลถังได้อย่างไร เขาก็ไม่ได้มีลูกนอกสมรสอะไรเหล่านั้น เขาก็ไม่มีพี่น้องเช่นกัน…….
ถังหยุนเฉิงร่างกายแข็งทื่อ ดวงตาคู่นั้นเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เขามีน้องสาวหนึ่งคน ถึงแม้น้องสาวของเขาจะหายตัวไปเมื่อตอนอายุห้าขวบ แต่นั่นเป็นน้องสาวแท้ๆของเขา
ถึงแม้คุณพ่อของเขาจะตามหามาหลายปี เขาก็ตามหามาหลายปีเช่นกัน แต่ก็หาน้องสาวของเขาไม่เจอ แต่ว่าน้องสาวของเขาก็อาจจะมีชีวิตอยู่
และเขาก็เชื่อมาโดยตลอดว่าน้องสาวของเขามีชีวิตอยู่
ดังนั้น สาวน้อยคนนั้น………..
เวลาต่อมา ถังหยุนเฉิงโดดขึ้นจากโซฟา ตรงไปที่เฟิ่งเหมียวเหมียวทันที
“คุณ คุณทำอะไร ฉันตกใจหมด” เฟิ่งเหมียวเหมียวถึงกับผงะกับการกระทำอย่างกะทันหันของเขา
“เมื่อครู่สาวน้อยบอกว่าตื่นแล้ว ใช่หรือไม่” ณ เวลานี้ ถังหยุนเฉิงมีเสียงสั่นเล็กน้อย เขาตื่นเต้นเล็กน้อย และกลัวเล็กน้อย กลัวว่าจะมีความหวัง แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวังตามเคย จนกลายเป็นหมดหวัง
“อืม ตื่นแล้ว” เฟิ่งเหมียวเหมียวมองเขา ดวงตากะพริบอย่างรวดเร็ว สงสัยเล็กน้อย เขาเป็นอะไร
“ตื่นแล้วก็ออกมา ออกมาเร็วๆ” ถังหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะเร่ง ณ เวลานี้ในใจของเขาดูร้อนจาก เขาใจร้อนอยากได้คำตอบเร็วๆ อยากรู้ว่าจะเป็นเหมือนที่เขาคาดเดาไว้หรือไม่
“คุณจะเร่งเร้าทำไม เธอเป็นเด็กผู้หญิง ตื่นมาก็ต้องล้างหน้าล้างตาก่อน อีกอย่าง สองวันนี้เธอน่าจะเหนื่อยมาก คิดว่าน่าจะไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ ให้เธอนอนอีกสักพักจะดีกว่า” เฟิ่งเหมียวเหมียวรู้สึกเอ็นดูเวินลั่วฉิง ดังนั้นอดไม่ได้จึงบ่นถังหยุนเฉิงไป
“สาวน้อย ออกมา เร็วๆ” เพียงแค่ ถังหยุนเฉิงไม่ได้สนใจเฟิ่งเหมียวเหมียวเลย ตะโกนไปที่ห้องโดยตรง น้ำเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย
“คุณนี่ก็จริงๆเลยนะ จะตะโกนเสียงดังทำไม คุณตะโกนใส่ลูกชายก็พอแล้ว จะมาตะโกนใส่เด็กผู้หญิงทำไม” เฟิ่งเหมียวเหมียวได้ยินเสียงของเขาดังขึ้น สีหน้าแสดงถึงความไม่พอใจเล็กน้อย
แต่ เวินลั่วฉิงเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว เปิดประตูห้อง
ณ เวลานี้เวินลั่วฉิงอยู่บ้าน ไม่ได้ใส่แว่นกันแดด ไม่ได้ใส่ผ้าปิดปาก ดังนั้นจึงเห็นฝ้ากระทั่วใบหน้า และยังมีสีผิวและดวงตาปลอมของเธอ
“ถังหลินพูดว่า สิ่งที่อยู่บนหน้าของคุณเป็นของปลอม คุณไปเอามันออก” ถังหยุนเฉิงมองที่ใบหน้าของเธอ วินาทีนั้นราวกับว่าใจของเขากำลังจะโดดออกมาในขณะนี้เสียงของเขาสั่นมากยิ่งขึ้น
เวินลั่วฉิงมุมปากกระตุกเล็กน้อย ดูแล้วถังหลินได้บอกกับถังหยุนเฉิงแล้ว แต่ไม่ได้บอกเขาทั้งหมด
แต่ ดูท่าถังหยุนเฉิงน่าจะเดาออกแล้ว
“เร็วเข้า ไปเร็วๆ” เวินลั่วฉิงลังเลอยู่สักครู่ ถังหยุนเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเร่งเร้า
“วันนี้คุณเป็นอะไร เร่งเร้าทำไม” เฟิ่งเหมียวเหมียวจ้องมองเขาอีกครั้ง “เธอเป็นเด็กผู้หญิง คุณเบาเสียงหน่อยไม่ได้เหรอ”
“คุณอย่าพูดมาก” ถังหยุนเฉิงตะโกนใส่เฟิ่งเหมียวเหมียว หลังจากนั้นก็มองไปที่เวินลั่วฉิงอย่างรวดเร็ว “คุณรีบไปเร็วๆ อย่าเสียเวลา”
เฟิ่งเหมียวเหมียวถูกเขาตะโกนใส่จึงอึ้งไป เธอแต่งงานกับเขามาหลายปี เขาไม่เคยตะโกนใส่เธอแม้แต่ครั้งเดียว เกิดอะไรขึ้นกับเขาในวันนี้
เวินลั่วฉิงเข้าใจความรู้สึกของถังหยุนเฉิง ณ เวลานี้ ดังนั้นไม่ได้พูดอะไร ตรงไปที่ห้องน้ำ น้ำยาล้างเครื่องสำอางทั้งหมดอยู่ในห้องน้ำ
สายตาของถังหยุนเฉิงมองไปที่ห้องน้ำตลอด ถ้าเป็นสถานที่อื่น เขาคงจะตามเข้าไปด้วยแล้ว
เฟิ่งเหมียวเหมียวเห็นสภาพของเขาแล้ว ขมวดคิ้วเล็กน้อย และคิดว่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรอีก
ถังหยุนเฉิงรออยู่ด้านนอก ความอดทนของเขาดีและความอดทนของเขาก็แข็งแกร่งเช่นกัน เมื่อก่อนตอนปฏิบัติงาน เพื่อคุ้มกัน เขาสามารถอยู่นิ่งๆได้หลายชั่วโมง แต่ตอนนี้ไม่กี่นาที เขาก็รู้สึกอยู่ไม่สุข รอไม่ไหวแล้ว
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีประตูห้องน้ำเปิดออก ดวงตาของถังหยุนเฉิงมองเข้าไปทันที
เวินลั่วฉิงที่ล้างสิ่งแปลกปลอมออกจนหมดแล้ว เดินออกมาจากห้องน้ำ ถังหยุนเฉิงมองที่ใบหน้าของเธอ เพียงชั่วครู่ร่างกายของเขาแข็งทื่อทันที ทันใดนั้นดวงตาคู่นั้นก็เปิดกว้างถึงขีดสูงสุด ทันใดนั้นลืมปฏิกิริยาทั้งหมด
“อุ๊ย ไม่คิดเลยว่าฉิ้นเอ๋อจะสวยมากขนาดนี้” เฟิ่งเหมียวเหมียวมองไปที่แวบแรก ไม่คิดอะไรมาก เพียงแค่ตะลึงในความสวยของเวินลั่วฉิง
แต่เธอหันมา เห็นปฏิกิริยาของถังหยุนเฉิง ตะลึงไปสักพัก แล้วมองไปที่เวินลั่วฉิงอีกครั้ง จากนั้นดวงตาของเธอก็เปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว“เธอ เธอ เธอกับแม่”
เฟิ่งเหมียวเหมียวเคยเห็นรูปถ่ายตอนสาวๆของท่านย่าถัง เหมือน เหมือนมาก เกือบจะเหมือนกันทุกประการ
“เธอเหมือนในรูปถ่ายตอนสาวๆของคุณแม่ทุกประการ หรือว่า หรือว่า เธอคือหยุนชิง ไม่ใช่ อายุไม่ใช่ โอ้ ฉันรู้เธอจะต้องเป็นลูกสาวของหยุนชิงแน่ๆ มิเช่นนั้นจะไม่มีทางเหมือนขนาดนี้”
เกี่ยวกับสาวน้อยที่หายไปของตระกูลถังเฟิ่งเหมียวเหมียวก็รู้ เพราะหลังจากที่แต่งงานกับถังหยุนเฉิงแล้ว ถังหยุนเฉิงก็ตามหาอยู่หลายปี
ในที่สุดก็ไม่มีข่าวอะไรเลย จึงจำเป็นต้องยอมแพ้
“สามี เธอเป็นลูกสาวของหยุนชิงใช่หรือไม่” เฟิ่งเหมียวเหมียวหันมามองอย่างช้าๆ มองไปที่ถังหยุนเฉิง นอกจากนี้ยังมีอาการสั่นเล็กน้อยในน้ำเสียงของเธอ
ถังหยุนเฉิงไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากมาย เพียงแค่ขยับมุมปากเล็กน้อย เหมือนจะยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมา แต่วินาทีนั้นเฟิ่งเหมียวเหมียวเห็นสามีของเธอน้ำตาคลอ
น้ำตาลูกผู้ชายไม่ยอมไหลออกมาง่ายๆ ผู้ชายที่น่าเกรงขามอย่างถังหยุนเฉิงยิ่งยาก แต่ตอนนี้ถังหยุนเฉิงร้องไห้แล้ว
“คุณลุง คุณป้า” เวินลั่วฉิงเรียกเบาๆ ในตอนนี้อารมณ์ของเธอยากที่จะสงบลง
ถังหยุนเฉิงนิ่งไม่ได้พูดอะไร ยืนอยู่ไม่ขยับ เพียงแค่ดวงตายิ่งอยู่ยิ่งพร่ามัว พร่ามัวจนมองเห็นด้านหน้าไม่ชัดเจน พร่ามัวเช่นนั้น ไม่เป็นจริงเช่นนั้น………
