บทที่ 551 นี่คืออาการที่เขารู้สึกเจ็บปวดใจ(5)
เขากำลังมองเธออยู่ ไม่พูดอะไรและไม่โต้ตอบอะไรเลย ได้แต่มองเธออยู่อย่างนั้น
ในตอนนี้ในใจของหลิวหยิงรู้สึกหวาดกลัวมาก เธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอตรงนี้จริงๆ เธอรู้ดีว่าเวลาที่เขาเป็นบ้าขึ้นมาแล้วอะไรก็ทำได้
ห้าปีก่อน ตอนแรกๆที่เธอขายตัวให้เขา เรื่องทุกอย่างก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว มากกว่านี้ก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ในตอนนั้น ขอแค่เขาอยากได้เมื่อไหร่ เขาไม่เคยแบ่งแยกเวลา ไม่เคยดูสถานที่ว่าสมควรหรือไม่ ไม่เคยสนใจว่าจะถูกคนอื่นเห็น
แต่ว่า สองปีมานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาระงับอารมณ์ขึ้นมากแล้ว จะไม่เป็นเหมือนแต่ก่อนที่ไม่รู้จักแบ่งแยกเวลา ไม่ดูความเหมาะสมของสถานที่ สองปีนี้ พวกเขาจะทำอยู่ในบ้านทุกครั้ง เช่นนี้อย่างน้อยเธอจะรู้สึกดีขึ้นมากเลย
แต่มองดูเขาในตอนนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นเธอจึงรู้สึกกลัวมากจริงๆ
ทันใดนั้น ซือถูมู่หรงฉุดตัวเธอไว้กะทันหัน ทั้งฉุดกระชากทั้งลากตัวเธอเดินออกไปด้านนอก
ถึงแม้ท่าทางของเขาจะรุนแรง แต่ว่าหลิวหยิงแอบรู้สึกโล่งใจ ขอแค่ไม่ใช่ที่นี่ก็พอ ที่นี่เป็นบ้านของตระกูลถัง เป็นบ้านของฉิงฉิง เธอไม่อยากให้ฉิงฉิงเห็นเธอในเวลาที่ซมซานเช่นนี้
ซือถูมู่หรงพาเธอไปขึ้นรถโดยตรง คนขับรถก็กำลังรออยู่ตลอดเวลา เห็นพวกเขากลับมา จึงรีบขึ้นรถและขับรถ
ซือถูมู่หรงปิดผ้าม่านลงมากั้นไว้ จากนั้นก็จูบเธอแรงๆอีกครั้ง ครั้งนี้ บ้าคลั่งยิ่งกว่าตอนที่อยู่หน้าระเบียงอีก การกระทำของเขาโหดและรุนแรงมากเกินไป จูบจนเธอริมฝีปากของเธอรู้สึกเจ็บ
มือของเขายื่นไปตรงหน้าอกของเธอและใช้แรงกระชาก จนกระดุมเสื้อของเธอหลุดออก
หลิวหยิงแอบถอนหายใจยาวๆ หลับตาไว้แน่นๆ เธอรู้ว่าครั้งนี้หนีไม่พ้นแน่ๆ
ห้าปีก่อน ตอนที่เธอเพิ่งคบกับเขา เขาก็เคยเอาเธอบนรถไม่เพียงแค่ครั้งเดียว เขาไม่เคยสนใจหรือแคร์อะไรเลย แล้วก็ไม่เคยสนใจว่าจะมีคนอยู่หรือไม่
ในตอนนั้น เธอรู้สึกว่าเขาตั้งใจจะทำให้เธออับอาย จงใจที่จะทรมานเธอ
ในตอนนั้นเธอเพิ่งจะอายุยี่สิบ ในตอนนั้นเธอขี้อายและเรียบร้อย ดังนั้น ไม่มีใครรู้ว่าในตอนนั้นเธอจะเจ็บปวดทรมานแค่ไหน ในตอนนั้น เธอเกลียดเขามาก แต่ว่า เธอต้องพึ่งพิงและต้องการความช่วยเหลือของเขา เธอขอร้องให้เขาช่วยพ่อแม่ของเธอ
ดังนั้น เธอจึงได้แต่อดทนไว้ ครั้งแล้วครั้งเล่า หลังจากนั้นเขาจะค่อยๆเบามือลงไม่รุนแรงเกินขนาดนั้นอีก
ดังนั้น เธอเกือบจะลืมความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้นแล้ว และในขณะนี้ เขาทำให้เธอนึกถึงภาพเหล่านั้นอีกครั้ง
เธอหลับตาและนับวันเวลาอยู่เงียบๆในใจ เวลาห้าปี ใกล้จะจบลงแล้ว
อีกไม่นาน ใกล้แล้ว ใกล้จะจบลงแล้ว
ห้าปีก่อน เธอก็ยังทนได้ ตอนนี้เธอก็ต้องทนได้……
ซือถูมู่หรงเห็นเธอหลับตาไว้แน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แววตาของเขาเยือกเย็นขึ้นอย่างชัดเจน ทุกครั้ง เวลาที่เขาอยากได้เธอ เธอก็จะทำสีหน้าเช่นนี้ทุกครั้ง
สีหน้าที่เจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ตายซะดีกว่าอยู่อย่างนี้
ใช่ เธอขายให้เขาแค่ร่างกาย ไม่ได้รวมถึงหัวใจของเธอ หัวใจของเธอเก็บไว้ให้ผู้ชายคนนั้นที่เธอรักสุดใจ
ดังนั้น เธอไม่เต็มใจสมยอม
เขานึกถึงความอ่อนโยนตอนที่เธอโทรศัพท์ก่อนหน้านั้น ความห่วงใยในตอนนั้นและความดีใจนั้น มีอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ที่เขาอิจฉาจนอยากจะฆ่าคน
ดังนั้น ตอนที่เขาอยากได้เธอทุกครั้ง ในใจของเธอก็คิดถึงชายคนนั้นใช่ไหม?
สองตาของซือถูมู่หรงหรี่ลงเล็กๆก้มหน้าลงทันที จากนั้นกัดลงไปบนผิวของเธอแรงๆ: “ลืมตาขึ้นมามองหน้าผมซิ”
เขากำลังทับตัวเธออยู่ ทับลงไปหนักๆ หนักจนเธอจะหายใจไม่ออก เขาจะให้เธอลืมตาขึ้น เขาจะทำให้เธอรู้อย่างลึกซึ้ง ตอนนี้คนที่ทำเธออยู่คือใคร?
หนังตาของหลิวหยิงกระตุกๆ แต่ก็ยังหลับตาไว้แน่นๆ ไม่ยอมลืมตา เธอไม่อยากลืมตา เธอปิดตาไว้ยังหลอกตัวเองได้ จะได้ไม่รู้สึกเจ็บปวดทรมานขนาดนั้น
“ลืมตาสิ มองหน้าผม อย่าให้ผมต้องพูดครั้งที่สาม” ซือถูมู่หรงเห็นสีหน้าท่าทางของเธอแล้ว สองตายิ่งหรี่เล็กลง เธอปิดตาไว้เช่นนี้ ก็เพราะไม่อยากมองหน้าเขา?!
“ซือถูมู่หรง คุณอยากเอาก็เอา อยากได้เมื่อไหร่ก็ทำ ฉันมองหรือไม่มองคุณมันต่างกันเหรอ?” สุดท้ายหลิวหยิงก็ลืมตาขึ้นมองหน้าเขาและตอบกลับไปอย่างโมโหและไม่กลัวอะไรเลย
ซือถูมู่หรงตะลึงอยู่สักพัก สายตากระพริบๆ ความเยือกเย็นบนใบหน้าเหมือนจะเก็บซ่อนไปบ้าง
“โห ผมอยากให้คุณมองให้ชัดเจนว่าคนที่ทำคุณคือใคร” คำพูดของซือถูมู่หรงค่อยๆดังอยู่ข้างๆหูของเธอ คำพูดนี้ฟังดูแล้วเหมือนเย้ายวน แต่ก็เหมือนมีอารมณ์อื่นๆร่วมด้วย
หลิวหยิงตะลึกนิดๆ ขมวดคิ้ว มองชัดๆว่าคนที่ทำเธออยู่คือใคร?
เธออยู่กับเขามาห้าปีแล้ว ห้าปีมานี้ เขาทำเธอไม่รู้กี่ครั้งจนนับไม่ถ้วน เธอจะไม่รู้ได้ไงว่าเขาคือใคร? คนๆนี้ว่านี้เป็นอะไรไป?
“ผมจะให้คุณเห็นชัดๆว่าในสายตาของคุณที่เห็นอยู่คือผม” ซือถูมู่หรงกำลังจ้องเธออยู่ คำพูดหยุดชะงักไปสักพัก แล้วค่อยๆพูด: “ผมอยากให้คนที่อยู่ในใจคุณคือผม”
ได้ยินประโยคสุดท้ายนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าเธอตัวเกร็งไปหมด สายตากระพริบๆและหลบสายตาไปทันที ไม่ เธอขายตัวให้เขา แต่ว่าหัวใจของเธอก็ยังเป็นของเธอ ในสัญญาของพวกเขา เธอขายแค่ร่างกาย ไม่ใช่หัวใจ
ซือถูมู่หรงเห็นกิริยาอาการตอบสนองของเธอแล้ว หรี่ตาลงเล็กๆ จากนั้นเข้าไปใกล้ๆหูของเธอ พูดทีละคำทีละประโยคว่า: “พูดมา คนที่อยู่ในใจของคุณคือใคร?”
ได้ยินคำพูดของเขา หลิวหยิงตัวเกร็งขึ้นมาทันที แล้วก็ทนไม่ไหวจนตัวสั่น เขา เขาหมายความว่าไง?
“ทำไม? ตื่นเต้นขนาดนี้ทำไม?” รู้สึกได้ว่าเธอมีกิริยาอาการโต้ตอบที่เกินไป ซือถูมู่หรงหรี่ตาลงเล็กน้อยและแววตาเต็มไปด้วยความน่ากลัวอย่างเลือดเย็น ตื่นเต้นขนาดนี้? โต้ตอบรุนแรงขนาดนี้? ในใจรู้สึกผิดมากกว่าล่ะสิ
ดังนั้น ห้าปีก่อน หัวใจของเธอเป็นของผู้ชายคนนั้นที่เธอรักอย่างลึกซึ้ง
ผ่านไปห้าปีในวันนี้ หัวใจของเธอก็ยังคงเป็นของชายคนนั้นเหมือนเดิม
ดี ดีมาก!!
“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร” หลิวหยิงรู้สึกด้านหลังของตนเองเย็นวาบๆ เธอกลัว เธอหวาดกลัวมากจริงๆ เพราะเธอรู้จักฝีมือของผู้ชายคนนี้เป็นอย่างดี
เพราะว่ากลัว น้ำเสียงของเธอในตอนนี้ รู้สึกได้ชัดว่ากำลังสั่นเบาๆ
“ไม่เข้าใจผมพูดอะไร?” ใบหน้าของซือถูมู่หรงก็ยังคงพิงอยู่ที่หูของเธอ มุมปากขยับขึ้นนิดๆและยิ้มอย่างเยือกเย็น เธอจะไม่รู้หรือว่าเขากำลังพูดอะไร?
“ไม่ ไม่เข้าใจ” น้ำเสียงของหลิวหยิงสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเธอก็สั่นมาก เธอไม่รู้ว่าวันนี้เขาเป็นอะไรไป ทำไมถึงพูดเช่นนี้
หรือว่าเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอเมื่อกี้นี้?
“หลิวหยิง ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหม ตอนที่อยู่กับผม ห้ามมีอะไรกับผู้ชายอื่นเด็ดขาด” ตอนที่ซือถูมู่หรงพูดคำนี้ ในคำพูดนั้นฟังไม่ค่อยออกถึงความแตกต่าง แค่สายตาคู่นั้นเยือกเย็นจนทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว
“ฉันไม่ได้ทำ” หลิวหยิงปฏิเสธกลับไป เธอจำคำพูดของเขาได้อยู่แล้ว ดังนั้นห้าปีมานี้ เธอไม่เคยพูดจาหรือติดต่อผู้ชายคนไหนเลย เธอก็อดทนมาตลอดไม่เคยติดต่อกับไป๋ยี่รุ่ยเลยสักครั้ง
