ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 588 เมียร้องผัวตาม เหมาะสมที่สุด ความสามารถกากสุดๆ (5)

บทที่ 588 เมียร้องผัวตาม เหมาะสมที่สุด ความสามารถกากสุดๆ (5)

“อืม ฉันชอบที่คุณมีเงินเยอะแยะมากมาย” เวินลั่วฉิงยิ้มสดใสยิ่งขึ้น ดีใจยิ่งขึ้น ประโยคนี้ดีจนไม่รู้จะดีไปกว่าได้ยังไงอีก

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่ใช่แม่พระมารีย์ เธอมีบุญคุณต้องทดแทนมีแค้นต้องชำระมาโดยตลอด

เดิมที เพราะพวกเขาเป็นปู่ย่าของเย่ซือเฉิน เธอจึงอดทนและอดทนมาตลอด จนวันนี้พวกเขาอยากจะบีบให้เธอตาย ถ้าเธอยังไม่ตอบโต้อีก คงต้องรอความตายจริง? เวินลั่วฉิงรู้ว่าพวกเขาไม่อยากเห็นภาพอย่างนี้มากที่สุด แต่เธอก็จะทำให้พวกเขาดู

แน่นอน เธอทำอย่างนี้ยังมีวัตถุประสงค์อื่นอีก

“เฉินเฉิน ทำไมแกถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้? คนฉลาดอย่างแกดูใบหน้าที่แท้จริงของเธอไม่ออกหรือไง?” คุณย่าเย่โดนโจมตีอย่างสมบูรณ์แบบ ดวงตาเบิกกว้าง มองจ้องไปที่เย่ซือเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ มือคู่นั้นสั่นอย่าอดไม่ได้

เย่ซือเฉินกลับไม่สนใจคุณย่าเย่ เขากอดเวินลั่วฉิงไว้และจูบลงไปแรงๆ บนหน้าของเธอ จากนั้นก็พูดขึ้นทันทีว่า : “พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกันเถอะ?”

เมื่อกี้เธอบอกแล้วว่าจะแต่งงานกับเขา ดังนั้น เขาต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดี ไม่งั้นเธอต้องกลับคำแน่นอน

เวินลั่วฉิงตะลึง กะพริบตาปริบๆ อย่างรวดเร็ว คนคนนี้ไม่เลว ช่างใช้ช่องว่างให้เกิดประโยชน์จริงๆ

“เฉินเฉิน แกบ้าไปแล้ว แกจะแต่งงานกับเธอไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด” ขณะนั้นสีหน้าของคุณย่าเย่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่ความอ่อนโยนอย่างก่อนหน้าแล้ว มีแค่ความโหดเหี้ยมที่ทำให้คนตื่นกลัว

“ไป พวกเราไปจดทะเบียนกันตอนนี้เลย” เย่ซือเฉินกลับไม่สนใจพวกเขาเลย กอดเวินลั่วฉิงและเดินออกไป

ในทันทีที่เขาเห็นวิดีโอที่พวกเขาส่งออกไปแกล้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บสาหัสนั่น เขาไม่เหลือความรู้สึกอะไรให้กับตระกูลเย่แม้แต่นิด

และยิ่งผิดหวังกับคุณย่าเย่ที่สุด และเมื่อกี้ที่คุณย่าเย่คุยกับเขาในห้องน้ำทั้งหมด ยิ่งทำให้เขาเข้าใจความโหดร้ายที่แท้จริง

ถ้าเลือกได้ เขาไม่อยากเกิดมาในตระกูลเย่ ไม่อยากมีญาติอย่างนี้จริงๆ

“เย่ซือเฉิน แกคิดจะแต่งงานกับเธอ นอกจากฉันจะตาย” สีหน้าคุณย่าเย่นิ่งลึก และขวางตรงหน้าพวกเขาไว้

“ดังนั้น พวกคุณต้องการจะบีบบังคับเธอกับผมให้ตาย?” เย่ซือเฉินหันมองคุณย่าเย่ เห็นท่าทางของคุณย่าเย่ในตอนนั้น เขายิ่งเย็นชาเพิ่มขึ้น

เพื่อเด็กที่ไม่รู้จักคนหนึ่งพวกเขาถึงกับต้องบีบบังคับเขาขนาดนี้ พวกเขาเคยคิดถึงเขาจริงๆไหม พวกเขามองเขาเป็นตัวอะไร?

หลายปีมานี้ พวกเขาเคยมีความจริงใจกับเขาสักนิดไหม?

เขาคิด ตราบใดที่พวกเขาจริงใจกับสักนิด จะไม่มีทางบีบบังคับเขาอย่างนี้

“เฉินเฉิน ย่าไม่ได้บีบบังคับแก ที่ทำอย่างนี้ทั้งหมดก็เพื่อแก” คุณย่าเย่ดึงสติกลับมา ท่าทางก็เปลี่ยนไปในชั่วพริบตา

เวินลั่วฉิงเห็นความรวดเร็วในการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของคุณย่าเย่รู้สึกน่ากลัวนิดหน่อย

เย่ซือเฉินไม่คิดจะสนใจพวกเขาอีกแล้ว จึงกอดเวินลั่วฉิงเดินออกไป

“เย่ซือเฉิน ตอนนี้ฉันยังบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนเตียงนะ ทุกคนก็รู้ว่าเธอทำให้ฉันบาดเจ็บจนเป็นอย่างนี้ แกจะแต่งงานกับเธอ เป็นไปได้ไหม?” การแสดงความคุกคามในคำพูดนี้ของคุณปู่เย่ชัดเจนมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

“เฉินเฉิน แกแต่งงานกับเวินลั่วฉิงภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ มีแต่ทำร้ายเธอ” คุณย่าเย่ได้ยินที่คุณปู่เย่พูด แววตาส่องประกายรีบพูดเสริมขึ้นมาทันที

เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางอย่างนี้ของพวกเขารู้สึกห่อเหี่ยวใจ ทั้งสองคนทำทุกอย่างเพื่อบีบบังคับเย่ซือเฉิน

ขณะนั้น เวินลั่วฉิงอดเห็นใจเย่ซือเฉินไม่ได้ เติบโตมาในครอบครัวอย่างนี้ เย่ซือเฉินต้องเหนื่อยมากแน่ๆ

“แอ๊ะ ฉันลืมบอกพวกคุณไปเลย ตอนที่ฉันเข้ามาเจอนักข่าวพวกนั้น และอธิบายกับพวกเขาให้เข้าใจแล้วว่า บาดแผลของคุณไม่เกี่ยวกับฉัน” เวินลั่วฉิงกวาดสายตามองคุณปู่แวบหนึ่ง จากนั้นมองไปที่คุณย่าเย่ ยิ้มน้อยๆ : “ดีหน่อยที่วิดีโอที่พวกคุณส่งออกไป ไม่ได้พูดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉัน ดังนั้น ฉันได้อธิบายไปอย่างชัดเจนแล้ว นักข่าวพวกนั้นน่าจะเชื่อฉันนะ”

นี้คือจุดประสงค์ที่เวินลั่วฉิงมาในวันนี้ และเป็นขั้นตอนสำคัญที่สุดในแผนของเธอด้วย เธอรู้ วันนี้เป็นก้าวแรกที่ประสบความสำเร็จเป็นพิเศษ และสวยงามเป็นพิเศษ เรื่องราวต่อจากนี้ต้องราบรื่นมาก และแน่นอนต้องยอดเยี่ยมมาก

ต้องชื่นชมเย่ซือเฉินที่ให้ความร่วมมือได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“แก แกหมายความว่าอะไร?” คุณปู่เย่ตะลึง ดวงตาทั้งคู่ส่องประกายอย่างรวดเร็ว

“ก็หมายความตามที่บอกไง ท่านฉลาดขนาดนี้ ต้องเข้าใจแน่นอน” เวินลั่วฉิงมองไปที่คุณปู่เย่อีกครั้ง มุมปากยังคงยิ้มอยู่ไม่น้อย

เธอรู้ว่าคุณปู่เย่เข้าใจดี

“ฉิงฉิง คุณฟังฉัน ฉันบอกคุณ” คุณย่าเย่คิดอยากจะดึงเวินลั่วฉิงไว้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทางด้านเย่ซือเฉินนั้นเธอดึงไว้ไม่ได้แล้ว จึงคิดอยากจะลงมือผ่านทางเวินลั่วฉิง

เย่ซือเฉินไม่อยากจะสนใจพวกเขาอีก กระทั่งเขาไม่อยากเห็นหน้าพวกเขาอีก เขากอดเวินลั่วฉิง ขยับไปอีกด้าน ดึงมือของคุณย่าเย่ ออก จากนั้นกอดเวินลั่วฉิงเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว

เดินออกมาจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว ขณะที่เดินไปจนถึงมุมหนึ่ง เย่ซือเฉินกดเวินลั่วฉิงไว้กับกำแพงกะทันหัน และจูบเธออย่างรวดเร็ว

เมื่อกี้เขาอยากจะจูบเธอ เขาทนมานานมากแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะจูบเธอในโรงพยาบาลอย่างนี้ ตกใจจนนิ่งไปทันที แต่จูบของเขาบ้าคลั่งมากเกินไป ตื่นเต้นเกินไป เวินลั่วฉิงโดนเขาจูบจนแทบจะหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ…

เธอรู้สึกว่าการหายใจของเธอเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายอ่อนลงเรื่อยๆ เธอพบว่าตอนนี้เธออ่อนไหวมากขึ้นเรื่อยๆ แค่จูบ จูบเดียวของเย่

ซือเฉินกลับทำให้ร่างกายของเธอตอบสนองได้มากขนาดนี้ จนกระทั่งเธอต้องการมากกว่านี้ กระหายมากยิ่งขึ้น

ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

เวินลั่วฉิงรู้สึกเหมือนตัวเองจะโดนคุณชายสามเย่พาเสียคนแล้ว

ประตูห้องพักผู้ป่วยห้องหนึ่ง ดวงตาของโจ๋วอันหนานจ้องมองพวกเขา จ้องมองเย่ซือเฉินที่จูบอย่างบ้าคลั่ง จ้องมองเวินลั่วฉิงที่หลงใหลในจูบ

มือของโจ๋วอันหนานกำหมัดแน่นอย่างโหดเหี้ยม กำแน่นจนสมุดในมือเปลี่ยนรูป

ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมเธอทำอะไรมากมายขนาดนั้น แต่เย่ซือเฉินยังไม่เลิกกับเวินลั่วฉิงอีก และดูเหมือนพวกเขาแทบจะ…เพิ่มขึ้นอีก

ทำไมเวินลั่วฉิงถึงได้หน้าไม่อายขนาดนี้ ที่นี่เป็นโรงพยาบาล เป็นสถานที่สาธารณะ เธอไม่รู้จักระวังสักหน่อยเลยหรือไง?

จูบของเย่ซือเฉินหมกมุ่นเกินไป เวินลั่วฉิงเองก็ลืมตัวไปชั่วขณะ ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่ได้สนใจถึงโจ๋วอันหนานที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“ไป” หลังจากเย่ซือเฉินจูบเสร็จ หายใจเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่อยากหยุด แต่เขาก็รู้ว่านี่เป็นโรงพยาบาล ดังนั้นจึงไม่ควรมากเกินไป เขาดึงเธอและเดินออกไป

“ไปไหน?” เวินลั่วฉิงมองเขา ตลกนิดหน่อย ถึงแม้เธอจะถามอย่างนี้ และท่าทางของเขาในตอนนี้ เธอเดาคำตอบของเขาได้ ต้องอยากจะพาเธอกลับไปแน่นอน ในสมองของเขาก็มีแค่เรื่องนี้