ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 3 สามี

“ ก็แค่น่าเสียดาย … ”เจียงฉยงฉยงถอนหายใจ

“น่าเสียดายอะไร”

“ น่าเสียดายเขาไง!”เจียงฉยงฉยงหันไปหาชายคนนั้นและพูดว่า “เขาเป็นตัวท๊อปคนใหม่ของที่นี้”

เฉินเฉียวประหลาดใจแทบเกือบจะพ่นไวน์ออกมาด้วยความกังวลว่าเธอจะคิดผิด“ ตัวท๊อปหมายถึง … ”

“เด็กขาย ขายตัว! ”

เฉินเฉียวอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอีกสองครั้ง“ เขาดูไม่เหมือนเลยจริงๆนะ”

ไม่ว่าจะเป็นออร่าที่เปล่งออกมาหรือนิสัยเฉพาะตัวของเขาเองในตอนแรกเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

“ทุกวันนี้พวกเด็กขายต้องชุบตัวไม่งั้นจะจับผู้หญิงรวยๆได้อย่างไง”เมื่อเจียงฉยงฉยงกำลังพูดดวงตาของเธอยังคงจ้องมองชายคนนั้นและเธอไม่ได้ซ่อนความเสียใจไว้ในดวงตาของเธอ

เฉินเฉียวขำ“ ถ้าเธอเสียดายก็ให้พี่ชายส่งเขามาให้เธอสิ”

“ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ถ้าพี่ชายฉันรู้เขาเอาฉันตายแน่”เมื่อพูดถึงเจียงอี้ฝานเจียงฉยงฉยงก็คอตกด้วยความกลัว

พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ในขณะนี้มือถือของเจียงฉยงฉยงดังขึ้น

เธอหยิบมันออกมาดูใบหน้าของเธอเปลี่ยนทันควันเธอรีบเก็บของและพูดว่า “เบอร์โทรพี่ชายของฉัน! ฉันจะออกไปรับเขาถ้าเขารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ฉันโดนเขาฆ่าแน่ ”

“ ไม่รอดแล้ว”เฉินเฉียวแซว เมื่อเห็นเจียงฉยงฉยงวิ่งออกไปเหมือนลมกรดเธอก็อิจฉาเล็กน้อย เธอเป็นเด็กที่มีความสุข ในโลกนี้เธอมีครอบครัวที่เป็นห่วงเธอมากๆ ในทางกลับกันเธอดูเหมือนอยู่คนเดียว

เฉินเฉียวหัวเราะเยาะตัวเอง โชคดีที่ในโลกที่แปลกประหลาดเช่นนี้ คนเดียวก็ดูไม่ค่อยออกว่าโดดเดี่ยว

เธอนั่งอยู่ที่นั่นมองไปที่ฝูงชนและดื่มไวน์จนหมดขวดโดยไม่รู้ตัวและเริ่มเมา

เดินโซซัดโซเซส้นสูงสูงเกินไปและเมื่อไปถึงประตูเท้าของเธอก็ลื่นและเกือบจะเท้าเคล็ด

ร่างกายถูกพยุงด้วยแขนที่แข็งแรง

“ระวัง”เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นเคยดังก้องในหู เสียงเหมือนมีพลังแม่เหล็ก คล้ายๆกับเสียงดีเจ ราวกับมนต์สะกด

เฉินเฉียวลืมตาขึ้นเห็นคนที่มาช่วยและก็ยิ้มเหมือนเด็ก “ฉันรู้จักคุณ!”

ชายคนนั้นเม้มริมฝีปาก“ จริงเหรอ? งั้นผมคือใคร? ”

“คุณคือ……คนที่ทำอย่างว่า….”

ผู้ชายมีความอดกลั้นมากและถามอย่างสงสัยว่า: “ทำอะไร?”

ริมฝีปากสีแดงสวยของเธอยกขึ้นและเธอก็พูดออกมาอย่างเลอะเลือนว่า “เด็กขาย”

หลังจากผู้ชายคนนั้นเหวอก็เผลอยิ้มออกมา

คนข้างหลังเขาทนฟังไม่ได้“ นี่คุณ พูดจาอะไรระวังหน่อย!” คุณบอกว่าเป็นใคร … ”

“พอแล้ว”พูดยังไม่จบชายคนนั้นยกมือขึ้นเล็กน้อยแสดงให้หยุดพูด อีกฝ่ายต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้

เฉินเฉียวดึงเนคไทของชายคนนั้น“ ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ดูถูกคุณ …ทุกคนในโลกนี้ล้วนต้องมีชีวิตอยู่ไม่มีใครสูงส่งไปกว่าใคร เหมือนกันเลย…”

“คุณ?”ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะสนใจเรื่องของเธอ

ใบหน้าสวยๆของเฉินเฉียวดูเศร้าๆ “ฉันก็เคยขายตัว”

ตอนแรกแต่งงานกับปู้อี้เฉิน ไม่ใช่แค่อัฟราคาตัวเองแล้วขายตัวหรอ ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเธอก็พังทลาย

บนใบหน้าที่งดงามของเธอมีรอยยิ้มจาง ๆ “ดูเหมือนว่าเราจะเป็นเหมือนกันจริงๆ”

ผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้วหล่อจริงๆ ดูแล้วถูกชะตากว่าปู้อี้เฉินเยอะเลย

เมื่อนึกถึงชายคนนั้น เฉินเฉียวก็พูดว่า: “งั้นคุณจะขายตัวเองให้ฉันไหม?”

“……ขายให้คุณ? “ซังหลินจวินเลิกคิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ใคร ๆ กล้าเอ่ยปากพูดจาแบบนี้ใส่เขา

“ ไม่ต้องห่วงฉันจะอ่อนโยนกับคุณและฉันก็ไม่มีนิสัยอะไรแย่ๆ และ……”

“โอเค ตกลง”

ตอนนี้เฉินเฉียวงงชะงัก “นี่ตกลงซื้อขายแล้วหรอ”

“เรา…… ”

“ยังไม่ได้คุยเรื่องราคาเลย “