“ ก็แค่น่าเสียดาย … ”เจียงฉยงฉยงถอนหายใจ
“น่าเสียดายอะไร”
“ น่าเสียดายเขาไง!”เจียงฉยงฉยงหันไปหาชายคนนั้นและพูดว่า “เขาเป็นตัวท๊อปคนใหม่ของที่นี้”
เฉินเฉียวประหลาดใจแทบเกือบจะพ่นไวน์ออกมาด้วยความกังวลว่าเธอจะคิดผิด“ ตัวท๊อปหมายถึง … ”
“เด็กขาย ขายตัว! ”
เฉินเฉียวอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอีกสองครั้ง“ เขาดูไม่เหมือนเลยจริงๆนะ”
ไม่ว่าจะเป็นออร่าที่เปล่งออกมาหรือนิสัยเฉพาะตัวของเขาเองในตอนแรกเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
“ทุกวันนี้พวกเด็กขายต้องชุบตัวไม่งั้นจะจับผู้หญิงรวยๆได้อย่างไง”เมื่อเจียงฉยงฉยงกำลังพูดดวงตาของเธอยังคงจ้องมองชายคนนั้นและเธอไม่ได้ซ่อนความเสียใจไว้ในดวงตาของเธอ
เฉินเฉียวขำ“ ถ้าเธอเสียดายก็ให้พี่ชายส่งเขามาให้เธอสิ”
“ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ถ้าพี่ชายฉันรู้เขาเอาฉันตายแน่”เมื่อพูดถึงเจียงอี้ฝานเจียงฉยงฉยงก็คอตกด้วยความกลัว
พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ในขณะนี้มือถือของเจียงฉยงฉยงดังขึ้น
เธอหยิบมันออกมาดูใบหน้าของเธอเปลี่ยนทันควันเธอรีบเก็บของและพูดว่า “เบอร์โทรพี่ชายของฉัน! ฉันจะออกไปรับเขาถ้าเขารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ฉันโดนเขาฆ่าแน่ ”
“ ไม่รอดแล้ว”เฉินเฉียวแซว เมื่อเห็นเจียงฉยงฉยงวิ่งออกไปเหมือนลมกรดเธอก็อิจฉาเล็กน้อย เธอเป็นเด็กที่มีความสุข ในโลกนี้เธอมีครอบครัวที่เป็นห่วงเธอมากๆ ในทางกลับกันเธอดูเหมือนอยู่คนเดียว
เฉินเฉียวหัวเราะเยาะตัวเอง โชคดีที่ในโลกที่แปลกประหลาดเช่นนี้ คนเดียวก็ดูไม่ค่อยออกว่าโดดเดี่ยว
เธอนั่งอยู่ที่นั่นมองไปที่ฝูงชนและดื่มไวน์จนหมดขวดโดยไม่รู้ตัวและเริ่มเมา
เดินโซซัดโซเซส้นสูงสูงเกินไปและเมื่อไปถึงประตูเท้าของเธอก็ลื่นและเกือบจะเท้าเคล็ด
ร่างกายถูกพยุงด้วยแขนที่แข็งแรง
“ระวัง”เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นเคยดังก้องในหู เสียงเหมือนมีพลังแม่เหล็ก คล้ายๆกับเสียงดีเจ ราวกับมนต์สะกด
เฉินเฉียวลืมตาขึ้นเห็นคนที่มาช่วยและก็ยิ้มเหมือนเด็ก “ฉันรู้จักคุณ!”
ชายคนนั้นเม้มริมฝีปาก“ จริงเหรอ? งั้นผมคือใคร? ”
“คุณคือ……คนที่ทำอย่างว่า….”
ผู้ชายมีความอดกลั้นมากและถามอย่างสงสัยว่า: “ทำอะไร?”
ริมฝีปากสีแดงสวยของเธอยกขึ้นและเธอก็พูดออกมาอย่างเลอะเลือนว่า “เด็กขาย”
หลังจากผู้ชายคนนั้นเหวอก็เผลอยิ้มออกมา
คนข้างหลังเขาทนฟังไม่ได้“ นี่คุณ พูดจาอะไรระวังหน่อย!” คุณบอกว่าเป็นใคร … ”
“พอแล้ว”พูดยังไม่จบชายคนนั้นยกมือขึ้นเล็กน้อยแสดงให้หยุดพูด อีกฝ่ายต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้
เฉินเฉียวดึงเนคไทของชายคนนั้น“ ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ดูถูกคุณ …ทุกคนในโลกนี้ล้วนต้องมีชีวิตอยู่ไม่มีใครสูงส่งไปกว่าใคร เหมือนกันเลย…”
“คุณ?”ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะสนใจเรื่องของเธอ
ใบหน้าสวยๆของเฉินเฉียวดูเศร้าๆ “ฉันก็เคยขายตัว”
ตอนแรกแต่งงานกับปู้อี้เฉิน ไม่ใช่แค่อัฟราคาตัวเองแล้วขายตัวหรอ ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเธอก็พังทลาย
บนใบหน้าที่งดงามของเธอมีรอยยิ้มจาง ๆ “ดูเหมือนว่าเราจะเป็นเหมือนกันจริงๆ”
ผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้วหล่อจริงๆ ดูแล้วถูกชะตากว่าปู้อี้เฉินเยอะเลย
เมื่อนึกถึงชายคนนั้น เฉินเฉียวก็พูดว่า: “งั้นคุณจะขายตัวเองให้ฉันไหม?”
“……ขายให้คุณ? “ซังหลินจวินเลิกคิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ใคร ๆ กล้าเอ่ยปากพูดจาแบบนี้ใส่เขา
“ ไม่ต้องห่วงฉันจะอ่อนโยนกับคุณและฉันก็ไม่มีนิสัยอะไรแย่ๆ และ……”
“โอเค ตกลง”
ตอนนี้เฉินเฉียวงงชะงัก “นี่ตกลงซื้อขายแล้วหรอ”
“เรา…… ”
“ยังไม่ได้คุยเรื่องราคาเลย “
