ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 1373 คำขอของคนประหลาด

ตอนนี้เฟิงอวิ๋นซิวมีโอกาสน้อยมากที่จะเอาชนะคนประหลาดผู้นี้ได้ ต่อให้ตอนนี้ทั้งสองมีพลังในระดับเดียวกันก็ตาม

มู่เฉียนซีไม่สามารถพรวดพราดออกไปได้ การต่อสู้ของยอดฝีมือขั้นสูงสุดเช่นนี้นางไม่อาจลงมือได้

ตอนนี้นางยืนอยู่ในจุดที่ปลอดภัย และนางก็สามารถทำเรื่องอื่นได้

ลำแสงมีดอันน่าสะพรึงกลัวนั้นปิดกั้นเฟิงอวิ๋นซิวไว้ เสียง ฉึก! ดังขึ้นสองสามครั้ง เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่ง!

ชั่วขณะหนึ่งร่างของเฟิงอวิ๋นซิวก็ปรากฏรอยบาดแผลนับไม่ถ้วนขึ้น

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ! ในตอนนี้เข็มยาพุ่งออกไปแล้ว

พรวด พรวด พรวด!

โดนเป้าแล้ว!

ดวงตาของมู่เฉียนซีเปล่งประกายขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวโจมตีเข็มยาของมู่เฉียนซีกลับมา

มู่เฉียนซีรีบหลบหลีก เสียง ปัง! ดังขึ้นหลายครั้ง และเข็มยาเหล่านั้นก็ถูกฝังเข้าที่กำแพง

ย้อนกลับมาก็ไม่มีประโยชน์ พิษของนางเปื้อนโดนตัวแล้ว เจ้าหมอนี่ซวยแล้ว

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

แต่ท่าทางเจ้าหมอนั่นดูเหมือนจะไม่โดนพิษเลยแม้แต่น้อย หากเป็นเช่นนี้ก็จัดการยากแล้ว!

ไม่ใช่มนุษย์ ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธีรับมือ

มู่เฉียนซีกล่าว “อวิ๋นซิว รีบถอยกลับมา ข้าหาวิธีได้แล้ว!”

เฟิงอวิ๋นซิวจะล่าถอย แต่คนชุดเทาไม่ให้เขามีโอกาสล่าถอยได้เลย

พรวด! เฟิงอวิ๋นซิวได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เจ้าอดทนเอาไว้ก่อน!” มู่เฉียนซีก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าอีกต่อไป นางเริ่มปรุงยาใหม่ทันที

ร่างของคนชุดเทาผู้นี้ไม่เหมือนกับร่างของคนที่มีชีวิตอยู่เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเข็มยาพิษนี้จึงใช้ไม่ได้ผล

แต่เขามีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ต้องมีคนควบคุมเขาเป็นแน่

และครั้งนี้นางก็ปรุงยารบกวนพลังจิตออกมา เมื่อเห็นเฟิงอวิ๋นซิวเริ่มรับมือไมไหวแล้ว นางก็เร่งความเร็วในการปรุงยาขึ้น

ไม่นานนักมู่เฉียนซีก็ปรุงยาออกมาได้สำเร็จ

มู่เฉียนซีเอายาบรรจุในเข็มและกล่าวว่า “หวังว่ามันจะได้ผลนะ!”

มู่เฉียนซีเป็นคนที่อยู่นอกบริเวณการโจมตีของคนประหลาดผู้นั้น อีกทั้งพลังของนางอ่อนแอทำให้ไม่เป็นที่น่าสังเกต

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ! เข็มยาของมู่เฉียนซีโจมตีไปที่จุดที่ต้องการโจมตีโดยเฉพาะ

ฉึก ฉึก ฉึก! เขาไม่ได้หลบ ดังนั้นเข็มยานี้โดนเป้าแน่นอน

และในตอนนี้มีดของคนประหลาดก็ได้พุ่งหมายจะฟันไปที่เฟิงอวิ๋นซิวแล้ว

มู่เฉียนซีเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วผลักเฟิงอวิ๋นซิวหลบการโจมตีนั้น

ตูม! พื้นดินปรากฏหลุมลึกขึ้นอีกครั้ง

นัยน์ตาของคนประหลาดมีเพียงแค่การสังหารอันบ้าคลั่ง กำจัดคนที่อยู่ในระยะการโจมตีให้หมดสิ้น

ในตอนนี้มีดของเขาพุ่งไปทางมู่เฉียนซีแล้ว

พลังอันน่าสะพรึงกลัวปิดกั้นมู่เฉียนซีทำให้นางไม่สามารถหลบหลีกได้

“เฉียนซี!”

ปัง!

เฟิงอวิ๋นซิวเข้าไปขวางหน้ามู่เฉียนซีอย่างรวดเร็วราวประหนึ่งสายลม พร้อมกันนั้นกระบี่ของเขาก็ขวางมีดของคนประหลาดเอาไว้ได้

ฉ่า! พลังอันแข็งแกร่งของคนประหลาดทำให้กระบี่เล่มนี้ของเฟิงอวิ๋นซิวปรากฏรอยร้าวขึ้น

เมื่อใดที่กระบี่หักลง ร่างของเฟิงอวิ๋นซิวจะต้องถูกหั่นเป็นสองท่อนแน่นอน

แกร่ก แกร่ก!

และในขณะที่มีดนั้นกำลังจะฟันลงมา ดวงตาอันเย็นยะเยือกของคนประหลาดก็เผยความสับสนออกมา

แกร๊ง แกร๊ง! มีดที่อยู่ในมือของคนประหลาดตกลงบนพื้น จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นจับขมับของตัวเองพลางกล่าว “ข้าเป็นใคร?”

“ข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ยารบกวนพลังจิตออกฤทธิ์แล้วเหรอ? ใบหน้าของมู่เฉียนซีเผยความดีใจออกมา จากนั้นก็ดึงเฟิงอวิ๋นซิวมาอยู่ในบริเวณที่ปลอดภัย

พรวด! เฟิงอวิ๋นซิวกระอักเลือดออกมาคำโต

บาดแผลภายนอกและแผลภายในล้วนแต่อาการสาหัส มู่เฉียนซีรีบรักษาอาการให้เขาอย่างเร่งด่วน เฟิงอวิ๋นซิวจับมู่เฉียนซีและกล่าวว่า “เฉียนซี อย่า…”

มู่เฉียนซีผงะไปครู่หนึ่ง “เฟิงอวิ๋นซิว เจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา เจ้าบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้แล้วยังจะไม่ให้ข้ารักษาอีก เจ้าอยากตายรึไง?”

เขากล่าว “ข้าไม่อยากตาย เพียงแต่…”

เขาหันกลับไปมองมู่เฉียนซี และกล่าวว่า “เฉียนซี ไม่ต้องใช้ยาดีอะไรมาก แค่ไม่ตายก็พอแล้ว”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินเงื่อนไขของคนไข้เช่นนี้” คนอื่น ๆ ล้วนแต่อยากรักษาด้วยยาที่ดีที่สุดทั้งนั้น เพราะอยากหายไว ๆ

“ข้าบาดเจ็บสาหัส ข้าก็ไม่มีความสามารถจะไปแย่งชิงกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์กับเจ้าได้ ฉะนั้นเจ้าไม่ต้องสนใจข้า” เฟิงอวิ๋นซิวกล่าวขอร้อง

มู่เฉียนซีได้ยินเช่นนี้ก็จนปัญญา “เฟิงอวิ๋นซิว เหตุใดต้องทำเช่นนี้ด้วย!”

ความรักกับความชอบธรรมเป็นสิ่งที่เลือกยาก นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะใช้วิธีเช่นนี้มาหลีกเลี่ยง เอาร่างกายตัวเองมาแลก

มู่เฉียนซีกล่าว “ตอนนี้เรายังไม่ได้ออกไปจากภาพลวงตานี้นะ! ส่วนไป๋อู๋ห่ายและพวกยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ที่นี่ยังมีสัตว์ร้ายอยู่ตัวหนึ่งและพลังของมันก็น่ากลัวมาก เจ้าจะให้ข้าพาเจ้าที่อาการย่ำแย่เช่นนี้ออกไป ข้าไม่มีความสามารถนั้นหรอกนะ”

“ข้า…”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว! รักษาเจ้าให้ดีขึ้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน เมื่อถึงตอนนั้นหากเจ้าจะแย่งชิงฝักกระบี่ไปจากข้า ข้าก็แค่แทงเจ้าให้สลบโดยไม่ต้องเกรงใจ จำไว้ข้าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เจ้าเด็ดขาด”

กล่าวจบ นางก็ให้เฟิงอวิ๋นซิวกินยา และทายาทำแผลให้เขา

และในตอนนี้เอง นางก็รู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่นางและเฟิงอวิ๋นซิว

เขาเอ่ยปากกล่าวว่า “พวกเจ้าเป็นใคร?”

มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเราเป็นแค่คนที่บุกเข้ามาที่นี่ ท่านล่ะเป็นใคร มีความสัมพันธ์ใดกับสิงโตทองลวงตา?”

เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่มู่เฉียนซีเอ่ยถามก็ตกตะลึงเล็กน้อย สิงโตทองลวงตา!

ดูเหมือนว่าเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ “ข้ามาฝึกประสบการณ์ที่สถานที่เหนือสุด พบกับมิติหนึ่งและข้าก็เข้ามา เดิมทีข้าคิดว่าจะหาโอกาสทะลวงพลังวิญญาณได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบกับฝันร้ายเช่นนี้!”

“สัตว์ร้ายนั่นเห็นว่าพลังของข้าแข็งแกร่ง มันหลอมรวมร่างของข้าและควบคุมวิญญาณของข้าแล้วให้ข้าเฝ้าอยู่ตรงนี้เหมือนสุนัขเฝ้าประตู”

ทันใดนั้นเอง แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร!

แต่ไม่นานนักแววตาคู่นั้นก็กลับมาเป็นปกติ จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยความอดกลั้นว่า “ข้าอดทนเอาไว้ได้ไม่นาน เจ้ารับปากข้าสักเรื่องได้หรือไม่ แล้วข้าจะพาพวกเจ้าออกไปจากตำหนักแห่งนี้”

มู่เฉียนซีกล่าว “เรื่องอะไร?”

“กำจัดข้า ทำให้พลังจิตของข้าแตกสลาย ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นนักปรุงยา เจ้าทำได้”

มู่เฉียนซีอยากตอบตกลง แต่กลับถูกเฟิงอวิ๋นซิวห้ามไว้

“เฉียนซี ผู้อาวุโสท่านนี้เป็นยอดฝีมือขั้นสูงสุด การที่จะทำให้พลังจิตของเขาแตกสลายมันเป็นเรื่องที่เสี่ยงอันตรายมาก” สีหน้าของเฟิงอวิ๋นซิวเคร่งขรึมขึ้น

มู่เฉียนซีกล่าว “เรื่องอื่นข้าไม่กล้าพูดหรอกนะ แต่หากเป็นเรื่องพลังจิต ข้ามีความมั่นใจมาก! เจ้าไม่ต้องกังวล”

นางมองไปที่คนประหลาดผู้นั้น “ข้าตกลง มาลองดูกัน!”

พลังจิตของนางเคลื่อนไหวเข้าสู่พลังจิตของเขา และเริ่มทำลายทันที!

พลังจิตอันแข็งแกร่งของมู่เฉียนซีมีข้อได้เปรียบอยู่มาก จึงทำให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น

แต่เมื่อมาถึงวินาทีสุดท้าย เปลวไฟสีทองก็เริ่มตอบโต้กลับมา

วิญญาณนี้ คาดว่าคงจะเป็นสิ่งที่สิงโตทองลวงตาทิ้งเอาไว้

นี่เป็นกับดัก คาดว่าแม้แต่คนประหลาดผู้นี้ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ

กับดักแล้วอย่างไรเล่า ก็ทำลายมันเลยสิ!

มู่เฉียนซีกำลังต่อสู้อยู่กับพลังจิตที่สิงโตทองลวงตาทิ้งไว้ เฟิงอวิ๋นซิวสังเกตเห็นสีหน้าของนางยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ แล้ว

เขากำหมัดแน่น หากเฉียนซีมีอันตราย เขาไม่อาจสนใจอะไรมากนักได้แล้ว จำเป็นต้องใช้เงา!

หากสิงโตทองลวงตาใช้พลังจิตทั้งหมดต่อสู้กับมู่เฉียนซี การที่มู่เฉียนซีจะเอาชนะได้นั้นมันเป็นเรื่องยากมาก แต่หลังจากที่ต่อสู้กันมาพักหนึ่ง สิงโตทองลวงตาก็ถูกมู่เฉียนซีโจมตีจนแตกกระจาย

ปัง! คนประหลาดผู้นั้นล้มลงไปกับพื้น เขามองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “สาวน้อย ขอบใจเจ้ามาก ในที่สุดข้าก็หลุดออกจากการควบคุมนี้แล้ว ข้าเป็นอิสระแล้ว!”

.

.