กู้ไป๋อีมองไปยังทิศที่เกิดเสียงระเบิดขึ้นแล้วกล่าว “คุณหนูใหญ่ ตำแหน่งตรงนั้นเป็นตำแหน่งโรงเตี๊ยมของเรา!”
“อู๋ตี้ได้รับบาดเจ็บเสียแล้ว!” ด้วยความสัมพันธ์ของพันธสัญญาทำให้มู่เฉียนซีรู้ได้ว่าอู๋ตี้ได้รับบาดเจ็บ
“บ้าจริง! ในตอนนี้กลับมีผู้ลงมือกับโรงเตี๊ยมของเรา!”
อีกทั้งในตอนนี้หญิงสาวอสรพิษก็ได้พื้นฟูความเยือกเย็นขึ้นมาแล้ว
ทันใดนั้นร่างของนางก็ได้กลายเป็นอสรพิษตัวหนึ่ง!
“ฟ่อ!” จากนั้นมันก็ได้หนีไปจากคมกระบี่ของมู่เฉียนซี!
“บ้าจริง!” มู่เฉียนซีต้องการที่จะไล่ตามไป แต่ทว่าเงาร่างของนางนั้นได้หายไปเสียแล้ว
“รีบกลับไปที่โรงเตี๊ยมเร็วเข้า!”
สำนักขวางโซ่วเหลือแค่เพียงพวกเหล่ากุ้งหอยปูปลาเท่านั้น แน่นอนว่าหัวหน้าโรงประมูลสามารถที่จะต้านทานเอาไว้ได้อยู่
มู่เฉียนซีกล่าว “หากสามารถจับเป็นได้ก็จงจับเป็น!”
“ได้!” หัวหน้าโรงประมูลตอบตกลง
มู่เฉียนซีกับกู้ไป๋อีได้มุ่งกลับไปยังโรงเตี๊ยมด้วยความเร็วสูงสุด ในตอนนี้โรงเตี๊ยมทั้งหลังได้ถล่มลงมาแล้ว และเจ้าเมืองเหยียนเองก็ตกอยู่ท่ามกลางวงล้อม
ในตอนนี้นายน้อยหู่ได้จับตัวเหยียนเซี่ยฉีเอาไว้ เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ที่เส้นผมของนางแล้วกล่าว “เจ้าช่างหอมเสียจริงเชียว!”
เจ้าเมืองเหยียนกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว “ไอ้เดรัจฉาน อย่าแตะต้องบุตรสาวของข้า!”
นายน้อยหู่ยิ้มแล้วกล่าว “ถึงต่อให้ข้าจะแตะต้องนาง แล้วเจ้าจะทำอะไรข้าได้? ทางที่ดีที่สุดเจ้าจงอย่าได้ขยับตัว แล้วก็อย่าได้ให้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์นั่นทำอะไรบุ่มบ่ามจะดีกว่า มิเช่นนั้นข้าจะหักคอของสาวงามผู้นี้เสีย”
มือของเขาได้จับอยู่ที่คอของเหยียนเซี่ยฉีเป็นที่เรียบร้อย และนั่นทำให้ขนทั้งตัวของเหยียนเซี่ยฉีลุกซู่ขึ้นมาทันใด
“เจ้า…” บุตรสาวของตนอยู่ในมือของเขา เจ้าเมืองเหยียนเองก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม
ชายชราผู้หนึ่งได้พุ่งออกไปแล้วตบเจ้าเมืองเหยียนเข้าไปฝ่ามือหนึ่งในทันที
ปัง!
เจ้าเมืองเหยียนล้มลงอยู่บนซากปรักหักพังนั้นและกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง
ตูม!
หลายคนได้ล้อมโจมตีอู๋ตี้ ถึงแม้ว่าอู๋ตี้จะมีพลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับที่สี่ แต่การที่ไม่สามารถทำอะไรได้นั้นทำให้คนพวกนี้ยิ่งได้ใจ
นายน้อยหู่กล่าว “ข้าจำได้ว่ายังมีสาวงามอีกผู้หนึ่ง นางไปอยู่ไหนแล้ว?”
อู๋ตี้กล่าว “ข้าจะบอกเจ้าให้ว่าทางที่ดีที่สุดเจ้าจงรีบไสหัวไป มิเช่นนั้นแล้วหากเจ้านายข้ากลับมาเจ้าจะต้องทรมานจนอยากตายแน่นอน!”
นายน้อยหู่ยิ้มแล้วกล่าว “คำพูดของเจ้านั้นข้ากลัวมันจังเลย! ก่อนที่จะถึงตอนนั้นข้าก็จะจัดการกับพวกเจ้าเสียก่อน”
เหยียนเซี่ยฉีร้องตะโกนขึ้น “ไม่นะ ท่านพ่อ พวกเจ้าอย่าได้สนใจข้า ข้า…”
นายน้อยหู่บีบคอของนางเอาไว้และยิ้มชั่วร้าย “คนสวย เจ้ายังไม่ได้มาอุ่นเตียงให้ข้าเลยนะ! เจ้าอยากจะตายในตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้หรอก!”
“พรวด!” เจ้าเมืองเหยียนได้รับการโจมตีอย่างหนักหน่วงอีกครั้งหนึ่ง สีหน้าของเขาซีดเผือดลงไปเรื่อย ๆ
อู๋ตี้นั้นเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เนื้อหนังของมันนั้นหยาบหนา แน่นอนว่าสถานการณ์ของมันนั้นดีกว่าเจ้าเมืองเหยียนอยู่ไม่น้อย
แต่ถ้าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปคงไม่ได้การ มันเกรงว่าจะยืนหยัดอยู่ได้อีกไม่นานนัก นายท่านรีบกลับมาจัดการกับเจ้าหมอนี่ซิ!
ในตอนนี้มู่เฉียนซีกับกู้ไป๋อีที่รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็วก็มาถึงแล้ว และเมื่อได้เห็นคนกลุ่มนี้นางก็โกรธเสียจนควันออกหู
ทุกคนที่เข้าร่วมการประมูลต่างประสบเคราะห์กรรม แต่เจ้าหมอนี่ยังสามารถมากระโดดโลดเต้นอยู่ตรงนี้ได้
ซึบ! เข็มยาเข็มหนึ่งได้พุ่งออกไป องครักษ์ของนายน้อยหู่รู้สึกได้ถึงอันตรายจึงได้ป้องกันเข็มนั้นของมู่เฉียนซีเอาไว้ มันจึงมิได้ทำให้นายน้อยหู่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
มู่เฉียนซีปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของอู๋ตี้แล้วกล่าวขึ้น “อู๋ตี้ ไม่เป็นไรใช่หรือไม่!”
อู๋ตี้กล่าว “นายท่านมิต้องกังวลใจไป เพียงแค่บาดแผลภายนอกก็เท่านั้น!”
เมื่อนายน้อยหู่มองไปยังมู่เฉียนซีดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็เปล่งประกาย “ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว หลอกเอาหยกวิญญาณข้าไปจำนวนมากมายเช่นนั้นในงานประมูล วันนี้ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าจับตัวมิตรสหายของข้า ทำร้ายสัตว์พันธสัญญาของข้า เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปรึ?”
“ช่างน่าละอายนัก เจ้ามัน…”
คำพูดของนายน้อยหู่ยังไม่ทันได้จบสมบูรณ์ดี ทันใดนั้นเขาก็พบว่าใบหน้าของตนนั้นเจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด ดวงตาทั้งสองข้างของเขาจู่ ๆ ก็รู้สึกเหี่ยวแห้งขึ้นมา
“อ๊าก!” ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
“ข้ามองไม่เห็น ข้ามองไม่เห็นแล้ว!” นายน้อยหู่ร้องตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดปานปอดและหัวใจฉีกขาด
“นายน้อย!”
“นายน้อย ท่านเป็นอะไรไป?”
เพียงเวลาชั่วพริบตา นายน้อยของพวกเขาก็ได้กลายเป็นตัวประหลาดตาบอดไปในทันใด
กู้ไป๋อีได้เริ่มลงมือแล้ว กระบี่เฉียนหานได้วาดออกไป และฟันลงไปอย่างแม่นยำไม่ผิดพลาด อีกทั้งยังมิได้ทำให้เหยียนเซี่ยฉีที่ถูกจับตัวเอาไว้อยู่นั้นได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
“อ๊าก!” เกิดเสียงร้องอเนจอนาถขึ้นอีกเสียงหนึ่ง เลือดสดซาดกระเซ็น
เมื่อเหยียนเซี่ยฉีที่ถูกนายน้อยหู่จับตัวเอาไว้นั้นได้อิสระ นางก็เตะเขากระเด็นลอยออกไปทันที!
“ใครใช้ให้เจ้าจับข้า!”
“ใครให้เจ้าทำร้ายท่านพ่อข้า!”
“ใครให้เจ้าทำร้ายแมวขาวตัวใหญ่นี้!”
นายน้อยหู่ที่ดวงตามืดบอดอีกทั้งมือก็ถูกฟันจนขาดไปนั้นมิอาจที่จะหลบการโจมตีของเหยียนเซี่ยฉีได้เลยแม้แต่น้อย ทั้งตัวของเขาจึงกระเด็นลอยออกไป
“ท่านพ่อ!” เหยียนเซี่ยฉีรีบวิ่งเข้าไปหาบิดาของนาง
นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นบิดาของนางได้รับบาดเจ็บหนักเช่นนี้ นางเองก็กังวลใจอย่างที่สุด
องครักษ์ของนายน้อยหู่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน “นางมารร้าย เจ้าใช้วิชามารอะไรกับนายน้อยของข้ากัน? ทำไมนายน้อยของข้าถึงได้กลายเป็นเช่นนั้นไป?”
ในตอนนี้ใบหน้าของนายน้อยหู่ได้กลายเป็นกระดูกสีขาว ดวงตาคู่นั้นได้แห้งเหือดไปโดยสมบูรณ์และกวัดแกว่งไปมา ราวกับว่าเมื่อมีลมพัดก็จะสามารถโบยบินไปได้ก็มิปาน เมื่อมองดูแล้วช่างน่ากลัวยิ่งนัก
สีหน้าของกู้ไป๋อีเย็นชาเป็นอย่างมาก เขารู้ว่าเมื่อครู่นี้เป็นบุรุษผู้นั้นที่ลงมือ!
พลังที่น่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงเช่นนี้ มันช่างคล้ายคลึงกับวิธีการของราชาแห่งคุกโลหิต! บุรุษผู้นั้น…
มู่เฉียนซีเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เพราะจิ่วเยี่ยถึงกับจัดการทำให้เจ้าตัวละครเล็ก ๆ นี่พิการไปเสียอย่างสบาย ๆ
ในตอนนี้ นายน้อยหู่นอนแผ่อยู่บนพื้นดั่งซากศพ
เขาร้องตะโกนขึ้น “จับพวกมันเอาไว้ เอายาถอนพิษให้ข้า ข้าต้องการยาถอนพิษ! หากไร้ซึ่งยาถอนพิษข้าจะตาย ข้า…”
เขานั้นคิดว่าตนเองต้องพิษเข้าเสียแล้ว
ขอแค่เพียงมียาถอนพิษ ร่างกายของเขาก็จะสามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ ดวงตาทั้งสองข้างก็สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ เช่นกัน!
ในตอนนี้เอง ชายชราผู้หนึ่งก็ได้พุ่งออกมา!
ทันทีที่เขาได้เริ่มลงมือก็มีเปลวเพลิงพุ่งออกมาราวกับราชสีห์ก็มิปาน ชายผู้นี้เป็นมหาจักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่สาม อีกทั้งยังเป็นผู้บำเพ็ญภูตธาตุไฟเสียด้วย!
“สาวน้อย จงมอบยาถอนพิษมา ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”
ขณะเดียวกันหมูเพลิงตัวสีแดงก็ได้พุ่งออกไป “ไอ้เฒ่า เพียงตัวเจ้าก็ยังกล้าจะมาเล่นไฟต่อหน้านายท่านของข้า อย่างไรเสียเจ้ารีบสิ้นลมแล้วรีบไปลงครรภ์เกิดใหม่เสียเถอะ!”
“เพลิงเผาสวรรค์!”
บึ้ม!
ถึงแม้ว่าพลังความสามารถของเสี่ยวหงจะมิได้แข็งแกร่งเท่ากับเขา แต่ทว่าในเรื่องการประชันเพลิงนั้นก็ไม่แน่ว่าเขาจะสามารถเอาชนะเสี่ยวหงได้
เปลวเพลิงทั้งสองฝ่ายปะทะเข้าด้วยกัน ชายชราผู้นั้นถอยหลังออกไป จากนั้นมู่เฉียนซีก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านบนของตัวเขา
ที่รอบด้านของเขานั้นมีพลังวิญญาณธาตุน้ำก่อตัวเป็นน้ำวน พลังวิญญาณธาตุน้ำอันบริสุทธิ์ได้สะกดพลังธาตุไฟของเขาเอาไว้ได้
“ทักษะโยวหลัว!”
มู่เฉียนซีระเบิดพลังลงมา ทั้งเปลวเพลิงและตัวของชายชราผู้นั้นได้กลายเป็นลูกเพลิงขนาดใหญ่
บึ้ม!
ในตอนนี้ได้เกิดการปะทะกันระหว่างน้ำกับไฟอย่างดุเดือดขึ้นมา พื้นด้านใต้ที่เท้าของชายชราผู้นั้นยืนอยู่ได้แตกเป็นเศษเสี้ยวเล็ก ๆ
“อึก!” ที่มุมปากของชายชรามีเลือดไหลออกมา แต่เขากลับพุ่งสวนเข้าไปหามู่เฉียนซี
“ช่างเป็นสาวน้อยที่ร้ายกาจเสียจริง แต่ว่าเจ้ามิใช่คู่ต่อสู้ของข้า!”
“เงาเหมันต์จันทรา!”
การที่มู่เฉียนซีเผชิญหน้ากับเจ้าเฒ่าที่เป็นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับที่สามนั้น กู้ไป๋อีมิได้เป็นกังวลใจ แต่ที่เขาออกกระบวนท่าไปนั้นก็เพื่อจัดการกับพวกเศษเล็กเศษน้อยที่ยังหลงเหลืออยู่
อู๋ตี้คอยให้การสนับสนุนมู่เฉียนซีอยู่ที่ด้านข้าง การโจมตีของพลังธาตุไฟมิเพียงแต่ไม่สามารถโจมตีอู๋ตี้ได้เท่านั้น อีกทั้งมันยังได้ถูกพลังธาตุน้ำของมู่เฉียนซีสะกดเอาไว้ ไม่ต้องถามเลยว่าผู้อาวุโสแห่งเมืองหู่เสี้ยวผู้นี้มีความหดหู่มากเพียงใด
เมื่อไร้ซึ่งภัยคุกคาม อู๋ตี้ก็ได้ลงสู่สนามรบอีกคำรบ
.
.
